Λίγα ακόμα λόγια περί μετοίκισης στη Φιλανδία – Μέρος ΙIΙ

Αυτές τις μέρες στη Φιλανδία έχουμε πολύ κρίσιμες εκλογές και αυτό με κρατάει μακριά από οτιδήποτε άλλο συμπεριλαμβανόμενου και του blog. Οι Φιλανδοί φασίστες από ότι φαίνεται θα μας εκπλήξουν οδυνηρά και όλοι περιμένουμε την επομένη των εκλογών που θα στηθεί το γαϊτανάκι της πολυκομματικής κυβέρνησης. Έτσι σε ένα διάλλειμα τρεις μέρες πριν το τελευταίο κύκλο των εκλογών – έχουν προηγείται οι ψηφοφορίες μέσω ταχυδρομείου και οι προγραμματισμένες που έχουν καλύψει το 30% των ψηφοφόρων – οι δυο τελευταίες κατηγορίες μετοικιζόντων.

Το σημειολογικό με τις δυο κατηγορίες που ακλουθούν δεν είναι οι υποκατηγορίες τους αλλά ο τρόπος που πολλές φορές λειτουργούν και σαν συγκοινωνούντα δοχεία. Στην πρώτη από τις δυο κατηγορίες ανήκουν αυτοί που μεταναστεύουν με σκοπό μακροπρόθεσμα και αφού – και κυρίως – μαζέψουν κάποια λεφτά να επιστρέψουν. ,κάποιοι από αυτούς πραγματικά καταφέρνουν τον σκοπό τους και μετά από μια δυο δεκαετίες επιστρέφουν στην Ελλάδα έχοντας κάνει επενδύσεις κυρίως στη γη γύρω από τη γενέτειρα τους και απολαμβάνουν συντάξεις ευρωπαϊκών δεδομένων στην Ελληνική πραγματικότητα.

Συνήθως οι λόγοι μετοίκησης για την πρώτη κατηγορία είναι οικονομικοί και δεν έχει απαραίτητα να κάνει μόνο με την οικονομική κατάσταση του καθενός στην Ελλάδα. Υπάρχουν επιστήμονες που μετοίκισαν γιατί ήξεραν ότι στην Ελλάδα ποτέ δεν θα αμειφτούν ανάλογα των προσόντων τους η καλύτερα γιατί στο εξωτερικό θα βρουν καλύτερες αμοιβές και ένα πολύ καλύτερο επίπεδο ζωής. Υπάρχουν πολλοί επιστήμονες – κάποιοι ακόμα και στη Φιλανδία – με πολύ καλές σπουδές στην Ελλάδα – για παράδειγμα γιατροί με αξιόλογες ειδικότητες – που μετοίκισαν θέλοντας μια αξιοπρεπή ζωή με το επάγγελμα τους πέρα από τα φακελάκια και τι λοβιτούρα της Ελληνικής πραγματικότητας. Σε αυτούς συμπεριλαμβάνονται και αυτοί που ξέρουν ότι μια δεκαετία εμπειρίας στο εξωτερικό εμπλουτίζει σημαντικά το βιογραφικό τους και θα εξασφαλίσει καλύτερες θέσεις και αμοιβές σε περίπτωση επιστροφής.

Οι περισσότεροι είναι μεροκαματιαρήδες που μετοίκισαν με την ελπίδα να βρουν μια καλύτερη δουλειά που θα τους βοήθησε να αποταμιεύσουν κάποιο ποσό και να εξασφαλίσουν κάτι καλύτερο για τους ίδιους και τα παιδιά τους μετά την επιστροφή τους στην Ελλάδα. Κάποιοι τα κατάφεραν, κάποιοι όχι και υπάρχουν πολλοί λόγοι για το αποτέλεσμα. Σίγουρα κάποιοι – πολύ λίγοι - επέτυχαν πραγματικά αλλά αυτό έγινε κυρίως τις προηγούμενες δεκαετίες και πολύ σπάνια μετά τη δεκαετία του ογδόντα. Σημαντικό στοιχείο σε αυτούς που επέτυχαν δεν ήταν μόνο τα προσόντα και τα θέλω τους αλλά έτυχε να βρεθούνε στο κατάλληλο μέρος την κατάλληλη στιγμή.

Δυο παραδείγματα που τα έχω ζήσει από πολύ κοντά. Ζευγάρι μετοίκισε από Ελλάδα και μετά από πέντε χρόνια είχαν καταφέρει να επενδύσουν σε ένα ολοκαίνουργιο σπίτι σε καλό σημείο στην Αθήνα και σε μια αξιόλογη έκταση γης εκτός Αθηνών συν ένα σημαντικό ποσό σε καταθέσεις. Λίγο αργότερα, - - στα επτά χρόνια νομίζω – θεωρώντας ότι είχαν μαζέψει αρκετά για να κάνουν κάτι στην Ελλάδα επέστρεψαν και πραγματικά δημιούργησαν κάτι μικρό μεν αλλά αρκετό για να τους εξασφαλίσει μια καλή ζωή. Σε συζήτηση σύντομα μετά την επιστροφή τους ανακάλυψα ότι αυτό το ζευγάρι για επτά χρόνια δούλευε κάθε μέρα, επτά ημέρες την εβδομάδα συμπεριλαμβανόμενων και όλων των αργιών, Χριστούγεννα και Πάσχα, χωρίς διακοπές. Αυτός δούλευε διπλές βάρδιες σε εργοστάσιο κι εκείνη εκτός από δουλείες όπως καθαρισμοί και σερβίρισμα και παράλληλα τις «ελεύθερες» ώρες της έκανε από baby-sitting μέχρι πουλούσε εικόνες που έφτιαχνε η ίδια. Έτρωγαν μια κατσαρόλα φακές τρεις μέρες και σε όλα αυτά τα επτά χρόνια είχαν βγει μόνο δέκα φορές το πολύ έξω και αυτό σε εκδηλώσεις της κοινότητας ή τοπικά δημοτικά πικνίκ. Στην ερώτηση μου αν θα είχαν μείνει στην Ελλάδα και έκαναν ακριβώς την ίδια ζωή δεν θα είχαν πιθανώς αποταμιεύσει τα ίδια λεφτά δεν μου απάντησαν ποτέ.

Ο Γιώργος – το άλλο παράδειγμα – έφυγε με πολλά όνειρα και σε κάθε επικοινωνία του με την Ελλάδα έλεγε πόσα είχε καταφέρει, τι λεφτά είχε κάνει και πόσο γνωστός είχε γίνει. Μετά από δεκαπέντε χρόνια επέστρεψε ένα καλοκαίρι για επίσκεψη στο χωριό κοντά σε μεγάλη πόλη της Μακεδονίας. Πριν λοιπόν πάρει το λεωφορείο για το χωριό πετάχτηκε από Γιουγκοσλαβία πλευρά και ανταλλάσοντας μέρος από το συνάλλαγμα του με δηνάρια πήγε στο χωριό με δυο βαλίτσες χαρτονομίσματα που το κάθε πάκο είχε πάνω-πάνω από δυο δεκαδόλαρα. Το τι έγινε το φαντάζεστε, ακόμα και σήμερα θα μιλαν στο χωριό για τον πλούσιο αμερικανό με τις βαλίτσες γεμάτες δολάρια! Ο Γιώργος όμως ξέχωρα από το παραμύθιασμα που πούλησε, πέρναγε μια χαρά εκεί που είχε μετοικίσει. Είχε ένα σπιτάκι που τον βόλευε, είχε το αυτοκίνητο που του άρεσε, δούλευε σαν άνθρωπος το οκτάωρο του και έκανε και τις διακοπές του εκεί που του άρεσε έχοντας γυρίσει μετά από τριάντα χρόνια όλο το κόσμο. Και η διασκέδαση του συμπεριλάμβανε ακόμα και μπουζούκια κάθε φορά που του άρεσε. Έχω να ακούσω πολλά χρόνια για το Γιώργο και δεν ξέρω τι έγινε αλλά σε μια τελευταία επικοινωνία είπε ότι δεν είχε σκοπό να γυρίσει ποτέ, και γιατί να γυρίσει, η ζωή του ήταν μια χαρά εκεί που ζούσε, είχε κάνει φίλους και ένα κύκλο που του άρεσε και δεν έβλεπε το λόγο να γυρίσει στο χωριό και να παίρνει το καιρό μιλώντας για τον Παπανδρέου και τον Καραμανλή, για τον Ολυμπιακό η τον ΠΑΟΚ στο καφενείο και να μετράει πρόβατα για να κοιμηθεί.

Τα δυο αυτά παραδείγματα είναι σημαντικά και θα αναφερθώ και στη συνέχεια σε αυτά. Πολλοί λοιπόν που έχουν μετοικίσει με σκοπό να γυρίσουν σύντομα πίσω στη πορεία δημιούργησαν μια κατάσταση που τους παρέχει ασφάλεια και σιγουριά ακόμα και οικογένειες με ρίζες στο εξωτερικό και που το μόνο πια τους συνδέει με την Ελλάδα είναι η λησμονιά και το …σουβλάκι. Οι παλαιότεροι λένε σπίτι μου είναι όπου είναι η οικογένεια μου και οι πολλοί που μετοικίζουν το κάνουν πράξη χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν τους λείπει η Ελλάδα. Η πλειονότητα αυτών που παραμένουν στο εξωτερικό ανήκουν σε αυτή τη κατηγορία και κατ’ εμένα η ζωή τους είναι επιτυχημένη όχι γιατί τα κατάφεραν να κάνουν λεφτά ή να κάνουν τις τρομακτικές επιχειρήσεις η ότι άλλο μπορεί να λένε παραμυθιάζοντας κόσμο αλλά γιατί ζουν μια ζωή με πολύ καλύτερη ποιότητα από αυτή θα ζούσαν αν είχαν μείνει στο σημείο που ήταν πριν φύγουν. Και αυτή τουλάχιστον είναι η προσωπική μου συμβουλή σε όσους θέλουν να μετοικίσουν. Κάντε το για τους σωστούς λόγους. Κάντε το όχι γιατί πιστεύετε ότι θα βρεθείτε στη ζωή της επαγγελίας που τα ευρώ τα βρίσκετε πεταμένα στους δρόμους από τους απολίτιστους και βλάκες κουτόφραγκους αλλά γιατί θέλετε να βελτιώσετε τις συνθήκες της ζωής σας και ειδικά την καθημερινότητα σας – που στην Ελλάδα πια έχει γίνει εφιαλτική – και που συμπεριλαμβάνει θέματα παιδείας για τα παιδιά σας ή υγείας.

Η τελευταία κατηγορία είναι αυτών που πολύ σωστά πριν από λίγα χρόνια σε αυτό το blog o Φοίβος είχε χαρακτηρίσει «κοινωνικά εξόριστους» από την Ελλάδα. Είναι αυτοί που συνειδητά φύγαν από την Ελλάδα ξέροντας ότι δεν θα μπορούσαν να επιβιώσουν σε αυτή την Ελλάδα έτσι όπως την έχουν καταντήσει ένα ολόκληρο σύστημα που συμπεριλαμβάνει από τους πολιτικούς και την πολιτεία μέχρι τους πολίτες της. Δεν μιλώ για συνολική ευθύνη μιας και όλοι έχουν τις δικαιολογίες τους και όλα είναι αποτέλεσμα μιας χώρας που έχει χάσει την εθνική της – μη μπερδευτούμε με το εθνικιστικό – ταυτότητας και παλεύει ανάμεσα στη ραγιάδικη νοοτροπία, τον σύγχρονο μεταπολιτευτικό καιροσκοπισμό και μια υστερική μανία καταδίωξης που έχει ποτίσει πια την μεταπολεμική Ελλάδα. Αυτό όμως είναι ένα μεγάλο θέμα που μπορούμε να αναλύσουμε μελλοντικά.

Για το τελευταίο θα κάνω μια παρένθεση, πριν από λίγες μέρες – δεν ξέρω τι με έπιασε – παρακολούθησα ειδήσεις από MEGA, ANT1, ERT και EXTRA3 …νομίζω, από το internet, όλα το ίδιο βράδυ. Ξέρετε τι συμπέρασμα έβγαλα; Ότι αυτή η Merkel ξυπνάει, κοιμάται, τρώει και μιλάει όλο για την Ελλάδα και δεν κάνει τίποτα άλλο όλη μέρα και όλη νύχτα από το να προσπαθεί να καταστρέψει την Ελλάδα. Τι καθόμαστε και αρθρογραφούμε εμείς για την κοινωνική και οικονομική κατάσταση της Γερμανίας; Έπρεπε να ακούσουμε τον Πρετεντέρη, τον Καψή, τον Τράγκα και τον Παπαγιάννη για να καταλάβουμε ότι η Merkel δεν έχει χρόνο για να ασχοληθεί με τη Γερμανία γιατί της τρώει όλο το χρόνο η Ελλάδα! Μέχρι που την λυπήθηκα τη γυναίκα στο τέλος. Λοιπόν ότι κι αν είναι αυτό που πίνετε εκεί κάτω, κόψτε το σας πειράζει! Γιατί οι Πρετεντέρηδες και οι Παπαγιάννιδες μπορεί να λένε ότι θέλουν αλλά το τρελό είναι ότι ο κόσμος, ο πολύς ο κόσμος τους πιστεύει και μη μου πείτε ότι έχω άδικο γιατί στις επόμενες εκλογές πάλι ΝΔ και ΠΑΣΟΚ θα μαζέψουν όλες τις ψήφους κι αν κάνετε μια βόλτα γενικά στη Ελληνική blogσφαίρα θα δείτε τι εννοώ. Τέλος στη παρένθεση.

Οι δυο τελευταίες κατηγορίες από ένα σημείο και ύστερα συγκοινωνούν γιατί είτε λόγω συνθηκών είτε λόγω εσωτερικών αλλαγών εύκολα από τη μια κατηγορία περναν στην άλλη με μεγάλο μερίδιο αυτών που περναν στη τελευταία κατηγορία των «κοινωνικά εξόριστων». Βλέπετε μετά από μερικά χρόνια και την πρώτη επίσκεψη πίσω αρχίζουν οι αναπόφευκτες συγκρίσεις και η καθημερινότητα στις περισσότερες χώρες τουλάχιστον της Δύσης και ειδικά της Κεντρικής και Βόρειου Ευρώπης είναι πολλές βαθμίδες καλύτερη από αυτή στην Ελλάδα. Και μη ξεχνάτε ότι λέγοντας καθημερινότητα συμπεριλαμβάνω από την εξυπηρέτηση σε μια υπηρεσία, το γιατρό και τα νοσοκομεία μέχρι το νηπιαγωγείο και τις παιδικές βιβλιοθήκες.

Συμπερασματικά και για να κλείσω αυτό το κύκλο πριν περάσω συγκεκριμένα στη Φιλανδία αν αποφασίσετε να μετοικίσετε κάντε το απολαμβάνοντας όσα έχει να σας προσφέρει η χώρα που μετοικείτε συμπεριλαμβανόμενων και αυτών που μπορεί να σας προσφέρει το σύστημα της χώρας που μετοικείτε για να βελτιώσετε τη ζωή σας και δεν εννοώ το ταμείο ανεργίας αλλά για παράδειγμα την ευκαιρία για να διευρύνετε τους ορίζοντες σας ακόμα και σε θέματα εκπαίδευσης. Και όταν τελικά πάρετε την απόφαση να μετοικήσετε κρατάτε εκτός από τα μάτια και το μυαλό σας ανοιχτό. Απολαύστε αυτά που μπορεί να σας προσφέρει αυτή η χώρα και αφήστε τον ελληνοκεντρισμό και ανόητα «ηρωικά» εθνοκεντρικά ταμπού πίσω σας. Και πάνω από όλα μην γενικεύετε, δεν είναι όλοι οι Γάλλοι αφιλόξενοι, δεν είναι όλοι οι Εγγλέζοι ψυχροί, ούτε όλοι οι Φιλανδοί αλκοολικοί! Έχω ζήσει σε τέσσερεις χώρες και σας βεβαιώνω ότι η μόνη διαφορά μετά τις επιδερμικές διαφορές είναι η γλώσσα και η θρησκεία κατά τα άλλα όλα είναι τα ίδια. Το σημαντικό όμως για σας που θέλετε να ζήσετε στο εξωτερικό είναι ότι τις περισσότερες φορές τα περισσότερα από αυτά δεν σας αγγίζουν γιατί είσαστε …ξένοι και αυτή είναι η μοναδική σας ιδιότητα τουλάχιστον για την αρχή.

*****************************************

Όπως είπα και στην αρχή η επόμενες μέρες καθώς και οι επόμενες εβδομάδες μέχρι να σχηματιστεί κυβέρνηση με πιθανή συμμετοχή των τοπικών φασιστών, θα υπάρχει πολύ ένταση εδώ και εγώ τουλάχιστον θα είμαι πολύ απασχολημένος με όλα αυτά τα έντυπα που ασχολούμαι.

Στο επόμενο post σκεπτόμουν να γράψω πιο συγκεκριμένα για τη ζωή σήμερα στη Φιλανδία για τους μετανάστες αλλά εάν οι πολιτικές εξελίξεις είναι συγκλονιστικές – μια είσοδος των φασιστών στην κυβέρνηση σημαίνει και αλλαγή πολιτικής όσο αφορά και την σχέση με την Ευρώπη αλλά και τους μετανάστες – τότε πιθανώς να γράψω ένα post για το τι συμβαίνει.

*****************************************

Η Δάφνη θα περάσει μαζί μου Πάσχα και έχουμε ήδη κάνει σχέδια που συμπεριλαμβάνουν καιρού θέλοντος ακόμα και πικνίκ.

Τη φωτογραφία την έχω τραβήξει με το τηλέφωνο μου αλλά φαντάζομαι βλέπετε πόσο όμορφη είναι η πριγκίπισσα μου!