Σεπτέμβριος!!!

Καλό μήνα σε όλους σας και καλό φθινόπωρο. Τους τελευταίους μήνες που βρίσκομαι σε αυτό το θαυμαστό κόσμο των blogs έζησα δύο αναχωρήσεις. Δεν μπορώ να πω ότι τις κατάλαβα και η πρώτη σαν να με πόνεσε λίγο περισσότερο από όσο θα περίμενα και ψάχνω καθημερινά να βρώ ...θαυμαστικά. Αλλά δική σας απόφαση και πρέπει να τη σεβαστώ!

Πριν από λίγα χρόνια γνώρισα ένα καταπληκτικό Φιλανδό ποιητή από την Ostrobotnia που πηγαίνω συχνά. Τον Arto Melleri. Εγώ ποιητής δεν είμαι και από πεποίθηση πιστεύω ότι η δουλειά του μεταφραστή είναι πολύ δύσκολη ή καλύτερα όπως είπε και ο T.S. Eliot σε συζητήσεις του με τον Σεφέρη, ο μεταφραστής ενός ποιήματος στη ουσία δημιουργεί ένα καινούργιο ποίημα, γι’ αυτό θα με συγχωρήσετε αλλά θα αντιγράψω την μετάφραση στα αγγλικά που έχει κάνει ο ίδιος ο Arto σε δικό του ποίημα που μου αρέσει πολύ.

Μαζί με τη φωτογραφία που είναι από το πρωτο ταξίδι μου στη Λαπωνία τα αφιερώνω στη Hliodendron που μου λείπει και στον Poetry’s lover που πακετάρει σιγά σιγά!!!

In Greece Death is no shade

That summer, Europe’s motorways glued to the scorched earth a charred wind.

I crossed the frontier at night, morning pitched me on a white-hot hardness, a treeless flatland: It was as quiet as if the history-long working day were over and the old men were collecting dried newspapers in the continent’s cemeteries.

Sheep, gone wild, were wandering through the ruins, their baaings like heavily falling snow: no one was shearing the sheen of their fleece.

And death is no shade but a sun that melts a cast of white gold on the earth-crust’s stony aching collar-bones;

Sun death blared sulphurous flames, like a mute trumpet-section;

here the father’s good and bad works are all equally good and nothing gives you to understand that one is happier or sadder than the other,

The earth than the sea,

Or you than me.