Η ημέρα του πατέρα.
Λοιπόν χτες οι σκανδιναβικές χώρες γιορτάσαν την ημέρα του πατέρα. Γιορτάστηκε και στο σπίτι μας μόνο που κράτησε ...τριήμερο, αλλά πριν ξεκινήσω να σας λέω για το πως γιορτάσαμε την γιορτή του πατέρα μια μικρή ...σημείωση!Τις τελευταίες μέρες με όλα όσα συμβαίνουν εδώ και επειδή ο υποφαινόμενος δεν μπόρεσε να κρατήσει το στόμα του κλειστό βρέθηκα σε μερικά ενδιαφέροντα πανελ, παράλληλα δεν έχω απαντήσει σε comments που έχετε κάνει σε προηγούμενα post. Έτσι θα το κάνω σε αυτό για να μην είμαστε παραπονεμένοι και θα προσπαθήσω να κρατήσω σειρά προτεραιότητας όπως γράφτηκαν και ...δεν απαντηθήκαν!
Το Σαββατοκύριακο αυτό παράλληλα με τους ...εσωτερικούς μας εορτασμούς είχαμε και συνέχεια φίλους που περάσανε ή για να μάθουν τι συμβαίνει ...από μέσα ή γιατί ήθελαν να μάθουν πως ένιωσα επισκεπτόμενος την Ελλάδα μετά από τόσα χρόνια. Ανατολίτικα γλυκά που είχα φέρει μαζί μου από την Αθήνα βοήθησαν ή καλύτερα μελώσαν τους πάντες στο να καταλάβουν πως πέρασα και όλοι στο τέλος είπαν ...μάλλον τώρα χρειάζεσαι διακοπές αλλά κανόνισε την επομένη φορά που θα πας στην Ελλάδα να μας πάρεις μαζί σου, σαν να λέμε ...air-ovi, connects greece and finland!
Αλλά για να επιστρέφουμε στη γιορτή του πατέρα, την Παρασκευή το πρωί πέρασα από τον παιδικό σταθμό την ώρα που κάνανε μια μικρή γιορτή και στην οποία έπρεπε να αποδείξω πόσο καλός είμαι φυσώντας ένα βελάκι μέσα από ένα σωλήνα σε ένα στόχο, (5 στα 10, εντάξει δεν ήμουν και ο καλύτερος!) στη συνέχεια ήπιαμε χυμό πορτοκαλί και φάγαμε μπισκότα με σοκολάτα σε ένα τραπεζάκι με δυο ακόμα πατεράδες και δυο πιτσιρίκια, η Δάφνη έφαγε και το μισό δικό μου και μετά αφού φίλησα την πριγκίπισσα μου ξεκίνησα την μέρα μου, που την Παρασκευή ήταν αρκετά δύσκολη με αποτέλεσμα να επιστρέψω αργά το βράδυ και να κοιμάται.
Σάββατο πρωί επτά και πέντε, ξυπνήσαμε με το συνηθισμένο ...μπαμπά κοιμάσαι; Και χοροπηδητό πάνω στη ...κοιλιά μου. Μόνο που αυτή τη φορά υπήρχε και ένα ...κόκκινο χαρτόνι που ανέμιζε πάνω από το κεφάλι μου επικίνδυνα και με εύρισκε ...όπου τύχαινε. Η Κάτρη προσπάθησε να εξηγήσει ότι η κάρτα είχε φτιαχτεί στο σχολείο και έπρεπε να μου τη δώσει την κυριακή αλλά καλά.... ποιός σταματάει την Δάφνη. Ήθελε να μου την δώσει και να την διαβάσω εδώ και τώρα. Άλλωστε τόσες ώρες κουράστηκε στο σχολείο να τη φτιάξει.
Λοιπόν στο σχολείο τους ζητήσανε να πουν κάτι για τον πάτερα τους και ύστερα φτιάξανε μια κάρτα με τις ανάλογες καρδούλες γύρω-γύρω, η Δάφνη είπε: Ο μπαμπάς μου είναι ψηλός και έχει γένια σαν τον άγιο Βασίλη και μουστάκι που με γαργαλάει. Ξέρει πολλές ιστορίες με ξωτικά και πριγκίπισσες γιατι εχει πάει στη χώρα τους και εγώ είμαι η πιο όμορφη πριγκίπισσα. Ο μπαμπάς μου ζωγραφίζει και έχει και ένα δωμάτιο που όλο γράφει και ζωγραφίζει αστεία ανθρωπάκια. Ο μπαμπάς μου πολλές φορές παίρνει τηλέφωνο και έρχεται ένα ταξί και τον παίρνει, πάνε στο αεροδρόμιο και μετά με το αεροπλάνο πάει στην Αφρική! (μάλλον εκεί μπερδέψαμε την Αθήνα με την Αφρική) και όταν γυρίζει κάθε μέρα στο σπίτι από τη δουλειά μου φέρνει πολλά δώρα και τώρα που μεγάλωσα μεγάλωσαν και τα δώρα! Σήμερα μου υποσχέθηκε ένα πόνυ!!!
Από ότι φαντάζεστε σαν λογικός πατέρας την ημέρα του πατέρα είχα ήδη αγοράσει ένα ...μικρό μου πόνυ για την πριγκίπισσα μου! Η υπόλοιπη μέρα κύλησε με πολλές επισκέψεις και φτάσαμε στην κυριακή...
Την κυριακή το πρωί, έξη και μισή αυτή τη φορά, ξαναδιαβάσαμε την κάρτα, φίλησα την κόρη μου και αυτή τη φορά πήρε και το μικρό πόνυ του μικρού πόνυ ...βρε τι τραβάμε οι πατεράδες, και ακολουθήσαν waffles με παγωτό σοκολάτα και ρόφημα σοκολάτα που φτιάξανε μάνα και κόρη. Εσείς περιμένατε τώρα ότι εγώ θα πιω καφέ αλλά ποιος τολμάει να πει όχι στην Δάφνη που ετοιμάζει το ρόφημα με τριάντα κουταλιές ζαχαρί!!! Και που ψάχναμε με την Κάτρη τρόπους να την απασχολήσουμε για να μπορέσουμε να χύσουμε στο νιπτήρα το πετιμέζι!!! Στη συνέχεια για την γιορτή του πατέρα ...ανταλλάξαμε δώρα, εγώ πήρα ένα ζευγάρι παντόφλες και η Δάφνη πήρε μια ...αγέλη από σκυλάκια! Καλά και η μαμά πήρε δώρο αλλά ...δεν θα σας τα λέω όλα!!!
Η μέρα μας πέρασε με παιδικό θέατρο και επίσκεψη στο ραδιοφωνικό σταθμό που είχα καλεσμένη μια από τις χειρότερες καλεσμένες που είχα τα τελευταία χρόνια, με pose English που απαντούσε μονολεκτικά στις ερωτήσεις μου και είχε ξεχάσει την λέξη χιούμορ την ημέρα που γεννήθηκε. Κάτι τέτοιες φορές μετράω τα δευτερόλεπτα να τελειώσει η εκπομπή και η μια ώρα μου φαίνεται πέντε. Κατά τα άλλα θεατρικός συγγραφέας η κοπέλα!!!
Η ημέρα μας συνεχίστηκε με περισσότερο παγωτό και εγώ ήμουν ο πρίγκιπας και η Δάφνη η πριγκίπισσα στο απογευματινό μας τσάι με ποτηράκια ...ξωτικών! και για να μην έχετε απορίες, ΦΥΣΙΚΑ με ξύπνησε σήμερα το πρωί ανεμίζοντας την κάρτα πάνω από το κεφάλι μου, ζητώντας παγωτό και ...δώρο και πρέπει να μας πήρε τουλάχιστον μισή ώρα για να της εξηγήσουμε ότι η γιορτή του πατέρα ...τέλειωσε για φέτος!!! Το μεσημέρι γύρισα με ένα ... βιβλίο για πριγκίπισσες!!!
***************************
Καλέ μου Yannis_h δεν ήταν εύκολο αυτή τη φορά, και ελπίζω να το καταλαβαίνεις, αλλά έχω σχέδιο απλά ελπίζω να με αντέξεις!!!
Όσο για τη Φιλανδία σου, δεν νομίζω ότι έχει αλλάξει, απλά έχουν προστεθεί και πολλά νέα στοιχεία. Αυτό που είχες βρει και αγαπήσει είναι πάντα εδώ και ξέρεις καλά ότι είναι το ίδιο με αυτό που κι εγώ έχω αγαπήσει σε αυτή τη χώρα. Όσο για τα εγκλήματα και αυτά συμβαίναν απλά τώρα με την ταχύτητα πληροφόρησης αυτό που συμβαίνει σε ένα χωριό της Φιλανδίας γίνεται άμεσα γνωστό σε κάθε γωνιά της γης. Η Φιλανδία δεν έχει πάψει να είναι μια ασφαλής χώρα απλά πρέπει να μάθει να αντιμετωπίζει κάτι που αντιμετωπίσαν οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες τη δεκαετία του 80 και που στην Ελλάδα έφτασε τη δεκαετία του 90. εντάξει δεν υπήρξε κάτι ανάλογο με σε ελληνικό σχολείο αλλά θυμήσου και τη έγινε στο σχολείο της Εύβοιας που βέβαια ακόμα και σήμερα δεν έχει βγει καμιά άκρη και τα συγκεκριμένα αλητάκια συνεχίζουν να κυκλοφορούν ελεύθερα.
Και ναι, η πληρότητα του μανιφέστου με τρόμαξε κι εμένα και γι αυτό πιστεύω ότι δεν είναι δυνατόν να ήταν μόνος του αλλά μάλλον υπάρχει κάποιος πυρήνας στη περιοχή.
Salome παραπονιάρα, είπα να σε αφήσω στον αγώνα σου και περιμένω να ξανά-ανοίξεις το blog σου. Εντάξει δεν τα λέμε τακτικά αλλά όταν τα λέμε ...
***************************
Aphrodite, γέλασα με την εικόνα της Δάφνης να τρώει ...ρεβυθοπουρέ, όσο για σάουνα, παγωμένη λίμνη και βόρειο σέλαρ ... μια απόφαση είναι και φυσικά στα κάρβουνα θα βάλουμε ...σολομό!!! γιατί αν δεν έχεις φάει σολομό η πέστροφα στα κάρβουνα δεν έχεις φάει τίποτα!!!
***************************
Trol μην νομίζεις, το internet μας έχει σώσει όλους. Ένα μικρό παράδειγμα, στους Δημοσιογράφους χωρίς Σύνορα το internet μεταμορφώθηκε σε απόλυτη σωτηρία ακόμα και το τμήμα του που μπήκε μέσα στο facebook.
***************************
Και μιλώντας για ... facebook, τρυφερέ Phivos ότι είδα την εικόνα μου ανάμεσα σε ...αεροπλάνα κρύβει υπονοούμενο; Καλά έχεις δίκιο, έτσι κι αλλιώς το Παρίσι ανήκει στις αγαπημένες μας πόλεις!!! Α! Στείλε mail με τηλέφωνα, τα εχω χάσει όλα!
***************************
Πωλινάκι στα είπα και στο προηγούμενο, θα σου απαντήσω με post σε αυτά που μου έστειλες!!! :)
***************************
Philos, μάλλον έπιασες τις λέξεις κλειδί, κοινωνική καταπίεση και εσωστρέφεια. Πολύ έντονη εσωστρέφεια.
***************************
Christiana και Ελένη, πραγματικά λυπήθηκα που δεν καταφέραμε να συναντηθούμε τώρα που βρέθηκα στην Αθήνα αλλά καταλαβαίνω και τους λόγους. Ελπίζω την επομένη φορά να τα καταφέρουμε γιατί πραγματικά θέλω πολύ να σας γνωρίσω από κοντά και βέβαια το ξέρετε ότι η Φιλανδία ...δεν είναι τόσο μακριά!!! Και μην το ξεχάσω, όπως έχω ξαναπεί έχω χάσει mails κλπ στείλτε mail!!!
***************************
Advocatus diaboli, ήδη κάτι που έγινε χτες στην Ολλανδία και στοίχησε τη ζωή ενός 24-χρονου δείχνει ότι το ‘κακό έχει σηκώσει κεφάλι.’
Αυτό που τουλάχιστον δίνει ελπίδες είναι οτι μετά από μια γενιά ουδέτερη η καινούργια γενιά φαίνεται πιο δραστήρια και συνειδητοποιημένη όσο κι αν υπάρχουν αυτά τα γεγονότα.
***************************
Victoria το τραγούδι ήταν της ...Amy Winehouse, ελπίζω να σου αρέσει!!!
***************************
Ρωξάνη, θα τα πούμε σύντομα, πολλά φιλιά!!!
***************************
Από χτες έχει αρχίσει να χιονίζει κανονικά και πιθανώς μέσα στις επόμενες μέρες να στρώσει για τα καλά. Στη Λαπωνία μετά τη ζημιά που πάθανε πέρσι έχουν πάρει ανάσες και περιμένουν πάλι τουρισμό και αθλητικά γεγονότα.
***************************
Η φωτογραφία δεν είναι καλή γιατί χρησιμοποίησα το τηλέφωνο μου αλλά είναι το απόγευμα της κυριακής μετά από την ...τρίτη τέταρτη ...πέμπτη δόση παγωτού!!! Ένας υπνάκος βοηθάει στη χώνεψη πριν περάσουμε στην επομένη!
Σχόλια
....Ο μπαμπάς μου είναι ψηλός και έχει γένια σαν τον άγιο Βασίλη και μουστάκι που με γαργαλάει. Ξέρει πολλές ιστορίες με ξωτικά και πριγκίπισσες γιατι εχει πάει στη χώρα τους και εγώ είμαι η πιο όμορφη πριγκίπισσα....Χαζομπαμπά!!
Χαζοντάντυ!
Είπε η χαζομαμά, που spoils them rotten too!
:ΡΡΡΡ
Χρόνια πολλά ξωτικέ Φάδερ!
Αντε με το καλό να σε ξαναδούμε εδώ στην τροπική Αφρική, εμ, δίκιο έχει το μικρό, τέτοια ζούγκλα που είμαστε!
ΥΓ- το πολύ παγωτό για να μην τρέχουν όλη την ώρα στην τουαλέττα μετά ξέρεις τι θέλει για... στουμπωχτικόν ε? Πίτσα, τσουρέκια και κρουασάν! Μη γελάς είπα! Ξέρουμε κι εμείς από τερατάκια που δεν τους χαλάς χατήρι...
Πωλίνα
:))
ΟΚ... στα σοβαρά. Το νιώθω (και από τους φίλους που μιλάω πάνω) ότι η Φινλανδία που ήξερα κι αγάπησα, όπως λες κι εσύ, υπάρχει ακόμα. Νόμισα ότι το «σοκ» της πολυπολιτισμικότητας, το νέο των ‘χαλαρών’ συνόρων, η Φινλανδία το πέρασε με τους Σομαλούς. Υπήρχε και η λάμα (‘ύφεση’ – λέξη κλειδί) οπότε ήταν πιο δύσκολα τα πράγματα. Θυμάμαι που κάποιοι Φινλανδοί έλεγαν ‘αχ, άντε να πάει η Φινλανδία πίσω στα παλιά τα χρόνια’ και ακουγόταν τόσο θλιβερό, ήθελα να τους πω ότι δεν είναι δυνατόν στα τέλη του 90 να ζητούν ξανά ένα κράτος-ενυδρείο – αυτά πέρασαν, άλλαξε ο κόσμος, ας συμβιβαστούν. Αν και ξένος, αυτή η εικόνα μου προκαλούσε θλίψη για το ίδιο το άτομο – αυτός θα απογοητευόταν, αυτός περίμενε μάταια κάτι που δεν θα ερχόταν. Εγώ είχα το μέρος μου στο κράτος, εκείνος φαινόταν να μην το έχει. Και το δικό μου μέρος θα σιγουρευόταν ολοένα και περισσότερο, το δικό του (συναισθηματικά μιλώντας) θα γινόταν όλο και λιγότερο, όλο και πιο αβέβαιο.
Τέλος πάντων, έτσι νόμισα: ότι το ‘σοκ’ η Φινλανδία το πέρασε τότε και μάλιστα, παρότι οδυνηρό για αρκετούς, το πέρασε αρκετά απαλά σε σχέση με άλλα κράτη. Ούτε πρωτοσέλιδα «Να φύγουν τα τέρατα», ούτε Αλβανοί σε στάδια να τους ρίχνουν τροφή με ελικόπτερα (και όποιος έφαγε, έφαγε), ούτε Λεπέν και Χάιντερ, ούτε Η Καρέλια είναι Φινλανδική, ούτε σημαντικές επιθέσεις σε ξένους. Και η κυβέρνηση βράχος όσον αφορά τα δικαιώματα. Μεμονωμένα περιστατικά υπήρχαν, όπως κι εξαιρέσεις – αλλά σε γενικές γραμμές, ο κανόνας ήταν θετικός.
Πάει να πει, απ’ όσα λες τώρα, έχασα αρκετά επεισόδια. Πάει να πει ότι υπήρξε και δεύτερο κύμα ‘σοκ’ – κι ότι αυτό δεν απορροφήθηκε όπως το πρώτο.
Παρόλα αυτά – επιμένω. Το να χάσει η φινλανδική αγανάκτηση το χαρακτηριστικό του να βλάπτει μόνο τον εαυτό της, το να χαλαρώσει στη φινλανδικότητα (αν είναι να μιλήσουμε έτσι) το χαρακτηριστικό της εσωστρέφειας, είναι για μένα μεγάλη αλλαγή. Αγγίζει πολλά επίπεδα σ’ αυτή τη χώρα.
Αναρωτιέμαι τι θα δω – πάντως εγώ αυτή τη Φινλανδία δεν τη γνωρίζω. Το μόνο περιστατικό που θυμίζει, έστω αχνά, αυτήν την πράξη, ήταν όταν ένα αυτοκίνητο βγήκε κάπου στο Parkano από τη λωρίδα και πέρασε στο αντίθετο ρεύμα, ενώ από απέναντι ερχόταν μια νταλίκα. Η νταλίκα άλλαξε λωρίδα και το αυτοκίνητο ξανάλλαξε και συγκρούστηκαν. Καθαρή περίπτωση αυτοκτονίας – μόνο που ο οδηγός του αυτοκινήτου πέθανε παίρνοντας κάποιον άλλο στο λαιμό του, έστω σαν αίσθημα ότι σκότωσε άθελά του κάποιον, έστω νομικά σαν φόνο εξ αμέλειας. Αυτό ήταν το μόνο περιστατικό που άκουσα ότι κάποιος πέθανε βλάπτοντας κάποιον άλλο. Το πρόσφατο ήταν πρωτόγνωρο. Ελπίζω – υπάρχει κι αυτή η εκδοχή- να πρόκειται απλώς για μίμηση Αμερικής, από κάποιον πειραγμένο.
Η εκδοχή του πυρήνα με τρομάζει περισσότερο απ’ όλα.
Η γαρ περίπτωσή σου, γνωστή τοις πάσι! Ξέρεις πως λέγεται ο τῃ κόρῃ κατακέφαλα πληγείς πατήρ! Ιζν'τ ιτ;
Και... πουλάκι τι μού μετέφερε πως ενσκύπτεις προσεχώς! Στου Αδάμ το νησί και όπου αλλού θες. Αρκεί να γίνει!
tassoula, χαζομπαμπάς; Τι είναι αυτό; ;)
Ασ’ τα Aphrodite, έχω ...σχέδιο για το πως θα τον ...υποδεχτώ τον τυχερό!!! Κατά τα άλλα η κυρία μας ανακοίνωσε ότι κάλεσε τον ...Patrik το Σάββατο το απόγευμα για να δούνε μαζί τη ...σταχτοπούτα στο DVD!!! πως έλεγε εκείνη η παλιά ελληνική ταινία; Βασίλη το τουφέκι!!! :D
yannis_h το λες και μόνο σου, τη Φιλανδία σου θα την βρεις, όπως κι εγώ βρήκα τα κουτούκια και τα δρομάκια και τους φίλους μου στην Αθήνα τώρα που γύρισα ...αλλά και κάτι είχε αλλάξει που το ένιωθα αλλά δεν μπορούσα να εντοπίσω, απλά έλεγα ...έχει πολύ κόσμο!!!
Όπως σου έχω ξαναπεί η αύξηση των ξένων από 14,000 σε 150,000 μέσα σε πέντε χρόνια ήταν και είναι έντονο σοκ και αυτός ο αριθμός μεγαλώνει συνέχεια. Και σαν να μην έφτανε αυτό όπως στην περίπτωση του νεαρού τώρα η δεύτερη γενιά μεγαλώνει, πηγαίνει σχολείο, πανεπιστήμιο είναι Φιλανδοί και σε πολλές περιπτώσεις παίρνει θέσεις άλλων που τις θεωρούν δικαιωματικά δικές τους.
Για τους ...πυρήνες θα σας γράψω σε επόμενο επεισόδιο γιατί είμαι μέσα στην έρευνα και πολύ φοβάμαι εκτός από το Ydin και φυσικά το Ovi κανένας άλλος δεν θα το δημοσιεύσει.
Το καλύτερο δώρο για την γιορτή του πατέρα το έλαβες από την Δάφνη.
Διάβασα ότι καλοπέρασες στην "Αφρική" διασκεδάζοντας με τους ιθαγενείς κι ομογενείς.
Κρίμα που τόσα παιδιά χάθηκαν στο φονικό.
Το φαινόμενο της δολοφονίας στα σχολεία είναι τόσο ακραίο όσο σπάνιο.
Τα βασικα κίνητρα δεν έχουν βέβαια τίποτα να κάνουν με τις αιτίες που γράφονται στα σημειώματα των θύτων αλλά στην εξάπλωση και αποδοχή της βίας στο θέαμα παιχνίδι απο νωρίς στην ζωή του παιδιού και του εφήβου.
Από τις κινηματογραφικές ταινίες και τηλεόραση στα βιντεοπαιχνίδια.
Ιδίως στα τελευταία τα παιδιά μαθαίνουν πόσο εύκολα μετά τους πυροβολισμούς και τα αίματα τα πτώματα των "κακών" θυμάτων εξαφανίζονται με μαγική ευκολία.
Σκοτώνεις και σκοτώνεσαι κατ' επανάληψη.
Βέβαια χρειάζεται ένα άρρωστο μυαλό και η ευκολία κατοχής και χρήσης ενός φονικού όπλου.
Το παιχνίδι παίρνει ζωή.
Η υπεροχή στο σκόρ γίνεται μια απάνθρωπη πραγματικότητα.
Άκης
Πωλίνα
Όσο για τα παιδιά που σκοτωθήκαν ...κάτι τέτοιες στιγμές θυμάμαι τον ....Μητσοτάκη. Ούτε βδομάδα δεν πέρασε και το ποια είναι η καινούργια γκόμενα του Vanhanen είναι το κεντρικό θέμα!!! Ελπίζω να μην γίνομαι απαισιόδοξος αλλά ...μέχρι την επομένη φορά!
Εσένα σε τρομάζει Πωλινάκι, εμένα με τρομοκρατεί πια και αν προσθέσεις τις Μπρατζ, η Χλόη είναι η αγαπημένη μας, την Αριελ και τη Πριγκίπισσα κοντεύω να τρελαθώ! Το χειρότερο, τώρα προστέθηκε και η οικογένεια ...Simsons!!!
Και για να μην το ξεχάσω, σήμερα είναι η παγκόσμια ημέρα για τον διαβήτη, πληροφορηθείτε είναι επικίνδυνος και δυστυχώς μαστίζει στη ‘σύγχρονη’ κοινωνία μας.
άντε πάλι, αρχίσαμε
και solomo και μανιταρόσουπες και δεν συμμαζεύεται
για να ζηλέψετε όσοι αγαπάτε το φαγητό και καλά κάνετε, εγώ χθες έφαγα the best κέικ με κάστανα in the whole world
δλδ οκ , απ όλες τις κουζίνες, ιταλικές, κινέζικες, κτλ η αγαπημένη μου είναι η φθινοπωρο-χειμωνιάτικη
:D
ελπίζω να το λάβεις το δικό μου και να μη χαθεί σαν του Φοίβου!
(εγώμια χαρά ταλαμβάνω τα μέηλςτου Φοίβου!)
:)
Όσο για κέικ, φυσικά ...carot cake!!! ;P
advocatus diaboli σας παρακαλώ, σε αυτό το σπίτι όταν μιλάμε για παγωτό υπάρχει μόνο μια ...γεύση: σοκολάτα, με chokolate chips, σοκολάτα σιρόπι και σοκολάτα από πάνω!!! :D
το σωστό να λέγεται πραγματικά εύχομαι να μην ξανασυμβεί αυτό που έγινε, αλλά σίγουρα κάποιοι βρήκαν ‘μάρτυρα’ και άντε να δούμε πως θα ξεμπερδέψουμε με αυτό. Στην Ελλάδα δεν πιστεύω ότι θα μπορούσε να συμβεί κάτι τέτοιο, εδώ τόσο το άτομο όσο και η κοινωνία είναι πολύ πιο κλειστή, βέβαια και στην Ελλάδα έχουν συμβεί Κωσταλέξη που δεν έχουν συμβεί εδώ!
Φιλιά στην πριγκίπισσα. Πάω να ασχοληθώ με το ασφαλιστικό που ετοιμάζονται να καταληστέψουν το ταμείο μας.
Ελπίζω όλα με όλους να είναι καλά. Δεν πρόλαβα να διαβάσω.Επανέρχομαι αύριο μετά απο τη σχετική ανάγνωση.
Παραπονιάρα, λοιπόν!!
salome