Καλησπέρα, εδώ είμαι!!!

Από την αρχή που ξεκίνησε αυτή η περιπέτεια φαίνεται ότι η ...χημεία έχει συνωμοτήσει εναντίον μου, ίσως να είναι παλιά χρωστούμενα μιας και κάποτε παρέδωσα κενή κόλα. Από την αρχή ότι φαρμακευτική αγωγή και να μου δώσανε, ότι φάρμακο η παυσίπονο και να πήρα, πρέπει να αντιμετωπίσω όλες, και το εννοώ όλες τις παρενέργειες που προκαλούν.

Έτσι ενώ τη Δευτέρα όλα πήγαν καλά κατά τις μια το ξημέρωμα Τρίτης αντιμετώπισα μια από τις χειρότερες κρίσεις που είχα αντιμετωπίσει μέχρι τώρα και όλα τα συμπτώματα από το χημικό κοκτέιλ, ακόμα και αυτά που ...δεν θα έπρεπε να αντιμετωπίσω με βρήκαν. Ξημερώματα Τρίτης ξαναβρέθηκα στο νοσοκομείο και ο γιατρός μου αποφάσισε ότι μάλλον είχαν και είχα υπερεκτιμήσει τις δυνάμεις μου. Η επομένη χημειοθεραπεία αναβλήθηκε για την ερχομένη Τρίτη και αυτά αφού περάσω μια σειρά από εξετάσεις πρώτα την Δευτέρα για να είμαστε σίγουροι ότι είμαι έτοιμος. Όσο για τους πόνους που συνεχίζονται ανεξήγητα, ο γιατρός πέταξε κάτι που δεν μου άρεσε καθόλου. Μετά από κάποιο αριθμό χημειοθεραπείες θα κάνουμε πάλι μαγνητική και αξονική και δεν ξέρω πως αλλιώς τις λένε και αν δεν βρούνε πάλι τι συμβαίνει τότε θα με ανοίξουν και θα πάνε ...ψάχνοντας.

Αυτή τη στιγμή αισθάνομαι πολύ κουρασμένος για να σκεφτώ κάτι τέτοιο. Την ώρα που μου βάζανε το κοκτέιλ κάποια στιγμή δεν ξέρω τι έγινε αλλά αισθάνθηκα κάποιο χέρι να μου χαϊδεύει τα μαλλιά και να μου λέει, έλα λίγο ακόμα και όλα θα πάνε καλά. Τις τελευταίες ώρες προσπαθώ να θυμηθώ τι έγινε και αν και ρώτησα τον γιατρό αν λιποθύμησα ή έγινε κάτι μου απάντησε ...συμβαίνουν αυτά. Τι μου συνέβη; Όλη την ώρα κρατούσα τα μάτια μου κλειστά και προσπαθούσα να σκέφτομαι την έκθεση που θα κάνω το Σεπτέμβριο. Ζωγράφιζα στο μυαλό μου και έστηνα καμβάδες και εικόνες. Θυμάμαι όταν κάποια στιγμή ένιωσα το χέρι μου να παγώνει και πόνεσα λιγάκι και ύστερα αυτό το χέρι. Και δεν θυμάμαι καν το πρόσωπο της.

Την Τρίτη όλη μέρα ήμουν σαν χαμένος, όσες φορές σηκώθηκα απλά ...ξαναξαπλωσα και δεν μπορούσα να διαβάσω, να δω τηλεόραση, ούτε καν να σκεφτώ δεν μπορούσα. Στέλιο, Μπεσσυ, προσπαθούσα να σκεφτώ το βράδυ που περάσαμε με την Μάρθα, το Μιχάλη, την Μάρθα και να ξαναθυμηθώ τα αστεία, τα γέλια και τις μορφές και συνέχεια χανόμουνα. Κάποιοι με πήραν τηλέφωνο και ούτε ξέρω τι έλεγα. Την Τετάρτη ήμουν καλύτερα. Τα κατάφερα ακόμα και να κάνω μερικά τηλέφωνα.

Αυτά τα γράφω σε ...δόσεις! την πέμπτη τη πέρασα από το καναπέ στο κρεβάτι και από το κρεβάτι στο καναπέ. Η Δάφνη είναι ενθουσιασμένη με τα κουτιά που έφερα από την Ελλάδα. Πήγα στην Ελλάδα με μια βαλίτσα και γύρισα με δυο βαλίτσες και ένα σάκο παραγεμισμένους με κουτιά και σαν να μην έφτανε αυτό περίμενε και ένα ...βέλγικο δέμα στο ταχυδρομείο!!!

Αυτή τη στιγμή εχω αρχίσει πάλι να πονάω και προσπαθώ να μείνω ξύπνιος γιατί για κάποιο περίεργο λόγο οι πόνοι με πιάνουν όταν κοιμάμαι ειδικά το βράδυ. Οξύμωρο, μόλις έγραψα βράδυ και κοίταξα έξω από το παράθυρο μου και μόλις ξημερώνει μετά από ένα μισάωρο υποθετικής νύχτας, απλά δεν φαινόταν ο ήλιος. Και είναι δυο και τέταρτο.

Λοιπόν, ένα από τα προβλήματα που αντιμετώπισα στην Αθήνα ήταν ...το σκοτάδι! Μου φάνηκε τόσο ...σκοτεινό που με μπέρδεψε. Ήταν σαν ξαφνικά να έχασα τον προσανατολισμό μου. Πολλοί με ρωτάτε πως μου φάνηκε η Αθήνα και η επιστροφή μετά από τόσο καιρό. Η αλήθεια είναι ότι εκτός από το αεροδρόμιο, την αττική οδό και το τραμ – το μετρό δεν πρόλαβα να το δω - που ναι με εντυπωσιάσανε, δεν είδα Αθήνα. Ήταν τόση η ανάγκη μου να δω ανθρώπους που αγαπώ και μου λείπουν και παράλληλα θέλω να πιστεύω ότι ήταν και η δική τους ανάγκη τέτοια να με δουν που το μόνο που είχαμε χρόνο να κάνουμε ήταν να αγκαλιαστούμε.

Και για όσους απορούν ναι οι φίλοι μου μόλις με παραλάβανε με πήγανε αμέσως να βρούμε ...διανυκτερεύον σουβλατζίδικο!!! Και για τους πιο περίεργους ναι έφερα μαζί μου πέντε πακέτα με ...πίτες!!!

Τσακώθηκα με έναν ταξιτζή και την επομένη φορά που θα μου πει κανένας ότι η Φιλανδία είναι ακριβή θα λαλήσω!!! Έπαθα πλάκα στην Αθήνα, με συγχωρείτε άλλα ...θα πω τα παράπονα μου άλλη φορά μιας και εχω φέρει και ...αποδείξεις μαζί μου!

Αυτή τη στιγμή δεν μπορώ να γράψω άλλο γιατί η προσπάθεια με ζαλίζει αλλά θα επανέλθω σύντομα!

Καλό ξημέρωμα σε όλους σας.

**********************

Πωλινάκι και άρεσε και ...απλά περιμένουμε εσένα!!!

**********************

Γιάννη συγνώμη που δεν τα κατάφερα αλλά απελευθερώθηκα κάπως την παρασκευή.

**********************

Συγνώμη από όλους σας, μακάρι να είχα χρόνο να ταξιδέψω από Κρήτη μέχρι Κοζάνη, Θεσσαλονίκη και Λήμνο να σας δω όλους. Ίσως την επομένη φορά!

**********************

Τώρα ακούω το δίσκο του Λουδοβίκου με τη Μαριώ!!! Στέλιο σε ευχαριστώ πολύ!

**********************

Η φωτο παλαιότερη αλλά τι να κάνω ...είναι το κέντρο του κόσμου μου!