Ένα μυστήριο!!!

Όπως λοιπόν σας είχα υποσχεθεί σήμερα ιστορία με μυστήριο! Είναι λίγο διαφορετική από τις συνηθισμένες μου ιστορίες αλλά την εχω συνέχεια στο μυαλό μου και κάπου τέλος πάντων πρέπει να την πω. Το πράγμα είναι λίγο τρελό και έχει να κάνει με την γειτονιά μου.

Σε γενικές γραμμές με την γειτονιά μου τα πάω καλά, άλλωστε δεν είμαι και ο μοναδικός ξένος. Δίπλα μου ζει ένας Γερμανός παντρεμένος με Ρωσίδα, απέναντι ένας πολύ αστείος Ιρανός και λίγο πιο κάτω μια οικογένεια Ρώσων. Το οικογένεια με την ευρύτερη έννοια γιατί ο αριθμός αυτών που κατοικούν στο ίδιο σπίτι αποτελεί μυστήριο και πρέπει να είναι οικογένεια με την διευρυμένη έννοια, συμπεριλαμβανομένων και ξαδέρφων τρίτης σειράς. με τους περισσότερους ανταλλάσσουμε ένα καλημέρα, με κάποιους ούτε κοιταζόμαστε, με κάποιους άλλους έχουμε ανταλλάξει επισκέψεις και με κάποιους άλλους έχουμε συμμετάσχει σε παιδικά πάρτι λόγω των παιδιών μας.

Με τους Ρώσους τα πάω αρκετά καλά γιατί μου αρέσουν ...τα πιροσκί και η μάνα της οικογένειας από ότι μου έχει πει κατάγεται από τη Γεωργία που ειδικεύονται στα πιροσκί. Γενικά και είναι κομμάτι της φιλανδικής νοοτροπίας, υπάρχει το συναίσθημα της κοινότητας και φροντίζουν να το κρατάνε ζωντανό με καλοκαιρινά μπάρμπεκιου που συμμετέχει όλη η γειτονιά, με συγκεντρώσεις στον κοινό χώρο τα Χριστούγεννα και το Πάσχα ή με διάφορες αφορμές όπως η εθνική εορτή ή το μεσοκαλόκαιρο.

Έτσι μετά από λίγο καιρό ξέρεις σχεδόν όλους τους γείτονες σου τουλάχιστον ξέρεις ότι είναι γείτονες σου και για μερικούς ξέρεις και κάποια ποιο προσωπικά.

Πριν από δυο χρόνια και πρέπει να ήταν τέτοιος καιρός λίγο μετά τα Χριστούγεννα στη γειτονιά μας μετακόμισε μια γυναίκα. Την συνάντησα για πρώτη φορά ένα απόγευμα που έπαιζα με την Δάφνη στο χιόνι και συστήθηκε παρουσιάζοντας ένα μικρό κοριτσάκι που όπως είπε ήταν η ανιψιά της. Σε ένα τόσο μικρό χώρο φυσικά ...τα νέα ταξιδεύουν γρήγορα κι έτσι με ρώτησε για τη ζωή μου στη Φιλανδία και αφού γέλασε με τα φιλανδικά μου, μου πρότεινε να το γυρίσουμε στα αγγλικά. Τα αγγλικά της υπέροχα και όπως μου εξήγησε είχε ζήσει γύρω στα δέκα χρόνια στο Lincolnshire, έτσι εκτός από μερικές διακοπές που είχε κάνει στην Ελλάδα βρεθήκαμε να έχουμε αρκετά κοινά με αποτέλεσμα να μας επισκεφτεί και μερικά βράδια για κρασί και κουβέντα. Το όνομα της Leena!

H Leena είναι μια μικρόσωμη γυναίκα στη δύση των σαράντα αλλά με το προσόν που έχουν όλες οι μικροκαμωμένες γυναίκες να δείχνουν ....δεκαεξάρες, πολύ χαριτωμένη με ευχάριστο γέλιο, έξυπνο χιούμορ και ...εντυπωσιακά μόνη!!! Στα δυο χρόνια ποτέ δεν παρουσίασε κανέναν αν και έχουμε περάσει μαζί ακόμα και γιορτές και έχει φυσικά συμμετάσχει στα περισσότερα πάρτι μας. Μέχρι που ξαφνικά την άνοιξη του προηγουμένου χρόνου η Leena ... χάθηκε!!! Για ολόκληρη την άνοιξη η Leena ήταν εξαφανισμένη έτσι μετά από λίγο αρχίσαμε να αναρωτιόμαστε τι της συνέβη και ακολουθώντας τους μη παραδοσιακούς φιλανδικούς τρόπους συμπεριφοράς, την πήραμε τηλέφωνο. Η Leena εξήγησε ότι ...ούτε που είχε καταλάβει που είχε πάει όλος αυτός ο καιρός και υποσχέθηκε το ίδιο βράδυ να μας γνωρίσει τον λόγο της εξαφάνισης της!!!

Διακοπή για τις συνηθισμένες σημειώσεις. Η Leena από τότε που επέστρεψε από την Αγγλία είχε μια πολύ καλή δουλειά σε μεγάλη εταιρία με πολλές επαφές με τη Μεγάλη Βρετανία και συχνά ταξίδευε εκεί, οικονομικά ανεξάρτητη και μάλλον σε καλή κατάσταση και έχοντας ξεφύγει από το παραδοσιακό - βγαίνω έξω για να μεθύσω, μπορεί να εκτιμήσει το καλό κρασί και μια έξοδο που δεν θα καταλήξει σε πονοκέφαλο.

Έτσι εκείνο το βράδυ μας ...εξέπληξε! Ήταν ... μεθυσμένη! Η Leena μεθυσμένη! Εμείς απλά κοιταχτήκαμε γιατί ήταν μεθυσμένη αλλά ...είναι δύσκολο να το εξηγήσω, ήταν μεθυσμένη και από κάτι άλλο. Το ξέρω ότι θα ακουστεί cliche αλλά κατά κάποιο τρόπο έλαμπε ...έρωτα! μπορούσες να το δεις από τον τρόπο που μπήκε στο σπίτι και από τον τρόπο που πολύ ντροπαλά μας σύστησε τον Jarmo. Όπου Jarmo μεταφράζεται σε ένα εξ ίσου χαριτωμένο παχουλό άντρα αναλόγου ύψους γύρω στα 55 με μια μακριά γενειάδα, και μαλλιά σε αλογοουρά, που λόγω της καράφλας που ξεκινούσε μπροστά όταν ο καιρός είναι καλός φοράει μόνιμα καπελάκι base-ball όταν ο καιρός αλλάζει ένα σκούφο μπλε που τον τραβάει βαθιά μέχρι τα αυτιά του.

Πολλές φορές του έκανα πλάκα γιατί ενώ εγώ δεν λέω να κάνω καράφλα κι εχω ασπρίσει σαν τον άγιο Βασίλη, εκείνος από την πλευρά του δεν είχε άσπρη τρίχα, αλλά σύντομα κατάλαβα ότι η πλάκα μου μάλλον τον ενοχλούσε και το έκοψα. Είναι αστείο οι ευαισθησία που δείχνουν μερικοί με τρίχες!!!

Ο Jarmo συμπληρώνοντας τις συστάσεις μας τόνισε με πολύ επίσημο ύφος ότι είναι συγγραφέας και μας έδωσε μια σακούλα supermarket που περιείχε 12 κουτάκια μπίρας!!! Η γυναίκα μου έβαλε τα γέλια και ρώτησε αν η μπίρα είναι για την έμπνευση, περισσότερο κάνοντας πλάκα για να σπάσει τον πάγο που είχε φέρει η απότομη δήλωση παρά για όποιον άλλο λόγο αλλά από ότι αποδείχτηκε η συγκεκριμένη παρατήρηση μάλλον έκανε τα πράγματα ...πιο αμήχανα. Το βράδυ εξελίχτηκε σε ένα πολύ περίεργο βράδυ, όπου εγώ με τη γυναίκα μου πίναμε κόκκινο κρασί ενώ οι επισκέπτες μας ανάλωσαν όλες τις μπίρες που είχαμε στο ψυγείο αφού τελειώσανε με τις δικές τους και βέβαια φάγαμε μια ατέλειωτη αναφορά στο σύστημα και στα κυκλώματα που δεν αφήνουν τους πραγματικά ταλαντούχους καλλιτέχνες να αναδειχτούν. Τότε εγώ έκανα μια μικρή παρατήρηση ότι αυτό δεν είναι αναγκαία αλήθεια και ναι μεν πιθανώς και να υπάρχει κύκλωμα αλλά και τα ταλέντα βρίσκουν τον δρόμο τους αναφέροντας ονόματα γνωστών μου που έκδωσαν βιβλία τα τελευταία χρόνια και κατάφεραν να κάνουν και επιτυχία. Όλη αυτή την ώρα η Leena απλά κρεμόταν από τον ώμο του χωρίς να λέει λέξη, απλά τον άκουγε και τον θαύμαζε. Μετά από δέκα λεπτά από την ένταση της φωνής του ξύπνησε η Δάφνη με κλάματα και εγώ με κόπο κρατούσα το στόμα μου κλειστό έτσι αφού τους εξηγήσαμε ότι ήταν αργά και είχαμε πρόβλημα με την Δάφνη, τους είπαμε καληνύχτα και φύγανε. Ο Jarmo δεν μας είπε ούτε καληνύχτα απλά είπε κάτι στα φιλανδικά που εγώ δεν κατάλαβα και η γυναίκα μου είτε δεν το έπιασε είτε δεν θέλησε να μεταφράσει.

Φυσικά ζούμε στην ίδια γειτονιά και το σπίτι τους βλέπει στο κήπο μου, έτσι μπορούσαμε να τους δούμε όλο το καλοκαίρι, να ανταλλάσσουμε μερικές κουβέντες μιας και ο Jarmo είχε πια εγκατασταθεί στο σπίτι της Leena, στην αρχή έκανα εγώ την πλάκα με τα μαλλιά που γρήγορα κόπηκε και βέβαια κοπήκαν οι επισκέψεις. οχι ότι εμείς τουλάχιστον είχαμε ιδιαίτερο πρόβλημα, θεωρήσαμε ότι αυτό που συνέβη εκείνο το βράδυ ήταν αποτέλεσμα του αλκοόλ, αλλά από ότι φαίνεται μάλλον ο Jarmo μας απόφευγε.

Το καλοκαίρι αποδείχτηκε ...περίεργο για όλη τη γειτονιά μιας και η Leena με τον Jarmo αποφασίσανε να μην κρύβουν τον έρωτα τους σε σημείο που χρειάστηκε μια καλή κυρία να τους κάνει μια παρατήρηση ότι τέλος πάντων υπάρχουν μικρά παιδιά που παίζουν στον κοινό χώρο και τα αγοράκια της γειτονίας είχαν βαρέσει σύρμα κάθε φορά που συνέβαινε ...κάτι στην αυλή της Leena!!! Η παρατήρηση μου περί σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης δεν εισακούστηκε!!!

Την Leena εγώ την έβλεπα μια φορά στις δεκαπέντε στο κέντρο και πίναμε καφέ παρέα που φυσικά το όνομα του Jarmo δεν αναφερόταν. Μόνο που και η Leena είχε αρχίσει να αλλάζει.

Η χαριτωμένη μικροκαμωμένη γυναίκα είχε αρχίσει σιγά-σιγά να δείχνει συνέχεια κουρασμένη και βέβαια μπορούσες να καταλάβεις ότι το αλκοόλ δεν ήταν πια υπόθεση μιας βραδιάς αλλά γινόταν καθημερινή συνήθεια. Ξαφνικά το πόσες μπίρες ήπιε το προηγούμενο βράδυ η ότι δεν θυμόταν που είχε πάει και τι είχε κάνει είχε γίνει ξαφνικά ενδιαφέρον θέμα για συζήτηση μέχρι τον περασμένο Νοέμβριο που μου είπε ότι είχε παραιτηθεί! Μου εξήγησε ότι είχε βρει δουλειά με καλύτερα λεφτά και με καλύτερες ώρες ώστε να μπορεί να αφιερώσει περισσότερο χρόνο στον Jarmo και να τον βοηθήσει στο όνειρο του. Αξίζει να σημειώσω ότι η Leena αγαπούσε την δουλειά της με όλη τη σημασία της λέξης και δεν ήταν απλά γιατί δεν είχε άλλα ενδιαφέροντα αλλά γιατί η δουλειά της την γέμιζε και λόγο της μορφής της δουλειάς της ένιωθε ότι πρόσφερε κάτι στο γενικότερο καλό μιας και ήταν στο τομέα της υγείας.

Δεν είχα σκοπό να πω τίποτα σεβόμενος τις επιλογές της και επειδή πραγματικά πίστευα ότι αυτό που έλειπε από αυτή τη γυναίκα ήταν ένας έρωτας που θα της έδινε χαρά αλλά όταν μου είπε πια ήταν η καινούργια δουλειά της μάλλον τα έχασα ... και το έδειξα!!! Η Leena δούλευε σε bar σε μια γειτονιά που δεν θα χαρακτήριζα πέντε αστέρων!!! Τώρα είμαι σίγουρος ότι όλοι έχετε κάτι να πείτε στο τι θα έπρεπε να πω αλλά εγώ εκείνη τη στιγμή το μόνο που μπόρεσα να πω ήταν δυστυχώς ...νομίζεις ότι αξίζει το κόπο; Η ματιά που μου έριξε ήταν αρκετή για να καταλάβω ότι ...φυσικά αξίζει τον κόπο και ότι μάλλον έχασα μια φίλη που εκτιμούσα ιδιαίτερα.

Ο Νοέμβριος πέρασε και φυσικά τώρα πια δεν τους βλέπαμε καθόλου μιας και λόγω κρύου ο μόνος λόγος για να βγούμε ταυτόχρονα έξω ήταν για να κάνουμε τσιγάρο και βέβαια κυρίως ο Jarmo που καπνίζει περισσότερο από την Leena και ο οποίος πολύ επιδεικτικά πια μου έδειχνε ότι δεν είχε κανένα λόγο να ανταλλάξει έστω και μια καλησπέρα μαζί μου.

Πέμπτη 14 Δεκεμβρίου – οι ημερομηνίες αρχίζουν να αποκτούν τη σημασία τους, και ενώ φτιάχνω το δέντρο στο κήπο μας, η Leena εμφανίζεται με μια ρόμπα, εμφανώς ταλαιπωρημένη και μου λέει ότι θέλει να μιλήσουμε αλλά δεν μπορεί αυτή τη στιγμή και αν μπορούσα να συναντηθούμε το επόμενο πρωί στο γνωστό σημείο για καφέ. Παραδέχομαι ότι ανησύχησα πολύ και λόγο της έρευνας μου το μυαλό μου πήγε αμέσως σε κακοποίηση. Το ίδιο βράδυ επικοινώνησα με γνωστούς ώστε να προετοιμαστούμε αν χρειαστεί να επέμβουμε. Έτσι το επόμενο μεσημέρι όταν συναντηθήκαμε η πρώτη μου ερώτηση ήταν από πότε ξεκίνησε να την χτυπάει. Λάθος!!! Δεν την είχε χτυπήσει ποτέ! Ευτυχώς που η Leena παράμενε ακόμα φίλη και ήξερε ότι η ερώτηση ερχόταν από καθαρό ενδιαφέρον ώστε να γελάσει με την υποψία μου και να μου πει ότι ήταν κάτι άλλο ...πιθανώς χειρότερο!

Ο Jarmo ήταν παντρεμένος και της το είχε κρύψει! Πολύ χειρότερα, τα περίφημα ταξίδια του για ...έρευνα για το βιβλίο του ήταν για να πάει στη γυναίκα του που ζούσε με ένα παιδί στη κεντρική Φιλανδία και βέβαια κάποια λεφτά που του είχε δώσει είχαν μάλλον ....χαθεί! δεν τόλμησα να ρωτήσω πόσα αλλά μου έδωσε να καταλάβω ότι ο τραπεζιτικός της λογαριασμός ήταν μάλλον στα όρια του διψήφιου. Αυτά από μια Leena που έλεγε πάντα με σιγουριά ότι ένιωθε ασφάλεια χάρις στον τραπεζιτικό της λογαριασμό και ότι δεν υπήρχε ποτέ περίπτωση να τον αφήσει να ...χαμηλώσει απο ...εξαψηφιο αριθμο, η Leena είχε πουλήσει το σπίτι της στην Αγγλία!

Για το βιβλίο ...κουβέντα και βέβαια είμαι σίγουρος ότι εσείς πιστεύετε ότι από μένα ζητούσε βοήθεια για να απομακρυνθεί! Χα! Η Leena ήθελε να την συμβουλεύσω πως θα τα κατάφερνε να τον κάνει να πει την αλήθεια και να βρουν παρέα μια λύση για χάρη του βιβλίου του και της αγάπης τους.

Μια πολύ αγαπημένη φίλη που ζει στην Ελλάδα, εχω πολλά χρόνια να δω και μου λείπει πολύ κάποτε μου είχε πει ότι μια γυναίκα για να ωριμάσει και να ολοκληρωθεί πρέπει να κάνει σχέση με τρεις τύπους άντρα, ένα ψεύτη, ένα που θα της φάει τα λεφτά και ένα παντρεμένο! Η Leena είχε ψωνίσει και τα τρία σε συσκευασία του ενός!

Κυριακή 17 Δεκεμβρίου. Την ώρα που πηγαίνουμε για την εκπομπή συναντάω στο metro την Leena και τον Jarmo σφιχταγκαλιασμένους. Ανταλλάσσουμε καλησπέρες και η Leena μου κλείνει το μάτι αφήνοντας με να καταλάβω ότι όλα είναι καλά και ότι έχουν συζητήσει τα πάντα και ψάχνουν να βρουν λύση. Ακόμη και ο Jarmo είναι ευγενικός και γνωρίζοντας την μικρή περιπέτεια που είχαμε με την Δάφνη αναλώνεται στο να ρωτάει για τη μικρή μου πριγκίπισσα, σε κάποιο σημείο μάλιστα αναφέρει και τον ...γιο του, πράγμα που σήμαινε ότι πραγματικά μιλήσανε! Και παραδέχομαι ότι το ενδιαφέρον του με συγκίνησε αλλά έτσι κι αλλιώς όλη η γειτονιά είχε ανησυχήσει με τις συχνές επισκέψεις του ασθενοφόρου! Σε σημείο που τους κάλεσα για φαγητό αλλά και που αρνήθηκαν ευγενικά γιατί τα βράδια τους ήταν γεμάτα για τις επόμενες μέρες. Η Leena μου λέει ότι πιθανώς να φύγουν για λίγο την περίοδο των γιορτών και έτσι αποφασίζουμε να κανονίσουμε κάτι με το νέο έτος.

Πέμπτη 28 Δεκεμβρίου. Το μεταξύ καιρό που τους είδα για τελευταία φορά και Χριστουγέννων έλειψα και εγώ αρκετά για δουλειές και έτσι δεν ξέρω το έγινε και αν φύγανε αλλά η γυναίκα μου, μου είπε ότι υπήρχε συχνά φως στο σπίτι τους, ώσπου το βράδυ της συγκεκριμένης Πέμπτης και ενώ ήμουν στην αυλή κάνοντας τσιγάρο γύρω στις 12 το βράδυ βλέπω το Jarmo να περνάει από μπροστά και μπορούσα να ακούσω τα αναφιλητά του. Φαντάστηκα ότι μάλλον δεν είχε καταφέρει να κρατήσει τις υποσχέσεις του και μάλλον η Leena τέλειωσε τη σχέση τους.

Για να πω την αλήθεια δεν ένιωσα λύπη, χαρά ή ανακούφιση. Σε αυτές τις περιπτώσεις δεν ξέρεις τι να πεις, πιθανώς και οι δυο τους είχαν δίκιο, και εκείνος αναζητούσε μια περιπέτεια, πιθανώς δεν περίμενε να την ερωτευτεί αλλά κι εκείνη από την πλευρά της είχε ζήσει την περιπέτεια κλείνοντας τα μάτια χωρίς να ενδιαφερθεί να δει τα σημάδια. Δεν ξέρω! Το σπίτι ήταν σκοτεινό!

Τετάρτη 4 Ιανουαρίου. Το διαμέρισμα έχει παραμείνει σκοτεινό όλες αυτές τις μέρες αλλά λόγω δουλειάς, επισκέψεων και γιορτών φαντάζομαι ότι κάποιες στιγμές η Leena θα είναι εκεί απλά δεν την βλέπουμε εμείς. Πιθανώς και να πήγε να μείνει στην αδελφή της. 11 το βράδυ είμαι στον κήπο κάνοντας τσιγάρο όταν βλέπω τον Jarmo να βγαίνει από την μπαλκονόπορτα. Με το που με βλέπει γυρνάει και μπαίνει μέσα!

Διακοπή νούμερο δυο! Έχετε δει την ταινία του Alfred Hitchcock, Rear window; Στη ταινία ο James Stuart σε αναπηρική καρέκλα από ατύχημα και καθηλωμένος στο σπίτι του παρακολουθεί ένα έγκλημα να εξελίσσεται στο απέναντι παράθυρο! Αν μεταφέρουμε την αναπηρία στο μυαλό και στη τρέλα τότε κι εγώ εξελίχτηκα σε James Stuart!!!

Τετάρτη 10 Ιανουαρίου. Τα περισσότερα φιλανδικά σπίτια από ανάγκη και δίψα για φως έχουν πολύ λεπτές κουρτίνες, στο σπίτι της Leena εμφανίζεται κάτι καινούργιο. Τη μπαλκονόπορτα την σκεπάζει μια ...κουβέρτα που δεν αφήνει το φως να φύγει!

Κυριακή 14 Ιανουαρίου και αποφασίζω να κρατήσω σημειώσεις γιατί δυστυχώς η φαντασία μου αρχίζει να ...δουλεύει περίεργα! Κατά της 9 το βράδυ και ενώ εγώ βρίσκομαι στην συνηθισμένη μου θέση κάνοντας τσιγάρο βλέπω τον Jarmo να έρχεται κρατώντας μια μεγάλη πλαστική σακούλα που εξέχει ...πριόνι!!!

Δευτέρα 15 Ιανουαρίου, τηλεφωνώ στη Leena αλλά απαντάει ο τηλεφωνητής και της αφήνω μήνυμα!

Τρίτη 23 Ιανουαρίου, την ήμερα που έβαλα το προηγούμενο post! Την ώρα που γράφω το συγκεκριμένο post βγαίνω για τσιγάρο. Την ίδια στιγμή ο Jarmo περνάει από μπροστά με δυο μεγάλες μαύρες σακούλες σκουπιδιών. Σε δέκα λεπτά αποφασίζω ότι πρέπει να αδειάσουμε τα σκουπίδια του σπιτιού οπότε πακετάρω τις σακούλες και τρέχω στο μικρό κτίσμα για τα σκουπίδια. Δεν υπάρχουν πουθενά οι δυο μαύρες σακούλες!!! Το σπίτι συνεχίζει να είναι σκοτεινό!

Κυριακή 28 Ιανουαρίου. Ακόμα δεν έχουμε δει την Leena και ο Jarmo φαίνεται να ζει μόνιμα πια στο σπίτι της. Η κουβέρτα παραμένει στο παράθυρο και πριν από δέκα λεπτά που βγήκα για τσιγάρο ο Jarmo μπήκε μέσα! Αύριο θα ξαναδοκιμάσω το τηλέφωνο και το βράδυ θα πάω στο bar που υποτίθεται ότι δουλεύει η Leena. Την Τρίτη θα κάνω κάτι πολύ ...μη φιλανδικό! Θα χτυπήσω την πόρτα τους και θα βρω ένα τρόπο να μπω μέσα!!! Η ενημέρωση θα συνεχιστεί!

******************************

Η φωτογραφία είναι από την Λαπωνία, υπάρχει μια πιθανότητα τις επόμενες δυο βδομάδες να σας γράφω από τη Λαπωνία μιας και αν η Δάφνη είναι καλά σκέφτομαι να ξεκινήσω το ταξίδι για Nordkapp ξανά!