Παιχνίδια της ...μοίρας!

Καθυστέρησα λιγάκι αλλά όπως εχω πει και σε προηγούμενο post τους τελευταίους μήνες νιώθω λιγάκι σαν τον Οβελίξ, κάθε μέρα κάτι συμβαίνει και ο ουρανός πέφτει στο κεφάλι μας. Έχουμε τεσσερεις μέρες που γυρίσαμε από την Λαπωνία και το ολιγοήμερο διάλειμμα μας και ναι μας έκανε καλό. Μεγάλο μερίδιο στο πόσο καλό μας έκανε ανήκει και στις Βέλγικες blog-επισκέψεις που είχαμε.

Αλλά καλύτερα ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή με πρωτο το πιο σημαντικό. Λυπάμαι που θα στεναχωρήσω κάποιους από εσάς αλλά παρ’ όλη την φιλότιμη προσπάθεια ακόμα και της επίσημης ελληνικής πολιτείας να με ενημερώσει για τις εμφανίσεις κάποιου κυρίου Σαρμπέλ στο κέντρο του Ελσίνκι, δεν είδα τι έγινε με την Eurovision. Από καθαρή σύμπτωση βρεθήκαμε (προσοχή στον πληθυντικό) στο Eurovision-village στο κέντρο του Ελσίνκι και στον περιβάλλοντα χώρο του καινούργιου mall αλλά και πάλι ο γνωστός Derek (εδώ κολλάει ο πρώτος πληθυντικός) βιαζόταν γιατί ήταν Πέμπτη και έπρεπε να πάει γρήγορα στη ...sauna για να μην χάσει τα τελευταία ...κουτσομπολιά και άφησε εμένα, την krot και τον ‘βέλγο’ της (εδώ πάλι κολλάει ο πληθυντικός) ξεκρέμαστους και ανημέρωτους σχετικά με τα δρώμενα γιατί παρ’ όλες τις αρνήσεις του ο κύριος Derek φάνηκε ενημερωμένος ακόμα και σε λεπτομέρειες σε ότι αφορούσε τη Eurovision!

Έτσι από τη Eurovision απολαύσαμε φιλανδικό ραπ συγκρότημα και σειρά γραμματοσήμων του φιλανδικού ταχυδρομείου με αφιέρωμα στην Eurovision. Τώρα αν παρατηρήσατε από τα λεγόμενα μου στη Φιλανδία κάναμε την πρώτη δοκιμαστική blog-συγκέντρωση ελπίζοντας ότι στο ...άμεσο μέλλον θα κάνουμε blog-συγκέντρωση Ελλήνων bloggers από όλο τον κόσμο (με ακούτε Phivos, Yannis_h, Sofia, Maika, Elinor;)

Η πρώτη δοκιμαστική blog-συγκέντρωση στη Φιλανδία οργανώθηκε σε παραδοσιακό φιλανδικό εστιατόριο μπροστά από τον ...καμένο καθεδρικό ναό του Poorvo στην αυλή του εστιατόριου με θερμοκρασία +9 και με κουβέρτες στα πόδια (καλά μερικοί ήταν ολόκληροι σκεπασμένοι αλλά τώρα μη χαλάμε και υπολήψεις!!!) η συγκέντρωση έγινε με τη συνοδεία Suomi Pop – που μεταφράζεται τραγούδια ποπ από όλο τον κόσμο, ακόμα και Ντεμυς Ρούσος, μεταφρασμένα στα ...φιλανδικά – και κατά τη διάρκεια της συγκέντρωσης καταναλώθηκε φιλανδική μπίρα και ο ... Ρούντολφ! Τα κέρατα τα αφήσαμε για την επομένη φορά.

Στη συγκέντρωση πήραν μέρος, ο Derek – αυτός πια νιώθει Φιλανδός αλλά θα τον περιλάβω στη συνέχεια – η Λουκρητία, μια καταπληκτική δεκαοκτάρα με αριστοφανικό σαρκασμό και αυτοσαρκασμό που λυπάμαι γιατί γραφόμενα της δεν είχα γνωρίσει νωρίτερα συνοδευόμενη από φίλη που έχει αποφασίσει να κάνει το γύρο του κόσμου σε ογδόντα μέρες και φυσικά την Krot και τον ‘βέλγο’ της που κάνουν τον γύρο του κόσμου σε ογδόντα μέρες και τώρα που μας γνωρίσαν τους βλέπω να ...μετακομίζουν!

Δυστυχώς όπως ήταν το πρόγραμμα μας δεν είχα την ευκαιρία να ξαναδώ την Λουκρητία πέρα από το συγκεκριμένο απόγευμα αλλά εύχομαι να το διορθώσουμε στο μέλλον. Η krot με τον ‘βέλγο’ της έμειναν μαζί μας για πάνω από δέκα μέρες και βέβαια τώρα πια μετράνε για μέλη της οικογένειας σε τέτοιο σημείο που όταν είπα πριν από λίγο κάτι η Δάφνη πήρε αμέσως χαρτί και μολύβι και της έγραψε γράμμα το οποίο παραθέτω σε δημόσια θέα για να νιώσετε τι σχέση αγάπης αναπτύχθηκε μεταξύ τους!

Τους οφείλω βέβαια και μια συγνώμη γιατί κάποιες στιγμές ήταν δύσκολες για μας μέσα στον κυκεώνα γιατρών και εξετάσεων που ζούσαμε και φυσικά με την αγωνία που έχουμε και οι δυνάμεις μου δεν μου επιτρέψαν να τους δείξω πολύ περισσότερα από όσα μπόρεσα.

Εδώ όμως τους οφείλω και ένα μεγάλο ευχαριστώ, παιδιά δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο καλό μου κάνατε. Βρεθήκατε κοντά μας μια δύσκολη στιγμή και η παρουσία σας μου έδωσε πραγματικά μια δυνατή ανάσα και μας τράβηξε όλους μακριά από μια μιζέρια που θέλαμε να αποφύγουμε με κάθε τρόπο. Οι μέρες που μείνατε μαζί μας και στο μέσο της βιοψίας ήταν πολύ σημαντικές για μας και οι ατέλειωτες συζητήσεις μας στο patio πραγματικά με γέμισαν. Σας ευχαριστούμε πολύ!

Η Krot και ο ‘βέλγος’ της τουλάχιστον για μένα ήταν μια ακόμα επιβεβαίωση το πόσο καλούς φίλους εχω κάνει σε αυτό το blog που σημειωτέον με το προηγούμενο post έκλεισε ένα χρόνο ζωής! Εύχομαι μια συζήτηση που κάναμε να ολοκληρωθεί και στην πραγματικότητα.

Επιστρέφοντας στους φίλους που εχω κάνει μέσω του blog και στην εμπειρία που είχα με τις φετινές επισκέψεις (Victoria και Μιχάλη για σας μιλάω) είμαι απλά ...ενθουσιασμένος και σας ευχαριστώ πολύ για την επίσκεψη σας. Εδώ βέβαια πρέπει να σημειώσω ότι η πρόσκληση είναι για όλους σας και ειδικά για κάποιους ...Σουομέζους, ακόμα και για αυτούς που περάσανε στη Φιλανδία μερικές νύχτες / μέρες μπροστά σε μια λίμνη μιλώντας με τα troll! Σε έναν ειδικά (Φοίβο ακούς;) υπόσχομαι και βραδιά με παλιούς γνωστούς ...μουσικούς!

Τον Derek είχα αποφασίσει να τον κάνω ...λίγο ρόμπα αλλά τον συγχωρώ αυτή τη φορά ...και αυτή τη φορά μιας και έχει σύντομα φιλοξενουμένους από Ελλάδα και εάν στην εξέταση ανακαλύψω ότι δεν τους έδειξε ΤΑ ΠΑΝΤΑ, ότι τους έστησε, η ότι ...κοιμήθηκε, θα τον τιμωρήσω ανάλογα!!!

Για την παραμονή της Krot στη Φιλανδία η πιο κατάλληλη να σας μιλήσει είναι η ίδια και θα το κάνει άμεσα. Εγώ απλά θα ήθελα και σαν απάντηση σε κάποια comments να συμπληρώσω μερικά πράγματα. Σαφώς η περιπέτεια της υγείας μου έδειξε ότι η Φιλανδία δεν είναι τέλεια, αλλά και καμιά χώρα δεν είναι τέλεια και εγώ ποτέ δεν πίστεψα κάτι τέτοιο. Απεναντίας πολλές φορές αντέδρασα ακόμα και μέσα από αυτό στο blog και πολύ περισσότερο μέσα στη Φιλανδία για του μύθους που στήνονται μέσα στη γενικότερη προσπάθεια των Φιλανδών για εθνική και ιστορική ταυτότητα. Ο λόγος που αγαπώ αυτή τη χωρά είναι γιατί ένιωσα σαν ένα κομμάτι ενός μεγάλου παζλ που εδώ βρήκε την θέση του. Λατρεύω τη φιλανδική φύση και το κάθε μου ταξίδι στη Λαπωνία μου δίνει ζωή. Και σκεφτείτε ότι πάντα ήμουν παιδί της πόλης που είδε για πρώτη φορά αγελάδα από κοντά όταν ήμουν 20 χρονών. έχω δυο φίλους, τον Trevor, εγγλέζο και την Kristen, αυστριακή που ζουν στην Ελλάδα μόνιμα και πιστεύουν ότι βρήκαν τον παράδεισο. Ακόμα και αυτές οι λεπτομέρειες της καθημερινότητα που κουράζουν τους περισσότερους από εμάς τις βρίσκουν απλά ...χαριτωμένες και δεν μπορούν να καταλάβουν γιατί κάποιος ζει στις χώρες τους, σημειωτέον ο Trevor έρχεται από το καταπράσινο Yorkshire και τώρα ζει στην Αθήνα!!! Για τους δυο τους όπως και για άλλους φίλους που κάναν παρόμοιες κινήσεις δεν σημαίνει ότι δεν αγαπάμε την χώρα καταγωγής μας, απλά νιώθουμε πιο άνετα στη χώρα που μας φιλοξενεί ακόμα κι εάν (ίσως και αυτό ακριβώς να είναι ένας λόγος) εδώ η μόνη ετικέτα που κουβαλάμε είναι αυτή του ξένου!

Η Krot στη παραμονή της εδώ είχε την ευκαιρία να δει και την θετική και την αρνητική πλευρά της Φιλανδίας ακόμα και των Ελλήνων που ζουν εδώ συμπεριλαμβανομένου και του απαραίτητου ελληνικού ντεμεκ τύπου και του απίθανου του Κωνσταντή. Αυτό όμως που προσπάθησα να της δείξω όπως κάνω και με όλους τους φιλόξενους μου ήταν να τους δείξω την Φιλανδία που εγώ αγαπώ και που κρατάει μακριά της το ντεμεκ και παλεύει το άσχημο για να το αλλάξει.

Το ταξίδι στη Λαπωνία μας έκανε πραγματικά καλό και απλά δεν υπήρχε περίπτωση να συνεχίσω όλο αυτό τον αγώνα χωρίς ένα διάλειμμα. Ένας περίπατος στα νορβηγικά φιορδ και ο βόρειος άνεμος με γέμισε πραγματικά και φυσικά επανήλθε στο προσκήνιο ένα σχέδιο που έχουμε με την Katri καιρό τώρα και το ξανασκεφτόμαστε. Όταν η μπόρα περάσει μήπως αντί για να ψάχνουμε τα χωριά γύρω από το Ελσίνκι, μήπως την κάνουμε ...πιο βόρεια! Το σκεφτόμαστε σοβαρά και ήδη έχουμε δει κάτι λίγο έξω από το Rovaniemi.

Σήμερα στις οκτώ το πρωί κανονικά ξεκινούσα την θεραπεία μου, ο γιατρός αποφάσισε ότι δεν μπορούμε να περιμένουμε άλλο και στην πορεία θα ψάχνουμε ταυτόχρονα και τα αίτια του πόνου που δεν έχει σταματήσει και κάποιες στιγμές με λυγίζει. Αλλά την Κυριακή γιορτάζουμε τα τρίτα γενέθλια της Δάφνης και δεν υπήρχε περίπτωση να είμαι σε ...περίεργη κατάσταση (με έχουν ήδη ενημερώσει για τα παρεόρτια της θεραπείας) ίσως ακούγεται εγωιστικό αλλά θέλω η Δάφνη να έχει τον πατέρα της όρθιο και χαμογελαστό στις φωτογραφίες των τρίτων γενεθλίων της και οχι καθισμένο σε κάποια καρέκλα. Την ημέρα των γενεθλίων της θα σας βάλλω φωτογραφίες και βέβαια είσαστε όλοι καλεσμένοι μας να το γιορτάσετε μαζί μας.

Αυτό ήταν το σχέδιο την δευτέρα το πρωί μαζί και με ένα καλοστημένο σχέδιο για τις επόμενες διακοπές μας το μεσοκαλόκαιρο όταν ...έπεσε ο ουρανός στο κεφάλι μας.

Πριν από μερικές βδομάδες σε ένα κείμενο που έγραψα και φιλοξενήθηκε από το Φιλοξενειο της γλυκύτατης oistros μιλούσα για την αγαπημένη μου θεια και τον τελευταίο μου συγγενή εκτός από τον μικρό μου Γιαννάκη. Δυστυχώς αυτή η θεια που μεγάλωσα μαζί της, μαζί της χόρεψα για πρώτη φορά Beatles στο πρωτο μου πάρτι όταν ήμουν εννέα χρονών και με ξέρει όπως κανένας άλλος είναι σε πολύ κρίσιμη κατάσταση και έτσι ανέβαλα την θεραπεία για τις 4 Ιουνίου και έρχομαι στην Ελλάδα ξημερώματα Τρίτης 29 για τεσσερεις μέρες και επιστρέφω το Σάββατο 2/6 το πρωί (χρειάζομαι και δυο μέρες πριν τη θεραπεία για να προετοιμαστώ), γι΄αυτο και ο τίτλος του ποστ!

Τα συναισθήματα είναι ...ανάμικτα. επιστρέφω σε ένα ταξίδι αστραπή κάτω από δύσκολες συνθήκες και χωρίς εγώ να είμαι στα καλύτερα μου, κουβαλώντας μια σακούλα φάρμακα και ένα γιατρό που με προειδοποιεί ότι κάνω αυτό το ταξίδι με δικιά μου ευθύνη για να δω έναν άνθρωπο που υπεραγαπώ και μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια της τρέλας ήταν ο μόνος που με καταλάβαινε και που ποτέ δεν μου κόλλησε την ετικέτα του μαύρου προβάτου στην οικογένεια. Δεν ξέρω πόσο θα την βοηθήσει το ταξίδι μου, δεν ξέρει την κατάσταση μου, ελπίζω να νιώσει πόσο την αγαπάμε και πάνω από όλα ελπίζω να νιώσεις εσύ Γιάννη πόσο σε αγαπάμε.

Σε αυτό τα ταξίδι δεν θα εχω την ευκαιρία να δω πέρα από πολύ στενούς φίλους και λυπάμαι για τις συνθήκες γιατί τουλάχιστον αυτούς από εσάς που ζείτε στην Αθήνα θα ήθελα να σας δω, να σας γνωρίσω και να σας αγκαλιάσω.

Πριν από λίγη ώρα τέλειωσα με αυτό το κείμενο και το ξαναδιάβαζα, πήρα στην αγκαλιά μου την Δάφνη και ακούσαμε παρέα τον John Coltrane με τον μοναδικό Kenny Drew να παίζουν το blue train… δεν είμαστε μίζεροι άνθρωποι, ποτέ δεν υπήρξαμε και πάντα γλεντάμε το σήμερα και ονειρευόμαστε το αύριο και λυπάμαι αν τα τελευταία μου ποστ δίνουν κάποια άλλη εικόνα. Ίσως σε κάποια μελλοντική blog-συνάντηση στο Ελσίνκι να καταλάβετε τι εννοώ. Ίσως αυτό το blog για ένα χρόνο τώρα να έχει παίξει και το ρόλο του καθρέφτη και τον τελευταίο καιρό τον ρόλο του ακουστή.

Τώρα πρέπει να συνεχίσουμε το πρόγραμμα για το πάρτι της Δάφνης, πολλά φιλιά σε όλους σας.

Θάνος

********************

Οι φωτογραφίες, Kilpisjarvi με την λίμνη παγωμένη, το γράμμα της Δάφνης προς την Krot, προσοχή στις καρδούλες στο τέλος!!! Τραγουδώντας duet με τον Jouko, στο χωριό του Αι Βασίλη, το εστιατόριο στο Poorvo χωρίς τους συν-bloggers που θέλουν να κρατήσουν την ανωνυμία τους με η χωρίς κουβέρτες!!!

********************

Ρωξάνη ...ευχαριστώ!!!