Η χριστουγεννιάτικη ιστορία του Μίκα Μους #4 & 5

Καλημέρα σε όλους σας. Είχαμε μια μικρή περιπέτεια με την Δάφνη και έτσι δεν βρήκα χρόνο ούτε να βάλλω το 4ο μέρος της ιστορίας, ούτε να φτιάξω εικόνες. Αλλά θα προλάβω ...άλλωστε μόλις σπρώχνω την μέρα για να γίνει 48 ώρες!!! Γι αυτό σήμερα ...δυο κεφάλαια από την ιστορία!

12 μέρες μείνανε και ελπίζω να μην χρειάζεται το πνεύμα των Χριστουγέννων για να το νιώσετε, ελπίζω να έχετε πάρει τα δώρα σας, να έχετε στείλει τις κάρτες σας, κουραμπιέδες και μελομακάρονα έτοιμα;

Κατά τα άλλα ακόμη δεν λέει να χιονίσει, απλά σκοτάδι και βροχή, το Ελσίνκι είναι στολισμένο αλλά χωρίς χιόνι ...δεν είναι στολισμένο και σύντομα φωτογραφίες από το δέντρο μας!!!

Χρόνια πολλά σε όλους σας....

***************************
Η χριστουγεννιάτικη ιστορία του Μίκα Μους #4

Τα πόδια και τα πέταλα του Μίκα είχαν αρχίσει να πονάνε από το συνεχές περπάτημα
Για ώρα τώρα προσπαθούσε να κρατήσει το σώμα του χαλαρό για να αντέξει το πολύ περπάτημα αλλά σύντομα θα χρειαζόταν να σταματήσουν για λίγο για να συνέλθει. Σταμάτησε για λίγο το περπάτημα να πάρει μια ανάσα και σιγουρεύτηκε ότι ο Μάττι συνέχιζε να κοιμάται στη πλάτη του μόνο πότε-πότε όλο και κάτι μουρμούριζε μέσα στον ύπνο του, αλλά από ότι φαινόταν τα κατάφερνε παρά το τσουχτερό κρύο.

Η ανάσα του Μίκα άρχισε να επανέρχεται στο κανονικό της ρυθμό και τα πόδια του να ηρεμούν από το συνεχές περπάτημα, η αλήθεια ήταν ότι ο Μίκα ήταν τυχερός που ήταν τόσο δυνατός αλλιώς κανένας άλλος δεν θα μπορούσε να αντέξει όλη αυτή τη πορεία σε τέτοιο καιρό. Το μυαλό του Μίκα άρχισε να πλανιέται στην οικογένεια του, στο κοπάδι του που είχε χάσει, στον Μάττι, στη τροφή που χρειαζόταν και στο τέλος σταμάτησε στα αχνάρια που για τόση ώρα ακολουθούσε. Δεν μπορούσε να είναι απόλυτα σίγουρος αλλά το ένστικτο του έλεγε ότι αυτά ήταν αχνάρια από τρολ, αλλά θα μπορούσε να είναι και από ξωτικά, ποτέ δεν κατάφερε να πει τη διαφορά ανάμεσα τους. Και βέβαια υπήρχαν και οι νάνοι.

Κάποτε ο Μίκα είχε συναντήσει έναν νάνο και αυτό ήταν πολύ καιρό πριν όταν παρά λίγο να τον ...πατήσει!!! και βέβαια αφού ο μικρός νάνος που λεγόταν Ούνο είχε σταματήσει να του φωνάζει και ο Μίκα είχε ζητήσει συγνώμη γι εκατοστή φορά ... άρχισαν να μιλάνε σαν παλιοί φίλοι. Ο Ούνο ήταν ένας καταπληκτικός τύπος που φόραγε ένα πολύχρωμο παλτό και με μυτερό πράσινο σκούφο με μια καμπανίτσα στη κορυφή του που χτύπαγε σε κάθε κίνηση του Ούνο! Αλλά το χαμόγελο του Ούνο και αυτός ο περίεργος τρόπος που τα έλεγε με το ύφος ‘εγώ τα ξέρω όλα’ σε κέρδιζε και η μικρή η καμπανίτσα δεν σε ενοχλούσε.

«Ξύπνα Μίκα!» Η φωνή του Μάττι τον επανέφερε από τις σκέψεις και τις αναμνήσεις του. «Συγνώμη Μάττι, απλά σκεφτόμουνα και ξεκουραζόμουνα για λίγο, πως αισθάνεσαι;» η παγωμένη καρακάξα αφού έκανε μια δραματική κίνηση με τα φτερά της πλησίασε το αυτί του Μίκα και είπε, «Θα επιβιώσω! Αν και θα μου πάρει πολύ χρόνο για να διορθώσω το κακό που έκανε ο πάγος στα φτερά μου... Θα πέθανα αν μπορούσε κανένας να με δει τώρα, ειδικά η Σούτι, η οποία δεν ξέρω αν στο εχω ξαναπεί, είναι η ομορφότερη καρακάξα στον κόσμο ...μετά από μένα φυσικά!!!

«Σώπα Μάττι!» ψιθύρισε ο Μίκα. «κάποιος έρχεται προς το μέρος μας, δεν μπορώ να δω καλά αλλά έρχεται προς το μέρος μας.» Ο Μάττι πετάχτηκε και σηκώνοντας το κεφάλι του προσπάθησε να δει τι βλέπει ο Μίκα «Τι; Τι είναι;, τι βλέπεις;» και βάζοντας το φτερό του μπροστά στα μάτια του για να σταματήσει το χιόνι που έπεφτε συνέχεια συμπλήρωσε, «Ναι! Το βλέπω κι εγώ, βλέπω μια σκιά εκεί στα δέντρα να κινείται αλλά δεν καταλαβαίνω τι είναι, είναι μια σκιά ....» Ο Μάττι ξαφνικά σταμάτησε να μιλάει και κράτησε την αναπνοή του.

«Τώρα το βλέπω Μίκα, έρχεται προς εμένα!» Ο Μάττι χοροπηδούσε γύρω-γύρω από τα πόδια του Μίκα με την ανησυχία του όλο και να μεγαλώνει. «Είμαι σίγουρος ότι είναι αλεπού ... η λύκος!» ψιθύρισε ο Μάττι ενώ προσπαθούσε να διακρίνει τι ήταν, δυστυχώς όμως το χιόνι ήταν πολύ πυκνό και το μόνο που μπορούσε να δει ήταν μια γκρίζα σκιά να πλησιάζει. Και οι δυο τους σταθήκαν ακίνητοι και σιωπηλοί για λίγο μέχρι που ο Μάττι είπε, «Γιατί δεν ήθελα να πάω νότια; Θα έπρεπε να είμαι χελιδόνι να πετάω στις παραλίες της μεσογείου το καλοκαίρι και να τρώω τροπικά έντομα!»

«Μάτι δεν είσαι στα νότια γιατί δεν ξέρεις καν που είναι ο νοτιάς και είσαι και πολύ τεμπέλης για να πετάξεις τόσο μακριά, αλλά έτσι κι αλλιώς ότι και να ήταν η σκιά που πλησίαζε, πάει ...χάθηκε!!!» Ο Μάττι αναστέναξε με ανακούφιση, «Δεν στο είπα να μην ανησυχείς; Αν ήταν αλεπού ή λύκος θα καθάριζε το ράμφος μου, μετά θα χτύπαγα με το δεξί μου φτερό και μετά με το αριστερό και μετά με τα νύχια μου ....» Ο Μίκα σήκωσε το κεφάλι του στον ουρανό με απελπισία και ήταν έτοιμος να αρχίσει να κάνει πλάκα στο μικρό ....πυγμάχο όταν μια μικρή ...καμπανούλα χτύπησε μπροστά τους και ένα ανθρωπάκι με καταπράσινο μυτερό καπέλο εμφανίστηκε λέγοντας ... «Γεια σας ... τι κάνετε;»

***************************
Η χριστουγεννιάτικη ιστορία του Μίκα Μους #5

«Σε παρακαλώ Μάτι σταμάτα, είναι ένας νάνος!» Ο Μάττι σταμάτησε να προσπαθεί να χωθεί μέσα σε ένα μικρό βουναλάκι με χιόνι που είχε φτιάξει και κοίταξε πάνω από τον ώμο του, «ένα ξωτικό; Ο, οχι!!! οχι ένας νάνος! Τους αρέσουν οι καρακάξες;» ο Μίκα άρχισε να γελάει παρατηρώντας τον ...γενναίο φίλο του να τρέμει στο χιόνι, και χωρίς άλλη κουβέντα άρχισε να γελάει και ο νάνος, «γιατί γελάτε εσείς οι δυο;» φώναξε δυνατά ο Μάττι που κρυβόταν από μπροστά τους από ντροπή τινάζοντας το χιόνι από το κεφάλι του, «Αν ήταν αλεπού να είσαι σίγουρος ότι εγώ θα σε υπερασπιζόμουνα, αλλά με ένα νάνο, οι νάνοι που λες... για στάσου, ξωτικό, εσύ πως βρέθηκες εδώ;»

Ο νάνος πήρε μια βαθιά ανάσα και προσπάθησε να σταματήσει το γέλιο που τον έπνιγε., «Ταπεινά συγνώμη Μάττι, ήταν πολύ άσχημο από πλευράς μου να σε φοβίσω με αυτό το τρόπο αλλά πρέπει να θυμάσαι ότι και οι νάνοι πρέπει να είναι πολύ προσεκτικοί όταν είναι στην τούντρα...» Και φυσικά ο Μάττι τον διέκοψε, «Μπα, και πως ξέρουμε το όνομα μου; Εσένα πως σε λένε; Ποιος είσαι εσύ; Δεν νομίζεις ότι ήρθε η στιγμή για να δώσεις και μερικές απαντήσεις;» ο μίκα τόση ώρα απλά παρακολουθούσε την έκρηξη του φίλου του αλλά τώρα ένιωσε ότι ήρθε η ώρα να επέμβει, «Λέγεται Ούνο, είναι ένας νάνος φίλος μου, και Μάττι, ξέρει το όνομα σου γιατί με άκουσε να το λέω!!!»

Ο Μάττι έγνεψε καταφατικά και άρχισε να προχωράει μπροστά και πίσω, υστέρα σταμάτησε και ...φώναξε, «Ουπς, για σταματήστε όλοι σας για ένα λεπτό, δεν μου λέτε κύριε Μίκα, που τον ξέρετε αυτόν τον Ούνο τον νάνο; Τι συμβαίνει εδώ πέρα;» Ο Μίκα και ο Ούνο αρχίσανε να γελάνε με την εικόνα της αναμαλλιασμένης η καλύτερα ανά-πουπουλιασμένης καρακάξας και ... «λοιπόν φίλε μου Μίκα χάρηκα πολύ που σε ξαναβλέπω, αυτή ήταν μια πραγματική ευχάριστη έκπληξη» είπε ο νάνος, «πες μου τι κάνεις αγαπητό μου μους, πάει πολύς καιρός από τότε που παρά λίγο να με ...πατήσεις και από ότι βλέπεις οι συναντήσεις μας πάντα είναι φασαριόζικες!»

Αλλά πριν ο Μίκα να προλάβει να απαντήσει ο Μάττι άρχισε πάλι, «έκπληξη; Εμ βέβαια είναι έκπληξη, αλλά δεν ήταν ευχάριστη έκπληξη κύριε μου! Ξέρεις τι θα μπορούσα να σου κάνω; Ε; Ξέρεις; Οι κινήσεις μου είναι θρυλικές σε όλη την αρκτική ...» και ένα δεύτερο κύμα γέλιου ξέφυγε από τον Μίκα και τον Ούνο καθώς το μικρό πουλί πήρε θέση πυγμάχου με τις γροθιές του τεντωμένες μπροστά. «Δεν είναι και τόσο άσχημα τα πράγματα φίλε μου Ούνο. Δυστυχώς από την τελευταία μας συνάντηση έχασα το κοπάδι μου και ο Μάττι από δω μου κρατάει παρέα στην αναζήτηση μου να τους ξαναβρώ. Απλά... το κρύο έχει γίνει πολύ ... σκληρό τις τελευταίες ώρες και χρειαζόμαστε ένα μέρος να ζεσταθούμε και να ξαποστάσουμε για λίγο.»

Ο Ούνο έβαλε το χέρι του σε μια κρυφή τσέπη και έβγαλε ένα παράξενο φύλλο με έντονο πορτοκαλί χρώμα και το έδωσε στον Μίκα, «φάε αυτό Μίκα και θα δεις που θα νιώσεις αμέσως καλυτερα.» Ο Μάττι που μπορεί βέβαια να έδινε ακόμη γροθιές στον αέρα δεν είχε πάψει και να ακούει την συζήτηση «Και με μένα τι θα γίνει κύριε νάνε; Κύριε Ούνο; Για μένα τίποτα; Αλλά έτσι είναι, ποτέ! Ποτέ κανένας δεν νοιάζεται για μένα. Έτσι είναι κύριε, ποιος ενδιαφέρεται για μια καρακάξα που τα καταπληκτικά της φτερά χάνουν τη γυαλάδα της... ποιος;» και την ίδια στιγμή ένα δυνατό ρεύμα αέρα έσπρωξε τον Ματτι πάνω σε ένα λοφάκι χιονιού ...ανάποδα!

Ο Μίκα με τη βοήθεια του Ούνο τράβηξε τον δύστυχο τον Μάττι από το χιόνι και αρχίσανε να καθαρίζουν το χιόνι από πάνω του, «Ορίστε κύριε Μάττι, και θα σου δώσει όση δύναμη χρειάζεσαι,» και πάνω που ο Μάττι ήταν έτοιμος να αρχίσει την γκρίνια πάλι και μάλιστα αυτή τη φορά είχε σκοπό να παραπονεθεί ότι το φύλλο που είχε δώσει ο Ούνο στον Μίκα ήταν μεγαλύτερο ο Μίκα είπε «ο αέρας άρχισε να δυναμώνει ξανά και το χιόνι να πέφτει πιο γρήγορα και παχύ, πρέπει να βρούμε γρήγορα ένα καταφύγιο για το βράδυ και γρήγορα.» Ο Ούνο έριξε μια ματιά στον Μάττι που μασουλούσε το φύλλο του και είπε «το νιώθω κι εγώ ότι ο αέρας δυναμώνει και βλέπω ότι όλοι μας χρειαζόμαστε γρήγορα ένα καταφύγιο, ακολουθείστε με!»

Χωρίς άλλη κουβέντα ο Ματτι πέταξε στην πλάτη του Μίκα και αρχίσανε το περπάτημα ακολουθώντας τον Ούνο μέχρι που βρέθηκαν μπροστά από μια μικρή σπηλιά στην άλλη πλευρά του λόφου που είχαν συναντηθεί, «εδώ θα φυλαχτούμε μέχρι να περάσει η χιονοθύελλα και θα είναι και αρκετά ζεστά για όλους μας.» και παρατηρώντας το λυπημένο πρόσωπο του Μίκα, πρόσθεσε, «Μην ανησυχείς νεαρέ μου, θα τους βρεις σύντομα, θα δεις! Τι θα μπορούσε να κάνεις τώρα με αυτή τη χιονοθύελλα; Ε; Άσε που εχω και ένα παράξενο προαίσθημα ότι δεν είμαστε οι μοναδικοί που ψάχνουμε καταφύγιο σε αυτή τη σπηλιά, και που ξέρεις όλο και κάποια πληροφορία θα βρούμε για το κοπάδι σου»

***********************************
Οπως πάντα για του αγλόφωνους ... Ovi magazine.