Μια ΚokoNainen ταινία. ½ πριν το Episode V
Και έτσι φτάσαμε στο ντοκιμαντέρ. Παραδώσαμε την ιστορία που είχαμε γράψει από τις μαρτυρίες και συμφωνήσαμε ότι μιας και θα ήταν δύσκολο αν οχι αδύνατο να βγάλουμε στην οθόνη αυτές τις γυναίκες, να παρουσιάσουμε ...σκιές γυναικών και αφηγήσεις όπως κάνουν σχεδόν πάντα στα δραματοποιημένα ντοκιμαντέρ. Ο κορμός της ιστορίας θα ήταν η ιστορία της Saido και οι υπόλοιπες ιστορίες θα τρέχανε παράλληλα και βέβαια είχαμε και τη βοήθεια Σομαλης γιατρού που θα ανέλυε την ιατρική πλευρά και τις επιπτώσεις. Μέχρι εκείνη τη στιγμή είχαμε καταφέρει και ένα ‘ιερέα’ να συμμετάσχει απλά επιβεβαιώνοντας ότι αυτό το έθιμο δεν έχει τίποτα να κάνει με το ισλάμ και το Κοράνι.
Θυμηθείτε τώρα από προηγούμενο επεισόδιο ότι την ίδια περίοδο εγώ δούλευα στο περιοδικό του εκδότη – σκηνοθέτη οπότε κατά κάποιο τρόπο μπορούσα να παρακολουθώ και από κοντά την πρόοδο του ντοκιμαντέρ και να είμαι εκεί αν χρειαζόταν οτιδήποτε. Το πρωτο που μας είπε ήταν ότι η ταινία (δεν ήταν πια ντοκιμαντέρ) χρειαζόταν ένα πιο δραματικό ύφος και θα έκανε κάποιες αλλαγές στο σενάριο. Για να πω την αλήθεια σε θέματα που δεν ξέρω δεν λέω πολλά και μια ταινία ήταν και είναι πολύ μακριά από τις μικρές μου γενικότερες γνώσεις και αφού ο άλλος ασχολείται και έχει και εταιρία που κάνει ακριβώς αυτό δεν είχα καμιά αντίρρηση απλά περίμενα να δω το τελικό σενάριο περισσότερο από περιέργεια και για να μάθω πως γίνεται ένα σενάριο παρά για οτιδήποτε άλλο.
Η εταιρία του υποτίθεται ότι έχει και ένα αρχείο από ξένους κομπάρσους που καλύπτει και παραγωγές της κρατικής τηλεόρασης. Δυστυχώς κανένας Σομαλός δεν συμπεριλαμβανόταν σε αυτό το κατάλογο και έτσι μπήκαμε σε ένα μαραθώνιο να βρούμε ποιος θα παίξει στην ταινία. Η κατάσταση ήταν απελπιστική γιατί χρειαζόμασταν πάνω από δεκαπέντε άτομα και εθελοντές ...κανένας. ξέχωρα από αυτό χρειαζόμασταν και ένα μικρό κοριτσάκι για την δραματοποιημένη εισαγωγή της ταινίας.
Ο πατέρας και αδερφός βρέθηκε, ήταν ο σύζυγος και ο γιος της γιατρού, βρέθηκε ακόμα ένας νεαρός που θα έπαιζε τον φίλο της μεγάλης αδελφής. Εμείς σενάριο δεν είχαμε δει ακόμα αλλά είχαμε πάρει ένα κατάλογο με χαρακτήρες και προσπαθούσαμε να τον καλύψουμε. Η μεγάλη αδελφή ήταν το πιο εύκολο από όλα γιατί τελικά υπάρχουν πολλές κοπελίτσες που ονειρεύονται να γίνουν ηθοποιοί. Τα μισά λεφτά είχαν ήδη δοθεί από τη Saido μιας και εκείνη διαχειριζόταν το κεφάλαιο και έτσι απλά ...συνεχίζαμε όταν ξαφνικά μια κυριακή μάθαμε ότι από δευτέρα αρχίζανε τα γυρίσματα.
Το μικρό κοριτσάκι βρέθηκε τελείως κατά τύχη. Τις ίδιες μέρες εμφανίστηκε στα γραφεία μια νεαρή γυναίκα που ήταν διατεθειμένη να βοηθήσει εθελοντικά σε ότι χρειαζόμασταν αρκεί να μη έπρεπε να κάνει κάτι μετά τις δυο το μεσημέρι γιατί όπως μας εξήγησε έχει ένα μικρό κοριτσάκι. Της εξηγήσαμε το σχέδιο και την επομένη μέρα ήρθε με το κοριτσάκι της και τον σύζυγο που είναι Φιλανδός. Και οι δυο τους πολύ συνειδητοποιημένοι για το τι πρόκειται να κάνουν συμμετείχαν σε όλη τη κατάσταση με κάθε τρόπο, το δε κοριτσάκι είναι και η φωτογραφία στην αφίσα. Ο Φιλανδός σύζυγος παραδέχτηκε ότι αν και ήξερε από τη γυναίκα του περί κλειτοριδεκτομής τώρα άρχιζε να συνειδητοποιεί το μέγεθος του προβλήματος και η σκέψη και μόνο ότι κάτι τέτοιο θα μπορούσε να συμβεί στη κόρη του ήταν αρκετή για να συμμετάσχει σε οποιαδήποτε ενέργεια κατά.
Τα γυρίσματα γίναν μέσα σε ...δυο ημέρες και φαντάζομαι ότι όσοι είσαστε σχετικοί ήδη γελάτε. Εγώ δεν ήμουν! Στη ταχύτητα που όλα γινόντουσαν ξαφνικά βρήκαμε να έχουμε και μια deadline ημερομηνία μπροστά μας μιας και η ‘πρεμιέρα’ είχε κανονιστεί από το γραφείο του εκδότη-σκηνοθέτη σε κεντρικό σημείο του Ελσίνκι και είχαν ήδη τυπωθεί και προσκλήσεις ...από ότι μάθαμε! Εμείς απλά τρέχαμε από πίσω να προλάβουμε τι γινόταν. Οι σκηνές ήταν ασύνδετες μεταξύ τους αλλά κάπου είχα διαβάσει ότι έτσι γίνονται οι ταινίες και στο τέλος ο σκηνοθέτης τις φτιάχνει στο μοντάζ και για να μη το ξεχάσω όλη αυτή τη περίοδο χιόνιζε. Έτσι τρέχαμε από το λιμάνι στο κεντρικό εργοστάσιο ηλεκτρικής παράγωγης και από κει σε ένα υπόγειο με ραπτομηχανές και μετά στο μετρό και παντού όλοι μας παίζαμε, κάναμε όλο και κάτι και διορθώναμε χωρίς να ξέρουμε τι κάνουμε.
Μέσα σε όλα όπως είπα και σε προηγούμενο post, το συμβούλιο ανακαλύπτει τι κάνουμε και ο ‘ιερέας’ αρνείται να συμμετάσχει, κανένας πανικός λέει ο σκηνοθέτης, άμεσα και με ένα μόνο τηλεφώνημα εμφανίζεται Ιρανός που γνωρίζει το Κοράνι λες και μας περίμενε και ‘αντικαθιστά’ τον ιερέα και τα γυρίσματα συνεχίζονται με έμενα πια να έχω χάσει κάθε αίσθηση του τι θα έβγαινε στο τέλος.
Στη συνέχεια θα σας περιγράψω την ταινία. Σας παρακαλώ πολύ μην νομίζετε ότι υπερβάλω η ότι θέλω να διακωμωδήσω κάτι, αυτή ακριβώς είναι η πραγματικότητα, αντίγραφο της ταινίας έχω και εγώ και έχει παρουσιαστεί και στο ...κρατικό κανάλι εν ονόματι της πολυπολιτισμικής κοινωνίας ... η κλειτοριδεκτομή χάθηκε στη διαδρομή!!! Μια μικρή αίσθηση είχα πάρει όταν είδα το πρόσωπο του Asa του συνεργάτη μου και στο Ovi που είχε διορθώσει τους αγγλικούς υποτίτλους αλλά και πάλι είπα ...ξέρει ο σκηνοθέτης!!!
Μέσα στις επόμενες τρεις μέρες είχε τελειώσει μοντάζ και υπότιτλοι και βρεθήκαμε 200 άτομα σε κεντρική αίθουσα του Ελσίνκι να παρακολουθούμε για πρώτη φορά την ταινία. Σημειωτέων η Saido την παραμονή είχε εξοφλήσει όλο το ποσόν!
Όλη η ταινία έχει γυριστεί από μια ψηφιακή κάμερα χειρός που κρατάει ο ίδιος ο σκηνοθέτης... αλλά κι αυτό δικαιολογείται, και μεγάλα ονόματα σκηνοθέτες κάνουν το ίδιο!
Η πρώτη σκηνή των τίτλων είναι από το λιμάνι που φεύγουν τα πλοία για την Εσθονία όλο μέσα στο χιόνι άρα σε τυφλώνει το άσπρο της εικόνας. Η σκήνη τραβηγμένη πολύ αργά με μουσική υπόκρουση από ...Yiannis!!! είπαμε, μην γελάτε!!! Αφού για πέντε λεπτά θαυμάζουμε πόσο πολύ χιονίζει 600 χιλιόμετρα από τον αρκτικό κύκλο όλοι μας εντυπωσιασμένοι, η σκηνή καταλήγει στο καθεδρικό ναό όπου και αρχίζει ένα οδυνηρά αργό ζουμ. Με το που φτάσαμε στο αγαλματίδιο του αποστόλου Ιωάννη που κοσμεί την οροφή του ναού αλλάζουμε σκηνή και βρισκόμαστε στη κουζίνα ενός σπιτιού που μια οικογένεια πέντε ατόμων τρώει μεσημεριανό.
Για τα επόμενα πέντε λεπτά η κάμερα παρακολουθεί τους μορφασμούς που κάνει ο πατέρας και εγώ έχω μετρήσει όλες τις τρίχες που αποτελούν το μουστάκι του με τα νευρά μου σαν τεντωμένη χορδή!!! Για δυο λεπτά παρατηρούμε μια οικογένεια από δυο κόρες, ένα αγόρι, τον πάτερα και τη μητέρα να είναι ακίνητοι μπροστά σε παραφορτωμένα πιάτα με ...ταϊλανδέζικο ρύζι (δυστυχώς για όσους έχουν δοκιμάσει είναι εύκολο να αναγνωριστεί) και να κάνουν μορφασμούς.... ξαφνικά ο πατέρας λέει: θα ρωτήσω, η μητέρα λέει: Ναι! Ο γιος επιτέλους σηκώνει το πηρούνι του, η μικρή η κόρη ρωτάει: τι σκουλαρίκια; και η μεγάλη κόρη σηκώνεται ουρλιάζοντας Όοοοοχι και φεύγει χτυπώντας τη πόρτα!
Στη συνέχεια η μεγάλη κόρη είναι στο μετρό προς το κέντρο όπου όλοι μας παριστάνουμε τους επιβάτες γύρω της μπας και κανένας παρείσακτος επιβάτης ενοχλήσει το γύρισμα! Η κοπέλα κλείνει τα μάτια της και μεταφερόμαστε σε ένα ...ξυράφι. σιγά σιγά ένα χέρι στολισμένο προσεκτικά με δαχτυλίδια και βραχιόλια πλησιάζει το ξυράφι το πιάνει και σε δυο λεπτά καταφέρνουμε να το δούμε να κινείτε επιτέλους. Περισσότερο φως και τώρα βλέπουμε τρεις γυναίκες που κρατάνε ξαπλωμένο το κοριτσάκι σε ένα τραπεζάκι ...σαλονιού, η φιγούρα της Saido για μένα πεντακάθαρη. Το κοριτσάκι σπαράζει αλλά η κάμερα κρατιέται στο ξυράφι που πλησιάζει τη σκηνή, κάτι σαν Hitchcock με τον Yiannis να έχει γίνει ...ρέγκε τώρα! Μετά η μουσική σταματάει ξαφνικά και το ξυράφι γεμίζει ...κέτσαπ. Που το ξέρω ότι ήταν κέτσαπ; Με μια Φελινική αίσθηση ο σκηνοθέτης είχε αφήσει το μπουκάλι της κέτσαπ στο τραπεζάκι ...δίπλα στο ξυράφι!!! Ο σκηνοθέτης εμφανώς συγκινημένος κάνει την κάμερα να τρέμει σαν να έχει πάρκινσον!
Η κοπέλα ανοίγει τα μάτια και μεταφερόμαστε στο πατέρα που πάει στο τζαμί. Αφού περιμένει δυο λεπτά παρατηρώντας όλα τα πανό με τα αράβικα γράμματα σε πράσινο φόντο που είναι αναρτημένα στην αίθουσα και εγώ να πνίγομαι βγαίνει ο ιερέας και οι δυο τους κάθονται οκλαδόν όπου ο ιερέας διαβάζει για μερικά λεπτά (εκεί έχασα τη σχέση με το χρόνο) κάποιο κείμενο από το Κοράνι. Στη συνέχεια βάζοντας το χέρι του στο κεφάλι του πιστού και σαν να έχει μαντέψει την ερώτηση του λέει: Το Κοράνι δεν λέει τίποτα! Και ο πατέρας φεύγει χαμογελώντας για να πάει στη δουλειά του! Με το μετρό και η μουσική του Yiannis έχει γίνει ...ρομαντική και οι μορφασμοί χαράς! Σημείωση, ο Yiannis και δεν το ήξερα είναι ανάρπαστος στο Ιράν και οι δίσκοι του πουλάνε σαν τρελοί, κάθε Ιρανός που συναντάω η πρώτη ερώτηση μετά από το που είσαι είναι σ’ αρέσει ο Yiannis;
Αλλαγή σκηνής, η μητέρα σε φασοναδικο που δουλεύει κάτω από τον άθλιο Φιλανδό που τις έχει σαν σκλάβες σε κάποια διακοπή μιλάει με άλλες Σομαλές. Η κάμερα είναι από κάτω παρακολουθώντας τέσσερις Σομαλές να μιλάνε και φεύγει με τέτοια ταχύτητα από τη μια στη άλλη που εμένα με έπιασε ναυτία. Αφού διαφωνούν για λίγο συμφωνούν ότι δεν πρέπει να το μάθει ο πατέρας γιατί γι αυτά τα πράγματα οι άντρες δεν χρειάζεται να ξέρουν και αποφασίζουν η μητέρα με τη μικρή κόρη να πάρουν το πλοίο και να φύγουν για ...Σομαλία!!! στο πιο δραματικό σημείο η μεγαλύτερη Σομαλή βγάζει ένα ημερολόγιο για να ελέγξει τα δρομολόγια Ελσίνκι - Σομαλία και είναι ένα τετράδιο γαλάζιο με εικόνα του Harry Potter!!! Και από το πρόσωπο του μικρού μάγου που η κάμερα κάνει ζουμ η εικόνα μεταφέρεται στη μάνα που περιμένει το καράβι για Σομαλία στο λιμάνι που φεύγουν τα καράβια για Εσθονία κρατώντας στο ένα χέρι την κόρη της και στο άλλο ένα μπογαλάκι από το τραπεζομάντιλο που τρώγανε το μεσημέρι!
Αλλαγή σκηνής, πίσω στη μεγάλη κόρη που είναι τώρα στο σχολείο της και που σημειωτέον παρ’ όλο από φτωχή οικογένεια προσφύγων είναι μαθήτρια ιδιωτικού αγγλοφώνου κολεγίου στο Ελσίνκι!!! Εκεί και στη μέση σημαντικού μαθήματος για ηλεκτρονικούς υπολογιστές, να προβάλουμε και το φιλανδικό μοντέλο, την πιάνει ένας πανικός και αρχίζει να τρέχει μέσα στο χιονισμένο Ελσίνκι για να φτάσει στο σπίτι. Φτάνει στο σπίτι μετά από τρέξιμο, σκαρφάλωμα σε φράχτη, δυο πεσίματα στο χιόνι και βρίσκει σημείωμα που δεν το βλέπουμε αλλά πιάνει το κινητό της και τηλεφωνεί στον πατέρα.
Ο πατέρας τώρα δουλεύει μπροστά από μια πολύπλοκη κονσόλα υπό την επιτήρηση Φιλανδού που τον κοιτάζει επιδοκιμαστικά χαμογελαστός μιας και τα καταφέρνει τόσο καλά για ...Σομαλός. Το τηλέφωνο χτυπάει, σειρά από μορφασμούς, κάτι λέει ο πατέρας στο Φιλανδό, ο Φιλανδός κάνει μορφασμούς και του δίνει τα κλειδιά της ολοκαίνουργης Mercedes 600 που περιμένει απ’ έξω!!! Η Mercedes του σκηνοθέτη... Άνετος ο πατέρας οδηγεί με νόμιμη ταχύτητα μέσα στο κέντρο του Ελσίνκι σταματώντας σε κάθε φανάρι με την κάμερα να παρακολουθεί τους μορφασμούς του.
Η μητέρα ακόμα στο χιόνι με τη κόρη και το μπογαλάκι περιμένει το πλοίο για τη Σομαλία και την ίδια στιγμή φαντάζεται τη στοργική Φιλανδέζα γιατρό που πριν από λίγους μήνες της μίλαγε κρατώντας το χέρι της και σκουπίζοντας τα δάκρυα της για τα προβλήματα που της είχε δημιουργήσει η κλειτοριδεκτομή και όλα αυτά περιτριγυρισμένη από μια σειρά μηχανήματα σαν αν βρισκόσουνα στη ΝΑSA!
Ο πατέρας με την κόρη φτάνουν ταυτόχρονα στο λιμάνι και αγκαλιασμένοι παρακολουθούν ένα καράβι της Silja Line που κάνει μόνο τη γραμμή Ελσίνκι Τάλλιν να φεύγει, ενώ δάκρυα κυλάνε από τα μάτια τους, ο γιος μετά το φαγητό έχει ...εξαφανιστεί! Ξαφνικά πίσω από ένα τενεκέ ανακύκλωσης (το οικολογικό μήνυμα) εμφανίζεται η μάνα με τη μικρή κόρη, αγκαλιάζονται και φιλιούνται όλοι μαζί, πάντα με μουσική του Yiannis και μετά ...μπαίνουν στην Mercedes και ...τέλος!!!
*******************************
Δεν θέλω να επεκταθώ στο τι έγινε μετά! Μερικές λεπτομέρειες μόνο. Όπως σας είπα και σε προηγούμενο post σε λίγες μέρες παραιτήθηκα από το περιοδικό, είχαν μαζευτεί πάρα πολλά για να μπορώ να αναπνεύσω. Μήνυση δεν μπορούσαμε να του κάνουμε γιατί το φαξ δεν έλεγε και πολλά και η γυναίκα του είναι μεγαλοδικηγόρος και ηγετικό στέλεχος των πράσινων της Φιλανδίας!!! Από εκείνη τη περίοδο άρχισαν και οι απειλές από πολλές πλευρές και η Saido έφυγε για ένα μεγάλο διάστημα για Ελβετία. Εγώ έμεινα φυσικά πίσω ζώντας τραγελαφικές στιγμές με ομοθρήσκους και συμπατριώτες του μεγάλου σκηνοθέτη.
Οι προσκλήσεις γράφανε: σας καλούμε στη ταινία του .... και κάτω κάτω υπήρχαν τρία λογότυπα ως χορηγοί, το μονοπώλιο των φιλανδικών καζίνων, το κρατικό κανάλι και εμείς. Η ταινία έχει προβληθεί σαν ταινία μικρού μήκους σε διάφορα φεστιβάλ συμπεριλαμβανομένων και του φεστιβάλ της Νέας Υόρκης και της ...Δράμας!!! Το Φιλανδικό κέντρο κινηματογράφου χρηματοδοτεί σκηνοθέτη για ταινία μεγάλου μήκους αφού κάνει τρεις ταινίες μικρού μήκους που παρουσιαστούν σε διεθνή φεστιβάλ. Εμείς ήμασταν οι δεύτεροι, ακολούθησε το κρατικό κανάλι και η παροικία των Νιγηριανών!!! Τα λεφτά θα τα πάρει σύντομα!!! Αυτός ο νονός έχει κάψει πολύ κόσμο με πολλούς τρόπους και εγώ τουλάχιστον όσο μπορώ τον πολεμάω και θα συνεχίσω να τον πολεμάω παρ’ όλα τα ανόητα παιχνιδάκια του.
Φυσικά την ταινία δεν την χρησιμοποιήσαμε ποτέ, αρκεστήκαμε στις αφίσες, τις μπροσούρες και τις ομιλίες που τις συνεχίζουμε όσο πιο συχνά μπορούμε. Η Saido έχει επιστρέψει πολύ απογοητευμένη αλλά το ..παλεύουμε! τα τελευταία πέντε χιλιάρικα τα πήρε με τη δικαιολογία, έξοδα προβολής και 150 DVD που σημειωτέον το εικαστικό το είχα κάνει εγώ. Λίγο καιρό μετά ακούσαμε ότι η ταινία προβάλλεται στο Ιράν σε σχολεία με περσικούς υποτίτλους και από κάτω έχει σαν χρηματοδότη το υπουργείο πολιτισμού και το υπουργείο παιδείας του Ιράν!!! Τα πήρε από παντού!
*******************************
Σημαντικό, το αγώνα που δίνουμε δεν έχουμε σκοπό να τον αφήσουμε και θα συνεχίζουμε να υπενθυμίζουμε τι συμβαίνει γιατί κανείς δεν πρέπει να ξεχνάει και να το κατοχυρώνει στο χαμό κακών ειδήσεων που γίνεται θεατής κάθε μέρα. Απλά και είναι δύσκολο να το εξηγήσω σε μια τέτοια περίπτωση ανοίγεις πολλά ...μέτωπα!!!
*******************************
Είπαμε εδώ έχει φθινόπωρο! Και δεν ξέρω γιατί αλλά αυτή μου η φωτογραφία δείχνει ...ελπίδα!!!
ovi magazine, ovi lehti, Finland, Φιλανδία & theOviMagazine
Σχόλια
Ο Ακης και ο Μιχάλης Καουρισμάκης
δεν συγκινούνται να βοηθήσουν;..
Το θέμα είναι πως δεν κωλώσατε όμως. Έχω μια απορία, οι Σομαλοί που έπαιζαν στην ταινία και ήξεραν περί τίνος πρόκειται, πώς αντέδρασαν;
Αν δεν έχεις δει Kaurismaki, τον Aki στο προτείνω και οχι μόνο την τελευταία του ταινία!!! ;D
Ο Kokonainen σκηνοθέτης έχει δηλώσει ότι ο Steven Spielberg του έχει κλέψει την ιδέα για το Terminal!!! Αλλά κι' αυτά τώρα τα μαθαίνω!!!
krot
Μάγκας δεν είναι, θα ήταν μάγκας αν είχε καταλάβει ότι μπορεί και να χαθεί στο πλήθος, εδώ όμως Φιλανδία. Σε ποιο πλήθος να χαθείς; άσε που ακόμα και οι συμπατριώτες του το ξέρουν ότι τα παίρνει από τους μουλάδες!!! ;)
Οι Σομαλοι που παίξαν στη ταινία εκτός από μια κοπέλα είναι στη πραγματικότητα εκτός κοινότητας. τη γιατρό την κυνηγάει το συμβούλιο γιατί τους έχει βγάλει πολλά πράγματα στη φόρα και τους κοντράρισε με το θέμα των γελοιογραφιών του Μωάμεθ. Η κοπέλα με το κοριτσάκι παντρεμένη με Φιλανδό και έχει γίνει χριστιανή. Αυτό πια είναι έγκλημα!!! Τώρα η συνέχεια είναι μάλλον υποψία παρά βεβαιότητα, νομίζω ότι όλη η ιστορία ήταν στημένη από ένα σημείο και μετά, αφού ακόμα και ‘ιερέας’ βρέθηκε τη κατάλληλη στιγμή. Όσο για τις σκηνές που χρειαζόντουσαν κομπάρσοι ... όλοι παίζαμε! ;D
καπιταλισμός=διαστροφή.
Καλή συνέχεια...
και εδώ φθινόπωρο έχουμε already!!
επειδή και καλά τους το διαφήμισε...
τι αισχρός τύπος...
Αν πάντως κάποιος απο τους κομπάρσους ισχυριστεί πως φαίνεται σε κάποια πλάνα της ταινίας ,χωρίς κανείς να τον έχει ενημερώσει για τη συμμετοχή του αυτή... μια μικρή μήνυση θα μπορούσε νομίζω να γίνει.
Δούλευα κάποτε στην παραγωγή ενός τηλεοπτικού διαφημιστικού που γυριζόταν στην Κέρκυρα,για λογαριασμό του ελληνικού οργανισμού τουρισμου και οι Άγγλοι διαφημιστές που είχαν αναλάβει την παραγωγή ,κάθε φορά που χρησιμοποιούσαν κομπάρσο του ζητούσαν να υπογράψει πως ο καθένας τους γνώριζε πως θα συμετείχε στο διαφημιστικό.
Διαφορετικά, ο κομπάρσος μπορούσε να ισχυριστεί πως υπήρχε στα πλάνα εν αγνοία του και να απαιτήσει αποζημίωση.
Tervetuloa! Αμ αυτό δεν ήταν απλά διαστροφή, ήταν ...και τρώω και τρώω και τρώω!!!
troll
Δεν νομίζω ότι θα ξαναγίνει ντοκιμαντέρ και σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια για την αφίσα.
Α! Δεν σε έχω ...ξεχάσει!!!
advocarus diaboli
Λαμόγια υπάρχουν παντού σίγουρα αλλά το συγκεκριμένο πάει για ...όσκαρ!!!
maika
Να σου πω την αλήθεια υπήρχαν και πιο γελοίες στιγμές στο φιλμ ειδικά όταν ο πατέρας οδηγεί στη πόλη που δεν θέλησα να τις βάλω γιατί θα καταντούσε σαν περιγραφή ταινίας των αδερφών Marx.
Το έχω γράψει σε προηγούμενο post και το πιστεύω απόλυτα, οι Φιλανδοί θα τον τιμωρήσουν. Το πιο τρομακτικό είναι ότι εκμεταλλεύεται και ομοθρήσκους και συμπατριώτες του και ξέρεις από αυτούς θα πάρει την σκληρότερη τιμωρία. Ήδη του τα μαζεύουν...
Όσο για τις μηνύσεις, πιστεύεις ότι κάποιος από αυτούς που ο φόβος ότι θα τους διώξουν έχει γίνει μόνιμος σύντροφος θα κάνει μήνυση; Όλοι οι πολιτικοί προφήτες ζούνε κάτω από μια απειλή και φοβία όλη την ώρα, μήπως κάνουν κάποιο λάθος και τους διώξουν. Ξέρεις πως τους φαίνεται να εμπλακούν σε δικαστική μάχη; Εδώ οι μισοί από αυτούς δεν έχουν πάρει ακόμα άσυλο και οι άλλοι μισοί έχουν κάνει έφεση στην απόρριψη!
Όταν έγραφα το κείμενο και ενθυμούμενος τις διάφορες περιπέτειες που ζήσαμε κι εγώ είχα ξεραθεί στο γέλιο και πολλές φορές με πολύ κόπο συγκρατήθηκα είτε να μη βάλλω σκηνές που ...πρωταγωνίστησα, σε πολύ σκοτάδι ώστε να σκουρύνουν ...τα χρώματα μου!!! είτε σκηνές μέσα από την πρεμιέρα όπου φυσικά στο τέλος μας έπιασε υστερία. Μετά τη πρεμιέρα χρειάστηκα βοήθεια από αρκετή lapin kulta για να ηρεμίσω το γέλιο που μου έβγαινε.
Μετά από τόσο καιρό και έχοντας πάρει απόφαση ότι, ότι έγινε έγινε και δεν μπορώ να το αλλάξω το μόνο που έμεινε είναι η γελοία του πλευρά. :)
τι καλά που θα ήταν πάντως να μπορούσες να είσαι κάπου κρυμμένος με μια κάμερα,την ώρα που θα ανακοινώνεται (εύχομαι γρήγορα) στον σκηνοθέτη... πως την έχει πια βαμένη....
Νομίζω θα έπαιρνες το αίμα σου πίσω!
Τώρα μου θύμησες μια δική μου ιστορία, εκείνη τη περίοδο με στρίμωξαν κάποιοι ‘κολλητοί’ του και ενώ εγώ άρχισα να σκέφτομαι πόσο νέος είμαι αυτοί με πολύ σοβαρό ύφος μου ρίξανε απειλή ... θα κάνουμε τους Φιλανδούς να σε διώξουν!!! Φαντάζεσαι ότι τρελάθηκα στα γέλια, εγώ περίμενα να μου σπάσουν όσα κόκαλα δεν είχα σπάσει μόνος μου τόσα χρόνια και αυτοί μου ρίξανε τη χειρότερη πιθανή ...απειλή!!!
Μπα δεν ασχολούμαι πια, έχω τόσα πολλά πράγματα που ούτε προλαβαίνω να το σκεφτώ, κι αν λέω ότι τον πολεμάω δεν το εννοώ σαν φυσικό πρόσωπο αλλά αυτό που κάνει και αντιπροσωπεύει και με κάθε αποκάλυψη εκμετάλλευσης μετανάστη που γίνεται ένα κομμάτι από αυτούς (δεν είναι ο μόνος) τελειώνει.
Το χειρότερο επειδή ο ίδιος δεν σταματάει να ασχολείται μαζί μου σκέφτομαι κάποια στιγμή να τον πάρω τηλέφωνο και να του πω (τώρα συγνώμη αλλά στα αγγλικά ακούγεται καλύτερα) get a life man!!!
Εγώ και όλη η Φιλανδία!!! Το κακό είναι οτι συνέχεια έρχονται και καινούργιοι ξένοι και έτσι αυτός και οι όμοιοι του έχουν μόνιμο ...υλικό!!!!
Δήλωση αποσαφήνισης ΙΙ: Δεν εννοούσα το El Greco ravintola στο HKI αλλά το Greco pihvi στο Antika – αυτό είναι υπέροχο.
Κατά τα άλλα… σαν να πήρες μια επιτροπή από την Ελλάδα και την έβαλες επικεφαλής του project του ντοκιμαντέρ.
Αλλά δεν κάνει να γελάμε. Ούτε να μείνουμε στη ‘λαμογιά’ της υπόθεσης. Γιατί αυτός ο άνθρωπος δεν έκλεψε το όνειρο του ντοκιμαντέρ από κάποιους ‘τρελούς’ που έχουν κάποιον παράξενο σκοπό. Δεν πήρε χρήματα για ένα θέμα που δεν αφορά κανένα.
Πήρε χρήματα σαμποτάροντας μια εκστρατεία ενημέρωσης – υπάρχουν επιπτώσεις από τέτοιες πράξεις. Σε αληθινούς ανθρώπους. Μη μετρήσιμες βέβαια, αλλά υπάρχουν. Σαν να κρατά ξυράφι στα χέρια, και δεν το κάνει καν για την πίστη όπως οι υπόλοιποι – αυτός το κάνει για τα χρήματα. Ο πιο αισχρός απ’ όλους!!!
Μόλις είδα το σημείωμα σου παραδέχομαι ότι ...έσκασα στα γέλια... σε ευχαριστώ για τη διευκρίνιση. Δεν θα το άντεχα με τίποτα να είσαι ο Yiannis!!!
Για το El Greco το κατάλαβα και συγνώμη αν το έγραψα λάθος. Την άλλη βδομάδα θα είμαι στο Tampere γιατί αν θυμάσαι υπάρχει μια καταπληκτική ανεξάρτητη θεατρική σκηνή και έτσι θα παρακολουθήσω μια σειρά από παραστάσεις. Οπότε θα δώσω σίγουρα τα χαιρετίσματα!!!
Αυτή τη στιγμή αν θυμάσαι, στο Ελσίνκι έχει ξεκινήσει το Rakkautta & Anarkiaa φεστιβάλ και προσπαθώ να δω όσες περισσότερες ταινίες μπορώ. Και γι’ αυτό έχω ...εξαφανιστεί λιγάκι!!!
Ο συγκεκριμένος άνθρωπος έκανε και κάνει πολύ κακό για να πω την αλήθεια με κάτι άλλα που έχω μάθει αισθάνομαι και ...τυχερός. μετά από όλα αυτά τα χρόνια και οχι μόνο στη Φιλανδία δεν νομίζω να υπάρχει τίποτα χειρότερο από τον ξένο που εκμεταλλεύεται άλλον ξένο ειδικά κάτω από τις συνθήκες που ζουν οι περισσότεροι αλλά τα αίτια ...βρίσκονται πάντα και στις δυο πλευρές του λόφου!
krotaya
Το παλεύω γιατί θέλω να το φτιάξω λίγο το blog!!!
Salome
Ο συγκεκριμένος δεν έχει κανένα απολύτως δίλημμα. Αλλά καλύτερα ας ξεκινήσω το πράγμα διαφορετικά γιατί αυτή είναι μια απάντηση προς όλους.
Το πως ορίζουμε την πολυπολιτισμική κοινωνία έχει εξελιχτεί σε κάτι αόριστο που τελικά αυτοί που το καταλαβαίνουν είναι και αυτοί που καταλαβαίνουν και τη λέξη κουλτούρα και το πόσα διαφορετικά θέματα συμπεριλαμβάνει και την συνθέτουν. Στις περισσότερες περιπτώσεις κυρίως λόγω άγνοιας και σε αυτό συμπεριλαμβάνω και τις κυβερνήσεις και όλους αυτούς που ασκούν επιρροή ή εξουσία από οποιοιδήποτε σημείο, υποχρεωθήκαν να προσωποποιήσουν αυτό που δεν καταλαβαίνουν.
Ο καλύτερος τρόπος για να σας δείξω τι εννοώ είναι να χρησιμοποιήσω μια σειρά από προσωπικά παραδείγματα και δεν έχει σημασία αν συμβαίνουν στη Φιλανδία, όλες οι δυτικοευρωπαϊκές κοινωνίες αντιμετωπίζουν με τον ίδιο τρόπο την πολυπολιτισμική κοινωνία.
Όπως έχω ξαναπεί έκτος από την κυριακάτικη εκπομπή που είναι μέρος του Ovi project έχω και μια ακόμη ωριαία εκπομπή που παίζω κυρίως ethnic και ethnic jazz μουσική. Σε αυτή την εκπομπή παίζω ότι μπορώ και τουλάχιστον στο δικό μου μυαλό συνιστά την ethnic μουσική. Κάποια περίοδο έπαιξα αρκετά κομμάτια country συγκρίνοντας την με τις αγγλικές της ρίζες και στη συνέχεια ελληνική και ιταλική μουσική. Μετά από ενάμιση μήνα ο διευθυντής του σταθμού με ρώτησε πολύ σοβαρά αν είχα αλλάξει το στιλ μου και είχα σταματήσει να παίζω ethnic μουσική. Και αυτό γιατί είχα καιρό να παίξω οτιδήποτε από Μέση Ανατολή και την Αφρική.
Πριν από τέσσερα χρόνια το φιλανδικό ΙΚΑ ανακοίνωσε πολύ περήφανα ότι όλα τα ενημερωτικά έντυπα υπάρχουν σε διάφορες γλώσσες με τη λογική ότι σε μια πολυπολιτισμική κοινωνία το KELA έδινε το παράδειγμα. Και πραγματικά υπήρχαν και υπάρχουν έντυπα στα Αραβικά, τουρκικά, περσικά, ινδικά, Σομαλικά, ρωσικά, κινέζικα και δεν ξέρω τι άλλο, αλλά σε ...καμιά απολύτως ευρωπαϊκή γλώσσα!!! Δεν περίμενα να υπάρχουν στα ελληνικά αλλά τουλάχιστον στα αγγλικά, γαλλικά και γερμανικά .. το περίμενα!!!
Η Caisa είναι το κρατικό κέντρο – κάτι σαν πολιτιστικός χώρος – για τους ξένους που ζουν στη Φιλανδία. Καθημερινά παραλαμβάνει από τη Σουηδία ότι εφημερίδα σε οποία πιθανή γλώσσα μπορείτε να φανταστείτε. Την τελευταία φορά που πέρασα από εκεί βρήκα την Mail (ότι χειρότερο υπάρχει στον βρετανικό τύπο) και αυτή ήταν τεσσάρων μηνών. Άλλη ευρωπαϊκή ...καμιά. και για να μην ρωτήσετε δεν έρχονται ελληνικές εφημερίδες απεναντίας υπάρχουν της ίδιας ημέρας όλες οι τουρκικές.
Όλοι οι ξένοι που μένουμε μόνιμα στη Φιλανδία αδιάφορα αν έχουμε την υπηκοότητα η οχι έχουμε δικαίωμα να εκλέγουμε και να εκλεγόμαστε στις δημοτικές εκλογές. Οι υποψήφιοι ειδικά στο Ελσίνκι βγάζουν ακόμα και μπροσούρες σε διάφορες γλώσσες, κανένας στα ..αγγλικά!!! τα δε κόμματα έχουν υποψήφιους από κάθε χώρα της μέσης ανατολής!!! Τώρα σκεφτείτε ότι στην πραγματικότητα η μεγαλύτερη μειονότητα ξένων στη Φιλανδία είναι οι ...ευρωπαίοι που φτάνουν τις 60,000!!! Ταυτόχρονα είναι και η κοινότητα με τη μεγαλύτερη ανεργία γιατί οι επιχειρήσεις στο όνομα της πολυπολιτισμικής κοινωνίας προτιμούν να προσλάβουν όποιον άλλο εκτός από ευρωπαίο. Σημαντικό, σαν ευρωπαίοι πολίτες έχουμε το δικαίωμα να εκλέγουμε και να εκλεγούμε και στις ευρώ-εκλογές!!!
Όπως βλέπετε ο ορισμός πολυπολιτισμική κοινωνία έχει αποτύχει και το μοναδικό που καταφέρνουν είναι να δημιουργούν πολυεθνικιστικές κοινωνίες, ούτε καν πολυεθνικές! Εκεί έγκειται ο στρουθοκαμηλισμός. Και αυτό ακριβώς εκμεταλλεύονται τύποι σαν τον κύριο έκδοτη σκηνοθέτη. Κανένας δεν τολμάει να το πειράξει γιατί τότε θα αρχίσει να φωνάζει και όπως το έχει κάνει συχνά, ρατσισμός και θα εμφανιστούν διάφοροι επώνυμοι υπερασπιστές της πολυπολιτισμικής κοινωνίας που θα κομματιάζουν τα ρούχα τους και θα καταριούνται την ρατσιστική μας κοινωνία.
Θα μπορούσα να συνεχίσω για πολύ αναλύοντας το αλλά αφ’ ενός θέλω σε επόμενα posts να σας δείξω πως αντιμετωπίζονται διαφορετικές μειονότητες με το παράδειγμα της Φιλανδίας και αφ’ έτερου φαντάζομαι ότι αυτές δεν είναι πρωτότυπες σκέψεις και πιθανώς πολλοί να τις έχετε σκεφτεί με τον ίδιο τρόπο. Και τελευταίο το να εκφράζεις τέτοιες σκέψεις σε βάζουνε αντιμέτωπο με ένα άλλο εφιάλτη της πολυπολιτισμικής κοινωνίας το political correct, όπου το να πεις ένα ανέκδοτο για ένα Έλληνα, ένα Αμερικάνο και ένα Γερμανό θα κάνει τους πάντες να γελάσουν αλλά όταν ο Έλληνας στο ίδιο ακριβώς ανέκδοτο αντικατασταθεί με έναν Άραβα για παράδειγμα τότε το ανέκδοτο γίνεται ..ρατσιστικό!
σε θέλει η blogoχώρα!!!
maika
Μπου χα χα που λέει και η krot!!! Έλα βρε παιδάκι μου, με τρομάζεις!!! ;D
Salome
Ο ορίζοντας στην Ελλάδα δεν θα έπρεπε να είναι θολός για δυο κατ’ έμενα λόγους, πρώτον, περισσότεροι Έλληνες ή με ελληνικές ρίζες ζουν πια στο εξωτερικό από ότι στην Ελλάδα και δεν νομίζω να μην υπάρχει στην Ελλάδα οικογένεια χωρίς κάποιο μέλος της εκτός Ελλάδος όσο μακρινό και αν είναι αυτό. Αυτό σημαίνει ότι οι Έλληνες έχουν ζήσει από μέσα τη ζωή του μετανάστη και από ιστορίες που ξέρω από την Αμερική και τη Γερμανία έχουν ζήσει και την αρνητική πλευρά της εκμετάλλευσης από συμπατριώτη τους! Άρα θα έπρεπε να έχει γίνει ...μάθημα δεκαετίες τώρα! Και δεύτερο η Ελλάδα αυτή τη στιγμή αν πιστέψω αυτά που διαβάζω έχει ξεπεράσει το ένα εκατομμύριο μετανάστες με άγνωστο αριθμό παράνομων. Αριθμοί που όταν τους ακούν οι Φιλανδοί απλά ...δεν τους πιστεύουν! Αν λοιπόν η Ελλάδα δεν έχει κάνει κάτι μέχρι τώρα, μάλλον ...χάσαμε το τρένο!!!
Άλλωστε ο ρατσισμός, πάλι από όσα διαβάζω, έχει φτάσει σε σημεία, παίρνουμε τα όπλα για να διώξουμε τους αλβανους από το χωριό μας ή σε επίπεδο εξουσίας με υπέρλαμπρο αστέρι (όπως και μου έδειξε ο άλλος Σουομεζος) το νομάρχη Θεσσαλονίκης!!! Άρα το πρόβλημα είναι ήδη εκεί και έντονο.
Όσο αφορά την εκμετάλλευση, εκτός από τους αποδεδειγμένα ντόπιους θα υπάρχουν και οι αντίστοιχοι νονοί. Στην Ελλάδα οι πρώτοι οικονομικοί μετανάστες δεν ήταν οι Αλβανοί, αλλά Τούρκοι, αιγύπτιοι και Νιγηριανοί ή από άλλες αφρικανικές χώρες. Δεν συμπεριλαμβάνω τους Έλληνες του πόντου και όσους βαφτίστηκαν ‘Έλληνες’ με τη βοήθεια των πρεσβειών μας εκεί (άλλη πονεμένη ιστορία αυτή και να δούμε τελικά ποιοι κάνουν πραγματικά καριέρα στο διπλωματικό σώμα) για ευνόητους λόγους.
Αυτοί όλοι λοιπόν ξεκίνησαν να έρχονται από τα τέλη της δεκαετίας του 70 και οι μεγαλύτεροι πρέπει να τους θυμούνται. Κατοικούσαν δε κυρίως στο Μεταξουργείο. Σε γενικές γραμμές δεν αντιμετωπίσαν τα προβλήματα που αντιμετωπίσαν οι αλβανοι αν και ο ρατσισμός και η ξενοφοβία υπήρχε, ίσως η ελληνική φιλοξενία ήταν ακόμα ζωντανή. Αλλά πέρα από αυτό κανένας δεν νοιάστηκε τι γίνεται με αυτούς τους ανθρώπους, και κανένας δεν ξέρει τι συμβαίνει ούτε αυτή τη στιγμή. Υπάρχει η απόλυτη άγνοια!!! Και μιλάμε για κοινότητες που έχουν στην Ελλάδα σχεδόν σαράντα χρόνια!!! Και εδώ ας μην ξεκινήσουμε για την πιο καινούργια την κινεζική κοινότητα όπου η κινέζικη μαφία από ότι μου λένε οι γνωστοί μου κινείται απρόκλητα και φανερά ενώ τα ΜΜΕ έχουν ‘αγγίξει’ το θέμα με ελάχιστα άρθρα τους και επιφανειακά. Αυτό έγκειται στον στρουθοκαμηλισμό.
Τα σημεία στίξης είναι μια προσωπική ...μανία και τα χρησιμοποιώ τακτικά μάλλον έχοντας ...μπερδέψει αρκετούς συνbloggers!!! Μου άρεσε!
Νομίζω οτι η εμπειρία του ...παραγωγού τελείωσε!!! ουτε να το ξανακούσω!!! ;D
Δεν ξέρω τι να πω, τα νέα που ακούω καθε άλλο απο ενθαρρυντικά μου φαίνονται. Μακάρι να αλλάξει κάτι γιατι δυστυχώς αυτη τη σημερινή νοοτροπία πολλοί ελληνες την έχουν φέρει μαζί τους και εδώ χωρίς να βλέπουν οτι είναι ακριβώς στην ίδια μοίρα με τους Αλβανούς που κοροϊδεύουν, μερικές φορές σε χειρότερη.
Ειναι τρομακτικό πως η ιστορία επαναλαμβάνεται και δυστυχώς πως εκδικειται κι' ολας!!!
απίστευτο