Φιλανδικός χειμώνας και ένας πρησμένος καρπός!

Από την αρχή αυτού του blog, και φαντάζομαι αρκετά συχνά εχω επαναλάβει πόσο πολύ μου αρέσει αυτή η χώρα το χειμώνα. Αυτό δεν αποκλείει δυο πράγματα, ότι δεν παραπονιέμαι για το κρύο, το λασπωμένο χιόνι, τον πάγο στους δρόμους που μου έχει χαρίσει αρκετές τούμπες και τον αριθμό των ρούχων που χρειάζεται να φοράω κάθε φορά, η για το πόσο εκνευρίζομαι κάθε φορά που ξεχνάω το καπέλο μου στο σπίτι.

Από την άλλη το ότι μου αρέσει εμένα ο χειμώνας δεν μειώνει την ομορφιά όλων των άλλων εποχών, πρώτα από όλα γιατί ακριβώς τις καταλαβαίνεις, τις νιωθεις τις αλλαγές. Το φθινόπωρο εδώ είναι πραγματικά φθινόπωρο και η βόλτα στο δάσος είναι πραγματική απόλαυση, ή άνοιξη είναι σαν παραμύθι με όλα τα λουλούδια να μπουμπουκιάζουν και τώρα πια οι δραπετεύεις μου στο εξοχικό το καλοκαίρι δίπλα στη λίμνη δεν τις αλλάζω με τίποτα.

Ο χειμώνας για μένα όμως είναι κάτι μαγικό και έχει να κάνει με πολλά μικρά και μεγάλα πράγματα και είναι κρίμα ότι οι περισσότεροι φίλοι μου που με έχουν επισκεφτεί και όσοι σχεδιάζουν να με επισκεφτούν, συμπεριλαμβανομένων και φίλων bloggers, τυχαίνει να έρθουν πάντα καλοκαίρι ή προς το τέλος της άνοιξης, οπότε χάνουν αυτή τη μαγεία.

Βέβαια το καταλαβαίνω ότι το άκουσμα των θερμοκρασιών τρομάζει παρ’ όλες τις διαβεβαιώσεις μου ότι με το κατάλληλο ντύσιμο δεν είναι τίποτα ή τουλάχιστον είναι πολύ πιο άνετα στους -30 εδώ από όσο είναι στους +40 στην Αθήνα! Και βέβαια θα μου μείνει αξέχαστη μια επισκέπτης πριν από μερικά χρόνια που όταν είδε στο θερμόμετρο ότι η θερμοκρασία ήταν -27 αρνήθηκε να βγει από το σπίτι για τρεις μέρες!

Την τελευταία βδομάδα έλειψα εκτός Ελσίνκι και μέχρι τις εκλογές θα λείπω κατά περιόδους – το ταξίδι στη Λαπωνία αναβλήθηκε υποχρεωτικά για μετά τις εκλογές – προς το παρόν περιορίζομαι σε ταξίδια στη νότια Φιλανδία δουλεύοντας για υποψήφιους των κομμάτων. Σε αυτές τις εκλογές δεν ασχολούμαι πια με μεμονωμένους υποψήφιους αλλά με τα κόμματα γιατί η αλήθεια είναι ότι βαρέθηκα να κάνω τη babysitter στα καπρίτσια και στα εγώ του κάθε υποψήφιου. Σε λίγες μέρες θα ξεκινήσω μια σειρά από άρθρα στο Ovi magazine για τις φιλανδικές εκλογές και παράλληλα θα περάσω κι εδώ μια σύντομη εισαγωγή για τα φιλανδικά κόμματα.

Έτσι λοιπόν αυτή τη βδομάδα βρέθηκα από το δυτικό σε όλη τη σημασία Turku, μέχρι το ανατολικό Kuopio, φημισμένο για τα πιο καλά makara (λουκάνικα) της Φιλανδίας και το ...ψαρόψωμο! εδώ σας μπέρδεψα λιγάκι αλλά φανταστείτε ότι αντί για ελιόψωμο η τυρόψωμο, ψωμί σε σχήμα καρβελιού, παραγεμισμένο με μικρά ψάρια από τις λίμνες.

Δυστυχώς και λόγω δουλείας που αυτή τη στιγμή βρίσκεται στην πρώτη της φάση, δεν είχα την ευκαιρία να κάνω τίποτα περισσότερο από το να συμμετάσχω σε σειρά από συμβούλια, φαγητό με τοπικούς τομεάρχες των κομμάτων και τέλος μπίρα το βράδυ σε τοπικά pubs που θυμίζουν ταινίες του Kaurismaki. Επειδή οι επισκέψεις μου θα συνεχίσουν τις επόμενες εβδομάδες μέχρι τις εκλογές θα σας γράψω περισσότερες λεπτομέρειες. Στο θέμα 'γράφω' αυτη τη στιγμη αντιμετωπίζω και μια ...αντικειμενική δυσκολία που θα εξηγήσω παρά κάτω.

Το προηγούμενο Σαββατοκύριακο επιστρέφοντας με περίμενε μια έκπληξη που μάλλον βγάζει αληθινό τον αγαπητό Μαύρο Γάτο και την πρόβλεψη που άφησε στο τελευταίο post και εμένα με άφησε μπαταρισμένο στο αριστερό μου χέρι μια ολόκληρη εβδομάδα και σχεδόν ανίκανο να κάνω πολλά πράγματα γιατί είμαι αριστερόχειρας. Επιστρέφοντας από την συνηθισμένη μου βραδινή βόλτα στο δάσος βρέθηκα αντιμέτωπος με έναν μαινόμενο Jarmo που χωρίς να πει τίποτα πετάχτηκε από πίσω μου και με χτύπησε με ένα κλαδί στο αριστερό πλευρό. Ώσπου να καταλάβω τι συμβαίνει έφαγα το δεύτερο χτύπημα στο καρπό του αριστερού μου χεριού καθώς προσπαθούσα να φυλαχτώ. Την ίδια στιγμή και επειδή ούρλιαζε βγήκε έξω ένας γείτονας και τον ακινητοποιήσαμε. Σε λίγο ήρθε η αστυνομία και με τη βοήθεια του αστυνόμου γείτονα επιτέλους πέσαν οι ανάλογες μηνύσεις και από ότι έμαθα σήμερα που επέστρεψα το δικαστήριο είναι την τρίτη. Εγώ βέβαια την πάτησα με ένα έντονο πρήξιμο αλλά η αλήθεια είναι ότι ο άνθρωπος ήταν να τον λυπάσαι και βέβαια αυτή του τη βλακεία πρόκειται να την πληρώσει πολύ ακριβά. Εμένα με πήγαν στο νοσοκομείο για να δούνε τι έγινε και τον ίδιο τον οδηγήσανε αμέσως στο τμήμα. Ο γείτονας αστυνόμος μου είπε αργότερα που ήρθε να με δει ότι έκλαιγε συνέχεια φωνάζοντας ότι τον καταστρέψαμε και θα μας εκδικηθεί. Η αστυνομία ειδοποίησε την γυναίκα του η οποία εξήγησε ότι τον έχει διώξει από το σπίτι από τον Νοέμβριο που έμαθε ότι ζει με μια άλλη γυναίκα. αρνήθηκε να κάνει οτιδήποτε για να τον βοηθήσει και παρέπεμψε στον πατέρα του ο οποίος ακόμα ζει σε ένα μικρό χωριό στην ανατολική Φιλανδία. Παράλληλα και με υποκίνηση του γείτονα αστυνόμου, η αστυνομία ήρθε σε επικοινωνία με την Leena η οποία έπαθε ένα μικρό σοκ ακούγοντας τις εξελίξεις και του έκανε μήνυση που συμπεριλαμβάνει από κακοποίηση μέχρι κλοπή και καταστροφή περιουσίας.

Για την κλοπή δεν νομίζω ότι θα συμβεί τίποτα γιατί έτσι κι αλλιώς η ίδια τον έβαλε στον τραπεζιτικό της λογαριασμό αλλά επειδή εδώ Σκανδιναβία και το θέμα οικογενειακή βια έχει πάρει διαστάσεις τα τελευταία χρόνια νομίζω ότι θα την βρει από κει αν προσθέσουμε και την επίθεση του προς έμενα. Η Leena φυσικά δεν έχει σταματήσει να ζητάει συγνώμη παρ’ όλες τις διαβεβαιώσεις μου ότι αυτό που έγινε δεν έχει σχέση με την ίδια αλλά με την τρέλα ενός ανθρώπου που δυστυχώς η ίδια την πλήρωσε πολύ πιο ακριβά, παράλληλα νομίζω ότι αυτό που έγινε απομυθοποίησε και τα τελευταία σημάδια του που είχε μέσα της.

Και τώρα άλλα νέα. Με την επιστροφή μου με περίμενε ένα γράμμα από το αμερικάνικο περιοδικό, Poets and writers το οποίο μου κάνει την τιμή να κάνει μια μικρή παρουσίαση σε μένα και τη δουλειά μου τονίζοντας τα όσα εχω κάνει τα τελευταία χρόνια για την διάδοση της φιλανδικής λογοτεχνίας και ποίησης. Και μέχρι εδώ όλα καλά και υπέροχα μέχρι που παρατήρησα ότι με θεωρούν ...Φιλανδό!!! έτσι το σκέφτομαι σοβαρά να κάνω την χάρη σε κάποιους φίλους που με δουλεύουν για πάνω από δεκαετία τώρα και να αλλάξω το όνομα μου σε ...Thanassen! Ξέχωρα από αυτό, η τιμή είναι μεγάλη και από ότι βλέπω αυτή θα είναι μια ...πολύ καλή χρονιά, και το έχει δείξει από την 1η Ιανουαρίου.

Το περιοδικό FREE! έβγαλε χτες το δεύτερο τεύχος του και το Agenda ετοιμάζει πυρετωδώς το καινούργιο με τον Asa να χρειάζεται μόνιμα ...οξυγόνο!!!

Η Δάφνη ζωγράφισε ...κάτι, που μου είπε ότι αυτό είναι το σπίτι μας, αυτό είναι ο ήλιος και αυτό είναι ο μπαμπάς ...καγκουρό και αφού μου το έκανε δώρο, το έβαλε στο σακίδιο της!!! Όταν την ρώτησα γιατί δεν μου το δίνει αφού το ζωγράφισε για μένα η απάντηση ήταν αφοπλιστική, το ζωγράφισα για σένα αλλά είναι ...δικό μου! Σε δέκα μέρες αρχίζουν οι χειμερινές διακοπές στα σχολεία κι έτσι της πήραμε σκι, ανάλογα του μεγέθους της και σας πληροφορώ ότι κάνει πρακτική ακόμα και στο κρεβάτι μας βάζοντας όλα τα μαξιλάρια να κάνουν ...λόφο!

*************************************

Οι σημερινές φωτογραφίες είναι από το Ελσίνκι σήμερα το μεσημέρι που είχα μια δουλειά στο κέντρο. Αυτή είναι η μαγεία που σας λέω και δεν νομίζω ότι χρειάζονται λόγια...

*******************************

Τέλος θα ήθελα να πω ένα αντίο σε ένα πολύ γλυκό άνθρωπο που έφυγε, μητέρα πολύ αγαπημένης φίλης που για κάποιο δικό της λόγο μου έδειξε πολλές φορές την αγάπη της και με σκεφτόταν ακόμα κι όταν η Alzheimer της είχε στερήσει το δικαίωμα στην ανάμνηση και να την ευχαριστήσω εκεί που βρίσκεται όταν ακόμα και στο έλος της αρρώστιας της θυμόταν την ...τελευταία μου επιθυμία!