Τρίγωνο: υγεία-Φιλανδία-Σουηδία

Όταν μεταναστεύεις στα μέσα της πέμπτης σου δεκαετίας και για τέταρτη φορά, ένα από τα πράγματα που κουβαλάς μαζί σου είναι η σιγουριά ότι ΔΕΝ υπάρχει η τέλεια χώρα, η γη της επαγγελίας. Ειδικά όταν έχει προηγηθεί η χώρα βιτρίνα “τέλεια χώρα”, η Φιλανδία. Έτσι ένα από τα πρώτα πράγματα που ψάχνεις είναι οι ατέλειες. Ψάχνεις να βρεις που κρύβουν τον ρατσισμό και την ξενοφοβία τους, που πάει στραβά το σύστημα υγείας και η παιδεία ή που χωλαίνει η δημοκρατία τους.

Όπως ήταν αναμενόμενο και από ανάγκη, έμελε η πρώτη μου δοκιμή να γίνει με το Σουηδικό σύστημα υγείας. Από ανάγκη γιατί τα φάρμακά μου για τον διαβήτη και την καρδιά τέλειωναν και χρειαζόμουνα τουλάχιστον ανανέωση. Εκπαιδευμένος μέχρι πλύσης εγκεφάλου από το φιλανδικό κράτος περίμενα πρώτα να μου έρθει η έγκριση παραμονής με τον απαραίτητο αριθμό ΑΜΚΑ πριν πάω στο κέντρο υγείας αλλά επειδή έφτασε η μέρα που μου είχαν μείνει φάρμακα για λιγότερο από μια βδομάδα και χωρίς ΑΜΚΑ πήγα στο τοπικό κέντρο υγείας.

Εδώ πρέπει να τονίσω ότι στη Φιλανδία εκτός από την περίπτωση ενός μαλάκα γιατρού που περίμενε από τον θεό και την προσευχή να με κάνουν καλά, σε γενικές γραμμές ήμουν περισσότερο από ικανοποιημένος. Όχι απλά ικανοποιημένος αλλά σε σύγκριση με το Βρετανικό και πολύ πιο πολύ με το Ελληνικό ΕΣΥ ήταν σαν να ζούσα στις ιδανικές συνθήκες που πολλές φορές μάλιστα βρήκα και ...ακραίες, ειδικά όταν την περίοδο θεραπείας μου από τον καρκίνο έβαλαν ψυχολόγο να “βοηθήσει” την τότε σύζυγο και παιδί μου. Πολλά για το θέμα έχω ήδη γράψει σε παλαιότερες αναρτήσεις και μάλιστα την περίοδο που συνέβαιναν.

Το θέμα εδώ είναι ότι είχα όριο σύγκρισης κάτι που θεωρούσα από προσωπική πείρα ότι ...καλύτερο δεν υπάρχει. Τελικά σύντομα βρήκα που είχε η αχλάδα την ουρά.

Πέντε λεπτά μετά την είσοδο μου στο κέντρο υγείας βρισκόμουνα στο γραφείο νοσοκόμας που της εξηγούσα (στα αγγλικά) το ιστορικό μου – πριν φύγω από την Φιλανδία είχα πάρει από τη γιατρό που με παρακολουθούσε την γνωμάτευση και τη λίστα των φαρμάκων μου στα αγγλικά. Σε μισή ώρα είχα στα χέρια μου μια εκτύπωση, την βεβαίωση ότι είχε ήδη ενημερωθεί η λίστα φαρμάκων της Σουηδίας που είχα εισέλθει με προσωρινό ΑΜΚΑ και μπορούσα άμεσα να πάρω τα φάρμακα μου από οποιοδήποτε φαρμακείο με βόλευε συν ραντεβού με για εξέταση αίματος και με γιατρό σε μια βδομάδα.

“Σκανδιναβία, ρε παιδί μου” μουρμούρισα και ξαναμουρμούρισα μέχρι να πάω στο φαρμακείο, να πάρω τα φάρμακα μου και να νιώσω όπως και να το κάνεις ...πιο ασφαλής ο ανασφάλιστος.

Σε μια βδομάδα ήμουν στο γραφείο ενός πολύ συμπαθητικού γιατρού που στη συνέχεια γίναμε (και συνεχίζουμε να είμαστε) φίλοι όπου μετά από τις πρώτες ερωτήσεις, τον έλεγχο της πίεσης και μιας ανάγνωσης με το στηθοσκόπιο μου έκανε την εξής τρελή ερώτηση: συμμετέχεις εθελοντικά στη δοκιμή φαρμάκου;

Στη κυριολεξία έμεινα. Γιατί να κάνω κάτι τέτοιο; Φυσικά όχι. “Κοίτα,” μου εξήγησε ήρεμα, “αυτό το χάπι που παίρνεις για το διαβήτη (και μαντέψτε, ήταν ...Novartis) είναι πειραματικό, έχει ήδη απαγορευτεί στις ΗΠΑ και προβλέπεται εντός των ημερών να απαγορευτεί κι από την ΕΕ. Ανάμεσα στα άλλα μια από τις παρενέργειες του είναι η καταστροφή του παγκρέατος και πολύ φοβάμαι ότι στη δική σου περίπτωση και με αυτά που βλέπω με την πρώτη ανάλυση, είσαι πολύ κοντά.”

1ο Στη Φιλανδία κάθε τρεις και λίγο η γιατρός μου με έβαζε να υπογράφω διάφορα χαρτιά λέγοντάς μου ότι είναι για λόγους ...προστασίας των δεδομένων μου. Και δεν είχα λόγο να μην την πιστέψω ή να υποψιαστώ ότι με έβαζε σε πρόγραμμα πειραματόζωου, “εθελοντικά” και χωρίς την άδεια μου και μάλιστα έμμεσα πλαστογραφώντας (μέσω παραπληροφόρησης) την υπογραφή μου.

2ο Κατά περιόδους μου είχε δώσει λόγους να αμφιβάλω για πολλά πράγματα αλλά πίστευα ότι οφείλεται στην παράνοια αυτού που δεν νιώθει άνετα με την γλώσσα. Και βέβαια στο γεγονός ότι ...δεν είμαι γιατρός.

3ο Στην Φιλανδία “εκπαιδεύεσαι” να βλέπεις του γιατρούς λίγο σαν την ...ανώτερη δύναμη που δεν έχεις το δικαίωμα να αμφισβητήσεις. Κι όταν το έκανα εγώ μια φορά έμπλεξα περίεργα, αλλά αυτό είναι άλλη συζήτηση.

4ο Μήνυση σε ποιον, πως και γιατί; Γιατί μου προτάθηκε κι αυτό και μάλιστα από τον ίδιο τον φίλο πια γιατρό. Εγώ είχα ρίξει μαύρη πέτρα πίσω μου συν ότι άντε να αποδείξω ότι ...δεν ήξερα τι υπέγραφα σε Φιλανδικό δικαστήριο που θα πίστευε στο αλάθητο του Φιλανδού γιατρού και με τι οικονομικό βάρος σε άλλη (τώρα πια) χώρα.

Χρειάστηκε ένας χρόνος περίπου, με το πάγκρεας νεκρό, πολύ ινσουλίνη και πολύ προσπάθεια για να φέρουμε την κατάσταση μου στα ίσια της. Και μαζί με το πάγκρεας μου πέθανε και η τελευταία ρανίδα πίστης μου για την ...αδιάφθορη και τέλεια Φιλανδία, ειρωνικά στην ...Σουηδία!