Ιστορίες από τη Λαπωνία

Η φωτογραφία είναι τραβηγμένη στη Λαπωνία πριν από μερικές μέρες και η ώρα είναι 12.30 την νύχτα. Για όσους δεν ξέρουν η Φιλανδία ζει αυτή τη στιγμή τη μέρα που κρατάει 24 ώρες αλλά το φαινόμενο είναι πιο ισχυρό στη Λαπωνία.

Με τη Λαπωνία αισθάνομαι μια παράξενη έλξη που έγινε σχεδόν έρωτας τον προηγούμενο Δεκέμβριο που σε θερμοκρασίες που φτάναν τους -30 αποφάσισα να ζήσω μια ταξιδιωτική περιπέτεια. Είχα πολλά χρόνια να το κάνω, να ξεκινήσω για κάπου με ένα σάκο και να χρησιμοποιήσω ότι μέσο μπορούσα να βρω σε ένα ταξίδι χωρίς σταματημό.

Ξεκίνησα από το Helsinki με το βραδινό τρένο για Rovaniemi. Το ταξίδι διαρκεί 12 ώρες και για όσους με ξέρουν ύπνος όταν ταξιδεύω είναι αδύνατο έτσι πέρασα όλο το βράδυ ξύπνιος παρακολουθώντας συνεπιβάτες μου και διαβάζοντας. Το να παρακολουθείς τι γίνεται έξω είναι σχεδόν αδύνατο μιας και Δεκέμβριος σημαίνει μόνο νύχτα και χιόνι που σε μερικά μέρη ξεπερνάει το μέτρο. Μέχρι το Tampere, την δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Φιλανδίας και γύρω στα 150 χιλιόμετρα από το Helsinki, που και που έβλεπες φώτα και οι περισσότεροι επιβάτες ήταν ή φοιτητές που πήγαιναν σπίτι για τις διακοπές ή έμποροι που είχαν έρθει στο Helsinki για δουλείες. Οπότε κι εγώ αφιερώθηκα στο βιβλίο μου.

Στο Tampere τα πράγματα αλλάξανε λίγο και αργότερα στο Seinajoki δραστικά. Οι φοιτητές και οι επαγγελματίες γίνανε Λάπωνες που επιστρέφανε σπίτι, αγρότες και μερικοί φοιτητές και τέλος Ρωσίδες. Ναι, ναι είναι ακριβώς οι Ρωσίδες που φαντάζεστε και ήταν τρελό να τις δεις πως ψαρεύανε πελάτες ανάμεσα στους σχεδόν μεθυσμένους Φιλανδούς.

Λοιπόν εγώ το μόνο που έκανα ήταν να βγάζω φωτογραφίες αλλά και που το λέω με πιστέψατε; Λοιπόν αυτό έκανα, τελεία και παύλα!!! Βασικά ήταν ότι ακριβώς είχα σχεδιάσει όταν ξεκίνησα αυτό το ταξίδι, μια ταξιδιωτική περιπέτεια με εμένα παρατηρητή. Στο Rovaniemi έφτασα γύρω στις 8 το πρωί και έχοντας upload δυο φορές τις φωτογραφίες από την φωτογραφική μηχανή.

Από κει πήρα το πρωτο λεωφορείο για Kilpisjarvi την τελευταία πόλη στη Φιλανδία στο τριεθνές με Σουηδία και Νορβηγία. Στο Rovaniemi είχα σκοπό να μείνω κατά την επιστροφή. Η φωτογραφία με την εκκλησία είναι κοντά στο Kilpisjarvi και η εκκλησιά βρίσκεται μέσα στη Σουηδία. Παρ΄επιπτοντως το συγκεκριμένο χωριό είναι μοιρασμένο μεταξύ Σουηδίας και Φιλανδίας. Η εκκλησία και το σχολείο είναι στη Σουηδία, το supermarket και το νοσοκομείο στο φιλανδικό κομμάτι. Το πρωτο βράδυ έμεινα σε φιλικό σπίτι στο Kulpisjarvi και την επομένη ξεκίνησα για Νορβηγία. Τώρα ήμουνα ήδη γύρω στα 300 χιλιόμετρα από το βόρειο πόλο και για τα καλά μέσα στον αρκτικό κύκλο. Η θερμοκρασία γύρω στους -28 και ακόμα και το να κάνεις τσιγάρο γίνεται περιπέτεια αφού μόνιμα το φίλτρο πάγωνε στα χείλια μου.

Η Νορβηγία πανέμορφη. Μαγεύτηκα αμέσως. Περνάς τα σύνορα από μια μόνιμα επίπεδη Φιλανδία και ξαφνικά από το πουθενά βρίσκεσαι μέσα σε ένα φαράγγι. Επιβλητικά βουνά παντού. Πρώτος σταθμός το Nordski ένα μικρό ψαράδικο χωριό με πανέμορφα μικρά ξύλινα σπίτια όλα στολισμένα χριστουγεννιάτικα. Οι Νορβηγοί με μαγέψανε με τη φιλοξενία τους και το βράδυ, καλά όπως θες πες το σκοτάδι ήτανε, στο τοπικό pub όταν είπα ότι έρχομαι από Ελλάδα ανακάλυψα ότι αυτοί ξέραν πιο καλά την ελληνική μυθολογία από μένα.

Η επομένη μέρα με βρήκε να διασχίζω με αυτοκίνητο την παγωμένη βόρειο θάλασσα και να καταλήγω στο Nordkapp, το τελευταίο μέρος πριν από το βόρειο πόλο που κατοικείται. Λυπάμαι ο χώρος του blog είναι πολύ μικρός για να περιγράψω ότι είδα και ότι έζησα αυτές τις 10 μέρες που ταξίδεψα στη Λαπωνία. Ίσως κάποια άλλη στιγμή.

Ένα μικρό ανέκδοτο. Στο Nordkapp σε ένα pub με πλησιάζει μια γυναίκα γύρω στα 60-70 και με αγκαλιάζει. Με την βοήθεια κάποιου εκεί μου λέει ότι πάντα ήθελε να γνωρίσει έναν Έλληνα μιας και εκείνη είναι γνήσια Viking. Τώρα είμαι σίγουρος ότι δεν είμαι ο πρώτος Έλληνας που βρέθηκε εκεί πέρα αλλά για την συγκεκριμένη ήταν σημαντικό και εγώ το απόλαυσα. Βέβαια όταν μου είπε ότι πάντα φανταζόταν τους Έλληνες ψηλούς και μεγαλόσωμους κόντεψα να πνιγώ και να θυμηθώ κάτι άλλους συμπατριώτες μου που γνωρίζω στο Helsinki και που κάνουν τον De Vito να μοιάζει με άντρακλας.

Αυτά από το περσινό ταξίδι. Δεν είμαι σίγουρος αλλά σκέφτομαι να το επαναλάβω τέλη Ιουλίου για να δω τα ίδια μέρη το καλοκαίρι και ημέρα και το μεγάλο ταξίδι το σχεδιάζω για το Δεκέμβριο που μας έρχεται με μια διαφορά. Αυτή τη φορά σκέφτομαι να περάσω από την Ρωσική πλευρά και πιθανώς να μείνω περισσότερο μιας και η Ρωσική πλευρά της Λαπωνίας όπως ακούω είναι πιο παραδείσια και ανέγγιχτη.

*********************

Ελπίζω οι φωτογραφίες να σας φέρανε λίγη δροσιά σε όσους αρχίσατε να ζείτε τον καύσωνα στην Ελλάδα.

*********************

Η Πορτογαλία κόντεψε να την πάθει από το Ιράν. Μεταξύ μας μετά από όσα είπαν για την απουσία της Ελλάδος θα το χαιρόμουνα όσο κακό και αν ακούγεται.

Και το Μεξικό την έπαθε χτες. Ένας Μεξικάνος φίλος εδώ είναι στα πρόθυρα νευρικής κρίσης και με πήρε τηλέφωνο στις 2 τα ξημερώματα τελείως μεθυσμένος να μου πει τον πόνο του!!!

*********************

Στον συγκεκριμένο έκανα μια άσχημη πλάκα πριν από μερικούς μήνες, το όνομα του είναι Israel. Τώρα να είσαι από το Μεξικό, να σε λένε Israel παντρεμένος με μια κοπέλα που την λένε Πία και να ζεις στη Φιλανδία είναι σαν ανέκδοτο από μόνο του. Όταν σε περιοδικό που γράφουμε κατά περιόδους ειπώθηκε σε μορφή ‘να το σκεφτούμε’ η ιδέα να κάνουμε μια σελίδα με συνταγές όπου θα γράφουμε οι δυο μας εγώ ανακοίνωσα παρουσία όλων ότι δεχόμαστε τη πρόκληση και θα χωρίσουμε τη σελίδα στα δυο, στο μισό εγώ θα βάζω ελληνικές συνταγές και ο Israel παλαιστίνιες! Ακόμα μου το χρωστάει και οι Φιλανδοί είναι σαν τους ελέφαντες δεν ξεχνάνε και του το κοπανάνε μόνιμα!!!