Οι εντιμότατοι φίλοι μου Νο2

Αυτό το κείμενο είχα σκοπό να το βάλω πριν αλλάξει ο χρόνος αντί για τα νέα με την Δάφνη, αλλά είπαμε ...το 2007 μην προγραμματίζεις τίποτα!!! Μετά ακολουθήσαν Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά με τον πυρετό να είναι στα 38 κι εμένα μόνιμα με το θερμόμετρο στο χέρι κι όλα πήγαν ...αέρα! Έτσι ο χρόνος πέρασε, ήρθε το 2008, η Δάφνη ετοιμάζεται να επιστρέψει στο νηπιαγωγείο κι εγώ επιστρέφω με μια σειρά απο ...post.

Η ιδέα μου ήρθε μετά από μια επίσκεψη φίλου, αλλά ενός από αυτούς τους εξαιρετικούς, καταπληκτικούς και μερικές φορές ...εκκεντρικούς φίλους που έχω κάνει χρόνια τώρα σε κάθε γωνιά της γης. Με τους περισσότερους η επικοινωνία μας περιορίζεται πια στο τηλέφωνο ή σε κάποιο mail αλλά αυτό που κάνει μοναδική τη σχέση μας είναι ότι δεν έχει σημασία η απόσταση ή ο χρόνος η σχέση που υπάρχει με όλους αυτούς τους ανθρώπους χρόνια τώρα δεν έχει αλλάξει στο παραμικρό! Ετσι από σήμερα και κατά περιόδους θα σας μιλήσω για κάποιους από αυτούς τους φίλους μου. Ο τίτλος “εντιμότατοι φίλοι μου Νο2” είναι γιατί το Νο1 δικαιωματικά ανήκει στον ...Κωσταντή που όταν το καλοσκέφτηκα έχει κερδίσει με την ...αξία του μια θέση του σε αυτή τη λίστα!

Όταν χτυπάει το τηλέφωνό σου κάποια απίθανη ώρα και η λεπτή φωνή από την άλλη πλευρά με τη βαριά ιρλανδέζικη προφορά σου λέει, “ελπίζω να έχεις ουίσκι στο σπίτι σου και στο μεταξύ πες σ' αυτό το αλητάκι που να με φέρει!” ξέρεις καλά ότι μόλις ο ουρανός έπεσε στο κεφάλι σου, στη περίπτωση του Πωλ άντε καμιά ντουλάπα. Ευτυχώς λίγοι στον κόσμο καταλαβαίνουν τους Ιρλανδούς ειδικά αυτούς από το Μπέλφαστ όταν μιλάνε και έτσι είμαι σίγουρος ότι ο Φιλανδός ταξιτζής δεν έπιασε το ...’αλητάκι’, από την άλλη για τον Πωλ εκφράσεις σαν κι αυτή είναι απλά ...φιλικές!

Αλλά μιας και μιλάμε για ...φιλικές εκφράσεις εδώ πρέπει να κάνουμε μια σημείωση και να ξεκαθαρίσουμε ορισμένα πράγματα, σε ένα κείμενο που είναι μπλεγμένος Ιρλανδός από το Μπέλφαστ υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να συναντήσετε λέξεις ή εκφράσεις ακατάλληλες για ανηλίκους, γι αυτό όσοι είσαστε κάτω των δεκαοκτώ ή Εγγλέζοι απλά ...πηγαίνετε να δείτε τα μεσημεριανά προγράμματα στη τηλεόραση. Οι μεγαλύτεροι και μη Εγγλέζοι απλά συνεχίζετε να διαβάζετε.

Για τον Πωλ είχα ακούσει πριν τον γνωρίσω από την γυναίκα του που ζούσε στο ίδιο χωριό που ζούσα κι εγώ για μια μεγάλη περίοδο, στο δυτικό Yorkshire. Το πως και γιατί βρέθηκα να ζω εκεί είναι μεγάλη ιστορία που θα σας πω κάποια άλλη φορά, αλλά σε αυτό το χωριό έχω ζήσει μερικά από τα πιο ευτυχισμένα χρόνια της ζωής μου, υπήρξε για πολλά χρόνια η βάση μου και η αλήθεια είναι ότι μου λείπει πολύ. Αλλά για να γυρνάμε στον Πωλ, το βράδυ που γνωριστήκαμε συνέβησαν τα εξής απίθανα γεγονότα με τη σειρά που θα τα αναφέρω. Ανατινάχτηκε η ντουλάπα του δεύτερου δωματίου των ξένων που είχε στο σπίτι του, μας συνέλαβε η Σαουδαραβική αστυνομία, περάσαμε ανάκριση για τρομοκράτες και μετά από επέμβαση της βρετανικής πρεσβείας φάγαμε αυγά με μπέικον και λουκάνικα με τη συνοδεία ζεστής βότκας, ενός σερβιτόρου που μας συχαινόταν γιατί τρώγαμε γουρούνι όπως φρόντισε να μας επισημάνει μερικές φορές και ενός υστερικού υπαλλήλου της πρεσβείας που έπινε τσάι με έξη κουταλιές ζάχαρη και επαναλάμβανε συνέχεια ότι το βρετανικό διαβατήριο είναι κάτι που σε γεμίζει υποχρεώσεις και ότι εμείς οι ξένοι δεν θα έπρεπε να το παίρνουμε έτσι εύκολα.

Ο Πωλ καταβρόχθιζε με απίστευτη ταχύτητα λουκάνικα, μπέικον και αυγά ενώ ταυτόχρονα μιλούσε με αυτή τη βαριά ιρλανδέζικη προφορά που έλεγα προηγουμένως και με τέτοιο ρυθμό που ούτε εγώ ούτε ο υπάλληλος της πρεσβείας είχαμε την παραμικρή πιθανότητα να καταλάβουμε τι έλεγε ενώ εγώ είχα χαθεί στη μελαγχολία μου, μιας και η πιθανότητα να φωτογραφίσω έστω κι έναν μικρο σκουντ φαινόταν να απομακρύνεται με ταχύτητα. Αυτή ήταν η δεύτερη φορά που είχα προειδοποιηθεί με απέλαση και την τρίτη, που δεν θα μου έκανε εντύπωση αν συνέβαινε σύντομα, καιγόμουν και θα έπρεπε να γυρίσω στο Yorkshire να κουρέψω το γρασίδι!!!

Αλλά επειδή αυτή η ντουλάπα όλο και εμφανίζεται το καλύτερο που έχω να κάνω εδώ είναι να σας πω πως ανατινάχτηκε. Όπως φαντάζομαι έχετε ήδη καταλάβει ο τόπος είναι Σαουδική Αραβία, και ο χρόνος λίγο πριν ξεκινήσει η πρώτη εισβολή επί πατέρα Bush, και με τους ιρακινούς σκουντ να πετάνε κάθε τόσο πάνω από τη Σαουδική Αραβία και το Ισραήλ. Ενώ υπήρχαν τα συγκεκριμένα ξενοδοχεία να μείνουμε κοντά στο αμερικανικό στρατηγείο εγώ μετά από δεκαπέντε μέρες αποφάσισα να συναντήσω αυτό το παράξενο Ιρλανδό που τόσα είχα ακούσει από τη γυναίκα του και να του παραδώσω και το πακέτο που κουβαλούσα τόσες μέρες και αποδείχτηκε ότι περιείχε σώβρακα, δυο μπουκάλια ουίσκι και ένα δεματάκι με ζάχαρη!!!

Τα σώβρακα τα πέταξε πίσω από τον καναπέ, τη ζάχαρη την ακούμπησε πάνω στο τραπεζάκι προσεκτικά και τα δυο μπουκάλια ουίσκι τα καταναλώσαμε στις επόμενες τρεις ώρες παίρνοντας αποφάσεις υψηλού επιπέδου, όπως ότι η Sheffield United δεν θα έβλεπε ποτέ την πρώτη κατηγορία, – αρκετά χρόνια αργότερα διαψευστήκαμε και οι δυο – ότι ο Sean Connery ήταν ο καλύτερος James Bond, - εκείνη τη περίοδο είχαν εμφανιστεί άλλοι δυο νομίζω συμπεριλαμβανόμενου και του Roger Moore – και τέλος ότι εγώ θα μετακόμιζα αμέσως στο κυρίως δωμάτιο των ξένων, υπήρχε και ένα μικρότερο αλλά όπως μου είπε ο Πωλ κλείνοντας και το μάτι πονηρά είχε ήδη ...φιλοξενούμενο!

Τελειώνοντας και το δεύτερο μπουκάλι και χρειαζόμενοι ...επαναφόρτιση ο Πωλ πήρε το σακουλάκι με τη ζάχαρη και μου έκανε νόημα να τον ακολουθήσω. Αλλά πριν τον ακολουθήσω νομίζω ότι ήρθε ο καιρός να σας συστήσω το Πωλ. Ο Πωλ είναι ο κοκκινομάλλης χαμένος αδερφός του Πίτερ Ουστίνοφ. Λίγο πάνω από το ένα πενήντα με ολοστρόγγυλη κοιλίτσα και πρόσωπο, με δαχτυλάκια σαν μικρά λουκάνικα που τα κουνούσε συνέχεια και μια καταπληκτική ενέργεια για το μέγεθος και ...γκουχ-γκουχ, ευτυχώς που δεν μπορεί να διαβάσει ελληνικά, το πάχος του! Ο Πωλ δίδασκε τότε αγγλική φιλολογία σε ιδιωτικά πανεπιστήμια και μετά από την Νότια Αφρική και μια μικρή περίοδο στις Φιλιππίνες, η Σαουδική Αραβία ήταν ο τρίτος σταθμός του και αυτός που είχε κρατήσει περισσότερο. Βέβαια στα χρόνια που έμεινε εκεί είχε την ευκαιρία να φτιάξει ένα καταπληκτικό σπίτι στο Yorkshire και παράλληλα να κάνει κάποιες έξυπνες επενδύσεις σε ακίνητα σε Αγγλία και Ιρλανδία ώστε να εξασφαλίσει τα γεράματα. Όταν τον γνώρισα υπολόγιζε ότι χρειαζόταν άλλα πέντε χρόνια για να τα παρατήσει τελείως και πιθανώς να επέστρεφε και να δούλευε σαν αντικαταστάτης καθηγητής στο York ή στο Sheffield τόσο ώστε να μην χάνει την επαφή του και κατά τα άλλα να ασχοληθεί με το ψάρεμα και τη συγγραφή. Έτσι τουλάχιστον έλεγε τότε!

Παρ' επιπτόντως την πρώτη φορά που πήγε σοβαρά για ψάρεμα, πήγαμε μαζί!!! Αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία. Τέλος πάντων, ο Πωλ ήταν σε εικόνα ο κλασσικός Βρετανός καθηγητής της εποχής του, τουιντ σακάκια με μπαλώματα στους αγκώνες ή σαφάρι στιλ κουστούμια. Το στρογγυλό του σχήμα, το ντύσιμο του και το αεικίνητο στιλ τον έκανε αμέσως συμπαθητικό και όταν τον γνώρισα είχε δημιουργήσει έναν μεγάλο κύκλο φίλων ανάμεσα στους ξένους που ζούσαν την ίδια εποχή στη Σαουδική Αραβία, ειδικά μεταξύ γιατρών και νοσοκόμων που ήταν και η πλειονότητα.

Τώρα για όσους δεν ξέρετε, το αλκοόλ στη Σαουδική Αραβία απαγορεύεται και η τιμωρία τουλάχιστον τότε ήταν ...μαστίγωμα. Οπότε δεν υπήρχαν παμπ και κλαμπ και στα εστιατόρια δεν σερβιριζόταν κρασί εκτός από ελάχιστες περιπτώσεις και στα παμπ που φιλοξενούν οι περισσότερες πρεσβείες, κυρίως η Αγγλική, Αμερικανική και Γερμανική σε αυτές τις χώρες. Οι ξένοι που ζουν σε αυτές τις χώρες για επαγγελματικούς λόγους μένουν σε ειδικά διαμορφωμένα οικοδομικά τετράγωνα όλοι μαζί, ανά εταιρία ή ανά εθνική ομάδα και βέβαια όταν πρόκειται για προμήθειες σε αλκοόλ ο καθένας κάνει τη καβάτζα του που σιγά-σιγά εξελίσσεται σε κάτι κοινοβιακό ή είναι Ιρλανδός και φτιάχνει το δικό του ...αποστακτήριο και το χώνει μέσα στη ...ντουλάπα όπως ο Πωλ. Γιατί αυτός ήταν ο φιλοξενούμενος του στο μικρο δωμάτιο και γι αυτό χρειαζόταν τη ζάχαρη. Ο αφιλότιμος είχε φτιάξει ολόκληρο αποστακτήριο και παρήγαγε το δικό του ουίσκι. Ο θεός να το κάνει ουίσκι, αυτό ήταν το ...νερό της φωτιάς!

Και να δείτε που το άτιμο με τη γλύκα της παρανομίας που το περιέβαλε πινόταν ευχάριστα, πιο ευχάριστα από κάθε black label που είχαμε σε παρακαταθήκη. Η απόλυτη γεύση και αίσθηση και βεβαία η παραγωγή συνεχής. Μιλάμε για μια σοβαρή παραγωγή, η Σαουδική Αραβία παρήγαγε καθημερινά 50,000 βαρέλια πετρέλαιο και ο Πωλ δέκα με δεκαπέντε μπουκάλια ουίσκι καθημερινά. Για τις πρώτες ύλες και ανταλλακτικά φρόντιζαν όλοι, έτσι το ουίσκι δεν χρεωνόταν εκτός του ότι ...έπρεπε να αρέσεις στον Πωλ για να έχεις πρόσβαση, πράγμα που απόκλειε τον περισσότερο εγγλέζικο πληθυσμό. Υπήρχαν και οι εξαιρέσεις των εξαιρέσεων, οι νοσοκόμες αλλά κι αυτό είναι άλλη ιστορία και στο κάτω κάτω της γραφής είπαμε κανένας δεν είναι τέλειος και ο Πωλ είχε και τις μικρές ...αδυναμίες του!

Ο ...προσδιορισμός αλητάκι από τους αγαπημένους του Πωλ, αλλά για τους Εγγλέζους φύλαγε κάτι άλλο, κλανιές με κάθε δυνατό προσδιορισμό, χοντροκλανιά, βρωμοκλανιά, αυτοκρατορική κλανιά, βασιλική κλανιά, κοντοκλανιά και ο κατάλογος ανεξάντλητος. Ο υπάλληλος της πρεσβείας που μας έκανε ..παρέα εκείνο το πρωινό που ανατινάχτηκε η ντουλάπα ήταν μαλακοκλανιά και με βρήκε απόλυτα σύμφωνο ο χαρακτηρισμός. Τέλος πάντων, έχοντας ανοίξει το πρώτο μπουκάλι από το ουίσκι του Πωλ ανακαλύψαμε ότι οι προμήθειες στη ντουλάπα ήταν λιγοστές και έτσι το γκαζάκι κάτω από το καζάνι άναψε στο φουλ και εμείς περάσαμε στο επόμενο δωμάτιο για να συνεχίσουμε. Σε λίγο στη παρέα προστέθηκε ένας Σκοτσέζος γιατρός και δυο νοσοκόμες από τη Σουηδία. Όταν φύγανε οι επισκέπτες εγώ με τον Πωλ συνεχίσαμε με ιστορίες από το Yorkshire και τους ανθρώπους του – και οι δυο μας λατρεύουμε αυτό το περίεργο μέρος – και κόντευε να φτάσει ξημέρωμα όταν στην αρχή ακούσαμε ένα περίεργο σφύριγμα και μετά ...απλά τρέχαμε για να σωθούμε. Στην αρχή όλοι νόμισαν ότι έπεσε σκουντ και γι αυτό η πυροσβεστική, ασθενοφόρα και αστυνομία φτάσανε με τρομακτική ταχύτητα ακολουθούμενα από δυο τζιπ με Αμερικανούς της στρατιωτικής αστυνομίας. Το σπιτάκι του Πωλ έβγαζε καπνούς και ενώ όλοι οι γείτονες μας καταλάβανε αμέσως τι συνέβη και γι αυτό φρόντισαν να εξαφανιστούν αμέσως, ενώ εγώ έψαχνα την φωτογραφική μου μηχανή για να βγάλω τον πρώτο μου σκουντ, οι αστυνομικούς μας περάσανε τα ...βραχιόλια βρίζοντας στα αραβικά. Όλη η γειτονιά μύριζε οινόπνευμα και ...ουίσκι!

Τώρα όσοι από εσάς ζήσατε στη Γλυφάδα ή στο Ηράκλειο της Κρήτης την εποχή του 70 ίσως να έχετε κάποια εικόνα, αλλά όπου πάει ο αμερικάνικος στρατός οι πόλεις υποφέρουν, από βανδαλισμούς, φασαρίες, κλοπές μέχρι βιασμούς οπότε ότι και να κάναμε εμείς φαινόταν πταίσμα. Αυτή είναι η μια πλευρά, η άλλη είναι ότι αφού κάνουν ότι κάνουν τα αμερικανάκια έρχεται μετά η πρεσβεία τους και τους βγάζει καθαρούς εκθέτοντας μόνιμα τις χώρες που τους φιλοξενούν και έτσι είναι λογικό όταν κάποιος άλλος ξένος κάνει καμιά ...μαλακία να την πληρώνει και για όλους τους άλλους. Στη δικιά μας περίπτωση οι Σαουδάραβες βρήκαν τους ...τρομοκράτες που ψάχνανε και ήταν έτοιμοι να μας φορτώσουν ακόμα και την εισβολή στο Κουβέιτ!

Τώρα αν στα ανωτέρω προσθέσετε και όσα είχαμε κατεβάσει με τη σκέψη ότι πάνω από τα μισά από όσα είχαμε πιει ήταν ...σπιτική παραγωγή τότε θα καταλάβετε ότι αυτός που υπέφερε στην ανάκριση δεν ήμασταν εμείς αλλά ο δύστυχος ο ανακριτής. Ένα ανθρωπάκι κοντούλικο και υπερβολικά αδύνατο που προσπαθούσε να βγάλει κάποια άκρη από τα αγγλικά ενός μεθυσμένου Ιρλανδού από το Μπέλφαστ και ενός ...Έλληνα, μιλάμε για το θέατρο παραλόγου. Αυτός να ρωτάει αν κάναμε βόμβα, ο Πωλ να του απαντάει ότι ο πατέρας του πολέμησε τους Εγγλέζους και αυτός δεν θα λυγίσει σε καμιά ανάκριση και εμένα να με έχει πιάσει το παράπονο που δεν κατάφερα να φωτογραφίσω τον ...σκουντ!!! Τσίρκο σκέτο!

Από ότι μάθαμε αργότερα ο Σκοτσέζος γιατρός καταλαβαίνοντας τι είχε συμβεί πήρε τηλέφωνο την πρεσβεία και έτσι πιστός στο ωράριο του που ξεκινούσε στις επτά ο μαλακοκλανιάς εμφανίστηκε, έκανε τις απαραίτητες συμφωνίες και διαπραγματεύσεις και μετά από μια ώρα μας αφήσανε ελεύθερους. Με τους συγκεκριμένους μαλακοκλανιές της πάλαι ποτέ αυτοκρατορίας έχω παλαιότερα χρωστούμενα, για το καλό των σχέσεων με τη χώρα που υπηρετούν – ακόμα κι όταν αυτή η χώρα έχει μια δικτατορία που εκτελεί εν ψυχρό παιδιά – είναι έτοιμοι να σε χώσουν στο πιο βαθύ κελί μη και χαλάσουν αυτές οι ...σχέσεις. Ένας τέτοιος θα μου μείνει αξέχαστος όταν με απελάσανε από το Βιετνάμ από το τρόπο που κούναγε την ουρά του στον κάθε καραγκιόζη ...αλλά τέλος πάντων!

Στις επόμενες τρεις βδομάδες φυσικά ...διορθώσαμε την ντουλάπα και σταδιακά επιστρέψαμε στην παραγωγή που αυτή τη φορά ήταν σταθερή, δεκαπέντε μπουκάλια την ημέρα. Η αστυνομία κατέγραψε το γεγονός σαν ανατίναξη κακοδιατηρημένης κουζίνας γκαζιού και ο Σκοτσέζος γιατρός είχε πάντα την αποθήκη του ...γεμάτη! Μετά από τρεις βδομάδες τα αμερικάνικα στρατεύματα εισέβαλαν στο Κουβέιτ και οι δρόμοι μας προσωρινά χωρίστηκαν αλλά από εκείνη την μέρα που έπεσε η ντουλάπα στο κεφάλι μας μας συνδέει μια καταπληκτική φιλία που δεν έχει να κάνει με απόσταση η με το πόσο συχνά επικοινωνούμε. Η επίσκεψη του στο Ελσίνκι κράτησε τρία μπουκάλια ουίσκι και μισό μπουκάλι Koskenkorva, δυστυχώς εγώ δεν στάθηκα στο ύψος των περιστάσεων λόγο ειδικών συνθηκών, αλλά με συγχώρεσε. Φυσικά με συγχώρεσε τονίζοντας μου ότι δεν θα πρέπει να μου γίνει συνήθεια.

Σημαντικό το ένα μπουκάλι ήταν ουίσκι, το δικό μου. Τα άλλα ήταν ...νερό της φωτιάς που είχε φέρει μαζί του. Τώρα στο Yorkshire και συνταξιούχος είχε όλο το χρόνο να βελτιώσει τη συνταγή του και να ανατινάξει όσες ντουλάπες θέλει! Το νερό της φωτιάς συνεχίζει να είναι γλυκό, βλέπετε πάλι ήμασταν στην παρανομία, αυτή τη φορά από τη Κάτρη που πρόσεχε τι και πόσο έπινα και αυτός ο χοντρούλης Ιρλανδός δεν της γέμιζε το μάτι.

Ο Πωλ έχει πάρει σύνταξη εδώ και δώδεκα χρόνια και έχει αποσυρθεί τελείως από τη διδασκαλία, η γυναίκα του πέθανε πριν από δέκα χρόνια και τώρα συζεί με μια ...Σουηδέζα νοσοκόμα από την εποχή της Σαουδικής Αραβίας. Το βράδυ που έμεινε εδώ μιλήσαμε για το Yorkshire, τίποτα δεν έχει αλλάξει, για το αγαπημένο μας παμπ, ούτε εκεί έχει αλλάξει τίποτα και η Carol συνεχίζει να σερβίρει Yorkshire bitter, για το μοναδικό ψάρεμα που πήγαμε παρέα και κοντέψαμε να πνιγούμε σε ένα ποτάμι προς τη Σκωτία στους πενήντα πόντους – τόσο μεθυσμένοι ήμασταν!!! Για χάρη της ιστορίας όμως σας ενημερώνω ότι και οι δυο μας επιστρέψαμε σπίτι μας με ..ψάρια. Πριν φτάσουμε στα σπίτια μας περάσαμε από το τοπικό fish and chips μαγαζί!!!

Θυμηθήκαμε ένα σαφάρι που κόντεψε να ξεκινήσει εμφύλιο πόλεμο στην Ουγκάντα, μιλάμε για πολύ τρέλα, για το βράδυ στο Μπέλφαστ που μας την έπεσε η εγγλέζικη περίπολος και εγώ μαγνητοφωνούσα τις διαπραγματεύσεις για να περάσουμε το μπλόκο ενώ τρεις από την παρέα μας ήταν οπλισμένοι έτοιμοι για όλα και τέλος μιλήσαμε και για το βιβλίο που και οι δυο θα γράψουμε κάποτε για τις περιπέτειες μας αλλά που και οι δυο μας ξέρουμε καλά ότι δεν θα το κάνουμε ποτέ. Ο Πωλ είναι εξηντατριών χρονών και το μόνο που θέλει είναι να πάει στο παράδεισο μεθυσμένος τραγουδώντας Ιρλανδέζικα τραγούδια, προσπάθησε να μάθει ένα στη Δάφνη αλλά δεν νομίζω ότι η Δάφνη καταλάβαινε τι ήθελε αυτός ο γέρος που μύριζε οινόπνευμα. Εμένα αυτή η επίσκεψη μου έκανε πολύ καλό και με έκανε για μια άλλη φορά να νιώσω πολύ πλούσιος με όλους αυτούς τους υπέροχους φίλους που έχω!

********************************

Φυσικά θα με συγχωρέσετε αλλά δεν μπορώ να βάλω φωτογραφία του Πωλ, (για ευνόητους λόγους) αλλά νομίζω μια της πριγκίπισσας μου θα σας αποζημιώσει. Εδώ με το κάστρο της Χιονάτης που έφερε ο Άι Βασίλης!!!

********************************

Σήμερα νιώθω καλύτερα και πιο αισιόδοξος, είπαμε το 2007 ...τελείωσε. Αύριο ξεκινάει πάλι το βάσανο με τους βρικόλακες αλλά είπαμε ...πείσμα!!!