Λίγα λόγια περί μετοίκισης στη Φιλανδία – Μέρος Ι

Πριν από λίγο πήρα το εβδομαδιαίο μου mail υποψήφιου για μετοίκηση στη Φιλανδία από Ελλάδα. Για άλλη μια φορά αφενός προσπαθώ να νιώσω και να καταλάβω τα αδιέξοδα που ωθούν νέους ανθρώπους απελπισμένα να ψάχνουν λύσεις στη μετοίκηση στην αρκτική Φιλανδία και αφετέρου να δώσω όσες περισσότερες πληροφορίες μπορώ. Αλλά πολύ φοβάμαι οι πληροφορίες δεν φτάνουν, για να μετοικήσεις σε μια ξένη χώρα χρειάζονταν πολλά περισσότερα από μερικά links γραφείων ευρέσεως εργασίας ή πληροφοριών του πως δουλεύει το σύστημα και σίγουρα πολλά περισσότερα από το πόσοι Έλληνες και πως ζουν στη Φιλανδία.

Κατ’ αρχή ευχαριστώ πάρα πολύ για τα ευγενικά σας mail ή μηνύματα στο facebook και να είστε σίγουροι ότι οι περιγραφές σας για την κατάσταση στην Ελλάδα είναι πολύ παραστατικές ώστε να αντιλαμβάνομαι απόλυτα τι συμβαίνει και όσα οδηγούν στην απόφασή σας. Σας ευχαριστώ πολύ για τα καλά σας λόγια για μένα και το blog μου, με τιμάτε ιδιαίτερα παρ’ όλο ότι το ενημερώνω σπάνια το τελευταίο καιρό.

Αλλά ας επιστρέψουμε στο θέμα μας. Χάρις σε ένα ζευγάρι – με τρίχρονο παιδί – που μετοίκησε πετυχημένα πριν από μερικούς μήνες και κατά κάποιο τρόπο σηματοδότησαν το κύμα εξόδου τα ζευγάρια που μου στέλνουν αυτά τα mails τα έχω χωρίσει σε κατηγορίες. Για να μην το ξεχάσω, αναφέρομαι σε ζευγάρια γιατί το καινούργιο και αξιοσημείωτο με αυτό το κύμα σε σύγκριση παλαιοτέρων σποραδικών mails για μετοίκηση στη Φιλανδία είναι ότι πρόκειται για ζευγάρια με μεγάλο ποσοστό ανάμεσα τους με παιδιά. Στο παρελθόν το μεγαλύτερο ποσοστό ήταν …love refugees, τώρα είναι οικογένειες. Μια άλλη σημαντική διαφορά είναι η ηλικίες, ενώ στο παρελθόν ήταν γύρω στα είκοσι με τριάντα τώρα είναι μετά τα τριάντα με έναν που με συγκλόνισε μιας και ήταν συνομήλικος μου.

Λοιπόν, η πρώτη κατηγορία είναι αυτή που το σκέφτονται και ζητάνε πληροφορίες. Αυτή η ομάδα προσπαθεί απλά να καλύψει πιθανότητες χωρίς στη πραγματικότητα να έχει κανένα σκοπό να μετοικήσει. Φαίνεται από τα γραφόμενα τους. Το λυπηρό με πολλά από αυτά τα mails και που και πάλι φαίνεται στα γραφόμενα τους είναι τι ένα μεγάλο ποσοστό προσπαθεί να ξεφύγει από δάνεια σε τράπεζες ή οφειλές στο κράτος. Αυτοί θα πρέπει να γνωρίζουν ότι το μεγαλύτερο μέλος της Ευρώπης συμπεριλαμβανομένων και χωρών που δεν ανήκουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση ανήκουν στο σύμφωνο του Μaastricht άρα η …πολιτεία τους στους ακολουθεί όπου και να πάνε. Παράλληλα οι τράπεζες με διακρατικές και ιδιωτικές συμφωνίες λειτουργούν και πέρα του Μaastricht όπως στη περίπτωση του Ηνωμένου Βασιλείου που υπήρξε παράδεισος οικονομικών φυγάδων μέχρι το τέλος της δεκαετίας του 80. Έτσι οι οφειλές μέσω Visa, Mastersή οτιδήποτε άλλο θα σας βρουν όπου και να πάτε αργά ή γρήγορα.

Η δεύτερη κατηγορία θέλει να μετοικήσει αλλά κάτι τους κρατάει πίσω τουλάχιστον «προς το παρών.» Αυτή η κατηγορία είναι του ουδέν μονιμότερο του προσωρινού και αυτό το κάτι συνήθως είναι γονείς με …ευαίσθητη υγεία. Λυπάμαι που το λέω αλλά πολύ σπάνια φεύγουν. Το λυπάμαι έγκειται στο ότι πολλοί από αυτούς υποφέρουν και πραγματικά θα μπορούσαν να κάνουν πολλά εκτός Ελλάδας ξεφεύγοντας από επιλογές που τους επιβάλουν χωρίς την συμμετοχή τους.

Η Τρίτη κατηγορία είναι αυτή που ναι μεν κάποια στιγμή θα μετοικίσει αλλά δυστυχώς κουβαλάει όλα αυτά τα στοιχεία που δημιουργούν στερεότυπα και που στις περισσότερες περιπτώσεις θα τους οδηγήσει σε άδοξη επιστροφή ή στη μιζέρια της άδοξης παραμονής. Γι αυτή τη κατηγορία έχω να πω πολλά πράγματα κι όσο ακραία μερικές φορές ακούγονται είναι πέρα για πέρα αληθινά. Σας βεβαιώνω τα έχω δει με τα ίδια μου τα μάτια τα περισσότερα. Σε κάποια από αυτά έχω αναφερθεί και στο παρελθόν.

Η Ελλάδα δεν είναι το κέντρο του κόσμου και παρ’ όλα αυτά που σας τάισαν δεν είναι η αρχή και το τέλος του πολιτισμού και σίγουρα δεν πηγαίνετε στο εξωτερικό για να μάθετε τους βαρβάρους που ζούσαν στις σπηλιές να τρώνε με μαχαιροπήρουνα. Αν προσθέσουμε σε αυτά το ότι η Ελλάδα είναι η καλύτερη χώρα στο κόσμο τότε πολύ σωστά οι ντόπιοι θα σας πουν γιατί στο διάολο ήρθατε εδώ; Αν θεωρήσετε ότι θα σας μεταχειριστούν και θα σας αντιμετωπίσουν καλύτερα από τους Αλβανούς ή τους Σομαλούς επειδή έτσι μάθατε στην Ελλάδα, κάνετε λάθος. Εδώ είσαστε και Αλβανοί και Σομαλοί.

Ο κάθε λαός έχει την εθνική του υπερηφάνεια και καλά κάνει και οι Φιλανδοί θεωρούν αξιόπιστα μόνο τα Φιλανδικά πτυχία γι’ αυτό μην περιμένετε να σας στρώσουν κόκκινο χαλί επειδή βγάλατε το Deere!!! Το ίδιο ισχύει και για την επαγγελματική προϋπηρεσία. Α, για να μην το ξεχάσω, η κομπίνα με τα επιδοτούμενα προγράμματα – μου διαφεύγει το όνομα που εξελληνισμένα χρησιμοποιείται συχνά για τους επιδοτούμενους του δημόσιου – και που χώθηκε όλη η Ελλάδα και φυσικά διακόρευσαν οι Έλληνες πολιτικοί δεν θεωρούνται προϋπηρεσία.

Ο πρώτος στόχος σου δεν είναι να βρεις τα βοηθήματα που δικαιούσαι και πως θα τα πάρεις γιατί τα αποτελέσματα αυτού του είδους μεταναστών το πληρώνουν αυτοί που πραγματικά έχουν ανάγκη αυτά τα βοηθήματα αυτή τη στιγμή. Και θα το εξηγήσω. Τα τελευταία χρόνια πολλοί μετανάστες όχι απλά εκμεταλλευτήκαν αυτά τα βοηθήματα αλλά βίασαν το σύστημα με αποτέλεσμα από τη μια πλευρά να αλλάξουν νόμοι που κάνουν πιο δύσκολο να τα πάρεις αλλά και παράλληλα αύξησαν την εχθρότητα και εντείνουν τα στερεότυπα των ντόπιων προς τους ξένους. Αλλά το χειρότερο είναι ότι υπάρχουν εκατοντάδες που πραγματικά τα έχουν ανάγκη και τα στερούνται αυτή τη στιγμή έτσι που άλλαξαν – και αλλάζουν συνέχεια - οι νόμοι. Πριν από μερικά χρόνια η ένδειξη πολίτης της Ευρωπαϊκής Ένωσης ήταν αρκετή για να σε βάλει στο σύστημα. Σήμερα αυτό ξεχάστε το. Τώρα για να μπεις στο σύστημα δεν διαφέρει από τη διαδικασία του Αλβανού, απλά οι Ευρωπαίοι πολίτες έχουν περισσότερο χρόνο να οργανωθούν γιατί απλά δεν χρειάζονται βίζα εισόδου στη χώρα. Αλλά αυτός ο χρόνος δεν είναι απεριόριστος είναι μόνο οι τρεις «τουριστικοί» μήνες. Ξεχάστε λοιπόν τα «μα είμαι Ευρωπαίος πολίτης!»

Αν περιμένετε να βρείτε τους Έλληνες που ζουν εδώ να σας περιμένουν με ανοιχτές αγκαλιές για να σας βοηθήσουν άμεσα …χαθήκατε. Η «οργανωμένη» κοινότητα είναι για τα πανηγύρια, literally όπως λένε και οι εγγλέζοι. Άντε να βγάλουμε πρόεδρο για να ζητιανεύει τα τριάντα ευρώ συνδρομή και να προσπαθεί να πάρει καμιά επιχορήγηση για να την επενδύσει στο να φέρει κάποιο τυχάρπαστο αστεράκι του Ελληνικού «Ελλάδα έχεις ταλέντο» για να προωθήσει τον Ελληνικό πολιτισμό – μας πρήξανε οι γελοίοι με τα SMS - !!! Στα ενδιάμεσα προσπαθούμε να κάνουμε και Ελληνικό σχολείο για να …βολέψουμε ημέτερη … «δασκάλα» προσπαθώντας σε άθλια Ελληνικά με επιστολή να πείσουν τα Ελληνικά υπουργεία εξωτερικών και παιδείας – έχω δει την επιστολή – τονίζοντας την ανάγκη του «δασκάλου» να έχει επίγνωση του εθνικού ρόλου παίξει. Ο φοίνικας έλειπε!!!

Αν θέλετε λοιπόν πληροφορίες για τα χαρτιά που χρειάζεστε, για τις διαδικασίες και τις απαραίτητες κινήσεις που πρέπει να κάνετε απλά κοιτάξτε τα site του υπουργείου εσωτερικών και εργασίας. Όσο για τους έλληνες επιχειρηματίες – δει πιατάδες – δεν είναι ανάγκη να έρθετε όλη την απόσταση για να δουλεύετε σαν σκλάβοι, κάντε το στην Ελλάδα. Τις περισσότερες φορές σας βλέπουν σαν φρέσκο κρέας, φτηνό εργατικό δυναμικό και ανυπεράσπιστο εργάτη/δούλο. Η συμβουλή μου είναι καλύτερα σε Φιλανδό που καθαρίζει χιόνι ή σε Τούρκο που φτιάχνει κεμπάπ. Φυσικά υπάρχουν και αξιόπιστοι Έλληνες επιχειρηματίες αλλά πόσους μπορούν να προσλάβουν, ακόμα και αυτοί που διατηρούν μεγάλες επιχειρήσεις. Από τη μια έχουν ανάγκη και ντόπιο εργατικό δυναμικό λόγο της γλώσσας, από την άλλη δεν θέλουν να δημιουργήσουν γκέτο. Αφήστε που κάποιοι έχουν δει και την κακή πλευρά του Έλληνα και έχουν κάνει αρχή τους δύσκολα να προσλαμβάνουν συμπατριώτες.

***********************************************

Επειδή τράβηξε πολύ …αυτό είναι το πρώτο μέρος θα επανέλθω σύντομα για το δεύτερο και με ποιο συγκεκριμένα πράγματα για τη Φιλανδία μιας και όπως ήδη ανέφερα τα τελευταία χρόνια και ειδικά τα τελευταία δύο έχουν αλλάξει πολλά πράγματα. Με της εκλογές σε ένα μήνα και τους Φιλανδούς φασίστες πιθανώς τρίτο κόμμα θα έχουμε ακόμα περισσότερε αλλαγές στο άμεσο μέλλον.

***********************************************

Στη φωτογραφία, η καινούργια μου γειτονιά στο κέντρο του Ελσίνκι πριν από δύο βδομάδες

***********************************************

Και κάτι για τους φίλους μου. Παλεύω!