Kαι οι πρωθυπουργοί ...κλαίνε! Νο 3

Η ιστορία γράφεται από τα γεγονότα και τις μαρτυρίες έλεγε ένας καθηγητής μου στο πανεπιστήμιο συμπληρώνοντας ότι καλά όταν οι μαρτυρίες συμφωνούν με τα γεγονότα, τι γίνεται όμως όταν οι μαρτυρίες δεν συμφωνούν και τα γεγονότα τα γράφουν οι νικητές!

Το βράδυ μετά την κυκλοφορία των non papers υπήρχε μια περίεργη κατάσταση στο επιτελείο της Anneli και η λέξη μούδιασμα είναι η πιο κατάλληλη. Αργά το βράδυ πέρασε ο γραμματέας του κόμματος από το σπίτι της και κλειστήκανε για πολλές ώρες οι δυο τους στη τραπεζαρία που μια δίφυλλη κυλιόμενη πόρτα την χώριζε από το σαλόνι που καθόμασταν εμείς. Κατά περιόδους περάσανε κάποιες συνυποψήφιες και κάποια στελέχη του κόμματος αλλά αυτά που πραγματικά πήρανε φωτιά ήταν τα τηλέφωνα. Μια από τις υποψήφιους μου, η Helli με πήρε τηλέφωνο λέγοντας μου ότι ο πατέρας της είχε γίνει έξαλλος και ότι η Anneli με τίποτα δεν έπρεπε να δημοσιεύσει αυτά τα χαρτιά. Σημαντικό, ο πατέρας αυτής της υποψηφίου ήταν και είναι σημαίνον συνδικαλιστικό στέλεχος και μέλος του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος.

Για να σας δώσω μια εικόνα της κατάστασης που βρισκόταν η Anneli θα πρέπει να σας πω τι έγινε το επόμενο πρωινό. Φυσικά η Anneli έπρεπε να ακολουθήσει το πρόγραμμα της που απαιτούσε την επομένη επίσκεψη στο περίπτερο – ένα μικρό λιωμένο σπιτάκι – που είχε στηθεί σε μια πάροδο, πεζόδρομου της Alexanderikatu, κεντρικού δρόμου στο Ελσίνκι και που υπήρχε όλο το υλικό προώθησης του κόμματος και σέρβιραν καφέ και μπισκότα με τους υποψήφιους να είναι εκεί σε βάρδιες για να απαντάνε σε ερωτήσεις των περαστικών. Φυσικά τα τηλεοπτικά συνεργεία την ακολουθούσαν πια παντού. Εγώ στεκόμουνα στη γωνία καπνίζοντας και περιμένοντας την όταν την είδα να έρχεται με ταχύτητα προς το μέρος μου κρατώντας και με τα δυο της χέρια την μπροσούρα του κόμματος.

Ο Μάρτιος του 2003 δεν έμοιαζε με τίποτα με τον φετινό, η θερμοκρασίες είχαν χτυπήσει -15 και -20 και είχαμε συχνά χιονοθύελλες με το χιόνι να μαζεύεται πάνω από δυο μέτρα στις άκρες των δρόμων. Έτσι η Anneli φορούσε ένα καφέ σκούφο χαμηλά μέχρι τα μάτια και περπατούσε σκυφτή προσπαθώντας να φυλαχτεί από τον αέρα. Φορούσε ένα μακρύ παλτό με γουνάκια στο λαιμό σφιχτοδεμένο που την έκανε να φαίνεται πολύ πιο αδύνατη και μικρόσωμη από όσο πραγματικά είναι. Με πλησίασε και μου έδωσε μια μπροσούρα ενώ κάτι μου ψιθύρισε. Anneli, τι κάνεις, εγώ είμαι! Συνέχισε κάτι να ψιθυρίζει στα φιλανδικά κοιτώντας με χωρίς να με βλέπει με μάτια κατακόκκινα, δεν πρέπει να είχε κοιμηθεί όλο το βράδυ και εγώ είχα φύγει από το σπίτι της μαζί με τους περισσότερους κατά τις τρεις. Anneli, συνελθε, εγώ είμαι ο Θάνος. Κάνε πως μου μιλάς για λίγο αλλά πιάσε κανένα από τους Φιλανδούς που σε κοιτάνε σαν χαζοί.

Όσοι με γνωρίζουν ξέρουν ότι μιλάω πολύ σιγά και πολύ ήρεμα, πολλές φορές κάνοντας τον άλλο να προσπαθήσει για να με ακούσει, αλλά ξέρουν και ότι όταν εκνευρίζομαι μιλάω μέσα από τα δόντια μου τονίζοντας τις συλλαβές. Μετά από τόσα χρόνια ακόμα και αν το έκανα επίτηδες στην αρχή έχουν γίνει κομμάτι του εαυτού μου και δεν ξέρω πως ξεκίνησε. Αλλά εκείνη τη στιγμή δούλεψε και η Anneli σαν να ξύπνησε μου είπε, τι κάνεις εδώ; Εγώ τι κάνω εδώ η εσύ; Το τηλεοπτικό συνεργείο συνέχισε να καταγράφει την Anneli να μου λέει δυο κουβέντες να χαμογελάει και να συνεχίζει με τον επόμενο. Εγώ φυσικά ...εξαφανίστηκα μιας και δεν είχα καμιά διάθεση να με ρωτήσουν τι μου είπε!!!

Αυτά για να πάρετε μια εικόνα για την ψυχολογική της κατάσταση. αλλά πριν συνεχίσω με το πως αντέδρασε ο κόσμος σε αυτή την ιστορία να κάνουμε μια μικρή παρένθεση για το δράμα που παιζόταν. Θυμηθείτε μόνο ότι εγώ ήμουν μάρτυρας μόνο από τη μια πλευρά και σε μαρτυρίες η διηγήσεις που μου ερχόντουσαν από δεύτερο και τρίτο χέρι και φυσικά ανήκαν στη μια πλευρά του δράματος και βέβαια πολλές φορές ο μύθος και οι εικασίες μπλέκονται με την πραγματικότητα.

Η Halonen ήταν μέλος για δεκαετίες του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος, υπέρμαχος του γυναικείου κινήματος και των δικαιωμάτων των ομοφυλοφίλων που και διετέλεσε δικηγόρος του συνδικάτου τους για πολύ καιρό. Η υποστήριξη της από τον Lipponen δεν ήταν και τόσο αθώα, μιας και η σιωπηλή και συχνά αθόρυβη για μεγάλους περιόδους βουλευτής θα ετοίμαζε το έδαφος για την επερχόμενη υποψηφιότητα του Lipponen για την προεδρία. Αυτό που δεν υπολόγιζε ο Lipponen ήταν ότι η Halonen από τη μια πλευρά βρήκε την ευκαιρία να αποδείξει ότι δεν ήταν άοσμη και άυλη μέλος του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος και πιόνι στα σχέδια του και παράλληλα μεταμορφώθηκε από στέλεχος του SDP σε πρόεδρο όλων των Φιλανδών δείχνοντας συχνά ότι το κομματικό της παρελθόν δεν έχει σημασία στη τωρινή της θέση. Παράλληλα δεν ξέχασε τους προσωπικούς της αγώνες για την γυναίκεια απελευθέρωση συχνά δείχνοντας και δημόσια τη φιλία της προς την αρχηγό του αριστερού συνασπισμού την Suvi-Anne Siimes. Έτσι ο ερχομός της Anneli μάλλον την βρήκε θετική και η ιδέα προέδρου γυναίκας με πρωθυπουργό γυναίκα την συγκινούσε.

Στο γραφείο της προεδρίας φυσιολογικά έχουν μαζευτεί διάφοροι από όλα τα κόμματα και διάφοροι σύμβουλοι η σύνδεσμοι με τα κόμματα. Θυμηθείτε ότι η πρόεδρος εδώ έχει εξουσίες και πολύ ισχυρές όσον αφορά την εξωτερική πολιτική της χώρας. Τώρα από την πλευρά του ο Lipponen κάποια στιγμή έπρεπε να ενημερώσει την προεδρία για το non paper μιας και αφορούσε την εξωτερική πολιτική δημιουργώντας ερωτηματικά στην προεδρία και κυρίως αν θα έπρεπε να ενημερωθεί η αρχηγός της αντιπολίτευσης και όπως φαινόταν η επομένη πρωθυπουργός. Το αν η Halonen γνώριζε για το fax που έφυγε από τα γραφεία της προεδρία η οχι θα παραμείνει για πολλά χρόνια μυστήριο. Η αλήθεια όμως είναι ότι είναι απίθανο να διέρρευσε για πρώτη φορά έγγραφο και ειδικά τόσο σοβαρό από την προεδρία χωρίς να έχει γνώση η πρόεδρος. Κάτι άλλο πολύ σημαντικό, δεν μιλάμε για ένα fax και ένα έγγραφο άλλα για σειρά από fax και εγγράφων που αποτυπώνανε την όλη συζήτηση που έκανε ο Lipponen με τον Αμερικάνο πρόεδρο και άλλα στελέχη της αμερικάνικης κυβέρνησης. Και όλα αυτά στάλθηκαν σε διάστημα ωρών, πως λοιπόν να πιστέψεις ότι κάποιος το έκανε κρυφά χωρίς να τον έχει δει κανένας και πάνω από όλα πως αυτά τα χαρτιά βρέθηκαν στα χέρια αυτού του κυρίου.

Από ότι καταλαβαίνετε οι επόμενες μέρες ήταν απλά εφιαλτικές. Ο Lipponen ξέχασε ότι ήταν ...gentleman και μπορούσες να δεις στο πρόσωπο του την απέχθεια και το μίσος προς την Anneli κάθε φορά που συναντιόντουσαν. Βλέπετε η ιστορία του στοίχιζε και του ίδιου μιας και παρ’ όλη την κάλυψη από το κόμμα του οι δελφίνοι είχαν αρχίσει να τρώνε τα νύχια τους και το όνειρο προεδρία βυθιζόταν μέσα στα φιλανδικά έλη. Και βέβαια τώρα πια συναντιόντουσαν σχεδόν καθημερινά μιας και κάθε κανάλι και κάθε πολιτική εκπομπή τους ήθελε και τους δυο σαν καλεσμένους. Φαντάζεστε ότι το θέμα κάλυψε κάθε άλλο και τώρα το μεγάλο ερωτηματικό δεν ήταν αν ο Lipponen έκανε λάθος κάνοντας αυτή τη συμφωνία αλλά αν η Anneli έπρεπε να την αποκαλύψει.

Η Anneli πολύ δικαιολογημένα για μένα απαιτούσε διαφάνεια στη πολιτική ζωή και φώναζε ότι ήταν ανεπίτρεπτο ένας πρωθυπουργός με ημερομηνία λήξης και λίγες βδομάδες πριν τις εκλογές να υπογράψει μια τέτοια συμφωνία χωρίς να ενημερώσει τη βουλή. Ο Lipponen από την πλευρά του την κατήγγειλε ότι έβαλε σε κίνδυνο ...τα συμφέροντα του έθνους και την εθνική ασφάλεια καταφεύγοντας συχνά σε ιστορικές αναφορές από την περίοδο του πολέμου με τους Ρώσους.

Για μένα που έτσι κι αλλιώς ήμουν με το ένα πόδι απ’ έξω όλα αυτά μου φαινόντουσαν απαράδεκτα και παρανοϊκά. Έβλεπα για μια ακόμη φορά στη ζωή μου τον ψεύτη να φωνάζει και να ακούγεται μόνο και μόνο επειδή φώναζε πιο δυνατά. Το πιο τραγικό από όλα και νομίζω η μεγαλύτερη απογοήτευση μου από τη Φιλανδία μέχρι τώρα ήταν ότι ακουγόταν και ο κόσμος τον πίστευε. Για την Anneli αρχίσανε οι πολύ δύσκολες στιγμές. Μπήκε στην υιοθεσία του κόμματος και σε όλες τις συνεντεύξεις της η παρουσίες συνοδευόταν από τον γραμματέα του κόμματος.

Εγώ από ότι καταλαβαίνετε τραβήχτηκα ακόμα πιο μακριά και άρχισα να ασχολούμαι αποκλειστικά με τους υποψηφίους μου. Άλλωστε μας χωρίζανε μόλις δέκα μέρες από τις εκλογές και οι εκλογές για όσους ζουν εκτός Φιλανδίας και όσους ψηφίζουν μέσω ταχυδρομείου είχαν ήδη ξεκινήσει.

Το βράδυ των αποτελεσμάτων ήμουν στα κεντρικά γραφεία του κόμματος μαζί με τους υποψήφιους μου ενώ η Anneli πέρναγε την περισσότερη ώρα μέσα στο γραφείο της. Ήταν η πιο πικρή νίκη που είχε ποτέ καταφέρει αρχηγός κόμματος. Το Keskusta φυσικά νίκησε και έμπαινε στις διεργασίες για τη δημιουργία κυβέρνησης. Η Anneli πέτυχε την συλλογή του μεγαλυτέρου αριθμού ψήφων που είχε πετύχει ποτέ υποψήφιος στο Ελσίνκι κάνοντας ρεκόρ και δυο από τους υποψήφιους μου ήταν βουλευτές. Το Keskusta μετά από χρόνια είχε καταφέρει να ‘κλέψει’ μια έδρα από το Kokoomus στην Uusima και το συντηρητικό κόμμα αρνήθηκε κάθε μορφή συνεργασίας με το κεντρώο κόμμα για κυβέρνηση κάνοντας την επιλογή να μείνει στα έδρανα της αντιπολίτευσης εκτός και αν αποτύγχανε να σχηματίσει κυβέρνηση το κέντρο και έπαιρνε την εντολή το SDP, δεύτερο κόμμα οπότε ήταν έτοιμο για μια ακόμα συγκατοίκηση. Οι διαπραγματεύσεις κράτησαν σχεδόν ένα μήνα.

Ο αντίχτυπος των non papers χτύπησε γρήγορα και το SDP με αποτέλεσμα ο Lipponen παίρνοντας την ευθύνη της ήττας να παραιτηθεί από πρόεδρος του κόμματος και να φύγει το βασικό εμπόδιο για τη συνεργασία των δυο κομμάτων. Ο Lipponen αρνιόταν να κάτσει ακόμα και στο ίδιο τραπέζι με την Jäätteenmäki.

Αλλά τα χειρότερα δεν είχαν έρθει ακόμα, η γενική εισαγγελία της Φιλανδίας αυτεπάγγελτα κατηγόρησε την Anneli για διαρροή μυστικού εγγράφου που έβαζε σε κίνδυνο την εθνική ασφάλεια στηριζόμενη σε μια σειρά νόμων του τριάντα και του πενήντα τελείως ψυχροπολεμικών. Έναν νόμο που είχε χρησιμοποιηθεί και στο πρόσφατο παρελθόν για να κατηγορήσει τον γραμματέα του Ahtisaari για κατασκοπεία.

Μετά από ένα μήνα κυβέρνηση από το κεντρώο κόμμα, το σοσιαλιστικό και τους σουηδόφωνους πήρε ψήφο εμπιστοσύνης από την φιλανδική βουλή κάνοντας το Kokoomus να βγάζει περισσότερο δηλητήριο και να ανταγωνίζεται τον Lipponen σε απαξιωτικές δηλώσεις για την Anneli.

Όπως είπα εκείνη την εποχή ζούσα στο κέντρο του Ελσίνκι, σε μια περιοχή που λέγεται Töölö. Όλοι μου οι γνωστοί ξέραν ότι είχα μια περίεργη συνήθεια, μια φορά την ήμερα, αν μπορούσα το μεσημέρι και πιο συχνά το βραδάκι πήγαινα μια βόλτα που κράταγε για μια ώρα περίπου στο νεκροταφείο που βρισκόταν πίσω από το σπίτι μου. Τα νεκροταφεία εδώ δεν έχουν τίποτα κοινό με αυτά που έχουμε στην Ελλάδα και που υστερικά κρατάμε ζωντανούς τους νεκρούς με καντήλια και θυμιατά, εδώ όπως και στην Αγγλία που εχω ζήσει μεγάλο διάστημα τα νεκροταφεία είναι μέσα στο πράσινο και σε γεμίζουν ηρεμία και γαλήνη. Η δε τάφοι έχουν την ιστορική τους σημασία μιας και δεν ξεθάβουν τους νεκρούς και υπάρχουν τάφοι εκατονταετιών. Το δε νεκροταφείο καταλήγει σε μια υπέροχη παραλία με άμμο που μου θυμίζει με ένα τελείως προσωπικό τρόπο παραλία στη Χαλκίδα. Ένα μήνα λοιπόν μετά και την ψήφο εμπιστοσύνης και ενώ καθόμουν σε ένα παγκάκι στην άκρη του νεκροταφείου κοιτάζοντας μπροστά μου τη θάλασσα κάποιος ήρθε και με αγκάλιασε. Από το ελαφρύ άρωμα της κατάλαβα ποια ήταν και όταν γύρισα το πρόσωπο μου για να της μιλήσω βάζοντας τα δάχτυλα της στα χείλια μου, μου είπε, μην πεις τίποτα, απλά κάτσε για λίγο μαζί μου. Την αγκάλιασα και την άφησα να κλάψει κοιτάζοντας την Χαλκίδα μου.

Στη περίεργη ζωή μου είχα την τιμή να γνωρίσω πολλές προσωπικότητες από διάφορους τομείς. Με κάποιους συνδέθηκα και προσωπικά και έτσι είχα την ευκαιρία να τους δω σε πολύ προσωπικές τους στιγμές. Λίγους εχω δει σε εκρήξεις θυμού και λύπης. Κάποιους εχω δει να κλαίνε, τους περισσότερους να το κάνουν συνειδητά και κάποιους προσποιητά. Δυο γυναίκες όμως από αυτές τις δυναμικές προσωπικότητες με κάναν να πονέσω τόσο πολύ. Κάθε τους δάκρυ ήταν μια μαχαιριά σε ότι πίστευα και στον κόσμο που ονειρευόμουνα. Ήταν δάκρυα που βγαίναν από την ψυχή χωρίς κανένα ήχο, ένα αναφιλητό πνιγμένο. Η πρώτη μια πολύ γνωστή Αμερικανίδα τραγουδίστρια που πέρασε όλα της τα χρόνια γράφοντας ύμνους για τον έρωτα της όταν ανακάλυψε ότι ζούσε για πάνω από είκοσι χρόνια ένα ψέμα και η δεύτερη με την Anneli. Και οι δυο γυναίκες ήταν ερωτευμένες, η μια με έναν άντρα η άλλη με την Φιλανδία και οι δυο είχαν θυσιάσει τα πάντα στον έρωτα τους για να μείνουν στο τέλος μόνες τους. Κάθε φορά που τις σκέφτομαι νιώθω τα δάκρυα τους στο στήθος μου.

Μετά από μια εβδομάδα η Anneli παραιτήθηκε από πρωθυπουργός και πρόεδρος του κόμματος και ανέλαβε και τις δυο θέσεις ο σημερινός πρωθυπουργός Vanhanen. Η προανάκριση και η δίκη κράτησε αρκετά αλλά στο τέλος η Anneli αθωώθηκε από όλες τις κατηγορίες, η Φιλανδία δεν άντεχε να ακουστεί η αλήθεια και την κουκούλωσε. Ο Lipponen εκλέχτηκε πρόεδρος της βουλής και βέβαια συνεχίζει να βγάζει δηλητήριο σε κάθε ευκαιρία και βέβαια να είναι το αγαπημένο παιδί των Αμερικάνων μιας και τώρα σε αντίθεση με το κόμμα του υποστηρίζει με κάθε τρόπο την ανάγκη εισόδου της Φιλανδίας στο ΝΑΤΟ.

Την επομένη χρονιά στις ευρωεκλογές η Anneli ηγείτο του κεντρώου ψηφοδελτίου και φυσικά εκλέχτηκε με ρεκόρ ψήφων πάλι. Ένα χρόνο μετά χρειάστηκε να περάσει ένα μεγάλο χρονικό διάστημα σε νοσοκομεία, είχε διαγνωστεί καρκίνος του μαστού που την έμπλεκε σε καινούργιες περιπέτειες. Το διαζύγιο ήρθε για να συμπληρώσει την ζωή της.

Η Anneli ζει τον περισσότερο καιρό της στο Στρασβούργο αλλά όταν είναι στο Ελσίνκι την βλέπω και συχνά τρώμε παρέα στη μικρή πιτσαρία που είχαμε πρωτοφάει. Τα γεύματα μας είναι πια σιωπηλά άλλωστε τα μάτια της έχουν τόσα πολλά να μου πουν που δεν χρειάζονται οι λέξεις και ένα βράδυ που της είπα ότι αποφάσισα να μην ξανά ασχοληθώ με υποψήφιους γιατί το σιχάθηκα αυτό το παιχνίδι δάκρυσε πιστεύοντας ότι η απόφαση μου ήταν δική της ευθύνη μιας και ξέρει καλά τι σημαίνουν για μένα αυτά τα λεφτά. Της εξήγησα ότι ήταν απλά η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι και ότι αν κάποιο κόμμα ήθελε να ασχοληθώ μαζί του θα το έκανα αλλά θα με πλήρωναν ακριβά αφού έτσι κι αλλιώς μόνο αυτό καταλαβαίνουν και τους πονάει.

Μας τίμησε στα πρώτα γενέθλια της Δάφνης και πάντα θυμάται τα γενέθλια η να φέρει κάποιον τίγρη από τα ταξίδια της, τώρα πια μιλάμε μόνο για μουσική και θέατρο και προσπαθεί να με πείσει να γράψω ένα βιβλίο για τη ζωή μου στη Φιλανδία, της είπα ότι γράφω blog και μου είπε γελώντας ότι το χαρτί μένει πιο πολύ χρόνο, δεν ξέρω ...δεν το σκέφτομαι!!! Η Anneli είναι καθημερινή αναγνώστης και φίλη του Ovi magazine και μάλιστα ήταν από τους ανθρώπους που με σπρώξανε στο να γίνει η έκδοση του από μηνιαία σε καθημερινή.

************************************

Η όλη ιστορία παράλληλα μεταβλήθηκε και σε μια προσωπική περιπέτεια για μένα σε σχέση με το Keskusta. Την επομένη των εκλογών και σύμφωνα με το τρόπο που δουλεύω παρέδωσα στον κάθε υποψήφιο μου και στον γραμματέα του κόμματος την αναφορά μου. Στην αναφορά μου για τους ψηφοφόρους έκανα μια ανάλυση για το ότι είχε συμβεί, σε αυτούς που δεν εκλέχτηκαν τους λόγους που δεν τα κατάφεραν και παράλληλα τις συμβουλές μου για το μέλλον τους, σε δυο έγραψα ότι η πολιτική δεν τους πάει, ο ένας με άκουσε ο άλλος είπε... και τι ξέρεις εσύ αφού είσαι ξένος και ...αρνήθηκε να με πληρώσει – τα τυχερά του επαγγέλματος. Οι εκλεγμένοι και δυο που για λίγους ψήφους δεν εκλέχτηκαν αλλά κατάλαβαν ότι και δεν υπήρχε περίπτωση να εκλεγούν μου δώσαν και μπόνους ... τα τυχερά του επαγγέλματος ξανά!

Στην αναφορά μου στο κόμμα αφού έκανα μια αναδρομή σε ότι έκανα και πόσο επηρέασαν την ψηφοφορία πέρασα στο profiling μαντεύοντας σωστά ότι ο Lipponen θα παραιτείτο από την προεδρία του SDP και θα γινόταν πρόεδρος της βουλής μιας και οι ελπίδες του για την προεδρία είχαν μηδενιστεί αλλά το χειρότερο ήταν ότι προέβλεπα την παραίτηση της Anneli σε έξη μήνες και την διαδοχή της από τον Vanhanen. Φαντάζεστε ότι ήταν η χειρότερη στιγμή για να κάνεις μια τέτοια πρόβλεψη. Έτσι μπήκα στο ...ψυγείο και από τον αγαπημένο ξένο μεταβλήθηκα σε ...ύποπτο!!! στο profiling που είχα κάνει είχα βάλει μια σειρά από σκέψεις που φτάνανε μέχρι τις ευρωεκλογές για όλα τα κόμματα και την πορεία τους και που καταλαβαίνετε ότι δεν μπορώ να αναφέρω εδώ αλλά δυστυχώς η ευτυχώς έπεσα έξω μόνο σε ένα πράγμα, στους έξη μήνες που είχα υπολογίσει, η Anneli παραιτήθηκε στους τρεις! Δεν σας κρύβω ότι το πόσο μέσα έπεσα είναι έκπληξη ακόμα και σε μένα γιατί σε αυτές τις περιπτώσεις η επιτυχία ορίζεται με maximum το 70%. Έτσι μετά από έξη μήνες πέρασα σε μια νέα φάση όπου με καλούσαν καθημερινά από γραμματείς και Φαρισαίους μέχρι βουλευτές και φυσικά οι ‘δικοι μου’ βουλευτές για φαγητό η για ένα ποτό και προσπαθούσαν να μάθουν τι ήξερα και πως το είχα μάθει. Έζησα στιγμές που με φτάσαν στα όρια μου και φυσικά στο τέλος η πρόταση να είμαι υποψήφιος στις επόμενες ευρωεκλογές με έκανε να τρελαθώ στα γέλια. Όλα αυτά φυσικά αν έλεγα πως ήξερα ότι είχα γράψει. Η αλήθεια είναι ότι τους το είχα πει από την αρχή αλλά απλά δεν με πίστευαν. Από την αρχή τους έλεγα ότι αν κάναν το κόπο να αποστασιοποιηθούν έστω και για μια ώρα από τη θέση τους και να δουν τι συνέβαινε γύρω τους θα είχαν καταλήξει και οι ίδιοι στα ίδια συμπεράσματα. Ο Asa λέει ότι ναι μεν είναι αλήθεια αυτό που λέω αλλά εχω και ένα twisting mind που βλέπει αυτά που δεν βλέπουν οι άλλοι. Την ίδια περίοδο βέβαια κανένα κόμμα δεν μου έδινε δουλειά μιας και όπως είπα με είχαν βάλει για τα καλά στο ψυγείο και οι περισσότεροι πολιτικοί αποφεύγαν τις συνεντεύξεις. Κατά περίεργο τρόπο αυτοί που πρώτοι σπάσανε τον πάγο ήταν ο Matti και ο Zyskowicz (για τον Ben είπαμε θα τα πούμε στη συνέχεια)

************************************

Μετά την παραίτηση της Anneli όλα τα στελέχη που είχε μαζέψει γύρω της απλά ...εξαφανιστήκαν συμπεριλαμβανομένων και αυτών που την βοηθούσαν από τον κομματικό μηχανισμό. Σε αυτές τις εκλογές δεν υπάρχει κανένας που να την θυμίζει!!! Κάποια από αυτά τα παιδιά είναι πολύ αξιόλογα.

Το μόνο που μπορώ να ευχηθώ για την Anneli ξέχωρα από την υγεία της είναι κάποια στιγμή η Φιλανδία να συγχωρέσει τον εαυτό της για την υποκρισία της και γι αυτό που της έκανε και να της δώσει αυτό που κέρδισε και της αξίζει πιστεύοντας ότι θα γίνει μια πολύ καλή πρόεδρος της δημοκρατίας.

************************************

Στις φωτογραφίες, με την πρόεδρο Halonen, στο δικαστήριο, στην ορκωμοσία και η Anneli σήμερα, ευρωβουλευτής.

************************************

Αύριο η μεθαύριο έρχονται οι σοσιαλιστές!!!