Κάποιες ...σκέψεις

Το κείμενο που ακολουθεί είναι αναδημοσίευση από το Ovi magazine Ίσως να ήταν καλύτερα εάν αυτό το κείμενο είχε μπει σε κάποιο από τα blog μου αλλά το Ovi έχει το δικό του Ελληνικό κοινό από ότι αποδείχτηκε και έπρεπε να δώσω και μια απάντηση σε κάποιους που το αναφέραν. Κατά τα άλλα θα επανέλθω σύντομα γιατί έχω και αρκετά νέα να σας πω.

Παραδέχομαι ότι ταλαντεύτηκα εάν θα έπρεπε να γράψω τα παρακάτω στα Αγγλικά ή στα Ελληνικά και η απόφαση μου να γράψω στα Ελληνικά οφείλεται περισσότερο στις σκέψεις από το παρελθόν που χρειάζεται να καταφύγω και που στα Αγγλικά θα απαιτούσαν από τον μη Έλληνα αναγνώστη γνώση γεγονότων και ανθρώπων.

Υπήρχε και ένας δεύτερος λόγος αλλά γι αυτόν θα αναφερθώ μάλλον προς το τέλος αυτού του κειμένου και προκαταβολικά οφείλω να σας προειδοποιήσω για τρία πράγματα, πρώτο το κείμενο θα είναι μάλλον εκτεταμένο, δεύτερο ότι κάποιες στιγμές θα πρέπει να συγχωρήσετε την γλώσσα μου και τρίτο θα πρέπει πάντα να θυμάστε ότι λείπω πολλά χρόνια από την Ελλάδα πράγμα που σημαίνει ότι δεν έχω άμεση ενημέρωση και εικόνα των γεγονότων που διαδραματίζονται αυτή τη στιγμή σε όλα τα επίπεδα της Ελληνικής κοινωνίας.

Με αυτή τη τελευταία διευκρίνηση συνήθως ξεκινάω τα κείμενα μου για την Ελλάδα και τα γεγονότα των τελευταίων μηνών με έχουν κάνει να νιώθω ακόμα πιο πολύ ξένος με την Ελληνική πραγματικότητα, η δε εν ψυχρό δολοφονία του δεκαεξάχρονου μου φαίνεται ασύλληπτη πράξη που με αφήνει ανήμπορο και μουδιασμένο σε όποια αντίδραση. Και πάνω που είχα αρχίσει να αποδέχομαι το σοκ ένα δεύτερο παιδί χτυπήθηκε το ίδιο εν ψυχρό, ευτυχώς απλά τραυματίστηκε.

Αλλά για να ξεκινάμε ας πιάσουμε πρώτα τον πρωταγωνιστή, τον ειδικό φρουρό! Κατ' αρχή μετά από όσα διάβασα για αυτό το σώμα, την εκπαίδευσή τους και το απαραίτητο στρατιωτικό παρελθόν μου θυμίζει παραστρατιωτικές ομάδες στην Αφρική και την Νότια Αμερική με σύγχρονο παράδειγμα τους ειδικούς φρουρούς που χρησιμοποιεί ο Μουγκάμπε στην Ζιμπάμπουε. Το ότι έχουν το δικαίωμα να οπλοφορούν απλά συμπληρώνει την εικόνα που έχω σχηματίσει. Εάν η αστυνομία έχει ανάγκη περισσότερων αστυνομικών δεν έχει παρά να το ζητήσει από τον ανάλογο υπουργό και ο υπουργός να το δικαιολογήσει στη βουλή ώστε να γίνει.

Διάβασα με πολύ προσοχή το υπόμνημα που κατέθεσε ο ειδικός φρουρός περισσότερο γιατί δυσκολευόμουν να πιστέψω αυτά που διάβαζα αποσπασματικά στο ίντερνετ παρά γιατί είχα κάποια ιδιαίτερη περιέργεια. Το συμπέρασμα μου; Εάν τα όσα γράφει στο υπόμνημα για τον νεαρό ο ειδικός φρουρός είναι αλήθεια τότε ο ίδιος ή κάποιοι άλλοι παρακολουθούσαν καιρό τον νεαρό, ξέραν όλες τις κινήσεις του και οργάνωσαν την δολοφονία του. Τότε δεν έχουμε να κάνουμε με μια απλά εν ψυχρό δολοφονία αλλά με μια προσχεδιασμένη από καιρό δολοφονία και παράλληλα με μια συνωμοσία που εμπλέκει και σειρά από άλλους το πιθανότερο αστυνομικούς, πολιτικούς και ο κατ6άλογος δεν έχει τελειωμό γιατί εάν παρακολουθούσαν έτσι ένα δεκαεξάχρονο τότε τι συμβαίνει με τον υπόλοιπο κόσμο;

Αλλά και πάλι υπάρχει η δικαιοσύνη και η αλήθεια θα βρεθεί και ο ένοχος θα τιμωρηθεί! Και καθώς έγραφα την παραπάνω πρόταση άρχισα να γελάω μόνος μου. Στην Ελλάδα υπάρχει μονοδιάστατη δικαιοσύνη και είναι η δικαιοσύνη του μπάτσου, θεωρητικά και φιλοσοφικά τεκμηριωμένη για όσους την υπηρετούν αιώνες τώρα. Οι άνθρωποι της δικαιοσύνης είναι απόλυτα αφοσιωμένοι στο προσωπικό τους συμφέρον και υπηρετούν συγκεκριμένη ιδεολογία που εξυπηρετεί τις προσωπικές τους φιλοδοξίες. Ακόμα και οι λίγες περιπτώσεις που η δικαιοσύνη αντέδρασε αντικειμενικά και σύμφωνα με την ηθική και το σύνταγμα αυτό έγινε κατά λάθος ή από ανοησία όπως απέδειξε και πρώην πρόεδρος της δημοκρατίας.

Η ανικανότητα τους ή ικανότητά τους – ανάλογα από ποια πλευρά το βλέπει ο καθένας - επιβεβαιώνεται καθημερινά καθώς αθωώνουν τα εκτελεστικά τους όργανα και καταδικάζουν ζαρντινιέρες. Προκλητικά και απροκάλυπτα γιατί δουλεύουν επαναπαυμένοι σε ένα σύστημα ατιμωρησίας, διαφθοράς και συγκάλυψης που οι ίδιοι έχουν δημιουργήσει. Το τελευταίο καιρό όμως ειδικά οι δικαστικοί και τα εκτελεστικά τους όργανα οι μπάτσοι έχουν αναπτύξει ένα προχωρημένο δίκτυο δημοσίων σχέσεων που στο πνεύμα του political correct έχει παγιδεύσει και τους δημοσιογράφους. Δεν είναι όλοι ίδιοι! Αυτή είναι η έκφραση που ακούγεται και φοριέται τελευταία συμπληρώνοντας όλοι έχουμε κάποιο γνωστό αστυνομικό! Το χειρότερο είναι μια σειρά δημοσιεύσεων από δήθεν παιδιά μπάτσων που τα 'χλευάζουν' και ντρέπονται για τον πατέρα τους.

Καμάρια μου καλά κάνετε που ντρέπεστε που έχετε μπάτσο πατέρα γιατί κανένας με λίγη συνείδηση δεν θα γινόταν μπάτσος γιατί αυτό ακριβώς είναι οι αστυνομικοί στην Ελλάδα. Ξέρετε εσείς κανένα μπάτσο που να μην είναι από δεξιός μέχρι καραδεξιός του κερατά; Με τι κριτήρια νομίζετε ότι τους παίρνουν; Α ναι, υπάρχουν και μερικοί ...ΠΑΣΟΚοι, δεξιοί με σοσιαλιστική προβιά. Αφού είναι κοινό μυστικό ότι η ιδεολογική τοποθέτηση είναι βασικό κριτήριο για την πρόσληψη στα Ελληνικά σώματα ασφαλείας. Υπάρχει κανένας που πιστεύει ότι αν δεν έχεις το δεξιό σπυράκι θα σε πάρουν στην αστυνομία; Και βέβαια όλοι μας γνωρίζουμε όλο και κάποιο μπάτσο και πιθανώς να είναι και στενός φίλος ή συγγενής, και αυτό σημαίνει ότι είναι και προοδευτικός, δημοκράτης; Αν έχετε τέτοιες ψευδαισθήσεις ξυπνήστε γιατί αυτό πια δεν είναι ύπνος αλλά κώμα!

Και κάτι που με εκνευρίζει συνέχεια και αναφέρεται συνέχεια, πείτε μας τι την θέλετε την αστυνομία! Τι λέτε ρε καραγκιόζηδες! Το ρε με έμφαση! Τι πάει να πει τι την θέλουμε να κάνει: Μήπως θέλετε και job description; κύριοι ορκιστήκατε την ημέρα που αναλάβατε τις υποχρεώσεις σας και αυτό που θέλουμε να κάνετε είναι αυτό ακριβώς που ορκιστήκατε. Παρ΄ επιπτόντως μιας και μιλάμε για όρκο θα σας θυμίσω ότι όταν ορκιστήκατε αναγνωρίσατε ότι αφεντικό σας είναι ο Ελληνικός λαός και το σύνταγμα της Ελλάδος και όχι ο χοντρός του Μαξίμου, ούτε όποιος άλλος προσωρινός ένοικος υπουργείου ή πρωθυπουργίου!

Και μιας και φτάσαμε στους πολιτικούς ας πούμε δυο κουβέντες και γι αυτούς. Όταν βγήκε ο Καραμανλής κάποιοι πιστέψανε ότι θα υπάρξει κάποια αλλαγή ή τουλάχιστον κάποιοι που να νοιαστούν και για τον Έλληνα χωρίς να καταλάβουν ότι μαζί με τον χοντρό επέστρεφε στην εξουσία όλο το μπατσάδικο κράτος με υπουργούς όπως ο Μολυβιάτης και ο Πολύδωρος. Αλλά είκοσι χρόνια ΠΑΣΟΚ σημαίνει μια γενιά και ξεχάσαμε. Ξεχάσαμε ότι αυτοί οι αλήτες προδώσανε για δεκαετίες τα όνειρα και τις ελπίδες ενός λαού και ότι υπάρχει χειρότερα ακόμα και από το ΠΑΣΟΚ. Κλέψανε και φάγανε – πάντα νόμιμα – στις πλάτες του κοσμάκη, σε πέντε χρόνια όσα δεν έφαγε το ΠΑΣΟΚ σε είκοσι. Ξεσκιστήκανε οι αλήτες και τώρα ζητάνε και τα ρέστα. Αποτύχαν σε κάθε τομέα καταφέρανε το ασύλληπτο, να προσφέρουν την εξουσία στον άλλο ανόητο της Ελληνικής ζωής, τον Γιωργάκη.

Ο Γιωργάκης και ο Κωστάκης, σαν Ελληνική βιντεοταινία του 80 ακούγεται, ξέρετε αυτές τις φτηνιάρικες που φτιαχνόντουσαν σε πέντε ώρες. Ο Βλάκας κι ο πανβλάκας. Θα φύγει το οικονομικό μυαλό ο Αλογοσκούφης και θα επιστρέψει ο Παπαντωνίου! Αν και ας με πείτε τρελό εγώ βλέπω να επιστρέφει ο Καραμανλής με τη βοήθεια ενός επικίνδυνου βλάκα, του Καρατζαφέρη. Αλλά στην Ελλάδα υπάρχει και η αριστερά! Εδώ γελάμε ασυγκράτητα.

Οι παλαιότεροι θα είχαν deja vu με τις τελευταίες δηλώσεις της Παπαρήγα και γενικά του ΚΚΕ. Εμένα μου θυμίσανε 73. Για να μαθαίνουν λοιπόν και οι νεότεροι όταν γίνανε το γεγονότα της Νομικής και του Πολυτεχνείου το τιμημένο ΚΚΕ από την Γιουγκοσλαβία, την Ανατολική Γερμανία και την Ουγγαρία που ήταν τα περισσότερα στελέχη του μιας και στη Ρωσία είχαν μείνει μόνο κάποια ανθρωπάκια με λοβοτομή σε ανακοινώσεις από ραδιόφωνα που εκπέμπανε από τις ανάλογες χώρες μιλάγανε για προβοκάτσια της δεξιάς και των χαφιέδων διασπαστών, έτσι λέγανε τότε το ΚΚΕ εσωτερικού. Όταν το ΚΚΕ μιλάει για το Πολυτεχνείο βγάζω σπυράκια και ξεχάστε τη Δαμανάκη και τον Ανδρουλάκη – αυτοί μέχρι σύντροφοι του Μάνου και του Ανδριανόπουλου γίνανε αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία – το ΚΚΕ εμφανίστηκε την 16 Νοεμβρίου το απόγευμα στο Πολυτεχνείο και όχι σαν κόμμα με στελέχη του αλλά κάποιοι σύντροφοι αυθόρμητα επαναστατώντας στη γραμμή που έδινε το κόμμα. Απλά στη συνέχεια το κόμμα παγιδεύτηκε από τις αντιδράσεις των μελών του και κατά τη συνηθισμένη του πρακτική αποφάσισε να καπελώσει την όλη ιστορία και την καπελώνει για τριάντα χρόνια τώρα!

Το ΚΚΕ εσωτερικού ή Συνασπισμός, όπως θέλετε το αποκαλείτε μια ζωή με κόμπλεξ κατωτερότητας και καταδίωξης ζει στην κοσμάρα του κατά περιόδους υιοθετώντας τον κάθε περιθωριακό μιας και δεν μπορεί να πιάσει τους mainstream αριστερούς. Ο Συνασπισμός έχει μόνο ένα λόγο ύπαρξης, να γίνει ΚΚΕ στη θέση του ΚΚΕ και ο κνίτης στη λογική και λόγο καινούργιος πρόεδρος του το αποδεικνύει.

Υπάρχει και η εξωκοινοβουλευτική αριστερά. Σιγά παιδιά μην σπρώχνεστε, όλοι θα πάρετε κομμάτι από την επανάσταση μόνο προσέχετε μην λερώσετε τον καναπέ σας. Επαναστάτες του κώλου, βολεμένοι στο σύστημα μικροαστοί με τους Μαοϊκούς και τους Τροτσκιστές μια ζωή εκκολαπτήρια στελεχών για τα δύο μεγάλα κόμματα. Αλλά γι αυτό το τελευταίο θα επανέλθω αργότερα.

Όλοι αυτοί λοιπόν ξαφνικά ανακαλύψανε ότι υπάρχει μια γενιά χωρίς ελπίδες, με κατεστραμμένα όνειρα που εξεγείρεται με πέτρες και μολότοφ σπάζοντας τα πάντα στο διάβα τους και αντί να κάνουν κάτι να τους βοηθήσουν το ρίξανε στο κλάμα για τους δύστυχους καταστηματάρχες της Ερμού και στο ανάθεμα για τους κουκουλοφόρους. Μια στιγμή και ένα ένα σας παρακαλώ.

Δεν κατάλαβα, από πότε οι καταστηματάρχες της Ερμού γίνανε η αδικημένη τάξη στην Ελλάδα; Τι λέτε ρε; Από πότε ο σεντονάς και κουρτινάς της Ερμού έγινε κακομοίρης και αδικημένος μεροκαματιάρης; Ο συγκεκριμένος καρχαρίας έντυσε και στόλισε κάθε φασισταριό που πέρασε από τη δικτατορία, όταν η Δέσποινα μπέρδευε το δημόσιο χρήμα με το πορτοφόλι του άντρα της. Η μήπως οι γουναράδες και οι κοσμηματοπώληδες της Ερμού είναι οι κακομοίρηδες; Αυτοί οι κύριοι με όσα γίνανε βγήκαν κερδισμένοι και εάν δεν το καταλαβαίνετε, τι να πω. Οι ασφάλειες θα πληρώσουν ακόμα και τις πάνες των εγγονών τους και το κράτος ή καλύτερα ο χοντρός με σύμφωνα όλα τα κόμματα τους δίνουν και bonus μερικά χιλιάρικα από τα λεφτά που έπρεπε να ξοδέψουν για να ανακουφίσουν το λαό, λεφτά που παίρνουν από αυτόν τον ίδιο τον λαό! Έβλεπα σε κάποιο δελτίο ειδήσεων τον καταστηματάρχη οπτικών που χαμογελαστός χλεύαζε αυτούς που τον κλέψανε. Ρε αλήτη αυτοί που σε κλέψανε δείχνανε το αδιέξοδο που τους έχει οδηγήσει η μιζέρια που είσαι συνυπεύθυνος για την ύπαρξη της. Και δεν φτάνει που θα τα πάρει από την ασφάλεια αλλά θα πάρει και δέκα χιλιάρικα σαν δώρο. Αν μεταξύ τους υπάρχουν και κάποιοι λίγοι που πραγματικά πάθανε ζημιά, στην Ελλάδα υπάρχει μια παροιμία, τα μεταξωτά βρακιά θέλουν και μεταξωτούς κώλους! Ερμού θέλανε ας προσέχανε!

Κατά τα άλλα πολιτικοί και δημοσιογράφοι καλούν τον κόσμο να ψωνίσει από την Ερμού για να ενισχύσει τους δύστυχους καταστηματάρχες! Καλά βρε γελοίοι σκεφτήκατε αν ποτέ ο κοσμάκης είχε τα λεφτά να ψωνίσει από την Ερμού; Λες και είναι το κατάστημα δώρων σε κάποια συνοικία.

Και τώρα η άλλη πλευρά του λόφου. Τα παιδιά που ξεσηκώνονται έχουν απόλυτο δίκιο και η απορία τουλάχιστον η δικιά μου είναι γιατί όλοι οι υπόλοιποι απλά παρακολουθούν και κριτικάρουν και η ελπίδα μου είναι αυτή η σπίθα να απλωθεί σε όλη την Ευρώπη γιατί η σαπίλα έχει απλωθεί παντού από την Ιταλία, τη Γαλλία μέχρι τη Φιλανδία. Προσωπικά χάρηκα πολύ όταν είδα παιδιά να μαζεύονται μπροστά στην ελληνική πρεσβεία στο Ελσίνκι και μετά τα όσα είπαν για την Ελλάδα να τα ρίχνουν και στον Φιλανδό πρωθυπουργό – αυτός δεν είναι χοντρός αλλά δυστυχώς η βλακεία είναι μεταδοτική στην Ευρώπη.

Τα παιδιά που αποκαλούν κουκουλοφόρους είναι απλά παιδιά που προστατεύουν τον εαυτό τους από ένα κράτος που έχει γεμίσει τις πόλεις κάμερες που μετράνε τις αναπνοές μας, που φωτογραφίζουν και φακελώνουν τις προσωπικές μας στιγμές για να έχει στοιχεία ο κάθε δολοφόνος ειδικός φρουρός και μπάτσος να εκτελεί. Δεν υπάρχουν γνωστοί άγνωστοι, το 78 ήμουν στα επεισόδια και στη συνεχεία στην κατάληψη του Πολυτεχνείου. Πάλι για κουκουλοφόρους μιλάγανε και ήμασταν κυρίως παιδιά που οι μπάτσοι μας σπρώξανε στο πολυτεχνείο και προσπαθούσαμε να υπερασπιστούμε τον εαυτό μας και να αποφύγουμε την σύλληψη γνωρίζοντας ότι αν μας πιανανε θα μας ρίχνανε ακόμα και την καταστροφή της Σμύρνης στη πλάτη μας. Οι κουκουλοφόροι δεν ήταν ποτέ γνωστοί άγνωστοι, κάθε χρόνο κάθε φορά είναι διαφορετικοί, οι γνωστοί άγνωστοι ήταν και είναι άλλοι και τους ξέραμε όλοι. Χαφιέδες μπάτσοι και αλητάκια φασιστικά της Χρυσής Αυγής και άλλων παραφυάδων. Αλλά δεν συμφέρει κανέναν να τα ομολογήσει γιατί μετά θα πρέπει να κάνουν και την δουλειά τους που σημαίνει έρευνα, αποκάλυψη και σύλληψη. Αλλά να συλλάβουν ποιους; Αυτούς που το βράδυ είναι κουκουλοφόροι και το πρωί μπάτσοι ή ειδικοί φρουροί; Το βράδυ του 78 ήμουν ένας από τους τελευταίους που φύγανε από το χημείο και το μόνο που υπήρχε ήταν σκουπίδια, κυρίως πλαστικά μπουκάλια από αναψυκτικά και στο προαύλιο μερικές φωτιές από κατεστραμμένες ξύλινες καρέκλες για τα δακρυγόνα που πέφτανε βροχή. Την επομένη οι εφημερίδες ήταν γεμάτες από φωτογραφίες από κατεστραμμένα εργαστήρια. Ποιοι κάνανε τις καταστροφές; Μήπως είναι οι ίδιοι οι κουκουλοφόροι που πίνουν φραπέ στο άγαλμα του Κολοκοτρώνη η στη Καισαριανή με τα ΜΑΤ; Γνωστοί άγνωστοι; Μήπως το όνομα Περίανδρος λέει κάτι στους μπάτσους; κουκουλοφόρος και χρυσαυγήτης η το όνομα Σαράφης στο Παγκράτι; Αυτοί είναι οι μόνοι που δεν αλλάζουν και παραμένουν γνωστοί άγνωστοι. Τα παιδάκια στα Εξάρχεια αλλάζουν κάθε χρόνο και είναι πάντα δεκαεφτάχρονοι.

Αλλά στην Ελλάδα και ο τύπος έχει τον ρόλο του, βλέπετε ο τύπος στην Ελλάδα δεν είναι στρατευμένος που θα τον δικαιολογούσε αλλά οπαδικός με όλη την φανατίλα που αναβλύζει ο οπαδισμός. Και μην ανησυχείτε πάντα ο τύπος είχε πρόβλημα και παντού, οι παλαιότεροι θα θυμούνται ανέκδοτο με εφημερίδα που έκανε το τόσο ...τοοοόσο! Σήμερα όμως ο τύπος στην Ελλάδα έχει γίνει θύμα οπαδισμού όπως ακριβώς οι οπαδικές αθλητικές εφημερίδες που χάριν κολακείας του εκλεκτού τους θυσιάζουν κάθε αίσθηση αξιοπρέπειας. Σημαντικό παράδειγμα ο πρόεδρος του συνδικαλιστικού οργάνου των δημοσιογράφων που στις ανταποκρίσεις του ακουγόταν περισσότερο σαν το υπεύθυνο δημοσίων σχέσεων των μπάτσων παρά σαν δημοσιογράφος.

Τα παιδιά που εξεγείρονται θα έπρεπε να έχουν ένα φυσικό σύμμαχο που θα έπρεπε να είναι ο πρώτος που θα είχε καταλάβει και επικοινωνήσει τις ανησυχίες τους και τον θυμό τους και αυτοί είναι οι καθηγητές. Αλλά και αυτοί αποτύγχανε, ανθρωπάκια μίζερα και ψιλικατζήδες που πουλήσανε τα παιδιά εκμεταλλευόμενοι μια αποτυχημένη παιδεία για να βγάλουν μερικά Ευρώ σε ιδιαίτερα. Πριν από μερικές μέρες διάβαζα ένα άρθρο του έγκριτου υπάλληλου του Πρετεντέρη καθηγητή, ειδικού σε θέματα παιδείας και από περιέργεια πήγα στο site του μιας και από ότι πληροφορήθηκα θεωρείται το πιο ενημερωμένο σε θέματα παιδείας στην Ελλάδα. Ο γελοίος έχει ένα site γεμάτο διαφημίσεις φροντιστηρίων και βοηθημάτων παραπαιδείας. Στέλεχος της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς ο ήρωας, αυτός που κρίνει τα παιδιά και τους κουκουλοφόρους!

Τώρα θα μου πείτε έκρινα τους πάντες από μακριά και ποιος είμαι που το κάνω αυτό. Έχετε δίκιο, κάθε πρωί φτύνω τον εαυτό μου που αυτά τα παιδιά παλεύουν μόνα τους κι εγώ έφυγα ρίχνοντας μαύρη πέτρα πίσω μου. Και θα έχουν δίκιο αν ρίξουν μια πέτρα και σε μένα. Το μόνο πράγμα που μπορώ να πω γι αυτά τα παιδιά είναι ότι είχα καιρό να αισθανθώ περήφανος που είμαι Έλληνας και αυτά τα παιδιά με κάνουν κάθε μέρα και πιο περήφανο. Μην σταματήσετε!

Και τέλος κάτι επί προσωπικού. Τον τελευταίο καιρό έχω γράψει τρία άρθρα για τα όσα γίνονται στην Ελλάδα. Το ένα κυκλοφόρησε στη Φιλανδία και ένα άλλο έκανε το γύρω του κόσμου αφού τυπώθηκε σε εφημερίδες από την Ιαπωνία μέχρι τις ΗΠΑ. Σε μικρό διάστημα μετά την κυκλοφορία του δεύτερου πήρα δύο μηνύματα στο τηλέφωνο μου με απόκρυψη κλήσης στα Ελληνικά. Επειδή εδώ δεν είναι Ελλάδα και ναι μεν εγώ δεν είδα ποιος με κάλεσε αλλά η εταιρία τηλεφωνίας που με εξυπηρετεί μπόρεσε να βρει τους αριθμούς ο ένας ήταν από τη Σκανδιναβία και ο άλλος από το Στρασβούργο. Δεν έχω σκοπό να κάνω τίποτα αλλά τους έχω ένα μηνυματάκι που θα το γράψω εδώ.

Αλητάκια εγώ δεν ντροπιάζω την Ελλάδα με αυτά που γράφω αλλά εσείς και αυτοί που σας πληρώνουν με αυτά που κάνετε. Η παρουσία μου τιμά καθημερινά την Ελλάδα ενώ η δική σας ντροπιάζει καθημερινά την ανθρωπότητα. Οι απειλές σας είναι ηλίθιες όπως ηλίθιοι είσαστε και σεις και τα αφεντικά σας και το μόνο που καταφέρνετε είναι να με δυναμώνετε με αυτά που γράφετε!

Τέλος για τους φίλους μου στα blog. Δυστυχώς δεν έχω καθαρίσει ακόμα με το θέμα υγεία και βρίσκομαι σε ένα συνεχόμενο πόλεμο αλλά τα πράγματα είναι καλύτερα και ο κύριος λόγος που ακόμα παλεύω είναι ο διαβήτης μου που – λάθος μου – ποτέ δεν του έδειξα την προσοχή που απαιτούσε και τώρα το πληρώνω.

Οι εκθέσεις πήγαν πολύ καλά και έχω πολλά νέα να σας γράψω που υπόσχομαι να βρω τον χρόνο να το κάνω σύντομα. Πολλά φιλιά σε όλους σας.