Love story την εποχή των κατασκόπων

Η ιστορία ανέκδοτο που θα ακολουθήσει είναι πέρα για πέρα αληθινή και μου την εξιστόρησαν οι πρωταγωνιστές της το πρωτο καιρό που είχα έρθει στη Φινλανδία και έψαχνα την ιστορία της χώρας σαν δείγμα του τι γινόταν συγκεκριμένη περίοδο.

Εκείνη κατάγεται από την δυτική Φινλανδία, εκείνος από την ανατολική, πιο αντίθετα δεν γίνονται. Εκείνη έρχεται από την Ostrobotnia, την ‘χώρα’ του Mannerheim, συντηρητικοί, τυπολατρικοί, πεισματάρηδες, κυρίως αγρότες και λιγόλογοι. Μετά από δέκα χρόνια κι αν είσαι τυχερός θα σου πουν δέκα λέξεις από τις οποίες οι πέντε θα είναι: εσείς οι ξένοι μιλάτε πολύ! Αυτός από Savo, πρόσχαροι, γλεντζέδες, με έντονο χιούμορ και αυτοσαρκασμό, κύρια ασχολία το δάσος και οι χιλιάδες λίμνες,

Γνωριστήκανε σε κάποια εκδρομή και άρχισε ο αιώνιος έρωτας που για καλή τους τύχη συνοδεύτηκε και με την είσοδο και των δυο στο πανεπιστήμιο του Helsinki κάπου στο τέλος της δεκαετίας του 70.

Η τύχη τους αποδείχτηκε ιδιαίτερα ευνοϊκή γιατί παράλληλα βρήκαν και οι δυο τους αμέσως δουλειά. Η κοπέλα στο οδοντιατρείο ενός μακρινού συγγενή, ο νεαρός στη βιβλιοθήκη του πανεπιστημίου, έτσι αφού ενώσανε τα λεφτά τους αποφασίσανε να ενώσουν και τη διαμονή τους.

Το Eira είναι μια από τις πιο όμορφες περιοχές του Helsinki, πανέμορφα νεοκλασικά με ψηλοτάβανα μεγάλα διαμερίσματα. Τα περισσότερα φτιαγμένα από την περίοδο του τσάρου Νικολάου του Β και έχουν κληρονομήσει κάτι από τα μεγαλεία που ζήσανε τότε ακόμη και σήμερα. Η περιοχή θεωρείτε από τις πιο ακριβές περιοχές του Helsinki και φιλοξενεί τις περισσότερες πρεσβείες και κατοικίες πρεσβευτών (Η Ελληνική είναι αλλού, υπάρχουν και πιο ακριβές περιοχές αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία!) στο πιο όμορφο σημείο και κριμένη από τη θάλασσα από μια σειρά κιτριών βρίσκεται η ρωσική πρεσβεία. Δεν ξέρω την ακριβή έκταση που καταλαμβάνει η πρεσβεία αλλά κάθε φορά που ρωτάω παίρνω την απάντηση, «ουουου!!!» που όταν το λέει ένας Φινλανδός σε μια χώρα που αντιστοιχεί σε 2,3 κατοίκους ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο ...καταλαβαίνεις.

Για να επανέλθουμε λοιπόν στο ερωτευμένο ζευγαράκι, προς μεγάλη τους έκπληξη ανακαλύψανε ότι νοικιαζότανε διαμέρισμα στη περιοχή σε τιμή που δεν θα νοικιάζανε γκαρσονιέρα οπουδήποτε αλλού. Πήγαν να δούνε το διαμέρισμα και μαγευτήκανε. Το σαλόνι είχε δυο τεράστια παράθυρα που πιάνανε σχεδόν όλο τον τοίχο και που βλέπανε θάλασσα και λίγο από τον κήπο της ρωσικής πρεσβείας. Κι΄ επειδή ήταν Αύγουστος η γωνιά του κήπου είχε τριαντάφυλλα που πολύ αρέσουν στη φίλη και ...αυτό ήταν. Το διαμέρισμα το πιάσανε και επειδή βιαζόντουσαν προσφερθήκανε να το βάψουνε μόνοι τους και να μετακομίσουν το συντομότερο δυνατό.

Σε δυο μέρες με τα κλειδιά στο χέρι, τα συμβόλαια υπογραμμένα και κουβάδες χρώμα πήγανε στο διαμέρισμα όπου και περάσανε όλη τη μέρα βάφοντας τα δωμάτια και αλλάζοντας τις ταπετσαρίες. Τελειώνοντας αποκαμωμένοι ανοίξανε δυο μπουκάλια μπίρες και αρχίσανε να τρώνε κάτι τοστ που είχαν μείνει κάνοντας σχέδια για τις επόμενες μέρες αποφασίζοντας να μην πούνε τίποτα σε κανένα αλλά να οργανώσουν ‘πάρτι έκπληξη’

Η έκπληξη τους περίμενε το επόμενο πρωινό, όταν μπαίναν στη κυρία είσοδο του κτιρίου ξαφνικά πετάχτηκε κουστουμαρισμένος κύριος που τους συστήθηκε σαν γείτονας τους και τους ενημέρωσε ότι τα πάρτι απαγορεύονται στο κτίριο. Οι δυο φίλοι στεναχωρήθηκαν βέβαια γιατί τους χάλαγε την ιδέα αλλά φανταστήκανε ότι αυτά συμβαίνουν σε αριστοκρατικά σπίτια με άλλες συνήθειες και έτσι αποφασίσανε το πάρτι να γίνει σε μερικές ολιγάριθμες παρέες που θα περνούσαν ήσυχα το βράδυ συζητώντας και θαυμάζοντας τη θέα από τα μεγάλα παράθυρα.

Με το τέλος της βδομάδας μετακομίσανε και τα έπιπλα και έτσι Σαββατοκύριακο το περάσανε επιτέλους στην αριστοκρατική φωλίτσα τους. Το Σάββατο το βράδυ και μετά από μια έντονη μέρα αποφασίσανε να ‘εγκαινιάσουνε’ την συγκατοίκηση τους κάπως πιο ...ερωτικά. τώρα είπαμε ότι οι Φινλανδοί από το Savo έχουνε μια έντονη αίσθηση χιούμορ και αυτοσαρκασμού, έτσι όπως το περιέγραψε ο φίλος μου οι πρώτες φορές ήταν δείγμα φινλανδικού Sisu, η Τρίτη και τη πατρότητα του αστείου που χρησιμοποιώ συχνά την έχω εγώ, αποδείχτηκε ...Sushi! ακολούθησε λοιπόν όλο το πακέτο ...μη στεναχωριέσαι αγάπη μου, συμβαίνουν αυτά και ίσως είναι η νευρικότητα του καινούργιου διαμερίσματος, ίσως η κούραση και πέσανε για ύπνο. Την επομένη το πρωί ο φίλος βγήκε έξω να περπατήσει λίγο, άλλη φινλανδική συνήθεια αυτή, και στην επιστροφή του άλλος κουστουμαρισμένος γείτονας αφού χαμογέλασε μυστήρια του ψιθύρισε πριν βγει έξω από την κυρία είσοδο, δοκίμασε βότκα ενδιάμεσα, με μένα δουλεύει και μια και δυο και τρεις φορές, και έφυγε! Η μόνη λογική εξήγηση ήταν ότι οι τοίχοι παρ΄ όλης της παραίσθησης πάχους ήταν πολλοί λεπτοί και οι γείτονες ακούγανε τα πάντα. Έτσι από κείνη τη στιγμή τα πάντα γινόντουσαν .... ψιθυριστά.

Κάποια στιγμή η φίλη ανέφερε για το πόσο της άρεσαν να τριαντάφυλλα του κήπου της ρωσικής πρεσβείας και ο φίλος ευχήθηκε να είχε λίγη πραγματική ρωσική βότκα υποσχόμενος θαυματουργές επιδόσεις για το Sisu. Την επομένη και οι δυο τους στις δουλειές τους δεχτήκαν επισκέψεις από δήθεν αδιάφορους δημοσίους υπαλλήλους που τους κάνανε ερωτήσεις για τη διαμονή τους και το καινούργιο διαμέρισμα τους. Οι πιο μπασμένοι συνάδερφοι του νεαρού και ο θειος της κοπέλας αναλάβανε να τους ξεκαθαρίσουν το μυστήριο.

Τα περισσότερα διαμερίσματα γύρω από την πρεσβεία είτε ανήκαν είτε είχαν νοικιαστεί από ανθρώπους της πρεσβείας η άλλων πρεσβειών. Παράλληλα όλα ήταν γεμάτα από ένα ζωύφιο πολύ διάσημο εκείνη την εποχή, κοριούς. Όλοι ακούγανε όλους και όλοι παρακολουθούσανε τους πάντες. Κάπου έχω αναφέρει ότι και τα υπουργικά συμβούλια γινόντουσαν στη προεδρική sauna από το φόβο ότι οι πάντες ακούγανε τα πάντα.

Οι φίλοι μείναν άλλα δυο χρόνια στο ίδιο διαμέρισμα και κατά περιόδους σκαρώσανε καταπληκτικές φάρσες. Το ίδιο βράδυ όταν γυρίσανε στο διαμέρισμα τους βρήκανε να τους περιμένει στην εξώπορτα τους ένα μπουκέτο τριαντάφυλλα και ένα μπουκάλι βότκα με άρωμα τριαντάφυλλο. Με τον ίδιο τρόπο για δυο χρόνια είδαν μερικές, ακόμα και παράλογες επιθυμίες τους που εκφραζόντουσαν ψιθυριστά να εκπληρώνονται. Είχαν μετατραπεί κάτι σε puppy love μασκότ της γειτονιάς των κατασκόπων.

Οι γείτονες τους αλλάζανε με τρομακτική συχνότητα αλλά με μια λεπτομέρεια, όλοι φαινόντουσαν να ράβονται στο ίδιο ράφτη, όλοι φοράγανε το ίδιο στιλ καφέ κουστούμια, σαν να ήταν κομμένα από το ίδιο ύφασμα. Όσο για τα ονόματα τους επειδή οι φίλοι κουραστήκανε αποκαλούσαν τους μισούς Ιβάν και τους άλλους Τζών και γλιτώσανε το κόπο να θυμούνται ποιος είναι ποιος. Γυναίκες υπήρχαν πολύ σπάνια.

Κατά τη δεκαετία του 80 και μετά τη χρεοκοπία της Ρωσίας πολλά από αυτά τα διαμερίσματα περάσανε στη κατοχή του τελευταίου ιδιοκτήτη που ήταν φυσικό πρόσωπο. Καμιά ‘δύναμη’ δεν τόλμησε να διεκδικήσει ιδιοκτησία γιατί τότε θα έπρεπε και να ομολογήσουν το ρόλο τους οπότε βρεθήκαν κάτοχοι διαμερισμάτων άνθρωποι από διάφορες εθνικότητες κάτι που μπέρδεψε λίγο τους Φινλανδούς μιας και μέχρι πριν από λίγο καιρό απαγορευόταν σε ξένο να έχει ιδιοκτησία σε φινλανδικό έδαφος.

Πριν από τρία χρόνια αποκαλύφθηκε από την αστυνομία ότι αφού δεν ερχόντουσαν λεφτά από τη μαμά Ρωσία κάποιοι υπάλληλοι της πρεσβείας αποφασίσανε να εκμεταλλευτούν αυτά τα διαμερίσματα εγκαθιστώντας μέσα αριστοκρατικές δίμετρες ρωσιδες που ψυχαγωγούσαν ‘αριστοκρατικούς’ κυρίους. Η φινλανδική αστυνομία για μια ακόμα φορά έχει χαθεί μέσα στον ιστό ιδιοκτησιών των διαμερισμάτων χωρίς να μπορεί να καταλάβει τι συμβαίνει!!!

ovi magazine, ovi lehti, greece, finland, Φινλανδία & Eira