Τι σου λείπει;

Συχνά φίλοι που τηλεφωνούν από την Ελλάδα κάνουν την ερώτηση, θέλεις να σου στείλουμε κάτι; Σου λείπει τίποτα;

Λοιπόν πριν από μερικές μέρες μιλούσα με ένα πολύ στενό φίλο που ζει τα τελευταία 15 χρόνια στο Βέλγιο και όπως και η αφεντιά μου αρνείται να επιστρέψει στην Ελλάδα ακόμα και για διακοπές. Κάποια στιγμή, δεν είμαι σίγουρος πως έγινε, έπεσε η ερώτηση: τι σου λείπει από την Ελλάδα.

Λοιπόν επειδή ο φίλος μου είναι Θεσσαλονικιός και έχουμε περάσει παρέα αξέχαστες στιγμές στη Θεσσαλονίκη και λόγω της κοινής μας αδυναμίας στο καλό και χλιδάτο φαγητό βάλαμε και οι δυο μας πρωτο το σουβλάκι. Εντάξει, γύρο με πίτα για τους Θεσσαλονικιούς! Και ο φίλος μου έχει δίκιο, σε εκείνο το στενάκι στη παραλία της Θεσσαλονίκης με τα σουβλατζίδικα πίνοντας ρετσίνα. Η ρετσίνα πάει καλά με το σουβλάκι.

Απαραίτητο στο σουβλάκι είναι το δυνατό τζατζίκι. Α! Το τζατζίκι. Για όσους ζουν εκτός Ελλάδος είμαι σίγουρος ότι είδατε τις τουριστικές αφίσες που προωθούν την Τουρκία, το Μαρόκο και την Ελλάδα. Όλες έχουν τα ίδια στοιχεία. Όλες έχουν χρυσές αμμουδιές, πρασινογάλαζες παραλίες, αρχαία και βυζαντινές εκκλησίες. Μόνο η ελληνική αφίσα ξεχωρίζει γιατί έχει μια σουηδέζα να τρώει τζατζίκι. Κύριοι και κυρίες που ζείτε στην Ελλάδα, αυτή είναι η πραγματική πολιτιστική σας κληρονομιά. Ένα πιάτο τζατζίκι! Ποιος Socrates και ποιος Hercules μας κοπανάτε; Ότι θυμούνται οι ξένοι από την Ελλάδα που την κάνει να ξεχωρίζει από την Τουρκία και το Μαρόκο είναι ένα πιάτο τζατζίκι. Καλά είσαστε σοβαροί τώρα; Λέτε να έρχεται ο Φιλανδός που βλέπει ήλιο τρεις μήνες το χρόνο στην Ελλάδα για να διαβάσει το Άνδρα μοι έννεπε, μούσα πολύτροπον ός μάλα πολλά; Ίσα τα πρόβατα! Ο Φιλανδός έρχεται για να αράξει στη παραλία να πιει αμέτρητες φθηνές μπίρες και να φάει τζατζίκι. Άρα ένα μεγάλο μπράβο στον ΕΟΤ που επιτέλους έπιασε το νόημα.

Άλλο θέμα που μας έλειψε. Αυτό κυρίως σε μένα γιατί οι Βέλγοι έχουν και τις καλές τους στιγμές. Κάποιες βραδιές που χτύπαγε το κουδούνι και οι φίλοι μου έρχονταν στο σπίτι με μπουκάλια κρασί και αφού τηλεφωνούσαμε στο σουβλατζίδικο της γωνίας αμπελοφιλοσοφούσαμε μέχρι πρωίας. Εδώ στη Φιλανδία τς πράγματα είναι λίγο διαφορετικά. Μερικά παραδείγματα. Το Γενάρη φίλος με παίρνει τηλέφωνο και με ρωτάει αν μου αρέσει ο John Cleese. Η απάντηση μου φυσικά είναι ναι, ποιος δεν θυμάται την παρουσία του στο Γουάντα, και ο φίλος λέει ότι έρχεται στη Φιλανδία ταινία που παίζει κι αν θέλω να πάμε να το δούμε. Δεύτερη απάντηση ναι και περιμένω να μου πει πόση ώρα έχω και που θα συναντηθούμε. Πολύ καλά, έρχεται η απάντηση, τι λες για τις 17 Μαρτίου; Άσε μεγάλε, μέχρι τότε θα έχει έρθει το DVD και μάλιστα το Directors cut. Η γυναίκα μου έρχεται συχνά και μου λέει, μας έχουν καλέσει για φαγητό την βδομάδα 17! Α! Άλλο φιλανδικό! Δεν σου λένε γύρω στις 24 του μηνός σου λένε εβδομάδα 17. άντε τώρα εσύ να βρεις που είναι χωμένη αυτή η βδομάδα και πόσα δάχτυλα να έχεις κι αν είναι και δίσεκτος ο χρόνος χάθηκες. Στην αρχή την πάτησα και το έψαχνα, μετά προσαρμόστηκα και κατάλαβα ότι αυτή η εβδομάδα Χ είναι σίγουρα μετά από δυο μήνες οπότε απαντάω, καλά μέχρι τότε μπορεί να έχω πεθάνει οπότε ρώτα με ξανά σε ένα μήνα. Βέβαια κάποια στιγμή μου είπε ότι αυτό είναι καλύτερο από το ελληνικό, θα δούμε – αύριο που σημαίνει οτιδήποτε από αύριο μέχρι την αιωνιότητα αλλά πιστεύω ότι το ελληνικό τουλάχιστον έχει ...χιούμορ!

Η λίστα που κάναμε με το φίλο μου περιέχει, βιβλία, ταβέρνες, συναυλίες, την Σύρο και το Ηράκλειο για μένα και την Χαλκιδική για εκείνον, ψαράκι στη Πειραϊκή και χαβαλέ στο Πανόραμα, βιβλιοπωλεία στη Σόλωνος και η λίστα συνεχιζόταν με κάθε τι καινούργιο που θυμόμασταν αλλά στο τέλος καταλήξαμε ότι όλα αυτά είχαν ένα κοινό σημείο. Τίποτα από όλα αυτά δεν είναι το ίδιο χωρίς τους φίλους μας και αυτό είναι το μόνο που μας λείπει από την Ελλάδα. Ειδικά τώρα που είναι καλοκαίρι και όλα τα άλλα παίρνουν ιδιαίτερη σημασία, τα ταβερνάκια, ο χαβαλές και η αμπελοφιλοσοφία.

Πολλά φιλιά σε όλους σας, πραγματικά μας λείπετε πολύ!

*******************

Αυτή η Ουκρανία ήταν που μας ξεφτίλισε; οχι ρε παιδιά!

Στη Σαουδική Αραβία παίζουν ποδόσφαιρο χωρίς τις κελεμπίες, μόνο σορτσάκια!!!

****************

Ευχαριστώ για το τηλεφώνημα!!! J Ίσως κάποια μέρα να τα πούμε στην ...Ικαρία!

Σχόλια

Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Αφού ξεκαθάρισες πως ελλάδα είναι σουβλάκι τζατζίκη και όχι όλα τα άλλα που σε πληγώνουν και μια και οι φίλοι σου ξέρεις πω είναι εδω !!! μπες στο πρώτο αεροπλάνο ... και η συρος το μοναστηράκι η σολωνος τα βιβλια οι δισκοι τωρα και η ικαρια θα είναι πάλι πραγματικότητα, Και θα χορτάσουμε γυρο τζατζίκι κρασι ήλιο θάλασσα σαντουιτσ με γύρο ....
(και μια και τοφερε η κουβέντα θυμάσαι τι είναι μπουγάτσα με στουπί ;;;)
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Δυστυχώς η Ελλάδα έχει αυτό το μαγικό, σου χρειάζεται μόνο μισή ώρα στο αεροδρόμιο για να καταλάβεις γιατί έφυγες. Κι από την αρχή έκανα ξεκάθαρο ότι σιχάθηκα όλους αυτούς τους ντεμέκ που κυριαρχούν σε ότι γίνεται από την τέχνη, την πολιτική, τις ιδέες, μέχρι το ποδόσφαιρο.
Το χειρότερο ειναι ότι όλοι αυτοί οι ντεμέκ έχουν καταφέρει να χωθούν στις μικρολεπτομέρειες που ορίζουν την καθημερινότητα μας και όταν καταστρέφεται η καθημερινότητα σου τότε καταντάς μίζερος. Τουλάχιστον εδώ είμαι εξ’ ορισμού ξένος και με αφήνουν ήσυχο δίνοντας μου μια ταμπέλα που στο τέλος με βοηθάει.
Οπότε ...θα δούμε!!!

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Περί Ελληνικής κοινότητας στη Φινλανδία ...ξανά!

Διάλειμμα με χιόνι

Κασσελάκιος ο λόγος