Ovi Greek stories

Κοινή συναινέση, το οικόπεδο και όσα συμπεριλαμβάνει, πρόβατα και παράγκες   – εκεί φτάσαμε τώρα – πωλείται σε γαλλογερμανικό συνεταιρισμό σε τιμή ευκαιρίας!!!   Καλά, εγώ έφυγα … νωρίς !!!

Μερικές φορές η ...δεν ξέρω πως να τη χαρακτηρίσω, αντιμετώπιση των γεγονότων στην Ελλάδα με κάνει να ανατριχιάζω και αυτό δεν σημαίνει ότι δεν συμβαίνει και αλλού απλά ...εκεί με ενοχλεί περισσότερο. Όπως κάθε Σάββατο πρωί διαβάζω τις εφημερίδες και δυο τρία θεωρητικά ενημερωτικά blogs και φυσικά το ίδιο έκανα και σήμερα το πρωί, έτσι διάβασα κάτι που με έκανε να μουδιάσω – αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος που μπορώ να το τοποθετήσω - και επειδή δεν έχω και πουθενά αλλού να το πω την πληρώνει το δικό μου blog! Λοιπόν έχουμε και λέμε, υπάρχουν δύο τίτλοι που υπάρχουν σε διάφορες μορφές αλλά με το ίδιο νόημα σε όλες τις εφημερίδες και στα ενημερωτικά blog που προανέφερα, ο πρώτος αφορά τον πα-τέρα που ασελγούσε στη δωδεκάχρονη κόρη του και την φίλη της. Μάλιστα μερικοί τονίζουν ότι η φίλη της κόρης ήταν και ...ορφανή, σημειολογικό θα μου πείτε αλλά έχει και αυτό τη σημασία του μιας και δεν γίνεται για το ...ορφανή αλλά για το πιασάρικο του τίτλου. Και σωστά χαρακτηρίζεται τέρας και σωστά ...

Αυτές τις μέρες ήταν τα γεννέθλια της Δάφνης και παράλληλα τα γεννέθλια αυτού του blog. Μεταξύ τους έχουν δύο χρόνια διαφορά και όπως βλέπετε στις φωτογραφίες τα πέμπτα μας γεννέθλια τα γιορτάσαμε με τον ίδιο ενθουσιασμό που γιορτάσαμε τα δεύτερα! Το 'μας' στο τέλος του 'πέμπτα' το εννοώ γιατί όπως ακριβώς είχα γράψει και για τα δεύτερα γεννέθλια της μετά την γέννηση της η ζωή μου είναι σαν να πέρασε σε ένα καινούργιο βιβλίο, (βιβλίο όχι κεφάλαιο) που η Δάφνη κυριαρχεί απόλυτα. Νομίζω ότι εάν δεν υπήρχε η Κάτρη να με συγκρατεί όταν ξεπερνάω τα όρια θα ήμουν ο μεγαλύτερος χαζομπαμπάς στον κόσμο με μεγάλη διαφορά από τον δεύτερο! Σε αυτά τα χρόνια υπήρξαν φορές που πραγματικά ένιωσα ότι χάνω χρόνια από τη ζωή μου, κάθε φορά που αρρώσταινε, κάθε φορά που έβηχε ή που ανέπνεε περίεργα τρελαινόμουν και πολύ φοβάμαι τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει για την υπόλοιπη ζωή μου. Αλλά υπάρχουν αυτές οι άλλες στιγμές, οι πιο πολλές, οι πολύ πιο πολλές που ένα χαμόγελο, ένα φιλί, ένα...

Το κείμενο που ακολουθεί είναι αναδημοσίευση από το Ovi magazine Ίσως να ήταν καλύτερα εάν αυτό το κείμενο είχε μπει σε κάποιο από τα blog μου αλλά το Ovi έχει το δικό του Ελληνικό κοινό από ότι αποδείχτηκε και έπρεπε να δώσω και μια απάντηση σε κάποιους που το αναφέραν. Κατά τα άλλα θα επανέλθω σύντομα γιατί έχω και αρκετά νέα να σας πω. Παραδέχομαι ότι ταλαντεύτηκα εάν θα έπρεπε να γράψω τα παρακάτω στα Αγγλικά ή στα Ελληνικά και η απόφαση μου να γράψω στα Ελληνικά οφείλεται περισσότερο στις σκέψεις από το παρελθόν που χρειάζεται να καταφύγω και που στα Αγγλικά θα απαιτ ούσαν από τον μη Έλληνα αναγνώστη γνώση γεγονότων και ανθρώπων. Υπήρχε και ένας δεύτερος λόγος αλλά γι αυτόν θα αναφερθώ μάλλον προς το τέλος αυτού του κειμένου και προκαταβολικά οφείλω να σας προειδοποιήσω για τρία πράγματα, πρώτο το κείμενο θα είναι μάλλον εκτεταμένο, δεύτερο ότι κάποιες στιγμές θα πρέπει να συγχωρήσετε την γλώσσα μου και τρίτο θα πρέπει πάντα να θυμάστε ότι λείπω πολλά χρόνια από την Ελλάδα πράγμα...