Ovi Greek stories

Ο Κυρ – από παιδιόθεν, και ο Γιάννης Ιωάννου είναι οι αγαπημένοι μου γελοιογράφοι. Το χιούμορ τους πάντα κοινωνικοπολιτικό, ποτέ κομματικό - αν και κατά περιόδους έχουν μπει ταμπέλες και στους δυο - και πάντα αντιεξουσιαστικό αδιάφορα..ταμπέλας. Όπως άλλωστε έχω γράψει δεν υπάρχει “αντικειμενικός” δημοσιογράφος και η ιδεολογική θέση του καθενός φαίνεται με πολλούς τρόπους από τα γραπτά του, αλλά επιβάλλεται να είναι ακομμάτιστος. Περιπτώσεις όπως ο Αυτιάς (κλπ σκαϊκά) ανήκουν στα ποτέ-ποτέ-ποτέ. Υπάρχουν πολλοί ακόμα γελοιογράφοι που μου αρέσουν έως λατρεύω. Ο Στάθης, ο Μητρόπουλος, ο πολύ σύγχρονος Τάσος Αναστασίου, ο Καλαϊτζής, ο Σιδέρης, ο υπέροχος Παυλίδης, ακόμα και Αρχέλαος μεταξύ των πολλών. Μερικοί από αυτούς μάλιστα με έχουν τιμήσει και με τη προσωπική φιλία τους, πράγμα που σας βεβαιώνω καμαρώνω ιδιαίτερα. Και είναι και ο Αρκάς. Τον Αρκά τον γνώρισα στο παταράκι του “Παρά-πέντε”, εκείνος με τον κόκκορα κι εγώ με τα σκουλήκια. Η χρυσή εποχή του “Παρά-πέντε” που...

Το Σαββάτο το απόγευμα και ψάχνοντας κάτι τελείως άσχετο έπεσα σε ένα από τα σημειωματάρια που πάντα κουβαλάω μαζί μου, με σημειώσεις από το Νταρφούρ. Το πρώτο μου ταξίδι. Και μου φάνηκε τόσο μακρινό. Διάβαζα σημειώσεις που είχα κρατήσει και ήταν σαν να διάβαζα την ιστορία κάποιου άλλου, όχι την δικιά μου. Κατά περιόδους έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου ή σε άλλους ότι θα ξαναγράψω για την περιπέτεια Νταρφούρ και γενικά Σουδάν και Κονγκό, αλλά κάθε φορά που το αποφάσιζα το ανέβαλα χωρίς καν να ξέρω το πως και τα γιατί, χωρίς κάποιον συγκεκριμένο λόγο. Έτσι απλά δεν ένοιωθα-δεν νοιώθω έτοιμος να το κάνω. Και τώρα ένοιωσα τόσο αποστασιοποιημένος από όλα τα γεγονότα και τους ανθρώπους που δεν ξέρω τι να γράψω αν το θελήσω. Διάβαζα κάποια ονόματα κι έκανα πολύ προσπάθεια να θυμηθώ τα πρόσωπα και στο τέλος όλα μου φαινόντουσαν μπερδεμένα και δεν ήξερα ποιος ήταν ποιος κι αν αυτός ήταν αυτή ή αυτή αυτός. Θα ζουν άλλωστε; Κι αυτή η τελευταία πρόταση ήταν ο τίτλος και ο επίλογο...

Την Σουηδία και ειδικά την Στοκχόλμη, την αγάπησα από τον πρώτο μήνα που βρέθηκα να ζω εδώ. Δεν είχε αυτό το δραματικό που ερωτεύτηκα την Φιλανδία με το καλημέρα αλλά μετά από δεκάδες απογοητεύσεις έφτασα στο σημείο να την σιχαθώ, ήταν πολύ απλά τα πράγματα. Φαντάζομαι μεγάλο ρόλο και καθαρά σημειολογικό έπαιξαν δυο πράγματα, πρώτον η ηλικία μου και δεύτερο (φυσικά) η Φινλανδική εμπειρία. Η ηλικία. Περίεργη συζήτηση και ελπίζω να γίνω κατανοητός. Έχω ζήσει μια πολύ “ενδιαφέρουσα” ζωή που με έχει ταξιδέψει από την Ιαπωνία μέχρι την Κούβα και από τη Μποτσουάνα μέχρι την Λαπωνία. Σε πολλά από τα μέρη που βρέθηκα δεν πέρασα “τουριστικά” κι ούτε έμεινα σε ξενοδοχείο με πισίνα για μια βδομάδα. Σε μερικά μέρη είδα την πιο σκοτεινή τους πλευρά, όπως για παράδειγμα δεν έχω “όμορφες” αναμνήσεις από την Βραζιλία. Είδα τις τενεκεδουπόλεις της Βραζιλίας και της Κολομβίας, τα ψαράδικα νησιά της Ινδονησίας και τη ζούγκλα στις όχθες του ποταμού Γουάρι στην Νιγηρία. Σκαρφάλωσα στο Κιλιμάντζαρο ...

Θα ξεκινήσω λίγο ...ξεκάρφωτα αλλά ελπίζω να γίνω κατανοητός άμεσα. Ξέρω πολύ καλά ότι η “σελίδα μου” στο blogger, στο WordPress, στο tweeter ή στο Facebook μόνο “μου” δεν είναι. Μου την “νοικιάζουν” μόνο που αντί για χρηματικό αντίτιμο μου ζητάνε πρόσβαση σε κάθε μου κίνηση μέσω της πλατφόρμας τους. Και φυσικά μέσα στα μικρά γράμματα που κανένας μας δεν διαβάζει ΠΟΤΕ, με έχουν ήδη ενημερώσει ότι η μόνη τους υποχρέωση να σεβαστούν στο τι έχω αναρτήσει (κείμενα, φωτογραφίες, βίντεο κλπ) σταματάει στην εκμετάλλευση τους από τρίτους. Κι εκεί πάλι – με έχουν ήδη ενημερώσει – ότι αν κάποιος τρίτος το κάνει δεν έχουν καμιά ευθύνη. Κατά τα άλλα όλοι αυτοί οι κύριοι έχουν κάθε δικαίωμα να κάνουν ότι θέλουν με ότι ανεβάζω ή αφήνω να εννοηθεί από τη πλατφόρμα τους και το κάνουν νομικά καλυμμένοι με σειρές συμφωνίες που έχουν με τρίτες εταιρίες. Εξ ου και οι κατευθυνόμενες διαφημίσεις. Και όλη αυτή η σχέση αγγίζει τα όρια καρτέλ όπου κάνεις αναζήτηση για καινούργια τηλεόραση στο Goog...

Φυσικά παρακολουθώ την Ελληνική επικαιρότητα και φυσικά γράφω μερικές φορές στο Ovi magazine σκέψεις μου για τα συμβαίνοντα στην Ελλάδα ...σπάνια στα Ελληνικά. Τα όσα γίνονται, γράφονται και λέγονται αυτή τη περίοδο σχετικά με τα blogs με έχει κάνει έξαλλο γιατί εκτός από ανικανότητα αποδεικνύει και την απόλυτη άγνοια για ένα αντικείμενο που προσπαθούν να ελέγξουν – ή δεσμεύσουν – με νομικά κόλπα. Το κείμενο που ακολουθεί είναι από το Ovi magazine αλλά το προσθέτω και εδώ μιας και αναφέρεται στα blogs... *********************** Βρε παιδιά τι παίρνετε εκεί στην Ελλάδα και δεν μας το λέτε; Μήπως πριν τους αρσιβαρίστες τη ντόπα την δοκιμάζουν πολιτικοί και εισαγγελείς; Κάποιες στιγμές σαν αυτή λυπάμαι που γράφω επώνυμα γιατί δυστυχώς εισαγγελικά σκουλήκια, απομεινάρια μιας φασιστικής εποχής που ποτέ δεν δέχτηκε κάθαρση από την εποχή του γέρου Καραμανλή και σίγουρα σε εντεταλμένη αποστολή από τα οικονομικά και εκ δοτικά συμφέροντα που τους στηρίζουν και επιβάλουν, εισηγούνται αποφάσεις σ...

Καλησπέρα, έχουμε καιρό να τα πούμε και το μόνο που έχω να δείξω τον τελευταίο καιρό ή καλύτερα τους τελευταίους μήνες είναι μερικές εκρήξεις. Δεν είμαι σίγουρος το τι φταίει και δεν έχει να κάνει με τίποτα με το πόσο μου λείψατε ή πόσο σας σκέφτομαι αλλά τον τελευταίο καιρό βρίσκομαι σε μια γενικότερη κατάσταση χαλάρωσης και αυτό το κατάλαβα πιο έντονα όταν για πρώτη φορά το mailbox είχε πάνω από διακόσια αναπάντητα mails. Δεν ήξερα τι να γράψω, πως να απαντήσω. Η προηγούμενη χρονιά αποδείχτηκε σε όλα της τα σημεία η αποθέωση του σουρεαλισμού με την υγεία μου να με τραβάει από την μια πλευρά και τον παλιό μου εαυτό που αρνιόταν συνεχώς την πραγματικότητα από την άλλη. Φαντάζομαι ότι καταλαβαίνεται πόσο δύσκολο αποδείχτηκε σε κάποιον πολλές φορές υπερκινητικό σαν κι εμένα να αποδεχτεί μια καινούργια κατάσταση και όλες τις δεσμεύσεις αυτή η κατάσταση του επέβαλε. Νομίζω ότι αυτό που με χτύπησε περισσότερο ήταν η αίσθηση ότι ενώ περίμενα πραγματικά να αναστηθώ οκτώ μήνες μετά την μεγάλη ...

Καιρό είχαμε να τα πούμε!!! Μην ρωτάτε, δεν ήταν καμιά περίοδος 'εσωτερικής αναζήτησης' ή κάτι παρόμοιο, περισσότερο μια περίοδος ...φυγής είναι που ακόμα συνεχίζεται!!! Α! ξέχασα να πω ότι η Δάφνη με κόλησε και ανεμοβλογιά, ε τώρα που να θυμάμαι αν την είχα περάσει πριν από τόσα χρόνια, έτσι μια με την δική της ανεμοβλογιά, μια με την δική μου δεν βγήκα από το σπίτι ολόκληρο τον Σεπτέμβριο! Έτσι οι τάσεις φυγής μου περιοριστήκαν μεταξύ ...υπνοδωματίου, κουζίνας και γραφείου!!! Θα επανέλθω όμως, που θα μου πάει. Προς το παρών όμως σας έχω κάτι άλλο. Στις 28 Οκτωβρίου στο Ελσίνκι είναι τα εγκαίνια της έκθεσης που σας είχα πει. Θα ακολουθήσουν για το 2009 μια σειρά από εκθέσεις και ομιλίες μου σε διάφορες χώρες της βορείου Ευρώπης και πιθανώς στη Πορτογαλία - λυπάμαι αλλά η Ελλάδα είναι εκτός - θα σας ενημερώσω όταν έρθει η ώρα γιατί θα χαρώ πολύ να συναντήσω τους bloggers που ζουν στις ανάλογες χώρες και φυσικά η παρουσία τους στις εκθέσεις θα με τιμήσει ιδίαιτερα. Αυτά τα ολίγ...

Για όσους ενδιαφέρονται, στο σημερινό Ovi magazine , φιλοξενούμε εδώ την συνένευξη ενός αντιρρησία συνείδησης και την πραγματικότητα του μέσα στις Φιλανδικές φυλακές! Είναι στα Αγγλικά αλλά ...κάντε μια προσπάθεια, αξίζει!!! Όχι τίποτα άλλο για να δείτε ότι κάποια πράγματα συμβαίνουν και αλλού!

Σήμερα θα κάνετε λίγο υπομονή μαζί μου και για το Αγγλικό κείμενο που ακολουθεί αλλά η μοίρα μου το έχει να μην βρίσκω ησυχία. Το πιθανότερο είναι ότι οι περισσότεροι ξέρετε ήδη από προηγούμενες ανακοινώσεις για το πρόβλημα που έχω με διάφορους που προσπαθούν να αντιγράψουν ή να κλέψουν το Ovi magazine, μέχρι στιγμής έχουμε καταφέρει να κλείσουμε τα περισσότερα από το Μεξικό μέχρι τη Γερμανία που μας προκύψανε και τελευταία καταφέραμε να κλείσουμε και ένα στη Φιλανδία που μας δημιουργούσε σειρά από προβλήματα αφού προχώρησε σε έντυπη έκδοση με τη λογική ...ποιος σας γ....ει, ξένοι! Αυτή ήταν η απάντηση που μου έδωσε ο ιδιοκτήτης!!! Τώρα ο κύριος αφού έκλεισε το έντυπο περιοδικό του μετά την διαμάχη, την αποτυχία και την ομολογούμενη και ανέλπιστη βοήθεια από τους Φινλανδούς προσπαθεί να το πουλήσει στην ...Nokia η οποία εταιρία κάνει ένα άνοιγμα στο ίντερνετ με το portal Ovi! H Nokia έχει σκοπό μέσα σε τρία χρόνια να ανταγωνιστεί το google κλπ (μεγάλη ιστορία) και έτσι από προχθές ε...

Είναι πολλά αυτά που θέλω να γράψω και δεν ξέρω από που να ξεκινήσω. Πρώτα από όλα είμαι καλά! Δηλαδή 'σαλτάρισα' την βδομάδα που μας πέρασε και το πλήρωσα με το σαββατοκύριακο στο κρεβάτι γιατί αποφάσισα μια βδομάδα μετά την εγχείρηση να καλύψω όλες τις εκκρεμότητες των τελευταίων μηνών αλλά ...είμαι ευδιάθετος, αυτή είναι η μοναδική λέξη που μπορώ να σκεφτώ, σε σημείο που έχω ξεκινήσει και τα προσχέδια για την έκθεση, αυτό είναι σημείο μέτρησης για τη γενικότερη διάθεση μου, εδώ γελάμε ασυγκράτητα!!! Η περιπέτειά μου σύμφωνα με τον τρελό γιατρό που με χειρούργησε τελείωσε. Τώρα που το θυμήθηκα, εκτός από τον τρελό γιατρό και παππάς που με βάφτισε ήταν τρελός και το θυμήθηκα χάρις σε ένα comment που έκανε ο Yannis _h στο προηγούμενο post! Το τρελό είναι ότι το ξέραν χρόνια και η γιαγιά μου και η θεία μου αλλά μου το κρατήσανε μυστικό γιατί φοβόντουσαν ότι θα το πάρω ...στραβά! Ο άνθρωπος πέθανε στο Δαφνί μετά από χρόνια εγκλεισμού και όταν μου το είπαν είχαν το ύφος ...παιδ...

Δεν ξέρω από που να αρχίσω, αλλά νομίζω ότι το καλύτερο είναι να παραθέσω απόσπασμα διαλόγου: “καταλαβαίνεις ότι αυτό που είμαι είναι αποτέλεσμα όλων αυτών που έζησα τα τελευταία τριάντα χρόνια; Καταλαβαίνεις ότι ακόμα και το ότι είμαι στη Φιλανδία μαζί σου αυτή τη στιγμή είναι αποτέλεσμα αυτής της πορείας;” και η απάντηση, “ναι, αλλά δεν θα κινδύνευες να πεθάνεις!” εδώ χάνω την λογική μου, “μα σοβαρολογούμε τώρα; σκέψου τι μου λες!” Λοιπόν αυτή είναι η μόνιμη συζήτηση που έχουμε από την Πέμπτη που γυρίσαμε από τη γιατρό που παίχτηκε ένα άλλο θέατρο παραλόγου. Η γιατρός αφού μελέτησε το φάκελό μου και το σκέφτηκε αρκετά αποφάσισε ότι για όλα φταίω εγώ και ο τρόπος ζωής μου τα τελευταία τριάντα χρόνια και όταν μετά από δύο ώρες της είπα ότι τουλάχιστον εγώ στην κόρη μου θα αφήσω κάτι περισσότερο από ένα σαββατοκύριακο στη Disneyland η γυναίκα μου είπε ότι αφήνω το μεσογειακό μου ταμπεραμέντο να με παρασύρει! Στη παρατήρησή μου τι έπρεπε να γίνει, να με κλείσουν οι γονείς μου σε ένα γυά...

Τις τελευταίες μέρες προσαρμοζόμενος στη νέα κατάσταση είχα την ευκαιρία να σκεφτώ και όσα συνέβησαν τον τελευταίο χρόνο και τελικά μπορώ να καταλήξω σε ένα μόνο συμπέρασμα, ότι πέρασα πολύ μεγάλο διάστημα αρνούμενος να παραδεχτώ την κατάσταση μου και ίσως ένα μέρος της ευθύνης για όσα μου συμβαίνουν να πέφτει επάνω μου. Όχι ότι δεν έκανα ότι μου λέγαν οι γιατροί και δεν ακολούθησα τις θεραπείες που μου δίναν, απλά έκανα τα πάντα με ένα τελείως σχιζοφρενικό τρόπο που ναι μεν αποδεχόμουν αλλά δεν έπρεπε και να το είχα κάνει άμυνα και άρνηση. Ξέρετε τώρα που το σκέφτομαι την έπαθα σαν τον ... Μαζεστίξ , θυμάστε αυτόν τον ανεπανάληπτο αρχηγό του Γαλατικού χωριού που ζει ο Αστερίξ. Είναι ένα επεισόδιο που ο Μαζεστίξ υποφέρει από πόνους – νομίζω ότι είναι το τεύχος με τον τίτλο 'η ασπίδα της Αρβέρνης' ή κάτι παρόμοιο – και ο Δρυίδης του προτείνει επίσκεψη σε κάποια λουτρά. Στη διαδρομή ο Μαζεστίξ ξεχνάει τον πόνο του και ορμάει σε ένα απόλυτο γαστρονομικό μαραθώνιο καταβροχθίζ...

Από την αρχή που ξεκίνησε αυτή η περιπέτεια φαίνεται ότι η ...χημεία έχει συνωμοτήσει εναντίον μου, ίσως να είναι παλιά χρωστούμενα μιας και κάποτε παρέδωσα κενή κόλα. Από την αρχή ότι φαρμακευτική αγωγή και να μου δώσανε, ότι φάρμακο η παυσίπονο και να πήρα, πρέπει να αντιμετωπίσω όλες, και το εννοώ όλες τις παρενέργειες που προκαλούν. Έτσι ενώ τη Δευτέρα όλα πήγαν καλά κατά τις μια το ξημέρωμα Τρίτης αντιμετώπισα μια από τις χειρότερες κρίσεις που είχα αντιμετωπίσει μέχρι τώρα και όλα τα συμπτώματα από το χημικό κοκτέιλ, ακόμα και αυτά που ...δεν θα έπρεπε να αντιμετωπίσω με βρήκαν. Ξημερώματα Τρίτης ξαναβρέθηκα στο νοσοκομείο και ο γιατρός μου αποφάσισε ότι μάλλον είχαν και είχα υπερεκτιμήσει τις δυνάμεις μου. Η επομένη χημειοθεραπεία αναβλήθηκε για την ερχομένη Τρίτη και αυτά αφού περάσω μια σειρά από εξετάσεις πρώτα την Δευτέρα για να είμαστε σίγουροι ότι είμαι έτοιμος. Όσο για τους πόνους που συνεχίζονται ανεξήγητα, ο γιατρός πέταξε κάτι που δεν μου άρεσε καθόλου. Μετά από κάπ...

Το εννοώ , όλοι μαζί γίναμε τριών χρονών. Εμείς τη ζωή μας την μετράμε Π.Δ. και Μ.Δ. και από σήμερα βρισκόμαστε στο 3 Μ.Δ. Στις επτά η ώρα το πρωί έγινε σεισμός και η μικρή εορτάζουσα όρμησε στο κρεβάτι του μπαμπά και της μαμάς ρωτώντας, ‘είναι τα γενέθλια μου σήμερα;’ Και η αμέσως ε πομένη δήλωση ήταν. Δεν θέλω γάλα, θέλω παγωτό!!! Και παγωτό ήταν! Και μέχρι στιγμής έχουμε φάει παγωτό για πρωινό, κολατσιό, μεσημεριανό, βραδινό, με άλλα παιδάκια, χωρίς παιδάκια κι αν μου δώσει κανείς ένα κομμάτι παγωτό ακόμα δεν ξέρω τι θα κάνω!!! Πρι ν από ένα χρόνο και στο δεύτερο μόλις post που έβαζα στο νεοδημιούρ γητο μου blog μιλ ούσα για την Δάφνη και τα τότε δευτέρα γενέθλια της και μου το θύμισε ο τρυφερός μου παριζιάνος φίλος, ο Φοίβος . Ένα χρόνο μετά δεν θα άλλαζα λέξη, θα πρόσθετα πάρα πολλές. Η μικρή μου πριγκίπισσα έχει γίνει έμπνευση ακόμα και στη δουλειά μου η στο τρόπο που βλέπω το κόσμο γύρω μου, έγινε ακόμα και η αιτία να αλλάξω τον τρόπο γ ραφής μου, μαλάκωσε τον κυνισμό πο...

Καθυστέρησα λιγάκι αλλά όπως εχω πει και σε προηγούμενο post τους τελευταίους μήνες νιώθω λιγάκι σαν τον Οβελίξ, κάθε μέρα κάτι συμβαίνει και ο ου ρανός πέφτει στο κεφάλι μας. Έχουμε τεσσερεις μέρες που γυρίσαμε από την Λαπωνία και το ολιγοήμερο διάλειμμα μας και ναι μας έκανε καλό. Με γάλο μερίδιο στο πόσο καλό μας έκανε ανήκει και στις Βέλγικες blog -επισκέψεις που είχαμε. Αλλά καλύτερα ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή με πρωτο το πιο σημαντικό. Λυπάμαι που θα στεναχωρήσω κάποιους από εσάς αλλά παρ’ όλη την φιλότιμη προσπάθεια ακόμα και της επίσημης ελληνικής πολιτείας να με ενημερώσει για τις εμφανίσεις κάποιου κυρίου Σαρμπέλ στο κέντρο του Ελσίνκι, δεν είδα τι έγινε με την Eurovision . Από καθαρή σύμπτωση βρεθήκαμε (πρ οσοχή στον πληθυντικό) στο Eurovision - village στο κέντρο του Ελσίνκι και στον περιβάλλοντα χώρο του καινούργιου mall αλλά και πάλι ο γνωστός Derek (εδώ κολλάει ο πρ ώτος πληθυντικός) βιαζόταν γιατί ήταν Πέμπτη και έπρεπε να πάει γρήγορα στη ... sauna για...