Ας μιλήσουμε λίγο για ...blogs

Καιρό είχα να κάνω την βόλτα μου στα blogs και στα νέα και την έκανα χτες το βράδυ. Συνήθως όταν κάνω αυτή τη βόλτα είμαι προετοιμασμένος για ένα σίγουρο τρίωρο αλλά χτες την πάτησα χοντρά μιας και ξεκίνησα γύρω στις εννέα το βράδυ και κατά τις τρεις σταμάτησα νιώθοντας τα μάτια μου να κλείνουν.

Φαντάζομαι ότι οι περισσότεροι το ξέρετε ήδη αλλά πολλά κανάλια όπως το Mega και ο Antenna που έχουν βάλλει το τηλεοπτικό τους δελτίο ειδήσεων online. Εκεί βέβαια που έπαθα το σοκ ήταν ανακαλύπτοντας ότι ο γνωστός και μη εξαιρετέος 'ο δημοσιογράφος' έφτιαξε e-zine ή ελληνιστί ηλεκτρονική εφημερίδα. Τελικά όσο τρελό κι αν ακούγεται αυτός ήταν και ο μοναδικός που έπιασε αυτό που συζητείται πολύ έντονα στο εξωτερικό στο χώρο των εκδόσεων.

Καλά μη βιάζεστε, εδώ όλοι έχουν άποψη επιτρέψτε μου να έχω κι εγώ και μιας και πέρασα τόση ώρα διαβάζοντας blogs επιτρέψτε μου να τα πω κι εγώ ...κάπου!

Λοιπόν για να ξεκινάμε από τα blogs. Προσπάθησα να καταλάβω τι είναι αυτή η καινούργια νομοθεσία για τα blogs ή καλύτερα για τα βλογς γιατί σίγουρα για blogs δεν μιλάνε. Λοιπόν όλες οι πληροφορίες που διάβασα σίγουρα προέρχονται από διαρροές και γι' αυτό δεν είναι και ολοκληρωμένες. Η αλήθεια είναι ότι το έψαξα το θέμα γιατί εάν το πράγμα ήταν σοβαρό είχα σκοπό να γράψω στο Ovi magazine, αλλά σύντομα συνειδητοποίησα ότι γι άλλη μια φορά ότι οι Έλληνες Κλουζώ δίναν ρεσιτάλ βλακείας.

Από ότι έχω ακούσει στην Ελλάδα και στην Ελληνική αστυνομία λειτουργεί ομάδα πρόληψης ηλεκτρονικού εγκλήματος που κάνει σε αντίθεση με την υπόλοιπη αστυνομία την δουλειά της αξιοπρεπώς και είναι τουλάχιστον προς το παρών στελεχωμένη με άτομα που ξέρουν τι κάνουν (αυτά βέβαια μέχρι να αρχίσουν να μπαίνουν οι ημέτεροι και διαλυθεί κι αυτή) και μάλιστα μεταξύ τους υπάρχουν και μερικοί hackers, όπως ακριβώς συμβαίνει σε αντίστοιχες υπηρεσίες σε όλο τον κόσμο. Η πρώτη δουλειά λοιπόν που θα έπρεπε να κάνει ο υπουργός πριν νομοθετήσει θα ήταν να συμβουλευτεί αυτούς που βιώνουν τον χώρο και ξέρουν τα προβλήματα του και τι πιο κοντινό για ένα υπουργό δικαιοσύνης από τους ανθρώπους που δουλεύουν για την πρόληψη αυτής της μορφής εγκλημάτων. Ο υπουργός όμως ξέχασε τους ειδικούς και μάλλον περιορίστηκε στις οδηγίες που του έδωσε ο Ρουσόπουλος γιατί δεν εξηγείται διαφορετικά το τερατούργημα που που συνέγραψε. Οι σύμβουλοί του που βοήθησαν τη συγγραφή του νόμου ήταν τόσο σχετικοί όσο σχετικός θα μπορούσε να είναι ένας δημοσιοσχεσίτης τέως και με πολλές γκρίζες κηλίδες διπλωματικός στη θέση του υπουργού υγείας! Μα τι λέω τώρα, στην Ελλάδα του Καραμανλή και του Παπανδρέου όλα μπορούν να συμβούν!

Πάμε λοιπόν, από τις αρχές της δεκαετίας του ενενήντα όταν το ίντερνετ άρχισε να εξαπλώνεται με τρομακτικές ταχύτητες με πρώτη την Αμερικάνικη κυβέρνηση και ακολουθούμενη από την Γερμανική, Γαλλική και ύστερα την Αγγλική κυβέρνηση προσπάθησαν να ελέγξουν, να φιμώσουν και να νομοθετήσουν το ίντερνετ. Αποτέλεσμα; Τίποτα! Οι μόνες χώρες που κατάφεραν να ελέγξουν το ίντερνετ αποτελεσματικά είναι η Μπούρμα, η Βόρειος Κορέα, η Ζιμπάμπουε, ή Κίνα και πιθανώς ξεχνάω κάποιες ακόμα με κοινό χαρακτηριστικό το πολιτικό τους σύστημα. Στην ουσία εκτός από την Κίνα οι υπόλοιπες απαγόρευσαν ολοκληρωτικά την χρήση του ίντερνετ. Στην Κίνα διυλίζουν την προσπέλαση στο ίντερνετ αλλά το κόστος αυτής της δουλειάς ομολογημένη και από τους ίδιους είναι δυσβάσταχτο και γι' αυτό κανένας άλλος δεν τους έχει μιμηθεί και βέβαια το αποτέλεσμα είναι αμφίβολο.

Αλλά ακόμα και στις χώρες που το ίντερνετ έχει απαγορευτεί το αποτέλεσμα είναι αμφίβολο και αποδείχθηκε τώρα με τον κυκλώνα στη Μπούρμα όταν όλοι μας αρχίσαμε να παίρνουμε δεκάδες mail απελπισίας. Ο ίδιος είχα μια ιδιαίτερη τιμή από την Ζιμπάμπουε, ο υπουργός προπαγάνδας της κυβέρνησης του Μουγκάμπε στο επίσημο site του υπουργείου του και με αφορμή μιας σειράς άρθρων μου που έχουν δημοσιευτεί και στο ίντερνετ αφού έλουσε εμένα την οικογένειά μου και όλους τους προγόνους μου με διάφορα κοσμητικά συμπεριλαμβανομένου και αυτού του κατασκόπου των Εγγλέζων, μου απαγόρευσε να επισκεφτώ τη χώρα και με απείλησε με δια βίου φυλάκιση εάν το τολμήσω. Πράγμα που σημαίνει ότι μάλλον πρέπει να αναθεωρήσω το πρόγραμμα των καλοκαιρινών μου διακοπών. Στην ουσία αποδείχτηκε η δύναμη που έχει το ίντερνετ ακόμα και σε μια χώρα που ...απαγορεύεται!!!

Ξέχωρα όμως από το φαιδρό της ιστορίας η Ελληνική κυβέρνηση για μια ακόμα φορά φτιάχνει ένα νόμο τερατούργημα με σκοπό να εξυπηρετήσει εφήμερα συμφέροντα. Σε αυτό όμως θα επανέλθω σύντομα. Αλλά ας επανέλθουμε στους νόμους. Οι νόμοι δεν γράφονται για να τιμωρήσουν το έγκλημα αλλά για την πρόληψη και την καταστολή του εγκλήματος. Γνωρίζοντας το αποτέλεσμα της πράξης, πέρα από την ηθική του πλευρά, ο υποψήφιος 'εγκληματίας' το σκέφτεται ξανά πριν την κάνει. Ο συγκεκριμένος νόμος κατά την γνώμη μου δεν είναι νόμος πρόληψης και καταστολής αλλά νόμος τρομοκρατίας μιας και στην ουσία δεν μπορεί να κάνει τίποτα και δεν θα μπορέσει ποτέ να σταθεί σε κανένα ευρωπαϊκό δικαστήριο. Φανταστείτε να σας εμφανιστούν μια μέρα ένα ανθρωπάκι που θα συστηθεί σαν εισαγγελέας και πέντε μπάτσοι, με όλη τη σημασία της λέξης μπάτσοι, βγαλμένοι από τις ιστορίες του Χρόνη Μίσσιου που θα βανδαλίσουν και με την πιθηκοειδή παρουσία τους το σπίτι σου, θα πάρουν δια της βίας το κομπιούτερ σου καταστρέφοντας τον χώρο με την ανικανότητά τους και αφήνοντας υπονοούμενα στη γειτονιά για πορνογραφία στιγματίζοντας εσένα και την οικογένειά σου. Ύστερα θα σε τραβήξουν σε μια πολυέξοδη δίκη που θα την αναβάλλουν συνεχώς μιας και δεν έχουν επιχειρήματα φορτώνοντας σε με έξοδα και κάνοντας σε να μετανιώνεις την ώρα και τη στιγμή που αγόρασες κομπιούτερ. Πόσοι μπορούν να επωμιστούν το οικονομικό και ψυχικό βάρος αυτής της περιπέτειας; Ο νόμος λοιπόν θα ψηφιστεί περισσότερο για να τρομοκρατήσει παρά να βοηθείσει. Και αυτά βέβαια μέχρι να βρεθεί κάποιος τρελός και να τους πάει στο ευρωπαϊκό δικαστήριο να φάνε το πρόστιμο και να τα μαζέψουν όπως πολύ καλά ξέρουν να κάνουν μέχρι τώρα με δεκάδες παραδείγματα ανεγκέφαλων νομοθετημάτων.

Για το τι σημαίνει ίντερνετ θα σας δώσω ένα Φιλανδικό παράδειγμα. Πριν από τρία χρόνια στην περιοχή του Kuopio, στην ανατολική Φιλανδία λειτουργούσε ένα site που προέτρεπε Τσετσένους στην ένοπλη επανάσταση κατά των Ρώσων και μάλιστα θεωρήθηκε ότι είχε πληροφορίες για τη τρομοκρατική ενέργεια στο σχολείο έξω από τη Μόσχα με θύματα παιδιά. Η Φιλανδική αστυνομία εισέβαλε στο σπίτι πήρε κομπιούτερ και σκληρούς δίσκους και φυσικά οι ιδιοκτήτες είδαν τα κάγκελα της φυλακής μέχρι τη δίκη. Το φιλανδικό δικαστήριο αποφάσισε – προσοχή το Φιλανδικό και όχι το Ευρωπαϊκό – ότι η φιλανδική αστυνομία και δικαιοσύνη δεν είχαν καμιά απολύτως αρμοδιότητα σχετικά με το θέμα γιατί το συγκεκριμένο site ήταν .com και όχι .fi που θα τους έδινε το δικαίωμα. Το φιλανδικό κράτος υποχρεώθηκε να αποζημιώσει τους κατηγορούμενους για τα έξοδα και τις ζημιές τόσο για το υλικό μέρος της υπόθεσης όσο και για το ηθικό. Η απόφαση στηρίχτηκε σε προηγούμενη παρόμοια απόφαση σε άλλη χώρα της Ε.Ε. - λυπάμαι αλλά δεν θυμάμαι πια – και θα μπορούσε να χαρακτηριστεί Σολομώντεια αλλά σαν αποτέλεσμα αποδεικνύει ότι το ίντερνετ δεν ελέγχεται!

Από ότι καταλαβαίνετε το επόμενο λογικό ερώτημα είναι πόσο εμπιστεύεστε την Ελληνική δικαιοσύνη. Λυπάμαι για την απάντηση αλλά την εμπιστεύομαι όσο ακριβώς εμπιστεύομαι και τον Έλληνα μπάτσο, καθόλου! Μιας και συνέχεια αποδεικνύει ότι είναι υποχείριο συμφερόντων και προσωπικών φιλοδοξιών ή πολιτικών συσχετισμών.

Οπότε φτάνουμε στο γιατί. Τη δεκαετία του 90 όλοι οι ελληνικοί εκδοτικοί οργανισμοί, λέγε με Λαμπράκη, Μπόμπολα κλπ. επενδύσανε δισεκατομμύρια σε πλάνα τουλάχιστον τριών δεκαετιών για την ανάπτυξη των τυπογραφείων τους και την επέκταση του κύκλου εργασιών τους στα Βαλκάνια και την Ανατολική Ευρώπη και το πετυχαίνουν με μεγάλη επιτυχία. Από κρατικές εφημερίδες στα Σκόπια μέχρι πορνοφυλλάδες στη Ρουμανία, από την Αλβανία μέχρι και την Τσεχία υπάρχουν δεκάδες έντυπα που τυπώνονται στην Ελλάδα. Και ξαφνικά εμφανίζονται τα ...blogs που είναι και ...δωρεάν, που ενημερώνουν και ...ψυχαγωγούν!

Πριν από μερικές μέρες ο ...μικροεκδότης και ιδιοκτήτης 160 εφημερίδων και περιοδικών σε όλο το κόσμο Ropert Murdoch έκανε συγκλονιστική ανακοίνωση. Είπε ότι η παραδοσιακή τυπογραφία έχει το πολύ άλλα δέκα χρόνια ζωής και το μέλλον ανήκει στο ίντερνετ σε όλες τις μορφές του συμπεριλαμβανομένων και των blogs. Το μόνο περιθώριο που άφησε ήταν στις πολυτελείς ειδικευμένες εκδόσεις και στον πολύ τοπικό τύπο. Σε αυτό το σημείο τουλάχιστον εγώ νιώθω απόλυτα δικαιωμένος για την επιλογή που έκανα πριν από μια πενταετία αλλά φαντάζομαι ότι ο Λαμπράκης και κάθε Λαμπράκης θα νιώθει την πίεση και θα την μεταφέρει στους υπαλλήλους του πρωθυπουργούς και υπουργούς.

Για μια ακόμα φορά οι Ελληνικές κυβερνήσεις αποδεικνύουν ότι με νόμους που ασκούν τρομοκρατία και είναι αποδεδειγμένα στρουθοκαμηλικοί δεν σταματάνε την εξέλιξη απλά την αναβάλουν σε βάρος της προόδου των πολιτών. Φανταστείτε ότι εγώ αυτή τη στιγμή ζω σε μια χώρα που το εθνικό δίκτυο wireless σύνδεσης είναι θέμα μηνών και εσείς ζείτε σε μια χώρα που αυτό που έγραψα ακούγεται σαν ουτοπία. Αυτό από μόνο του σε κάνει να σκέφτεσαι ότι η στενομυαλιά, τα μικροσυμφέροντα και η βλακεία είναι οι μεγαλύτεροι εχθροί της Ελλάδας. Όσοι παρακολουθούν τα τεκταινόμενα θα γνωρίζουν ότι αυτή τη στιγμή στο Ομάν, ναι σε αυτή τη τριτοκοσμική χώρα γίνεται ένα ψηφιακό θαύμα και πιθανώς στην επόμενη πενταετία αυτή η χώρα θα έχει καταλάβει την τρίτη θέση στο χώρο του κυβερνο-σύμπαντος μετά την Ινδία!

Υπάρχει όμως και κάτι που φαίνεται να ξεχνάμε. Το ίντερνετ εκτός από ηθική έχει αναπτύξει και νόμους, νόμους που όσοι ζούμε τον κυβερνο-χώρο ξέρουμε καλά. Και οι εθνικοί νόμοι είναι υπεραρκετοί για να υπερασπιστούν όποιον θεωρεί ότι θίγεται. Η ανωνυμία μας καλύπτει στις μεταξύ μας σχέσεις και όχι όσο αφορά τα ίχνη που αφήνουμε στη πορεία μας στις λεωφόρους του ίντερνετ. Κάποιο ίσως θυμάστε ότι στο Ovi magazine έχουμε αντιμετωπίσει σειρά από προβλήματα, από αντιγραφείς μέχρι κάποιον που δημιούργησε mirror site και προσπάθησε να πουλήσει διαφημίσεις. Στα τέσσερα χρόνια παρουσία του έχουμε κλείσει σειρά από τέτοια blogs και sites και ο λόγος που δεν θελήσαμε να προχωρήσουμε σε προσωπικές μηνύσεις έχει καθαρά να κάνει με τον τρόπο που σκεφτόμαστε και όχι με το ότι δεν μπορούσαμε και αναφέρομαι και για χώρες που θεωρούνται τριτοκοσμικές. Σε μία περίπτωση επειδή δεν μπορούσαμε να έρθουμε σε επικοινωνία με τον provider ήρθαμε σε επικοινωνία με τοπικό αστυνομικό τμήμα με τη βοήθεια της φιλανδικής πρεσβείας και το εν λόγω site έκλεισε σε ώρες. Άρα και οι νόμοι ισχύουν για τους ιδιοκτήτες των blogs και των sites και ο καθένας μπορεί να βρει αν θέλει κάποιον μέσα στο ίντερνετ, άλλωστε η Ελληνική – φανταστείτε αυτή η Ελληνική αστυνομία – τα τελευταία δύο χρόνια με δύο διαφορετικές και προβαλλόμενες επιχειρήσεις έχει ανακαλύψει 'ανώνυμους' blogger!

Και μια τελευταία παρατήρηση, καλά ο νόμος μιλάει για όλες τις υποχρεώσεις των bloggers και την εφαρμογή του νόμου περί τύπου στους bloggers, σημαίνει αυτό ότι οι bloggers θα έχουν και τα ίδια δικαιώματα με τους δημοσιογράφους; και δεν μιλάω μόνο για την περίφημη δημοσιογραφική ταυτότητα, το τσάμπα σινεμά, θέατρο και συναυλίες, μιλάω για ασφαλιστικά δικαιώματα. Θα φροντίσει η κυβέρνηση να γίνουν οι bloggers μέλη της ΕΣΗΕΑ; Ή του ταμείου δημοσιογράφων; θα έχει ο κάθε blogger το δικαίωμα να επικαλεστεί δημοσιογραφικό απόρρητο στο πως έφτασε στην πληροφορία που καταθέτει; προσοχή αυτό είναι πολύ σημαντικό εργαλείο στο δημοσιογράφο. Πριν από δύο χρόνια εγώ πήρα συνέντευξη από Τσετσένο καταζητούμενο οπλαρχηγό και κανένας δεν τόλμησε να με ρωτήσει πως τον βρήκα και πως έφτασα στο στρατηγείο του που δεν είναι στη Τσετσένια. Θα καλύπτεται λοιπόν ο blogger για τις πηγές του; κι αν ναι τότε γιατί χρειάζεται ειδικός νόμος που να τον ...αποκαλύπτει; Αυτό το πολύ σημαντικό δημοσιογραφικό εργαλείο στην Ελλάδα εξευτελίστηκε τώρα τελευταία όταν το παιδί που μεταφέρει τα γράμματα στα γραφεία πολιτικού κόμματος το επικαλέστηκε θρασύτατα στον εισαγγελέα! Μπορώ ήδη να δω στα πρόσωπα φίλων δημοσιογράφων το χαμόγελο αλλά υπάρχει μία αλήθεια, όταν νομοθετείς κάτι σαν αυτό που προσπαθεί να κάνει το υπουργείο δικαιοσύνης φροντίζεις πριν μιλήσεις για υποχρεώσεις να έχεις ξεκαθαρίσει και τα δικαιώματα διαφορετικά χαρακτηρίζεις ένοχο ή τουλάχιστον ύποπτο μια ολόκληρη κοινωνική ομάδα.

Τώρα υπάρχει και η άλλη πλευρά του λόφου, τα blogs! Το πιστεύω μου είναι ότι τα περισσότερα blogs κρύβουν από πίσω τους ανθρώπους γεμάτους τρυφερότητα και ευαισθησίες που η ανωνυμία τους έδωσε την δυνατότητα να την εξωτερικεύσουν ξεπερνώντας το κυνισμό της καθημερινότητάς τους και θεωρώ ιδιαίτερη τιμή ότι κάποιοι από αυτούς είναι διαδικτυακοί φίλοι μου και κάποιοι λιγότεροι λόγο απόστασης προσωπικοί φίλοι μου. Τα blogs όμως δεν παύουν να είναι κοινωνία ανθρώπων και να φιλοξενούν και σάπια μήλα. Πιστεύω και αυτή είναι καθαρά προσωπική μου γνώμη ότι υπάρχουν τρόποι άμυνας για τα σάπια μήλα και μια αρκετά αλληλέγγεη και συνεπής κατά τα άλλα κοινωνία όπως αυτή των bloggers φροντίζει να εξορίζει από τον κύκλο της τα σάπια μήλα. Και όπως ακριβώς συμβαίνει και στις πραγματικές κοινωνίες θα κοροϊδέψουν στην αρχή αλλά γρήγορα θα τους πάρουν όλοι μυρωδιά. Αλλά φυσικά η συζήτηση δεν γίνεται γι αυτούς που περνάνε την ευαισθησία τους και το χιούμορ τους μέσα από τα blogs αλλά για τα λεγόμενα 'δημοσιογραφικά' blogs. Έκανα μια φιλότιμη προσπάθεια να διαβάσω αρκετά από αυτά και παραδέχομαι χωρίς να κρίνω την ύπαρξη τους η οποία είναι απόλυτα δικαιολογημένη σε μια δημοκρατία (και μιλάω για την απόλυτη δημοκρατία του κυβερνοχώρου) που όλοι έχουν δικαίωμα στο λόγο και την άποψη ότι κάποια από αυτά παρ' όλη τη πολυδιαφημιζόμενη από τους ίδιους επισκεψημότητα και εγκυρότητα θύμιζαν τις χειρότερες στιγμές του έντυπου τύπου σε επίπεδο κιτρινισμού. Πρώτα από όλα δυσκολεύομαι να καταλάβω την ηθική του δημοσιογράφου που θα γράψει στο blog του μία πληροφορία που έμαθε μέσα στο έντυπο που δουλεύει και θα την δημοσιεύσει πριν από αυτό. Συγνώμη αλλά αυτό δεν κάνει έγκυρο το blog και πολύ περισσότερο δεν κάνει τον ίδιο. Σε πολλά από αυτά τα blogs είχα την αίσθηση ότι, 'όσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια,' δηλαδή μιας και δεν έχουμε τα λεφτά ή την ικανότητα να κάνουμε ένα σοβαρό έντυπο ας εκμεταλλευτούμε το τσάμπα των blogs και που ξέρεις μπορεί να κάνουμε και λεφτά. Παράλληλα ας εκμεταλλευτούμε το ότι χανόμαστε στην μάζα λοιδορώντας και πολλές φορές αμαυρίζοντας υπολήψεις αδιαφορώντας για το αποτέλεσμα. Το ειρωνικό βέβαια είναι ότι οι ίδιοι ακριβώς παράλληλα με τις επώνυμες αποκαλύψεις τους είναι έτοιμοι να σκίσουν τα ιμάτια τους στο δικαίωμα τους στην ...ανωνυμία! Όσο για τη γλώσσα και τα Ελληνικά τους λυπάμαι που το λέω αλλά τώρα καταλαβαίνω γιατί πολλοί από αυτούς αποτύχαν σαν δημοσιογράφοι.

Αλλά ας πιάσουμε τα πράγματα ένα ένα, πρώτον κανένας δεν είναι ένοχος μέχρι να αποδειχθεί με στοιχεία η ενοχή του. Δεύτερο, οι νόμοι περί προσωπικών δεδομένων δεν φτιάχτηκαν για να καλύψουν τον εγκληματία αλλά τους γύρω του. Δεν έχω καμιά διάθεση να καλύψω το όνομα κανένα παιδεραστή αλλά δυστυχώς αυτοί οι άνθρωποι ή απάνθρωποι όπως θέλετε τους αποκαλείτε, έχουν καλύψει την φύση τους και τα εγκλήματά τους πίσω από κατά τα άλλα σεβάσμιες και ευυπόληπτες οικογένειες με παιδιά και εγγόνια που σαν δημοσιογράφος είμαι υποχρεωμένος να τους προστατεύσω. Ξέρετε πόσα παιδιά τέτοιων οικογενειών έχουν οδηγηθεί στην αυτοκτονία; καταλαβαίνετε γιατί λοιπόν φτιάχτηκε αυτός ο νόμος; δεν μπορείς για παράδειγμα να κατηγορείς τον κάθε αθλητή για ντοπάρισμα χωρίς στοιχεία μόνο και μόνο για να αποδείξεις τη μοναδικότητα των πληροφοριών σου και βέβαια εδώ ανέφερα μόνο μερικά σημεία από τα με λύπη μου ομολογώ πάρα πολλά αρνητικά που βρήκα σε αυτά τα 'δημοσιογραφικά' blogs. Εκείνο βέβαια που με κούρασε ήταν το ...περιμένετε σε λίγο έρχεται η αποκλειστικότητα. Αυτή είναι η λογική της κλειδαρότρυπας που κάθε άλλο εκτός από εγκυρότητα δηλώνει. Κάτι άλλο που με ενόχλησε με κάποια από αυτά ήταν η μονομανία τους εναντίων συγκεκριμένων ανθρώπων αφήνοντας ακόμα και μένα που ζω μακριά από την Ελληνική καθημερινότητα με την υποψία ότι ενεργούν εντεταλμένα από συγκεκριμένους.

Ανάφερα προηγουμένως τα Ελληνικά των περισσοτέρων. Εκεί παραδέχομαι ότι έμεινα άφωνος. Ένας από τους λόγους και το έχω αναφέρει συχνά που ξεκίνησα αυτό το blog ήταν η φοβία μου ότι χάνω την επαφή μου, τουλάχιστον την γραπτή με τα Ελληνικά, μια γλώσσα πανέμορφη και τρομακτικά πλούσια. Δημοσιογράφοι του εβδομήντα που θυμάμαι εγώ εκτός από μαθήματα δημοσιογραφίας δίναν και μαθήματα Ελληνικών, τα κείμενα τους από μόνα τους ήταν δοκίμια γλώσσας και θα αναφέρω δύο μόνο ονόματα ιδεολογικά αντίθετων δημοσιογράφων, της Ελένης Βλάχου και του προσωπικού μου μέντορα, του Χρυσοστομίδη, του πατέρα του σημερινού γνωστού δημοσιογράφου και για κάποιους γνωστό και σαν Αντήνωρ από το Αντί. Πολλοί λοιπόν βρήκαν την δημοσιογραφική ευκαιρία να αρθρογραφήσουν σε αυτά τα blogs συχτηρίζοντας την άτιμη κοινωνία και τα κυκλώματα που δεν τους άφησαν να γίνουν δημοσιογράφοι παρ' όλες τις προσπάθειες τους και με έναν από αυτούς μάλιστα είχα και μια έντονη αντιπαράθεση. Κείμενα με απαράδεκτα ελληνικά, με γλαφυρότητα που θύμιζε έκθεση μαθητού της πέμπτης δημοτικού, πλημμυρισμένα με το εγώ τους και χωρίς να λένε τίποτα στο τέλος που απορούσαν γιατί δεν μπορούσαν να βρουν δουλειά σε εφημερίδα. Προσωπικά ένιωσα ότι και μόνο η απόρριψή τους αποδεικνύει ότι τελικά ο Ελληνικός τύπος έχει ακόμα ελπίδες! Αλλά δυστυχώς βρήκαν φιλοξενία στα ...'δημοσιογραφικά' blogs!

Βλέπετε λοιπόν ότι και η άλλη πλευρά έχει τις παιδικές της αρρώστιες που εάν δεν τις ξεπεράσει εκείνοι θα χάσουν το τραίνο της πληροφόρησης και της διάρκειας και πιθανώς της προσωπικής καταξίωσης που τόσο αποζητούν. Όσο για τα λεφτά το συντομότερο που θα καταλάβουν ότι είναι σχεδόν αδύνατο να βγάλουν λεφτά από ένα blog και τις αποκλειστικά ελληνικές επισκεψημότητες το καλύτερο γι αυτούς. Συνήθως τα site που βγάζουν λεφτά, προσοχή είπα sites και όχι blogs, είναι αυτά που έχουν να πουλήσουν ένα προϊόν ακόμα κι όταν αυτό λέγεται Τριανταφυλλόπουλος.

Και φτάσαμε στον 'δημοσιογράφο.' Την γνώμη μου για τον συγκεκριμένο την έχω πει και εκφράσει με διάφορους τρόπους και εδώ και αλλού, αυτό όμως δεν αναιρεί ότι έκανε την σωστή ενέργεια δημιουργώντας ένα e-zine και μάλιστα ένα καλοφτιαγμένο και πολύ προσεγμένο e-zine. Αυτό που θα πρέπει όμως να καταλάβετε όλοι σας είναι ότι ένα e-zine έχει πολύ δουλειά και την ανάγκη στελέχωσης σε επίπεδο εφημερίδας σε όλα τα επίπεδα. Μπορεί να μην χρειάζεται τυπογράφους αλλά χρειάζεται ITs και προγραμματιστές που πρέπει να βρίσκονται συνέχεια σε ετοιμότητα ειδικά ένα e-zine με συνεχόμενη ροή. Το εάν οι δημοσιογράφοι που συμμετέχουν στο συγκεκριμένο θεωρούνται, αντιμετωπίζονται και πληρώνονται σαν δημοσιογράφοι αυτό είναι μια διαφορετική ιστορία. Παράλληλα τα e-zine ελέγχονται και διέπονται από όλους τους νόμους που καλύπτουν τον τύπο αλλά παράλληλα έχουν και τα ίδια δικαιώματα και τα έσοδά τους πάλι εξαρτώνται από τις πωλήσεις του προϊόντος και όχι από τις ειδήσεις. Ακόμα και e-zine επιπέδου ABC δεν έχουν τόσες διαφημίσεις ώστε να καλύψουν τα έξοδά τους. Στην Ελλάδα αυτοί που ξεκίνησαν πολύ πετυχημένα πάντα κατά την άποψή μου τα e-zine ήταν οι αθλητικογράφοι, ο Τριανταφυλλόπουλος ήταν ο πρώτος που πέρασε σε ολόκληρο το πακέτο και ελπίζω να βρεθούν και άλλοι να τον μιμηθούν γιατί ο πλουραλισμός είναι το πιο σημαντικό στοιχείο της δημοκρατίας.

Όσο για τον υπουργό δικαιοσύνης θα τον συμβούλευα να ασχοληθεί περισσότερο με την ομάδα καταστολής ηλεκτρονικού εγκλήματος, δίνοντας τους περισσότερα χρήματα για προσωπικό και εργαλεία γιατί δυστυχώς οι εγκληματίες - που και βέβαια υπάρχουν στο ίντερνετ – είναι πάντα καλύτερα ενημερωμένοι και εξοπλισμένοι. Παράλληλα θα μπορούσε να οχυρώσει και να καλύψει αυτή την ομάδα με ένα καλύτερο νομικό πλαίσιο γιατί οι πραγματικοί κακοί του διαδικτύου είναι κάποιοι σαν τους εκατοντάδες παιδεραστές και όχι οι bloggers.

************************

Σας κούρασα σήμερα και φανταστείτε ότι δεν τελείωσα με αυτά που ήθελα να πω, ήδη φαντάζομαι χαμόγελο στο πρόσωπο του τρυφερού Φοίβου και να μου λέει ...τι τα θέλεις τώρα και ασχολείσαι; Αλλά θα ...τα ξαναπούμε σύντομα!

************************

e-zine! Ρωξάνη τι λες; Μήπως πρέπει να το ...ξανασυζητήσουμε;

************************

Και εγώ και η Δάφνη σας ευχαριστούμε όλους για τις ευχές σας! Και ελπίζουμε να σας δούμε και ...από κοντά!!!

************************

H φωτογραφία για να δείτε ότι έχουμε και ήλιο και ...καλοκαιρι αλλά πολύ περισσότερο για να δείτε ότι έχουμε ...πράσινο!

************************

πολύ φοβάμαι ότι θα σας ταλαιπωρήσω και με συνέχεια μιάς και θέλω να πω μερικά πράγματα ακόμα, αλλά θα σας αποζημιώσω σύντομα μιας και έχω καινούργια παιδική ιστορία!!!