Μια αποκαλυπτική ...πυραμίδα!

Τον τελευταίο καιρό προσπαθώ να γράφω ένα post την εβδομάδα και αυτό οχι απαραίτητα με επιτυχία, έτσι τους τελευταίους μήνες έχασα μια σειρά από επεισόδια που συμπεριλαμβάνανε θεωρητικούς blog-καβγάδες, πυραμίδες των πέντε και αποχωρήσεις.

Για τους blog-καβγάδες δεν εχω να πω τίποτα, στο παρελθόν έμπλεξα κι εγώ σε δυο τρεις και μάλλον απογοητεύτηκα περιμένοντας συζήτηση και αντιμετωπίζοντας μονολόγους. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι τους κρίνω αρνητικά, απεναντίας αποδεικνύουν πόσο ζωντανή είναι η blog-σφαίρα και παράλληλα μου δόθηκε η ευκαιρία να γνωρίσω και κάποιους πολύ αξιόλογους ανθρώπους που σταδιακά από alias πήρανε μορφή, γίνανε πρόσωπα με όνομα που συνεχίσαμε την συζήτηση μας ή καλύτερα την γνωριμία μας σε πιο προσωπικό επίπεδο και αυτό τουλάχιστον ανταμείβει εμένα για την συμμετοχή μου στον κόσμο των blogs.

Λιγότερο από ένα χρόνο μετά το πρωτο μου post περιμένω τους πρώτους επισκέπτες – ο Derek δεν μετράει, ήταν Ovi πριν το blog – στις αρχές του Μάρτη, που θα χαρώ πολύ να τους γνωρίσω την Φιλανδία μου, - το ‘μου’ απαραίτητο γιατί ο καθένας μας έχει διαφορετική εικόνα από την κάθε χώρα ακόμα και από αυτήν που καταγόμαστε. Και θα συνεχιστεί με δυναμική ‘Βελγίδα’ και στο τέλος σκέφτομαι μήπως πρέπει να οργανώσουμε μια blog-συνάντηση στο Ελσίνκι!

Και μιας και μιλάμε για φίλους στην τελευταία βόλτα που έκανα στα blogs φίλων ανακάλυψα απουσίες ή καλύτερα αποχωρήσεις και συνδυάζοντας το με την ‘πυραμίδα’ που χτίζεται με τα ‘πέντε πράγματα που δεν ξέρατε για μένα’ δεν μπορούσα να αποφύγω από το να σκεφτώ ότι κάποιοι από αυτούς στη πραγματικότητα ξεγυμνώσαν την ψυχή τους δίνοντας και πέντε και δέκα στοιχεία από τη ζωή τους. Μιλάω για τον gelial και ότι συνέβηκε που τον οδήγησε στη απόφαση του να κλείσει το blog ‘από το γραφείο’, μιλάω για την γλυκιά siegmundshof που κάποια βράδια κάναμε το blog της chat-room βγάζοντας τις πιο κρυφές σκέψεις και επιθυμίες μέσα από ταινίες και μουσική, μιλάω για το μοναδικό μορτάκι που με το τρόπο της έγινε η αίτια να γράψω post και άρθρο στο Ovi magazine, μιλάω για την αγαπημένη μου φίλη το Ηλιόδεντρο που με τους στοίχους της μίλησε στα όνειρα μου.

Βλέπετε έβαλα ήδη τέσσερα από τα πέντε ονόματα από φίλους που δώσανε παραπάνω από πέντε στοιχεία από τον εαυτό τους και βρέθηκαν δυστυχώς αντιμέτωποι με αυτές ακριβώς τις αλήθειες τους που ‘εκδοθήκανε’ και στρεβλωθήκανε με το χειρότερο τρόπο από άλλους.

Έτσι λοιπόν φτάνουμε στα πέντε στοιχεία που ζητάτε από εμένα. Στους δέκα μήνες που γράφω αυτό το blog καθώς και στη συμμετοχή μου σε αλλά blogs κατά κάποιο τρόπο εχω ‘αποκαλυφθεί’, όλοι ξέρετε τι σημαίνει για μένα η οικογένεια μου και ποσό χαζομπαμπάς είμαι, μάλλον ο πιο χαζομπαμπάς που υπάρχει στη γη. Ξέρετε πόσο αγαπώ τη δουλειά μου και τη ζωή μου στη Φιλανδία που μου δίνει την ευκαιρία να κάνω πράγματα που αγαπώ όπως μου δίνει τις κατάλληλες συνθήκες να ασχοληθώ με το γράψιμο, το διάβασμα, τη ζωγραφική και την μουσική. Ξέρετε ότι αγαπώ το θέατρο και το σινεμά. Ξέρετε ότι αγαπώ τα ταξίδια, από μικρός ψυχή φευγάτη, ότι αγαπώ τους ανθρώπους με Νιτσεϊκή διαστροφή και ότι παθιάζομαι με ότι κάνω.

Κάποιοι από εσάς πέρα από τα comments έχουν αποκτήσει και μια πιο προσωπική σχέση μαζί μου μέσω και πέρα των mails – που προσπαθώ να απαντώ όσο πιο γρήγορα μπορώ! – και ξέρουν ότι πέρα από το alias Ovi που οφείλεται στο περιοδικό Ovi magazine, ο Θάνος είναι ακριβώς το ίδιο πρόσωπο. Έτσι προσπαθώντας να βρω πέντε πράγματα που ΔΕΝ ξέρετε για μένα, κατέληξα στα πέντε πράγματα που δεν συνηθίζω να λέω για μένα και έχουν να κάνουν με αυτά που αγαπώ.

Και για να ξεκινάμε ανάποδα, όπως είπα αγαπώ το θέατρο και το σινεμά, αλλά ... αντιπαθώ την τηλεόραση, βλέπω πολύ σπάνια τηλεόραση και αυτό μόνο για να δω ειδήσεις, παρ’ όλα αυτά εχω μια σεβαστή συλλογή από ταινίες σε DVD και VHS που παρακολουθώ συνήθως μετά τις 2 τα ξημερώματα. Η συλλογή μου έχει τα πάντα από κλασικές ταινίες μέχρι σύγχρονες ταινίες δράσης και επιστημονικής φαντασίας, φυσικά συλλογή ολόκληρη από Bugs Bunny και συλλογές από Marx Brothers, Buster Keaton κ.α Αυτά βέβαια υπάρχουν σε μια καλά διαμορφωμένη video-θήκη. Στο γραφείο μου όμως σε μια πολύ εκλεκτή θέση και μακριά από τα μάτια των πολλών υπάρχει ....The complete star trek! Τα πάντα, από ταινίες μέχρι τα επεισόδια όλων των τηλεοπτικών σειρών, από το “original series” μέχρι το τελευταίο “enterprise” και ευτυχώς που κυκλοφορήσαν σε DVD και πιάνουν λίγο χώρο μιας και μιλάμε για τα περί 200 DVD!

Άλλη μου μεγάλη αγάπη είναι η μουσική. Νιώθω πολύ περήφανος για τη συλλογή μου σε βινύλιο και CDs που απαριθμεί σε μερικές χιλιάδες με δίσκους συλλεκτικούς και ηχογραφήσεις από συγκροτήματα η εκτελεστές πριν καν γίνουν γνωστοί, κάποιοι από αυτούς τους δίσκους δεν κυκλοφορήσαν ποτέ ή έχουν τραγούδια περισσότερα η διαφορετικά από αυτά που είχαν στην τελική τους μορφή. Όσοι έχετε ακούσει και το πρόγραμμα στο Ovi ξέρετε ότι συχνά παίζω και κομμάτια φίλων από όλο τον κόσμο. Οι μουσικές μου προτίμησης είναι γύρω από την Jazz, R&B, rock,, κλασική μουσική και ελληνική μουσική με μεγάλη αγάπη στον Χατζηδάκη, ο ίδιος δε παίζω φλάουτο και κιθάρα.

Την περίοδο λοιπόν που υπηρέτησα στον στρατό λόγο του φλάουτου με μαζέψανε στη μπάντα και έπαιζα ...κλαρίνο! Όχι ότι είχα ιδέα από πριν περί κλαρίνου, αλλά χάρις σε μερικά παιδιά και ειδικά σε έναν υπέροχο μπουζουξή τον Νίκο τον Τράκη που ψιθύριζε στο αυτί μου τον τόνο βρέθηκα να παίζω σε δεξιώσεις αξιωματικών!!! Το χειρότερο ήρθε όταν ένας ταξίαρχος είχε γνωρίσει την ... Πίτσα Παπαδοπούλου και όταν έμαθε ότι ο κλαρινίστας της την είχε εγκαταλείψει πήρα τη διαταγή να παίζω κάθε βράδυ σε σκυλάδικο στον Έβρο ...κλαρίνο συνοδεύοντας την!!! Έτσι στον πρωτο της δίσκο και στο τραγούδι «Μαρία» ο υποφαινόμενος ...παίζει κλαρίνο!!!

Πολλοί ξέρουν τις περιπέτειες που μου έχει χαρίσει η δουλειά μου και τα μέρη που εχω ταξιδέψει όλα αυτά τα χρόνια, αυτό που λίγοι ξέρουν είναι το πως εχω μπλέξει σε κάποιες από αυτές τις περιπέτειες. Έχω μηδενική αίσθηση προσανατολισμού. Είμαι ικανός να χαθώ μέσα στη γειτονιά μου και είμαι τυχερός που εχω φωτογραφική μνήμη και βάζω σημάδια. Η γυναίκα μου μερικές φορές λέει ότι κάποιο βράδυ θα βγω για βόλτα στο δάσος και θα με βρουν στη Ρωσία. Στις αρχές της δεκαετίας του 80 βρέθηκα σε κρατητήριο χώρας της ανατολής γιατί ...είχα περάσει κατά λάθος τα σύνορα!!! Και άντε να τους πείσεις μετά ότι δεν έκανα ...κατασκοπεία!!! Στα δε γεγονότα που ξεκίνησαν τον εμφύλιο στο Σουδάν και το βραβείο που μου φέρανε οι φωτογραφίες, έγινε γιατί έχασα τον δρόμο από το ξενοδοχείο που έμενα προς το κυβερνείο και βρέθηκα στη μέση των πρώτων αψιμαχιών!!! Έτσι λοιπόν όταν είσαστε μαζί μου καλύτερα να εμπιστευτείτε το... ένστικτο σας!!!

Κάτι που έχει γίνει πολλές φορές ο λόγος για να μου κάνουν πλάκα φίλοι και στη φοιτητική μου ζωή και έγινε η αιτία για πολλούς μπελάδες μιας και κανένας δεν με πιστεύει είναι ότι είμαι αλλεργικός στη μέντα! Και φανταστείτε ότι σπούδασα στην Αγγλία που η μέντα πάει ...παντού. Έτσι μέχρι και η οδοντοπάστα που χρησιμοποιώ είναι ...παιδική με γεύση κανέλα, ποτέ δεν μάσησα τσίχλα και δεν έφαγα σοκολάτα με μέντα. Η μέντα μου δημιουργεί την παράξενη αίσθηση της ναυτίας σε πολύ άσχημη μορφή. Φαντάζεστε λοιπόν ότι όλα τα ποτά μου σε όλα τα πάρτι στην αρχή της φοιτητικής μου ζωής είχαν μέσα .. μέντα. Έτσι χρειάστηκε να με κουβαλήσουν μερικές φορές στο νοσοκομείο μέχρι να σταματήσουν την πλάκα. Φανταστείτε την γυναίκα μου όταν την πρωτογνώρισα και της είπα ότι το ...φιλί αποκλείεται όσο μασάει ...τσίχλα!!!

Τέλος κάτι για την μεγάλη μου αγάπη. Βρέθηκα από πολύ μικρή ηλικία μόνος μου με ότι σημαίνει αυτό, το σοκ του θανάτου και της εγκατάλειψης και μου πήρε πολύ καιρό να συμβιβαστώ με μερικά από αυτά τα συναισθήματα. Όταν έμαθα ότι η γυναίκα μου ήταν έγκυος τρόμαξα, ή καλύτερα πανικοβλήθηκα γιατί όταν γεννήθηκε η Δάφνη ήμουν για τα κάλα πάνω από τα σαράντα και ότι και να κάνω ξέρω ότι οι στατιστικές υπερνικάνε στο τέλος τις επιθυμίες, πολύ περισσότερο για κάποιον σαν κι εμένα που πεισματάρικα έκανε μια ζωή αυτό που ήθελε περιμένοντας απλά ότι κάποια στιγμή θα πλήρωνε το αντίτιμο. Η σκέψη ότι αυτό το πλασματάκι που έπλενα στα χέρια μου λίγα λεπτά μετά την γέννηση της και που την έσφιγγα τόσο σφιχτά υπήρχε περίπτωση να ακολουθήσει τους περίεργους δρόμους που συχνά ακολούθησα με τρόμαξε και υπάρχουν στιγμές που ακόμη με τρομάζει. Γι αυτό περνάω μαζί της όλο μου το χρόνο. Ίσως ακουστεί εγωιστικό αλλά θέλω να νιώσω μαζί της αυτό που μου έλειψε εμένα και να είμαι σίγουρος ότι γι αυτήν ο πατέρας δεν θα είναι μια μορφή στην ομίχλη όπως είναι στη δική μου περίπτωση. Και θέλω να είναι σίγουρη ότι ακόμη και μέσα από τις ιστορίες μου και τις ζωγραφιές μας, ότι και να συμβεί ένα μεγάλο μου κομμάτι θα είναι για πάντα μαζί της.

Αυτά τα πέντε στοιχεία λοιπόν που ζητήσατε από μένα και δεν ξέρατε, ελπίζω να συμπληρώσανε στο παζλ που έχετε σχηματίσει για το ποιος είμαι.

Και τώρα οι πέντε δικές μου επιλογές κατά πως λένε οι οδηγίες του παιχνιδιού!!! Κάνοντας μια βόλτα στα blogs είδα ότι οι περισσότεροι έχετε ήδη μπει για τα καλά στο παιχνίδι, έτσι αποφάσισα να σας συστήσω πέντε λίγο πιο σιωπηλά blogs που με τους συγκεκριμένους bloggers συζητάω συχνά και αξίζουν να τους δείτε.

Η Citronella – η τίτλος new hope του blog της είναι απόλυτα δικαιολογημένος!

Φιλοσοφικοί αντικατοπτρισμοί - όπως λέει και ο ίδιος ... ακτή προσωπικής έκφρασης.

Αρνούμαι – η πιο συγκινητική ομολογία που εχω διαβάσει ποτέ!

Advocatus Diaboli – γιατί μας συνδέει συχνά ο ίδιος θυμός!

Και τέλος έναν Σουμέζο, τον και προσωπικό φίλο, τον Yannis_h (τον άλλο τον έκλεισε η Oistros!)

*******************************

Ευχαριστώ όλα τα mail που με ενημερώνουν για καινούργια blogs και ο κατάλογος των my favorites έχει επικίνδυνα γιγαντωθεί αλλά θυμηθείτε ότι συμμετέχω μόνο όταν εχω να πω κάτι και βέβαια με τιμά που ζητάτε την γνώμη μου για τα blog σας, αλλά τα blog έχουν κάτι το πολύ προσωπικό και δεν νομίζω ότι θα έπρεπε να έχει σημασία η γνώμη του άλλου και ειδικά η δική μου. Πάντως σας ευχαριστώ πολύ για την ενημέρωση και από ότι βλέπετε από τα stats που οι περισσότεροι έχετε όταν μπορώ επισκέπτομαι τα blog σας.

*******************************

Μιας και μιλάμε για blogs, όπως εχω ξαναπεί στο Ovi magazine υπάρχει σελίδα με blogs που δέχεται αρκετές επισκέψεις ημερησίως. Δεν ξέρω αν οδηγεί στα blog αυτό είναι κάτι που εσείς που είσαστε εκεί μπορείτε να μου πείτε αλλά είσαστε όλοι ευπρόσδεκτοι να βάλετε τα στοιχεία του blog σας αρκεί να μου στείλτε μια φωτογραφία και το απαραίτητο εισαγωγικό σημείωμα.

*******************************

Η φωτογραφία είναι από κάποιους που πεισματικά αρνούνται να φύγουν για τον νοτιά και παραμένουν ...βόρεια. Αφιερωμένο για διαφορετικούς λόγους που εκείνοι καταλαβαίνουν στη Salome και τον Phivos

*******************************

Εδώ δεν υπάρχει βέβαια ...Καθαρή Δευτέρα αλλά καλή Σαρακοστή σε όλους σας! Πιείτε μια ρακί και για μας!!! :)