Ελληνο...σουηδικά πιάτα

Στα σχεδόν 16 χρόνια που συμμετέχω στα ιντερνετικά κοινωνικά δίκτυα, πολύ σπάνια βάζω φωτογραφίες με φαγητά αλλά ίσως αυτό πρέπει να το αλλάξω με αφιέρωμα στα Ελληνικά πιάτα που βρίσκεις ...εκτός Ελλάδας.

Από τον μουσακά στην Οσάκα στον μπακλαβά με μπλε μούρα Λαπωνίας στο Ελσίνκι και με τον ταβερνιάρη να προσπαθεί να με πείσει ότι έτσι φτιάχνουν τον μπακλαβά στη ...Ρόδο, θα έπρεπε να έχω φτιάξει φωτογραφικό άλμπουμ αλλά ...αλλά λίγο η αδιαφορία της στιγμής λίγο η ...ντροπή ποτέ δεν το έκανα ή καλύτερα σπάνια φωτογράφισα τα “ελληνικά” πιάτα που προσέφεραν ελληνικά εστιατόρια στο εξωτερικό.

Οι απάντηση για την “διαφορετικότητα” των πιάτων μεταξύ εσωτερικού και εξωτερικού ίσως να είχε διττή λογική εξήγηση αφενός στο γεγονός ότι πριν από 30 και 40 χρόνια ο τουρισμός δεν είχε αναπτυχτεί τόσο πολύ και μαζικά (κυρίως λόγω φτηνών εισιτηρίων) αφετέτου στο ότι προ ΕΕ οι ενδοευρωπαϊκές κυρίως μεταφορές ήταν δύσκολες και ακριβές ώστε τα κατάλληλα υλικά για να φτιάξεις ένα ελληνικό πιάτο να σπάνιζαν. Συν ότι οι Έλληνες ταβερνιάρηδες πιστεύοντας ότι η ελληνική κουζίνα θα πέσει “βαριά” στους ντόπιους, προσάρμοζαν τα σε υλικά και την αισθητική των πιάτων τους στα τοπικά δεδομένα.

Σήμερα όμως γύρω στο 60% των Σκανδιναβών έχει περάσει τουλάχιστον 10 μέρες στην Ελλάδα άρα έχουν φάει τυροκαυτερή, ξέρουν πως είναι το σουβλάκι με γύρο και κάποιοι μπορεί να έχουν δοκιμάσει ακόμα και πατσά (πατσάς και εξωτερικό, αυτό είναι άλλη ιστορία για άλλη στιγμή). Όσο για ελληνικά προϊόντα και υλικά, το σουπερμάρκετ της γειτονιάς μου έχει φύλλο Κανάκι, τυρί γραβιέρα, και χοντρές φακές ανάμεσα στα δεκάδες άλλα ελληνικά προϊόντα που βρίσκεις άνετα σήμερα σε όλα τα σουπερμάρκετ της βόρειας Ευρώπης. Συν το γεγονός ότι το κύμα των νεομεταναστών άνοιξε κι αρκετά καινούργια ελληνικά μαγαζιά με ελληνικά προϊόντα. Εδώ στη Στοκχόλμη υπάρχει μέχρι και τυροπιττάδικο με μπουγάτσα τυρί και κρέμα!

Τώρα αυτό ήταν μια ...μεγάλη εισαγωγή για να καταλήξω σε δυο φωτογραφίες με πιάτα κατά τον ταβερνιάρη “προσαρμοσμένα” στην τοπική αισθητική και γεύσεις αλλά ΚΑΘΟΛΟΥ Ελληνικά όπως και να το ...κοιτάξεις ή δοκιμάσεις.

Η πρώτη φωτογραφία. Αυτό είναι ουζοποικιλια για δυο! Τζατζίκι με ...μαγιονέζα όχι γιαούρτι, μελιτζανοσαλάτα και τυροκαυτερή (ερωτηματικό στο τυρί γιατί ήταν σχετικά καυτερή). ΕΝΑ τυροπιττάκι, δυο καλαμαράκια, ένα κομμάτι χαλούμι μοιρασμένο στα δυο και αρκετή πρασινάδα.

Η δεύτερη φωτογραφία είναι χοιρινός γύρος με ...καυτερή μαγιονέζα Εντάξει λείπω πολλά χρόνια από την Ελλάδα αλλά γύρο με καυτερή μαγιονέζα δεν είδα πουθενά και ποτέ σε όλη μου τη ζωή. Αντίθετα είναι κάτι που βρίσκεις σε όλα τα Τουρκικά κεμπαπτζίδικα της βόρειας Ευρώπης. Το πιάτο συνοδευόταν από τζατζίκι (πάντα με μαγιονέζα) και ...σαλάτα που το έπαιζε χωριάτικη γιατί είχε ΕΝΑ ...κύβο των 20 χιλιοστών ...φέτα. Αν κοιτάξετε προσεκτικά θα την δείτε να κρύβεται μπροστα απο το μωβ φύλλο/σαλάτα.

Αν σας ενδιαφέρει, έφαγα τις μισές από τις καμένες πατάτες και λίγο γύρο. Αλλά για να μην τα ισοπεδώνω όλα στο τέλος παρήγγειλα και μπακλαβά, περισσότερο από περιέργεια για το τι θα φέρουν παρά γιατί το ήθελα και ...ευτυχώς με απογοήτευσαν. Ήταν δυο μπακλαβαδάκια πολύ ωραία και πολύ γευστικά και πολύ ελληνικά!

Α, μην το ξεχάσω, ήπια και Mythos. Κάτι ήταν κι αυτό!

Και μετά ήρθε ο λογαριασμός απόλυτα προσαρμοσμένος στα ...Σουηδικά γκουρμέ γούστα!!!!