Σουηδικό ...καλοκαίρι με βροχή και κοροναϊό

Όσο καλοκαιρινό ήταν το τελευταίο σαββατοκύριακο του Ιουνίου, με ήλιο και 32 βαθμούς, τόσο σκανδιναβικά καλοκαιρινό είναι το πρώτο σαββατοκύριακο του Ιουλίου, με συννεφιά και βροχή. Στις δυο δεκαετίες που έχω ζήσει στη Σκανδιναβία και ειδικά στην Φιλανδία, έχω ζήσει πολλά καλοκαίρια που ήταν σαν ...φθινόπωρο. Με τον ουρανό βαρύ και γκρίζο από σύννεφα και αυτό το συνεχές τσίρου τσίρου της βροχής ενώ οι θερμοκρασίες να παίζουν μεταξύ 10 και 16 βαθμών.

Αυτό τώρα σε συνδυασμό με την περίεργη κατάσταση που έχει δημιουργήσει ο κοροναϊός – που να φοβάσαι να μπεις σε λεωφορείο – σε κάνει να νιώθεις την κλεισούρα πιο έντονη. Τουλάχιστον εμένα.

Όχι ότι είμαι ο τύπος που θα έπαιρνε τα λιβάδια και θα έτρεχε δίπλα στις αγελάδες, αλλά να ...μια βόλτα στη πόλη την θέλω, την χρειάζομαι. Θέλω καφεδάκι στη παλιά πόλη και βόλτα στα βιβλιοπωλεία. Και όχι η Σουηδία δεν είναι όπως όλος ο κόσμος ή τουλάχιστον η Ευρώπη, εδώ τίποτα δεν έκλεισε κι όλα είναι ανοιχτά αλλά ...αλλά το βλέπεις, ο κόσμος φοβάται, είναι επιφυλακτικός. Μπαίνεις στο λεωφορείο ώρα κίνησης κι είναι μέσα 10 άτομα. Χωρίς πρόστιμα και απαγορεύσεις οι Σουηδοί αυτοπεριοριστήκαν. Άσε που το μεγαλύτερο ποσοστό των γνωστών μου δουλεύει από το σπίτι με πολλούς από αυτούς να έχουν πια καταλάβει τι ...φριχτά παιδιά έχουν κάνει.

Τώρα αστειεύομαι αλλά μέσα στο αστείο υπάρχει και το σοβαρό. Δουλεύοντας κάθε μέρα 8-10 ώρες και βλέποντας τα παιδιά σου μόνο για 2-3 ώρες ουσιαστικά δεν είναι το ίδιο με το να τα βλέπεις και να τα ζεις 7/24. Φίλη μου με δυο κόρες σε εφηβική ηλικία μου είπε μισοσοβαρά μισοαστεία ότι και οι δυο κόρες της είναι τόσο κωλόπαιδα που παρακαλάει να τελειώσει αυτή η ιστορία με τον κοροναϊό για να γυρίσει στη δουλειά της, σε τέτοιο σημείο μάλιστα που σκέφτεται να τους πουλήσει παραμύθι ότι η έχει ανοίξει το γραφείο της και να πηγαίνει σε κανένα καφέ για να περάσει δυο ώρες χωρίς φωνές και γκρίνιες.

Η φωτογραφία είναι κοντά στο σπίτι μου στο προάστιο της Στοκχόλμης που ζω.