Ovi Greek stories

Πριν από είκοσι χρόνια παρά ένα μήνα, έντυπη εφημερίδα βορειοδυτικής πολιτείας των ΗΠΑ, γνωστής για τα δάση της και τους ιδιαίτερα γραφικούς κατοίκους της, μου ζήτησε να γράψω μια ιστορία σε συνέχειες (κάθε Σάββατο) στο στιλ που δεκαετίες (ίσως αιώνες) προ-ίντερνετ εφημερίδες σε όλο τον κόσμο συνήθιζαν να φιλοξενούν. Λίγο σοβαρά λίγο αστεία ξεκίνησα, και επίσης λίγο στα σοβαρά και λίγο στ’ αστεία αποφάσισα η ιστορία μου να ειναι ένα μίγμα της πραγματικής μου ζωής σαν μετανάστης στην αρκτική χώρα, της γειτονιάς μου στη πόλη που ζούσα με λίγο ...έγκλημα για αλατοπίπερο, περιγράφοντας πραγματικούς ανθρώπους (γείτονές μου) και πραγματικές καταστάσεις. Στην αρχή ήμουν λίγο φοβισμένος με την προοπτική εβδομαδιαίας ιστορίας σε συνέχειες και που κάπου στα βάθη του μυαλού μου έκραζε για σαπουνόπερα αλλά και στη πιθανότητα μετά απο ένα μήνα να βαρεθώ ή να μην έχω τίποτα άλλο να πω. Αλλά δυο μήνες μετά και εννέα επεισόδια/στήλες είχα αρχίσει να το διασκεδάζω. Και όχι μονο, είχα αποκτήσει και

Οι ιερείς στην Σκανδιναβία πληρώνονται απο τον “φόρο εκκλησίας” που συγκεντρώνει η κάθε ενορία/δήμος/κοινότητα μέσα απο τους δημοτικούς/κοινοτικούς φόρους και φυσικά προσφορές και δωρεές “πιστών”. Ο “φόρος εκκλησίας” χρεώνεται σε αυτούς που δηλώνουν/έχουν δηλώσει την ένταξη τους σε κάποια εκκλησία και πληρώνεται ανάλογα στην εκκλησία που έχει δηλωθεί – οι διαμαρτυρόμενοι στη διαμαρτυρόμενη εκκλησία, οι καθολικοί στην καθολική, οι μωαμεθανοί στο τζαμί, οι βουδιστές στο ναό κλπ. Οι άθεοι και αγνωκιστές ΔΕΝ πληρώνουν το φόρο. Λόγω της οικονομικής κρίσης τα τελευταία χρόνια και ειδικά στη Φιλανδία έχει μειωθεί αισθητά ο αριθμός αυτών που φορολογούνται με τον “φόρο εκκλησίας” και έχουν αυξηθεί οι ...άθεοι! Αλλά όπως λέει και στο σάιτ της η επίσημη εκκλησία της Σουηδίας – διαμαρτυρόμενοι και το 70% των πιστών – στο θέμα μισθός και σε ελεύθερη μετάφραση: “το να γίνεις ιερέας ειναι λειτούργημα και όχι επάγγελμα και σαν λειτούργημα και αποστολή ζωής πρέπει να αντιμετωπίζεται αδιάφορα το