Ovi Greek stories

Πριν απο αρκετά χρόνια, στο Ελσίνκι, ξεκίνησα μια “παράδοση” όπου κάθε Χριστούγεννα έφτιαχνα και “μοίραζα” στους γείτονες που γνώριζα ένα μικρο πιάτο με κουραμπιέδες, μελομακάρονα και μπακλαβά. Κι όλα ηταν μια χαρά, και χαμογελαστά και γιορτινά μέχρι που σε κάποιους βγήκε ο Φιλανδός που δεν μπορούσαν να κρύψουν! Ο πρώτος θεώρησε (όπως ακριβώς στην αρχή και το Φινλανδικό κράτος) ότι Έλληνας άρα μάγειρας και αφού με ρώτησε αν το κάνω για ...προώθηση της επιχείρησης μου, συνέχισε με νουθεσίες για το πως να δηλώσω το κέτερινγκ στην ..εφορία! Καμία έκπληξη εδώ για όσους ξέρουν τους Φινλανδούς και απόρησα πως δεν είχε πάει ήδη στην εφορία να με καταγγείλει. Η έκπληξη ήρθε μετά τα Χριστούγεννα όταν κάποιος μου άφησε μια σακούλα με τριμμένα ...καρύδια και μια κάρτα με παραγγελία για κουραμπιέδες και πόσα τεμάχια επιθυμούσε! Όταν του εξήγησα ότι δεν το κάνω “επαγγελματικά” αλλά γιατί έτσι ...γουστάρω και μόνο τα Χριστούγεννα, προσβλήθηκε και δεν μου ξαναμίλησε. Κι εγώ δεν ξανάφτιαξα για τη ...

Το Ρότνε δεν είναι το ειδυλλιακό Σκανδιναβικό χωριό που βλέπεις στις ταινίες του Μπέργκμαν αλλά δεν παύει να είναι μαγευτικό με τον δικό του ιδιαίτερο τρόπο, τα καταπράσινα λιβάδια του, τις δυο τεράστιες λίμνες, μια από κάθε πλευρά, μια στον βορά και μια στον νότο, και φυσικά το δάσος παντού τριγύρω του. Για τους ανθρώπους του θα γράψω εν καιρώ και με πολλές λεπτομέρειες αλλά σήμερα θα σας πω για την εγκληματικότητα. Δεν κάνω πλάκα, σε ένα χωριό μερικών εκατοντάδων κατοίκων, με μηδέν έως ελάχιστα δείγματα παραβατικότητας, τους τελευταίους δυο μήνες έχουμε αύξηση της ...εγκληματικότητας. Προσπαθώ να αποφύγω την οποιαδήποτε γελοία σύνδεση αυτής της αύξησης με την άφιξη μου στο χωριό. Η αρχή έγινε με το σουπερμάρκετ. Το κέντρο του χωριού έλλειψη πλατάνου και καφενείου. Η πρωινή οδική κυκλοφορία στο Ρότνε και ειδικά γύρω στις οκτώ το πρωί, καλύπτεται σχεδόν αποκλειστικά από νεαρούς ποδηλάτες και με όλους τους δρόμους να οδηγούν σε ένα συγκρότημα κτιρίων που στεγάζει νηπιαγωγείο, δ...

Εδώ και ένα μήνα, ή καλύτερα από την πρώτη του Δεκέμβρη και μετά από οκτώμιση χρόνια στην Στοκχόλμη... μετακόμισα. Μεγάλη ιστορία και σειρά γεγονότων, αποφάσεων και συμπτώσεων -που κάποια στιγμή θα εξηγήσω, οδήγησαν στη μετοίκιση σε ένα πολύ μικρό χωριό στα νοτιοανατολικά της Σουηδίας και πιο κοντά στην Κοπεγχάγη από την Στοκχόλμη. Έτσι εφέτος Χριστούγεννα στο χωριό. Τώρα αυτό κάπως ακούγεται και για όσους έχουν χωριό ειμαι σίγουρος ότι η συγκεκριμένη πρόταση φέρνει στο μυαλό τους καλές και κακές αναμνήσεις όχι απαραίτητα στο ίδιο μοτίβο για όλους. Για μένα χωριό δεν υπήρξε ποτέ κι ήταν πάντα Χριστούγεννα στην πόλη με ότι σημαίνει αυτό στο πέρασμα των χρόνων, στην αλληλουχία των πόλεων και των “θέλω” της κάθε ηλικίας. Παρόλα αυτά πιστεύω ότι όλοι μας έχουμε... σκέψεις γι αυτά τα “Χριστούγεννα στο χωριό” τις περισσότερες σμιλευμένες από μύθους και ιστορίες που ακούσαμε ή διαβάσαμε τέτοιες μέρες σαν παιδιά. Έτσι χτες, παραμονή Χριστουγέννων, όταν είδα αρκετές οικογένειες να π...