Επιστροφή στο …Lahti!

Πριν ξεκινήσω θα πρέπει να εξηγήσω κάποια πράγματα, εγώ δεν είμαι ρεπόρτερ πράγμα που σημαίνει ότι υπάρχουν άλλοι για να αναφέρουν τα γεγονότα, το που κάθισαν οι πρόεδροι και οι πρωθυπουργοί και το τι φάγανε. Εγώ είμαι ένας παρατηρητής και προσπαθώ να ανακαλύψω είτε τα μικρά γραμματάκια είτε αυτά που δεν λέγονται αλλά υπάρχουν. Αντίστοιχα κάθε κυβέρνηση και η κοινότητα προχωρήσαν σε ανακοινώσεις που θα τυπωθούν από τον τύπο κάθε χώρας μέλος.

Η δική μου δουλειά είναι να αναλύσω το γεγονός και σύμφωνα με την εμπειρία μου, τις γνώσεις μου και τις πληροφορίες μου να γράψω ένα κείμενο που θα καθρεφτίζει τις σκέψεις μου. Παράλληλα εχω δυο υποχρεώσεις, η μια σε έντυπα που με πληρώνουν να κάνω αυτή τη δουλειά και είτε έχουν ήδη τυπώσει άρθρα μου η θα τυπώσουν μέσα στις επόμενες μέρες πράγμα που σημαίνει ότι δεν Μόρο να περάσω στο blog μου κάτι πριν δημοσιευθεί αλλού ακόμα κι αν δεν πρόκειται να είναι στη ίδια γλώσσα και δεύτερο συχνά σε αυτή τη δουλειά ανακαλύπτεις ότι υπάρχουν πράγματα που μπορείς να πεις ανοιχτά και κάποια που δεν μπορείς. Αυτό δεν έχει να κάνει ούτε με λογοκρισία ούτε με αυτολογοκρισία αλλά με την κρίση. Με την ταχύτητα που κυκλοφορούν τα πάντα στην εποχή μας μια λάθος κρίση είναι εύκολο να πάρει διαστάσεις και να στοιχήσει εκεί που δεν θα έπρεπε. Αν και δεν θα έπρεπε να το αναφέρω, δυστυχώς τα ελληνικά ΜΜΕ είναι το καλύτερο παράδειγμα αυτής της κατάστασης όπου πληροφορίες διοχετεύονται με τρομακτική ταχύτητα χωρίς έλεγχο και σκέψη με επιπτώσεις απρόβλεπτες. Θυμηθείτε την περίπτωση Οτσαλάν όπου τα ελληνικά ΜΜΕ παίξαν το πιο βρόμικο ρόλο και ελπίζω κάποια στιγμή να βγει η αλήθεια. Οι γνωριζοντες ξέρουν γιατί μιλάω και συγνώμη αν αναφέρομαι με γρίφους αλλά και αυτό είναι άλλο ένα παράδειγμα κρίσεως του τι μπορείς να πεις και τι οχι.

Όταν αναφέρθηκε η συνδιάσκεψη του Lahti όλοι ξέραμε ότι κάτι συνέβαινε πρώτα από όλα με τη σημειολογία του χώρου. To Lahti είναι μια ώρα από το Ελσίνκι και δυόμισι ώρες από την Πετρούπολη. Δεν είναι Ελσίνκι αλλά μια παραδοσιακή φιλανδική μικρή πόλη των 100,000 κάτοικων που στο παρελθόν έχει φιλοξενήσει χειμερινούς ολυμπιακούς αγώνες, χωρίς ιδιαίτερο τουρισμό και αξιοθέατα και με πολύ υγρασία λόγω των λιμνών.

Αυτό σημαίνει ότι δεν ήταν αρκετά επίσημη η συνάντηση για να γίνει στο Ελσίνκι η στο Tampere αλλά και αρκετά σοβαρή για να γίνει στη θέση που έγινε και με τη σιγουριά ότι θα συγκέντρωνε λιγοστό ενδιαφέρον μιας ακόμα και οι δημοσιογράφοι θα βαριόντουσαν μπροστά στο φθινοπωρινό καιρό και το μελαγχολικό σκοτάδι. Παράλληλα η ξαφνική πρόσκληση του Putin από την πρόεδρο της Φιλανδίας, Halonen είχε γίνει η αίτια να διοχετευτεί στα ΜΜΕ η φήμη νευρικότητας από τους εταίρους και βέβαια συγκέντρωσε όλα τα μάτια των φωτογράφων και των τηλεοράσεων.

Η Ευρώπη είχε αρκετά θέματα με τον Putin, πρώτα από όλα το ενεργειακό και κατ’ επέκταση το θέμα της Γεωργίας, το θέμα εμπορίου και δασμών με την Ρωσία και το θέμα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων με αποκορύφωση την δολοφονίες δημοσιογράφων χωρίς να ξεχνάμε τη Τσετσενία που όλο δεν ενδιαφέρονται αλλά όλο εκεί είναι ευρωπαϊκές NGOs ψάχνοντας.

Εδώ όμως έρχονται τα μικρά γραμματάκια που λέγαμε στην αρχή, αν κάποιος είχε προσέξει το πρόγραμμα της φιλανδικής προεδρίας θα ήξερε ότι υπάρχει ήδη συγκεκριμένη ημερομηνία συνάντησης ΕΕ – Ρωσίας που θα γίνει στο Ελσίνκι στις 27 Νοεμβρίου με την παρουσία του Putin και στο κάτω κάτω της γραφής γιατί να έρθει σε αυτή τη συνάντηση και οχι την μεγάλη και σημαντική του Δεκεμβρίου; Άρα εκτός από το πλασάρισμα του σαν πωλητής της Gazprom και σωτήρα του περιβάλλοντος πρέπει να υπήρχε και κάποιος άλλος λόγος. Παράλληλα σε λιγότερο από μια εβδομάδα στο Ελσίνκι οργανωνόταν η συνάντηση ΕΕ-ΗΠΑ για θέματα περιβάλλοντος και ενέργειας οπότε λίγη υπομονή θα του έκανε καλό μιας και οι Αμερικάνοι εταίροι της ΕΕ πιέζουν για τη μη αγορά ρωσικού αέριου χωρίς όμως να μπορούν να προσφέρουν και εναλλακτικές λύσεις δίνοντας στον Putin περισσότερα επιχειρήματα.

Από την ευρωπαϊκή πλευρά τώρα για όσους θυμούνται από την αρχή του χρόνου ο πρόεδρος της κομισιόν Μπαρόζο, μιλάει για έτος ...περισυλλογής! πάλι τα μικρά γραμματάκια. Δεν λέει έτσι εύκολα ο πρόεδρος της δεύτερης οικονομικής δύναμης στο κόσμο για έτος περισυλλογής, η μετάφραση σε αυτό είναι ότι αυτό είναι έτος ...εγκυμοσύνης. η Ευρώπη παρά τις αντίθετες συζητήσεις δεν ξαφνιάστηκε με το οχι των Γάλλων και τον ολλανδών, απεναντίας το ήξερε και το περίμενε αλλά χρειαζόταν ένα άλλοθι για τη συνέχεια και το βρήκε ακόμα και μέσα στις αντιδράσεις του τύπου και τους τεράστιους τίτλους, παράλληλα εφησύχασε τους υπερατλαντικούς συμμάχους ότι ο πόλεμος δεν ξεκινάει σύντομα (το θέμα Αμερική ΕΕ είναι πολύ μεγάλο και ο πόλεμος έχει ήδη ξεκινήσει σε οικονομικό επίπεδο με τον σίδερο και ο πόλεμος των πολιτισμών είναι απλά άλλο ένα πεδίο μάχης, αλλά αυτό δεν μπορεί να συζητηθεί εδώ).

Το 2007 είναι χρόνος αλλαγών στο εσωτερικό της ΕΕ τόσο σε κοινοτικό όσο και σε εθνικό επίπεδο. Σε κοινοτικό η Ευρώπη δεν πρέπει να επαναλάβει το λάθος του Λιβάνου που όλοι ξέραν αλλά δεν είχαν σχεδιάσει την αντίδραση υπερεκτιμώντας το Ισραήλ και πιάστηκαν ξεβράκωτοι, η δημιουργία ευρωπαϊκού στρατού είναι πια επιτακτική διαφορετικά θα καπελωθεί από το ΝΑΤΟ και σε αυτό οι μόνοι που συμφωνούν είναι οι πρώην σοβιετικές δημοκρατίες και οι αντίστοιχες χώρες της ανατολικής Ευρώπης. Επιβάλλεται να σταθεροποιηθούν επιτόκια, παραγωγικότητα και εξαγωγές που τα τελευταία χρόνια υποφέρουν λόγο έλλειψης κοινής εξωτερικής πολιτικής. Είναι αναγκαία η δημιουργία κοινοτικής ενεργειακής, εκπαιδευτικής και εργασιακής πολιτικής και παράλληλα κοινή πολιτική στο θέμα των μεταναστών που είναι απαραίτητοι στην ευρωπαϊκή οικονομία για τους γνωστούς λόγους γήρανσης του συνταξιοδοτικού συστήματος.

Σε εθνικό επίπεδο πάλι στα μικρά γράμματα φάνηκε η κρισιμότητα για πολλούς ευρωπαίους ήδη με το ποιος προεδρεύει. Για όσους γνωρίζουν η φιλανδική προεδρία έπρεπε να αρχίσει το Ιανουάριο και η τώρα θα έπρεπε να είναι η γερμανική. Αλλά οι Γερμανοί ήταν μέσα σε μια μακρόχρονη και κρίσιμη προεκλογική περίοδο και οι Φιλανδοί μόλις ξεκινάνε. Ο Σιράκ απολαμβάνει τους τελευταίους μήνες του σαν πρόεδρος της Γαλλίας παραχωρώντας τη θέση του στους μονομάχους που πρόκειται να σφαγούν στη κυριολεξία μέχρι τις εκλογές του Απριλίου και αυτά μόνο από το δικό του κόμμα χωρίς να συμπεριλαμβάνουμε την ανάλογη σφαγή που θα ξεκινήσει καθυστερημένα στο σοσιαλιστικό κόμμα που προς το παρόν απλά παρακολουθεί. Στην Αγγλία ο αυτοκράτορας Blair ζει τον εφιάλτη του μαχαίρια έρχονται από παντού και κάποιες υπόνοιες για διεθνές δικαστήριο που μάλλον τον τρομάζουν. Οι κλώνοι του αποτύχαν στο συνέδριο του εργατικού κόμματος και η αριστερή πλευρά φαίνεται να ανασταίνεται μετά από δεκαπέντε χρόνια με απρόβλεπτες συνέπειες. Στη Γερμανία η Merkel όλο και φαίνεται έτοιμη να πετάξει τους σοσιαλιστές από το παράθυρο αλλά κάνει υπομονή ...προς το παρόν μέχρι να κατέβει η ανεργία. Στη Σουηδία μετά από δεκαετίες το συντηρητικό κόμμα κερδίζει τις εκλογές και όλοι περιμένουν να δουν πόσο θα αλλάξει η σουηδική πολιτική που πάντα ήταν λίγο ανεξάρτητη από τα ευρωπαϊκά δρώμενα. Στη Ιταλία όσοι νομίζουν ότι τελειώσανε με τον Μπερλουσκόνι μάλλον είναι γελασμένοι και δεν είναι το φάντασμα του αλλά ο ίδιος πιο δυνατός από ποτέ έτοιμος να κατασπαράξει την ένωση που σε λίγο καιρό θα αρχίσουν τα οικονομικά σκάνδαλα που ήδη ακούγονται. Σε μια κίνηση απελπισίας η ένωση ετοιμάζεται να δημιουργήσει δημοκρατικό κόμμα κατά τα αμερικάνικα πρότυπα οδηγώντας συνειδητά την κατάσταση σε δικομματισμό ελπίζοντας ότι θα σωθεί. Στην Ισπανία υπάρχει οικοδομικός οργασμός με όλη τη χώρα σαν εργοτάξιο και μια κυβέρνηση που δεν μιλάει αλλά γνωρίζει το μέγεθος της παραοικονομίας που κυριαρχεί. Η Ελλάδα ζει στην κυριολεξία στον κόσμο της τρώγοντας σφαλιάρες από παντού με οικονομικά προγράμματα που χάρισαν μετά από πολύ καιρό χαμόγελα σε όλους τους αναγνώστες των οικονομικών εφημερίδων στην Ευρώπη, αν δεν υπήρχαν και κάποιες ανατολικές χώρες σε θέματα οικονομίας η Ελλάδα θα είχε πιάσει πάτο και αυτό χάρη στις μικροπολιτικές ανακοινώσεις και χειρισμούς της κυβέρνησης που δεν έχει καταλάβει ότι η ΕΕ δεν είναι ένα τεράστιο γήπεδο για να κάνει αντιπολίτευση στην Ελλάδα.

Δεν θα συνεχίσω με τους υπολοίπους αλλά φαντάζεστε ότι όλες οι χώρες έχουν να ξεκαθαρίσουν πολλά εσωτερικά προβλήματα και όσο πάμε ανατολικότερα τα προβλήματα εντείνονται με μόνη εξαίρεση την Εσθονία που βρίσκεται κάτω από τη συνεχή κηδεμονία της Φιλανδίας. Στη πραγματικότητα καμιά από αυτές τις χώρες δεν ήταν έτοιμη για την ΕΕ και θα χρειαστούν τουλάχιστον μια δεκαετία για να καταλάβουν τι γίνεται. Η απόφαση ένταξης τους ήταν καθαρά πολιτική και έχει να κάνει με την εξάπλωση του ΝΑΤΟ και τον πόλεμο ΗΠΑ ΕΕ που είπαμε και παραπάνω. Ακόμα και οι είσοδος της Κύπρου δεν ήταν ελληνική νίκη αλλά γεωπολιτικά συμφέροντα της ΕΕ, έπρεπε πάση θυσία να μην γίνει αμερικάνικο αεροπλανοφόρο αλλά να παραμείνει εγγλέζικο και κατ’ επέκταση ευρωπαϊκό, γι αυτό και ο γαλλικός στρατός κλπ. Τώρα το ΝΑΤΟ δεν μπορεί να ανοίξει βάσεις στην βόρεια Κύπρο που ήδη διαπραγματευόταν ο υιός Ντεκτάς. Τώρα έχει αρχίσει και φαίνεται σαν μια τεράστια σκακιέρα.

Αυτό σημαίνει ότι καμιά άλλη διεύρυνση δεν μπορεί να γίνει και αυτό είναι ξεκάθαρο για τους γνωριζοντες αλλά και πάλι αυτό πρέπει να εκφραστεί με καθαρά πολιτικό λόγο. Και βέβαια παίρνοντας υπ’ οψιν ότι του χρόνου θα μπουν Βουλγαρία και Ρουμανία άλλες χώρες που δεν είναι με τίποτα έτοιμες γι αυτό το άλμα και ήδη η Μεγάλη Βρετανία πρόκειται να πάρει μέτρα για τους εργάτες από την Βουλγαρία αφού ήδη είδε την πίκρα από την Πολωνία. Η χώρες της πρώην Γιουγκοσλαβίας έχουν ακόμη και γεωγραφικό δικαίωμα να ακολουθήσουν πριν από την Τουρκία συν την υποστήριξη της Γερμανίας, της Σκανδιναβίας και τα οικονομικά ενδιαφέροντα Ιταλίας και Γαλλίας. Έτσι η Τουρκία που αποτυγχάνει συστηματικά σε όλα τα τεστ γίνεται πρόβλημα. Και μην ξεχνάμε ότι ολόκληρες προεκλογικές καμπάνιες σε Γερμανία, σύντομα στη Γαλλία, στην Αυστρία, στο Βέλγιο και στη Φιλανδία στήνονται με μόνο θέμα εξωτερικής πολιτικής τη Τουρκία. Η Τουρκία τον τελευταίο καιρό παίρνει τη μια αναβολή μετά την άλλη με μόνο αποτέλεσμα να διογκώνεται το πρόβλημα και βέβαια μην ξεχνάμε ότι η είσοδος της Τουρκίας είναι πάλι αμερικάνικη ιστορία και έχει να κάνει περισσότερο με το οικονομικό βάρος της στην αμερικάνικη οικονομία παρά με οτιδήποτε άλλο γιατί για τα συμφέροντα τους στη μέση ανατολή οι Αμερικάνοι καλυφθήκαν ήδη με τους Κούρδους – που σημειωτόν έχουν πάρει πολλές υποσχέσεις που δεν θα αρέσουν καθόλου στη Τουρκία. Η Ευρώπη από την πλευρά καλύπτεται από την Κύπρο και από το Ισραήλ που βρίσκεται και από παραδοσιακούς και λίγο ενοχής λόγους πιο κοντά στους ευρωπαίους. Πάλι η σκακιέρα που λέγαμε. Έτσι η Τουρκία από παίκτη στη περίοδο του ψυχρού πολέμου έχει μεταμορφωθεί σε πιόνι που όλοι προσπαθούν να ξεφορτωθούν. Όσο για τη θεωρεία της αγοράς των 80 εκατομμυρίων αυτό δεν ισχύει με το βιοτικό επίπεδο αυτών των εκατομμυρίων και οι ευρωπαίοι το νιώσανε ήδη με την αγορά των σαράντα εκατομμυρίων της Πολωνίας.

Οι Φιλανδοί και κατ’ επέκταση η κομισιόν και οι εταίροι δεν έχουν καμιά διάθεση όλα αυτά να φανούν το Δεκέμβριο με όλα τα μέσα όλου του κόσμου να δείχνουν Ελσίνκι. Το Δεκέμβριο πρέπει να φανούν ενωμένοι, δυνατοί, σταθεροί και αποφασιστικοί έτοιμοι να ξεπεράσουν το 2007 και τις δυσκολίες που έχουν συσσωρευτεί και ταυτόχρονα να κάνουν και τις κινήσεις τους στη σκακιέρα. Έτσι λοιπόν έχουμε.

Η Τουρκία και ο έλεγχος των κριτηρίων παίρνει ένα χρόνο αναβολή. Αυτό σημαίνει σειρά από πράγματα. Δίνει χρόνο στον Ερντογκαν να κάνει τα εσωτερικά του παιχνίδια με την ελπίδα να κερδίσει τις εκλογές που έρχονται με ισχυρή πλειοψηφία ώστε να περάσει όλους τους νόμους μέσα στον πρωτο χρόνο συν την αναγνώριση της Κύπρου. Παράλληλα δίνει χρόνο και στον καινούργιο γραμματέα του ΟΗΕ να ξεκινήσει καινούργιο γύρο συνομιλιών με αρκετές ελπίδες επιτυχίας που θα κάνει και καλό στο μέλλον του ΟΗΕ κάτι που θέλουν οι ευρωπαίοι. Παράλληλα η αναβολή ενός έτους θυμίζει και λίγο το ελληνικό ...θα τα πούμε, σε αόριστο χρόνο που αποδεσμεύει το ευρωπαϊκό σύνταγμα από την Τουρκία. Έτσι μετά από μικρές διορθώσεις το σύνταγμα επιστρέφει στο τέλος του 2007 και ψηφίζεται μέσα στο 2008. Για όσους θυμούνται η φιλανδική προεδρία είχε ανακοινώσει από την αρχή την απόφαση της για διεκπεραίωση του θέματος του συντάγματος, λοιπόν τα κατάφερε.

Το θέμα με τις πρώην γιουγκοσλαβικές δημοκρατίες πρέπει να λυθεί άμεσα και έτσι γίνεται ένας ακόμη πολιτικός ελιγμός με καταπληκτικά αποτελέσματα. Δημιουργείται ο θεσμός των κρατών μελών με προνομιακή σχέση. Πράγμα που σημαίνει, κοινό νόμισμα, ελεύθερη διακίνηση εμπορευμάτων και προνομιακές εμπορικές συμφωνίες σε κοινοτικό και διεθνές επίπεδο, ανταλλαγή πληροφοριών, εναρμόνιση οικονομικής και εξωτερικής πολιτικής – προσοχή εναρμόνιση δεν σημαίνει απαραίτητα κοινή πολιτική – και ουσιαστικά η διαφορά από τα μέλη είναι σε θέματα άμυνας και ψήφου που βέβαια έχουν το ιδιαίτερο βάρος τους. Αν και αφορμή δίνεται με τις τέως γιουγκοσλαβικές δημοκρατίες ο πραγματικός στόχος είναι σε πρώτη φάση η Ουκρανία και η Γεωργία και στη συνέχεια άλλες χώρες που ενδιαφέρονται όπως το Ισραήλ και το Μαρόκο ή χώρες που δεν τα καταφέρνουν να ξεπεράσουν το θέμα των κριτηρίων. Ο νοών νοείτο. Ίσως τώρα να συνδέσατε και την επίσκεψη του Putin που δεν ήρθε να φάει σολομό και ρωσικό χαβιάρι στη Φιλανδία ούτε να πει εξυπνάδες στιλ ‘μαφίας’ που διάβασα, αλλά για να δείξει με την παρουσία του το βέτο του και να περάσει το μήνυμα, η Γεωργία και η Ουκρανία είναι δικιά μου.

Τέλος ένα μεγάλο κεφάλαιο που απασχολεί την κομισιόν είναι η γραφειοκρατία και ήδη έχουν βρεθεί και εγκριθεί λύσεις που έχουν και κάποιες τεθεί σε εφαρμογή αρχίζοντας με την μείωση των ευρωπαϊκών νόμων και το κλείσιμο πολλών ‘παραθύρων’ Η αρχή έγινε με τους νόμους που αφορούν τις εργολαβίες και από τους πάνω από 3,500 νόμους και διατάξεις έχουν ήδη μειωθεί σε 300.

Για να γίνουν όλα τα παραπάνω και μια σειρά ακόμα από επιμέρους αλλά εξ’ ίσου σημαντικά θέματα, έπρεπε πρωτο να συμφωνήσουν όλοι και δεύτερο να δεσμευτούν ότι αυτή η πολιτική θα γίνει σεβαστή και από όσους θα τη συνεχίσουν διαδεχόμενοι τους υπάρχοντες.

Για το τι κατάλαβε η ελληνική αντιπροσωπία θα μου επιτρέψετε να εχω τις αμφιβολίες μου μιας και ακόμη ζούσαν στις δημοτικές εκλογές και απολάμβαναν το σολομό λες και δεν είχαν ξαναδεί στη ζωή τους!!!

Οι Έλληνες ‘δημοσιογράφοι’ αντί να βρουν το Σιράκ και τον Blair που μάλλον για τελευταία φορά τους βλέπουν μετράγανε τα κουκιά του μάγκα του Θεσσαλονικιού. Δεν θέλω να προχωρήσω γιατί δεν θα μπορέσω να ελέγξω τα νεύρα μου και δεν υπάρχει λόγος να ασχολούμαι μαζί τους. Απλά αν κρίνω από την πληροφόρηση που είδα σχετικά με το Lahti στις ελληνικές εφημερίδες τότε η δημοσιογραφία στην Ελλάδα έχει γίνει reality show με τον Μικρούτσικο (αυτόν θυμάμαι αλλά φαντάζομαι θα υπάρχουν άξιοι αντικαταστάτες) και ο κόσμος δεν έχει ιδέα τι γίνεται.

*********************************

Η φωτογραφία είναι από το πανέμορφο σε φυσική ομορφιά Lahti.

*********************************

Από τα παραλειπόμενα. Πολλοί άκουσαν για το γιουχάισμα του Μπαρόζο από ομάδα δημοσιογράφων. Παρ’ όλο ότι ο μύθος θέλει το γιουχάισμα να έρχεται από τον προσβλητικό του λόγο για τους δημοσιογράφους που κάνανε ερωτήσεις για τα ροζ σκάνδαλα της κομισιον, όλοι αυτοί οι Έλληνες μεγαλοδημιοσιογράφοι που το μετάφεραν θα έπρεπε να είχαν προσέξει ότι ανάμεσα σε αυτούς που γιουχάρανε ήταν και κάποιες από τις παλιές ‘αλεπούδες’ της ευρωπαϊκής δημοσιογραφίας. Βέβαια αυτό απαιτεί και γνώση του χώρου σου και οχι ‘καλά τώρα , ποιος είναι αυτός...’ και το αυτός να κρίνεται από το στρατιωτικού στιλ μπουφάν ενώ ο ελληνάρας φόραγε μέσα στο κρύο, Αρμάνι και ιταλική καμπαρντίνα. Πως το ξέρω; Μα δεν σταμάτησε ο μλκς να το λέει!!! Το γιουχάισμα ήταν γιατί όταν μια σειρά από ερωτήσεις φτάσανε το κόκαλο και η παράσταση Putin δεν είχε πουλήσει σε όλους η συζήτηση κόπηκε απότομα και με έκφραση ανεπίτρεπτη.