Για το φατσοβιβλίο

Θα ξεκινήσω λίγο ...ξεκάρφωτα αλλά ελπίζω να γίνω κατανοητός άμεσα.

Ξέρω πολύ καλά ότι η “σελίδα μου” στο blogger, στο WordPress, στο tweeter ή στο Facebook μόνο “μου” δεν είναι. Μου την “νοικιάζουν” μόνο που αντί για χρηματικό αντίτιμο μου ζητάνε πρόσβαση σε κάθε μου κίνηση μέσω της πλατφόρμας τους. Και φυσικά μέσα στα μικρά γράμματα που κανένας μας δεν διαβάζει ΠΟΤΕ, με έχουν ήδη ενημερώσει ότι η μόνη τους υποχρέωση να σεβαστούν στο τι έχω αναρτήσει (κείμενα, φωτογραφίες, βίντεο κλπ) σταματάει στην εκμετάλλευση τους από τρίτους.

Κι εκεί πάλι – με έχουν ήδη ενημερώσει – ότι αν κάποιος τρίτος το κάνει δεν έχουν καμιά ευθύνη. Κατά τα άλλα όλοι αυτοί οι κύριοι έχουν κάθε δικαίωμα να κάνουν ότι θέλουν με ότι ανεβάζω ή αφήνω να εννοηθεί από τη πλατφόρμα τους και το κάνουν νομικά καλυμμένοι με σειρές συμφωνίες που έχουν με τρίτες εταιρίες. Εξ ου και οι κατευθυνόμενες διαφημίσεις.

Και όλη αυτή η σχέση αγγίζει τα όρια καρτέλ όπου κάνεις αναζήτηση για καινούργια τηλεόραση στο Google και ξαφνικά φορτώνεσαι με διαφημίσεις τηλεοράσεων στο Facebook.

Και πες ότι αυτό ...δικαιολογείται στα όρια ότι σε αφήνουν να παίζεις με την πλατφόρμα τους τσάμπα. Κάπως πρέπει κι αυτοί να βγάλουν τα έξοδα τους, κανένας δεν δουλεύει για την ψυχή της μάνας σου και πως θα γίνει ο Μαρκ πολυεκατομμυριούχος και εξώφυλλο στο Forbes. Και γενικά αυτό το παιχνίδι το σέβονται οι περισσότερες πλατφόρμες, τουλάχιστον δίνοντάς σου την ψευδαίσθηση ότι ελέγχεις μεγάλο μέρος από το περιεχόμενο αυτών που θα αναρτήσεις. Εδώ παρενθετικά, μεγάλο ρόλο παίζει και ο χρήστης και το πόσο διυλίζει την πληροφορία που δίνει μέσα από αυτές τις πλατφόρμες.

Η κυριολεκτική πουτάνα που εκδίδεται σε όλους κι όλα για λίγα εκατομμυριάκια ακόμα δυστυχώς είναι η πιο διάσημη πλατφόρμα, το Facebook και το σκυλάκι της, το Instagram. Και το θέμα με το Facebook είναι ότι δεν περιορίζεται στην στόχευση των διαφημίσεων αλλά έχει επεκταθεί ακόμα και στο τι "βλέπεις", συχνά ορίζοντας το ακόμα και σε θέματα κοινωνικού και πολιτικού προβληματισμού. Συν το γεγονός ότι προωθεί σελίδες ή μέλη στη δικιά “σου” σελίδα με δικά του κριτήρια.

Ενώ μπορεί να αριθμείς πάνω από 500 “φίλους” αυτό που βλέπεις στο feed είναι οι αναρτήσεις δέκα άντε είκοσι κι αυτό είτε γιατί κατά περιόδους έχεις κάνει κάποια λάικ σε αυτούς ή γιατί οι αναρτήσεις τους μαζεύουν λάικ ουσιαστικά νεκρώνοντας τους άλλους 480 “φίλους”. Τα πράγματα είναι χειρότερα με σελίδες που θα ήθελες να παρακολουθεις που εκεί πια το φατσοβιβλίο σε αγνοεί και σχεδόν “εξαφανίζει” σελίδες που δεν έχουν πολλά ...λάικ ή μέλη. Και το χειρότερο; Είναι πάντα έτοιμο να σου προτείνει σελίδες όχι με κριτήριο τι πιθανώς θα ήθελες αλλά με τα πόσα λάικ παίρνουν.

Κι αυτά πριν μπω σε θεωρίες συνωμοσίας που ναι μεν όπως γράφω συχνά αντιπαθώ αλλά αυτό δε σημαίνει ότι πολλά από όσα συμβαίνουν στο φατσοβιβλίο (και δεν μιλάω γι αυτά τα ηλίθια μηνύματα για τις φωτογραφίες κλπ) δεν είναι και ...ύποπτα.

Αυτά γιατί ...χαλάει η σχέση μου με το φατσοβιβλίο και γενικά τις πλατφόρμες του Μαρκ.