Μιά προσωπική Χριστουγεννιάτικη παράδοση

Πριν απο αρκετά χρόνια, στο Ελσίνκι, ξεκίνησα μια “παράδοση” όπου κάθε Χριστούγεννα έφτιαχνα και “μοίραζα” στους γείτονες που γνώριζα ένα μικρο πιάτο με κουραμπιέδες, μελομακάρονα και μπακλαβά.

Κι όλα ηταν μια χαρά, και χαμογελαστά και γιορτινά μέχρι που σε κάποιους βγήκε ο Φιλανδός που δεν μπορούσαν να κρύψουν! Ο πρώτος θεώρησε (όπως ακριβώς στην αρχή και το Φινλανδικό κράτος) ότι Έλληνας άρα μάγειρας και αφού με ρώτησε αν το κάνω για ...προώθηση της επιχείρησης μου, συνέχισε με νουθεσίες για το πως να δηλώσω το κέτερινγκ στην ..εφορία! Καμία έκπληξη εδώ για όσους ξέρουν τους Φινλανδούς και απόρησα πως δεν είχε πάει ήδη στην εφορία να με καταγγείλει. Η έκπληξη ήρθε μετά τα Χριστούγεννα όταν κάποιος μου άφησε μια σακούλα με τριμμένα ...καρύδια και μια κάρτα με παραγγελία για κουραμπιέδες και πόσα τεμάχια επιθυμούσε! Όταν του εξήγησα ότι δεν το κάνω “επαγγελματικά” αλλά γιατί έτσι ...γουστάρω και μόνο τα Χριστούγεννα, προσβλήθηκε και δεν μου ξαναμίλησε. Κι εγώ δεν ξανάφτιαξα για τη γειτονιά τα ‘Χριστουγεννιάτικα πιάτα’, περιορισμένος σε λίγους και εκλεκτούς και οι γείτονές μου ανάσαναν με ανακούφιση γιατί δεν θα ηταν υποχρεωμένοι να μου λένε και ...καλημέρα όταν με βλέπουν!

Σταδιακά και για πολλούς λόγους κάποια στιγμή σταμάτησα και να φτιάχνω μελομακάρονα και κουραμπιέδες και μετά την μετακόμιση χώρας, κλπ. κλπ. κλπ., συν την τύχη των Ελληνικών σουπερμάρκετ στη Στοκχόλμη έπαιρνα για χρόνια έτοιμα μελομακάρονα και κουραμπιέδς. Τελικά πριν απο ένα χρόνο, και μάλιστα την 1η Δεκέμβρη μετακόμισα – όπως πολλοί ήδη ξέρετε – σε ένα μικρό γραφικό χωριό, ανάμεσα σε δυο πανέμορφες λίμνες και πολύ δάσος. Τώρα στο χωριό ακόμα και η λέξη “γείτονας” έχει τελείως διαφορετική αίσθηση απο τον γείτονα στο Ελσίνκι ή στην Στοκχόλμη και άντε και για να γνωριστούμε -παρόλο ότι το σπίτι ηταν ακόμα σε κουτιά, πέρσι ξανανάστησα την Χριστουγεννιάτικη παράδοσή μου και μοίρασα στους πιο κοντινούς – με αυτούς που είχα προλάβει να πω μια καλημέρα – το χριστουγεννιάτικο πιάτο με κουραμπιέδες, μελομακάρονα και μπακλαβά.

Τώρα ...τα αντίθετα Φινλανδίας Σουηδίας. Πρώτα απο όλα οι άνθρωποι πάθανε πλάκα και δεν ξέρανε πως να ευχαριστήσουν και ...μετά απο μερικές μέρες, δυο μέρες πριν την πρωτοχρονιά ήρθαν ένας-ένας με ...μικρά δωράκια, ένα πακέτο σοκολατάκια, ένα διακοσμητικό κερί, ένα πιάτο με δικά τους γλυκίσματα και άλλα. Όλοι ρε γαμώτο! Μέχρι το τέλος του Γενάρη όχι μονο τους ήξερα πια αλλά είχα πιει καφέ σε όλων τα σπίτια κι εκείνοι στο δικό μου και οι πιο καταπληκτικοί απο όλους ειναι αυτοί ...που δεν μιλάνε αγγλικά και παλεύουμε να συνεννοηθούμε.

Λεπτομέρεια, όλοι σχεδόν έχουν επισκεφτεί την Ελλάδα τουλάχιστον μια φορά, κάποιοι περισσότερες απο πέντε κι όλοι λένε ...στην υγειά σου, καλημέρα, ευχαριστώ! Επίσης σημαντική λεπτομέρεια, οι περισσότεροι ειναι συνταξιούχοι, και μην τολμήσει να κοροϊδέψει κανείς σας!

Εφέτος συνεχίζει η παράδοση για δεύτερη χρονιά, πιο οργανωμένα και με καινούργια “ονόματα” στην λίστα αυτών που θα πάρουν αλλά – πάλι τα αντίθετα Φινλανδίας Σουηδίας, ρε γαμώτο – αυτή τη φορά το περιμένουν και ειναι… προετοιμασμένοι ...απ΄ ότι ξέφυγε μιας γειτόνισσας, να πάρουν και να ...δώσουν! Έτσι εφέτος, έτοιμοι απο σήμερα 160 κουραμπιέδες και 160 μελομακάρονα.
Τελικά θα γίνει ...επιχείρηση ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ αλλά όσοι με ξέρουν, ξέρουν ότι το απολαμβάνω!
Την Τρίτη ο μπακλαβάς και τα πιάτα θα “παραδοθούν” την Πέμπτη.

Άντε και του ...χρόνου!