Ovi Greek stories

Στην Ελλάδα όλα φαίνονται να κινούνται στην τροχιά των ελληνοτουρκικών και στο αν έκανε καλά ο τέως πρόεδρος ο Στεφανόπουλος να κάνει τις δηλώσεις που έκανε η οχι, λες και σε μια δημοκρατία το να είσαι τέως πρόεδρος σου απαγορεύει να έχεις άποψη. Με αυτή τη τακτική που κρατάνε κυβέρνηση, βουλευτές και οι παράγοντες της ελληνικής πολιτικής ζωής και μέσων επικοινωνίας, το μόνο που καταφέρνουν είναι να δημιουργούν υποψίες ότι κάτι συμβαίνει, κάτι λείπει που το ξέρουν μόνο εκείνοι και γι' αυτό το λόγο μπορούν η δεν μπορούν να πράξουν. Το ότι οι Αμερικάνοι παίζουν τα συνηθισμένα τους παιχνίδια στη Μεσόγειο και στο Αιγαίο είναι αναμφίβολο, και δεν είναι οι μόνοι, οι Εγγλέζοι, οι Ρώσοι ακόμα και οι Ιταλοί με τους Γάλλους έχουν τα δικά τους συμφέροντα στο Αιγαίο. Από την πλευρά τους οι Τούρκοι εκμεταλλευόμενοι όλο αυτό το παιχνίδι κάνουν τα δικά τους και στο τέλος θα θεωρήσουν ακόμα και την Εύβοια γκρίζα ζώνη. Υπάρχει ένα κλασικό στρατηγικό αξίωμα, χρησιμοποίησε σωστά και μετέτρ...

Η καθημερινότητα μου το πρωί, έκτος από καφέ και τσιγάρο για να ανοίξουν τα μάτια μου περνάω στο κομπιούτερ και αφού ρίξω μια ματιά στο τι γίνεται με τα δικά μου sites και blogs περνάω στις πρωινές ειδήσεις, αθλητικά sites και καταλήγω στα blogs γνωστών και αγνώστων. Ο γνωστός Νίκος Δήμου σε γενικές γραμμές μου είναι συμπαθής, έχει μια συμπαθή και ήρεμη φυσιογνωμία και φαντάζομαι ρόλο παίζει και η συναδερφική αλληλεγγύη μιάς και οι δυο μας συνυπάρχουμε στον ίδιο επαγγελματικό χώρο, αρέσει δεν αρέσει αυτό με τον κ. Δήμου. Κατά περιόδους έχω διαβάσει μερικά από τα πονήματα του ειδικά αυτά που αναφέρονται στη διαφήμιση και αν και τα θεωρώ θετικά, οποιοδήποτε βιβλίο δίνει κάποιες βασικές οδηγίες και κατευθύνσεις σε αυτούς που θέλουν να μπουν στο χώρο της διαφήμισης είναι θετικό, σε κάποια από αυτά έχει το ύφος και το στιλ καθηγητού που προσλήφθηκε από συγκεκριμένο φροντιστήριο για να χρησιμοποιήσει συγκεκριμένα προγράμματα και να δώσει συγκεκριμένα μηνύματα. Αλλά όλα αυτά είναι μια άλ...

Σήμερα ή καλύτερα χτες 27 του μηνός, η Δάφνη μου έκλεισε τα δυο της χρόνια. Είναι απίστευτο, την παρατηρούσα να περπατάει και να τιτιβίζει τραμπαλίζοντας ανάμεσα σε τρεις γλώσσες και χωρίς να το θέλω ένιωθα δάκρυα στα μάτια. Δεν μπορώ να το πιστέψω πόσα πράγματα αλλάξανε στη ζωή μου αυτά τα δύο χρόνια. Το ξέρω όλοι μου το είχαν πει πως θα συμβεί, η ζωή μου θα αλλάξει από τη στιγμή που θα γίνω πατέρας αλλά η αλήθεια είναι ότι κανείς δεν με είχε προειδοποιήσει για το τι θα συνέβαινε ή καλύτερα δεν μου είχαν πει την πραγματικότητα για το τι θα συνέβαινε. Όλοι με προειδοποιήσανε για τις πάνες, το βραδινό κλάμα και το ξύπνημα τα ξημερώματα, όλοι επιμένανε για το πως πρέπει να κοιμάται, να ξυπνάει, να μιλάει και να γελάει αλλά κανένας δεν μου είπε ότι η καθημερινότητα θα ήταν μια συνεχής αναμονή για να την σφίξω στην αγκαλιά μου. Κανένας δεν μου είπε ότι θα ελέγχω κάθε δέκα λεπτά αν αναπνέει την ώρα που κοιμάται, οχι γιατί ανησυχώ για το τι συμβαίνει όσο για το ότι δεν μπορώ να φαντασ...

Χτες την ώρα που έγραφα το κείμενο που τελικά πέρασα εδώ, νομίζω ότι τα δάχτυλα μου τρέμανε στο πληκτρολόγιο μόνο με την σκέψη του τι έγραφα και του τι είχα σκεφτεί τόσα χρόνια πριν. Διαβάζοντας πάλι τι είχα γράψει, ένιωσα την τρεμούλα στα λάθη που είχα κάνει και αποφάσισα να μην τα διορθώσω για να μου θυμίζουν το πως ένιωθα τη στιγμή που έγραψα ότι έγραψα. Και αυτό μέχρι που διάβασα τη χθεσινή ‘Ελευθεροτυπία’ όπου ένας Τούρκος στρατιωτικός κάνει δηλώσεις για το συμβάν και τη γενικότερη κατάσταση στον εναέριο χώρο του Αιγαίου. Λοιπόν θαυμάστε: «Εμείς έχουμε καταρρίψει μερικά από τα αεροπλάνα τους κατά τη διάρκεια εναέριων ελιγμών που αποκαλούνται αερομαχίες. Φυσικά έχουν πέσει και δικά μας αεροπλάνα. Οι αερομαχίες είναι αναγκαίες για την αξιολόγηση της πολεμικής ικανότητας και των δύο πλευρών"!». Βρε καραγκιόζη καραβανά πως τολμάς; Το καραγκιόζη καραβανά κολλάει και στις δυο πλευρές, μιας και η ιδιότητα δεν αντανακλά απαραίτητα την εθνικότητα. Βρε ρεμάλι που είσαι χωμένος στ...

Τι ακριβώς συνέβηκε χτες παραμένει μυστήριο με την έννοια ότι, ότι και να έγινε θα το πάρει ο πιλότος μαζί του στον τάφο του και είναι κρίμα τα ανήλικα παιδάκια που άφησε πίσω του. Το πρόβλημα μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας είναι πολύ μεγαλύτερο από ότι φαντάζονται φίλοι και εχθροί και δύσκολο να το εξηγήσεις. Πως μπορώ να εξηγήσω πόσες φορές εγώ ο ίδιος ευχήθηκα να ξεκινήσει κάποιος πόλεμος μπας και στο τέλος ησυχάσουμε όλοι αντί να περιμένουμε για ολόκληρες γενιές πότε θα γίνει. Την πρώτη φορά που το σκέφτηκα τρόμαξα και εγώ ο ίδιος άλλα στη συνέχεια άρχισα να νιώθω όλο και πιο άνετα με την σκέψη κι ας ήξερα ότι αν συνέβαινε κάτι τέτοιο θα ήταν χιλιάδες οι νεκροί και πολύ πιθανόν και μένα. Αλλά σιγά σιγά σαν η σκέψη να πήρε δική της ζωή και να ωρίμασε μέσα μου. Και την είπα και δυνατά και πολλές φορές. Και τώρα που ζω στη Φιλανδία υπάρχουν φορές που συναντάω Τούρκους και νιώθω μια παγωμάρα που δεν οφείλεται μόνο στο κλίμα. Άσε που κάθε φορά που πίεσα τον εαυτό μου να κάτσει ήρ...

Το ξέρω ότι συνεχίζω να γράφω για τους Lordi τις τελευταίες μέρες αλλά έχω δύο τουλάχιστον ελαφρυντικά. Πρώτον ζω στη Φιλανδία, και υπονοούμενα όπως κανείς δεν είναι τέλειος τα θεωρώ απαράδεκτα, και δεύτερον τα όσα γράφουν και λένε τα ελληνικά μέσα ενημέρωσης. Λοιπόν αφού ακόμα κανένας δεν έχει συνέρθει από την ήττα της Βίσση που ακόμα δεν έχω καταλάβει ποιος της εγγυήθηκε την πρωτιά, όλοι ψάχνουν να βρουν ποιος και γιατί ψήφισε τα ΄τέρατα΄ όπως τους αποκαλούν. Κατ’ αρχήν τα παιδιά μόνο τέρατα δεν είναι και αν τους συγκρίνω με διάφορους ‘μουσικούς’ που είχα την τιμή να γνωρίσω στην Ελλάδα στο παρελθόν και δεν μπορούσαν να ξεχωρίσουν την κιθάρα από το μπάσο και καταλήγαν στο μπάσο μόνο και μόνο γιατί έχει λιγότερες χορδές, αυτά τα τέρατα ξέρουν από μουσική. Κάτι ακόμα, ξέρουν από παρουσίαση, σινεμά, ποίηση. Γενικά ξέρουν πολύ καλά τι σημαίνει show business και ας μη γελιόμαστε, από τη στιγμή που εξωτερικεύεις τις καλλιτεχνικές σου ανησυχίες σε ενδιαφέρει και η φήμη και το χρήμ...

Το θαύμα έγινε και ας μην πιστεύω στα θαύματα, οι Lordi κερδίσανε και όλοι ξεχάσανε τον κουνιστό Δία. Εντάξει, τώρα που ζω στη Φιλανδία κατάλαβα την αξία αυτού του διαγωνισμού και ειδικά μετά από μια συζήτηση έκπληξη που είχα στο ραδιοφωνικό σταθμό που κάνω το εβδομαδιαίο πρόγραμμα μου. Γενικά ο τύπος το μόνο που δεν θυμίζει είναι fan της Eurovision . Ο άνθρωπος έχει ένα καθαρό Rock πρόγραμμα κάθε Κυριακή στις 19.00, παίζει Hendrix , Stones , Nazareth γενικά Rock του 70 και κάπου τα έχουμε βρει μιας κι το δικό μου πρόγραμμα έχει κατά 50% το ίδιο στιλ μουσικής. Λοιπόν ο τύπος ήταν ενθουσιασμένος γιατί για πρώτη φορά η Φιλανδία οχι απλά έβγαινε από την μόνιμα μια από τις τελευταίες 10 θέσεις του διαγωνισμού αλλά και με ένα ‘γνήσιο’ rock κομμάτι αποδείκνυε ότι rock δεν είναι μόνο η Αγγλία. Τέλος και αυτό το τόνισε ιδιαίτερα, είναι μια λαμπρή ευκαιρία για να προβληθεί τουριστικά η Φιλανδία. Καλά να πάθω που ξεκίνησα μια τέτοια συζήτηση, γιατί κάθε φορά ξεχνάω ότι η Φιλανδί...

Τι λέγαμε την άλλη φορά; Όταν σου λείπει η Ελλάδα ...παρακολούθησε Eurovision!!! Καλά, πάνω που ετοιμαζόμουνα να δουλέψω όλους τους Φιλανδούς αύριο που μου έχουν στηθεί περιμένοντας τους Lordi, μου προέκυψε ένας Δίας ...λίγο κουνιστός να τραγουδάει ...Volare !!! Τίποτα κακό με την συμπαθή τάξη των gay , όπως λένε και οι ..ειδικοί αλλά αδερφάκι μου αυτός ο Δίας …κάπως μου κάθισε και ήρθε μετά και ο Ερμής για να συμπληρώσει!!! Το τι δούλεμα έχω να φάω, έτσι σκέφτομαι να εξαφανιστώ μέχρι την Τετάρτη. Με τις φουστίτσες και το μπαλέτο... τέτοια καζούρα έχω να φάω από τότε που χάσαμε 6-1 από την εθνική Φιλανδίας, πριν το Euro Ολη η εξέδρα φώναζε ‘Αλβανία’ κι εγώ ήμουνα μόνος μου, με τη φανέλα της εθνικής σε μια εξέδρα γεμάτη Φιλανδούς. Ακόμα πληρώνω τις μπίρες που έχασα εκείνη τη μέρα σε στοιχήματα! Και γυρνώντας στη Eurovision , μας δείχνουν κάτι τουριστικές σκηνές ανάμεσα στα τραγούδια, ε λοιπόν στην αρχή νόμιζα ότι ήταν εικόνες από τις χώρες που θα τραγουδούσαν άλλα δεν ...είναι ...

Κάθε φορά που μου λείπει η Ελλάδα το μόνο που πρέπει να κάνω είναι να ακούσω για λίγο τον Άλφα, τον ραδιοφωνικό σταθμό για να θυμηθώ όλους τους λόγους που με κάνουν να μην θέλω να γυρίσω πίσω. Άλλα το σημερινό ήταν από τα χειρότερα. Συνδέθηκα με το ίντερνετ γύρω στις 8.30 το πρωί και έπεσα πάνω στους αντίθετους με τον ένα αντίθετο να λείπει και τον άλλο να δίνει ρεσιτάλ ηλιθιότητας. Στην δεκαετία του 80 είχα την τιμή να συνεργαστώ με την Αυγή και να γνωρίσω μορφές όπως ο Γιάνναρος, ο Πάικος και πάνω από όλα ο πολύ αγαπημένος μου Χρυσοστομίδης ακα ο Αντίνωρ. Υπήρχαν και οι νεότεροι, όπως ο Σπυρόπουλος και άλλοι που αυτή τη στιγμή δεν θυμάμαι. Εγώ έκανα γελοιογραφίες αλλά περνούσα ώρες αμέτρητες μέσα στα κιτρινισμένα και γεμάτα καπνό γραφεία της ‘Αυγής’ ακούγοντας όλους αυτούς να συζητάνε ή να κάνουν πλάκα. Λοιπόν τι έγινε μετά; Η κληρονομιά που άφησε πίσω του ο Χρυσοστομίδης είναι ανθρωπάκια όπως αυτό το ανέκδοτο ‘Σταυρόπουλος’ νομίζω ότι είναι το όνομα του; Ο άνθρωπος δίνει πρ...

Διάβαζα τις εφημερίδες στο Νετ και δεν μπορούσα να συγκρατηθώ. Διάβαζα τα περί μουσουλμάνας υποψηφίου στις δημοτικές εκλογές και τις αντιδράσεις όλων των εθνοπατέρων και μεγαλοδημοσιογράφων. Στη χώρα που ανακάλυψε τη δημοκρατία και τον διάλογο αυτά ήταν τουλάχιστον ντροπή. Δεν βρήκαν τίποτα καλύτερο για να την αντιμετωπίσουν παρά μόνο το ότι είναι μουσουλμάνα άρα Τουρκάλα; Να σας πω μερικές ιστορίες από τη Φιλανδία. Η Φιλανδία είχε μέχρι το 1998 λίγο πολύ 20.000 ξένους. Σήμερα μετά από 8 χρόνια έχει 140.000. αυτή η αλλαγή ήταν σοκ για την φιλανδική κοινωνία η οποία είναι και ξενόφοβη. Λογικό αφού είδε τους ξένους μέσα σε λίγα χρόνια να δεκαπλασιάζονται. Παρ’ όλα αυτά στις τελευταίες δημοτικές εκλογές όλα τα κόμματα είχαν αν θυμάμαι καλά 18 υποψηφίους από αυτούς τους ξένους. Σομαλούς, Αιγύπτιους, Τούρκους, Ιρανούς ακόμα και έναν Αφγανό. Δεν νομίζω να τους ρώτησε κανένας για το θρήσκευμα τους. Α! Και 4 Έλληνες από τους οποίους μόνο ένας είχε φιλανδική υπηκοότητα!!! Και μετά από πέντε χ...

Εδώ και μερικές ημέρες έχει αρχίσει και καλοκαιριάζει και στη Σκανδιναβία, επιτέλους βλέπουμε ήλιο μετά από έναν ατελείωτο και σκοτεινό χειμώνα. Όταν πρωτοήρθα στη Φιλανδία οι ξένοι που γνώρισα μου μιλήσανε αμέσως για τον «δύσκολο χειμώνα». Τα πρώτα χρόνια ζεις μέσα στη μαγεία του καινούργιου, προσπαθείς να προσαρμοστείς να κάνεις φίλους να δημιουργήσεις μιας μορφής κοινωνίας που θα μπορείς να κινείσαι και να υπάρχεις. Μετά είναι και η αναζήτηση δουλειάς που δεν είναι εύκολη σε μια χώρα που δεν είναι συνηθισμένη στους ξένους. Κόρη Έλληνα που γεννήθηκε στη Φιλανδία και έχει πάει στην Ελλάδα μόνο για διακοπές, όταν έψαχνε για δουλειά η πρώτη ερώτηση που αντιμετώπιζε ήταν: «μιλάτε φιλανδικά;» και αυτό γιατί λόγω πατρός το επώνυμο της είναι ελληνικό. Εγώ που δεν μιλάω και φιλανδικά ... είμαι κάποια μέτρα παρακάτω!!! Και αφού απελπιστείς ότι για πάντα ότι και να κάνεις θα είσαι ξένος με όλα τα θετικά και αρνητικά του χαρακτηρισμού σου έρχεται και ένας χειμώνας, λίγο πιο σκοτεινός από ...

Είναι αρκετά χρόνια που ζω εκτός Ελλάδος και πάνω από πέντε χρόνια που έχω να επισκεφτώ τα «πάτρια εδάφη.» Τα τελευταία χρόνια ζω στη Σκανδιναβία και κάθε χρόνο που περνάει ανακαλύπτω όλο και πιο πολύ πόσες διαφορετικές Ελλάδες υπάρχουν και είναι παράξενο ότι όπως όλοι όσοι φεύγουν από την Ελλάδα έχω κι εγώ αυτό το παράξενο συναίσθημα που έκφρασε ο Σεφέρης «όπου και να πάω η Ελλάδα με πληγώνει». Υπάρχει αυτή η πανέμορφη Ελλάδα του Σεφέρη, του Καβάφη και του Ελύτη, υπάρχει η Ελλάδα του Ψαθά και του Τσιφώρου αλλά υπάρχει και η Ελλάδα της Βίσση και του Μαζωνάκη, του Ολυμπιακού και όλων αυτών των ντεμέκ που πλουτίζουν την ελληνική κοινωνία και σκέφτομαι. Άλλα πέντε χρόνια εδώ για να μάθεις. Και ούτε το καλοκαίρι για μια βδομάδα στην Ελλάδα.