Μεταβολές - Αλλαγές – Μεταλλάξεις

Πριν από επτά χρόνια τέτοιες μέρες έκανα αυτό που δεν θα πίστευα κι εγώ ο ίδιος αν μου το έλεγαν. Μετά από δεκαεπτά χρόνια στη Φιλανδία αποφάσισα να φύγω αφήνοντας πίσω μου στη κυριολεξία τα πάντα, από επαγγελματική καριέρα μέχρι συνταξιοδοτικά χρόνια κι όλα αυτά στα μέσα της πέμπτης μου δεκαετίας.

Αλλά η πίεση είχε φτάσει σε τέτοια τρομακτικά σημεία που οι επιλογές μου είχαν ελαχιστοποιηθεί κι αν ήθελα να διατηρήσω τουλάχιστον την αξιοπρέπεια μου έπρεπε να φύγω. Το κόστος της παραμονής ήταν τεράστιο και κάθε μέρα που πέρναγε όλο και μεγάλωνε.

Χρόνια τώρα γράφω για τη διαφορά νόμων και εφαρμογής και ενώ κατά περιόδους είχα γίνει μάρτυρας ακόμα και θύμα αυτής της διαφοράς, το 2012 με τους Αληθινούς/Γνήσιους Φινλανδούς να είναι με το ένα πόδι στην εξουσία, την Φιλανδία να αλλάζει καθημερινά και με ταχύτητες εγω από απλό θύμα μεταλλασόμουνα σε ...θήραμα. Κι ενώ είχα τον νόμο με το μέρος μου, έπρεπε συνέχεια να αντιμετωπίζω αυτούς που εφάρμοζαν ή παράφραζαν τον νόμο. Έτσι όταν πια άρχισα να γίνομαι πρόβλημα για τους γύρω μου και κατάλαβα ότι είχα χάσει τα πάντα ...έφυγα. Μέσα σε 48 ώρες έκλεισα τα πάντα, από τραπεζιτικούς λογαριασμούς μέχρι τηλεφωνικές συνδέσεις, ενημέρωσα την αστυνομία ότι δεν είμαι πια κάτοικος Φιλανδίας και αναχώρησα για Στοκχόλμη που βρίσκομαι τα τελευταία επτά χρόνια.

Η άλλη μου πιθανότητα ήταν να μείνω αλλά αυτό θα σήμαινε την απόλυτη παράδοσή μου, στην κυριολεξία ψυχή και σώματι, στον “πατερούλη” που είναι η πραγματική και ουσιαστική εξουσία στην Φιλανδία.


Έχω σκοπό να επιστρέψω στο μπλογκ, όχι μόνο γιατί μου έλειψε, όχι μόνο γιατί πάλι έχω προβλήματα έκφρασης αλλά και γιατί έχω σιχαθεί το φατσοβιβλίο.

Σιγά-σιγά όμως. Baby steps που λένε και οι αγγλόφωνοι.