Απογοήτευση, ανακούφιση, αμφιβολίες και ο πόνος συνεχίζεται

Δεν ξέρω αν θα έπρεπε να είμαι απογοητευμένος η ανακουφισμένος μετά από την πρώτη μου εμπειρία από το σκανδιναβικό ιδιωτικό νοσηλευτικό σύστημα αλλά σίγουρα νιώθω εκνευρισμένος και φορές εξαγριωμένος.

Αλλά καλύτερα να ξεκινήσω από την αρχή. Από την προηγουμένη Δευτέρα ξεκίνησα με ιδιωτικό γιατρό σε ιδιωτική κλινική. Η κλινική είναι ακριβώς στο κέντρο του Ελσίνκι στη περιοχή με τα καλύτερα γραφεία και διαμερίσματα. Στεγάζεται εκεί που στεγαζόταν ένα από τα πρώτα νοσοκομεία στο Ελσίνκι πιάνοντας ένα ολόκληρο τετράγωνο και έχει το αρχιτεκτονικό στιλ κάστρου με πύργους και υπερυψωμένες σοφίτες. Για να πω την αλήθεια το είχα ξαναδεί πολλές φορές αλλά επειδή το κτίριο που στεγάζει τον μεγαλύτερο εκδοτικό οίκο της Φιλανδίας στεγάζεται σε παρόμοιο ...πύργο θεώρησα ότι πρόκειται για κάτι παρόμοιο και οχι για κλινική.

Φτάσαμε στις 7.30 το πρωί και ειδοποιημένοι ήδη από τον γιατρό μου μας περίμενε μια κοπέλα που αφού συμπληρώσαμε μερικά χαρτιά και σιγουρέψαμε ότι τις τελευταίες 24 ώρες δεν είχα βάλει ούτε νερό στο στόμα μου με οδηγήσανε σε ένα δωμάτιο που μετά από λίγο πλακώσανε οι βρικόλακες ... συγνώμη οι νοσοκόμες που άρχισαν να παίρνουν αίμα.

Μετά από μισή ώρα μου φέρανε ένα δίσκο που είχε ένα ποτήρι πορτοκαλάδα, ένα ποτήρι χυμό από μούρα (δεν υπάρχει περίπτωση να είσαι οπουδήποτε στη Φιλανδία και να μην έχουν αυτόν τον πηχτό χυμό) και ένα παξιμάδι. Μετά ακολούθησε άλλη επίθεση από βρικόλακες και το πανηγύρι κράτησε μέχρι τις τεσσερεις η ώρα. Όπου πέρασα από τα παξιμάδια, σε τοστ και από τον χυμό σε τσάι. Η εξυπηρέτηση ήταν γενικά ...πέντε αστέρων! Συνέχεια υπήρχε κάποιος αγγλόφωνος μαζί μου και ειδικά μια νοσοκόμα που είχε περάσει και πέρσι τις διακοπές της στη Σαντορίνη και με έκανε να μην θέλω να ξαναπάω εκεί μετά από τα τόσα ...ουάου!!! στο δωμάτιο υπήρχε φυσικά τηλεόραση με σύνδεση με το internet, ποτέ δεν μας είπαν να κλείσουμε τα τηλέφωνα μας και σε ερώτηση η απάντηση ήταν ότι τα τηλέφωνα τα κλείνουμε μόνο σε συγκεκριμένα δωμάτια και εργαστήρια.

Στις τεσσερεις η ώρα αποχωρήσαμε από την κλινική, ο γιατρός μου πέρασε κάποια στιγμή να δει πως πάω και μια φορά η βοηθός του και στην έξοδο ανακύψαμε ότι αυτό που το πρωί θεωρήσαμε ρεσεψιόν ήταν το ταμείο, το πρωτο πράγμα που έβλεπες μπαίνοντας στη κλινική και το τελευταίο. Έτσι πληρώσαμε το λογαριασμό. Εδώ ξεκινάει ο θυμός μου.

Δεν είμαι περίεργος αλλά πάντα πίστευα και πιστεύω ότι ένα κράτος πρόνοιας έχει σαν προτεραιότητα την υγεία και την εκπαίδευση κάτι σαν τα μέσα μαζικής κίνησης. Οι νοσοκόμες και οι γιατροί είναι το ίδιο κάλα εκπαιδευμένοι και το ίδιο καλοί στη δουλειά τους απλά όταν βιάζεσαι ...χρησιμοποιείς ταξί και εν γνώση σου το πληρώνεις παρά πάνω! Η πρώτη μου μέρα στην ιδιωτική κλινική στη Φιλανδία μου απόδειξε αυτό ακριβώς γιατί στην ουσία δεν είχα κανένα παράπονο από τους γιατρούς και το προσωπικό του αντικαρκινικού, απεναντίας η συμπεριφορά τους ήταν τόσο καλή μαζί μου που πολλές φορές με παραξένεψε. Εντάξει δεν είχα δωμάτιο με internet, δεν είχα το τηλέφωνο μου και φόραγα αυτό το σιχαμένο πράσινο πράγμα σε ένα δωμάτιο που ο μπογιατζής που το έβαψε είχε μανία με το λαχανί χρώμα ενώ στη ιδιωτική κλινική το χρώμα των τοίχων ήταν ένα γλυκό βαθύ κόκκινο χρώμα και είχε και δυο πίνακες στους τοίχους αλλά νομίζει κανένας ότι με πολύ-ενδιέφερε; Η μήπως το πρωτο πράγμα που έκανα ήταν να συνδεθώ με το νάιτ και να ελέγξω αν ο Asa είχε βάλει την πρωινή έκδοση του Ovi magazine; Στην ουσία το σόου, η Σαντορίνη και το παξιμάδι στοίχισε τετραψήφιο αριθμό αλλά είπαμε ... υπομονή!

Όπως είπα και στην αρχή απογοήτευση και ανακούφιση διαδέχονταν η μια την άλλη με ταχύτητα και αυτό γιατί την επομένη, την Τρίτη στο γραφείο του γιατρού ανακαλύψαμε ότι όλες οι εξετάσεις ήταν εκεί έτοιμες| για να σας δώσω να καταλάβετε κάποιες από αυτές τις εχω κάνει παράλληλα και με το KELA και οι απαντήσεις ....δεν έχουν έρθει ακόμα και μια ήρθε την Παρασκευή που μας πέρασε! Παράλληλα αρχίσαμε να παίρνουμε και εμείς κάποιες απαντήσεις. Εδώ κολλάει πάλι η ανακούφιση, το ...ταξί αποδίδει!

Ο γιατρός αφού πέρασε αρκετή ώρα εξηγώντας μου για τον καρκίνο και τους όγκους που σχηματίζονται καθώς και για τις μεθόδους θεραπείας πέρασε στο δεύτερο μέρος ξεκινώντας από τους πνεύμονες. Όπως μου είπε χαρακτηριστικά η κατάσταση με τους πνεύμονες μου είναι σαν να έπιασες με τα ακροδάχτυλα κόκκους ζάχαρης και να του πέταξες πάνω σε ένα μεγάλο τραπέζι. Σίγουρα υπάρχουν όγκοι και μπορούμε να τους δούμε αλλά είναι σε τόσο πρώιμη κατάσταση και τόσο μικροί που το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να τους παρακολουθούμε με συχνές εξετάσεις γιατί είναι τόσο μικροί που τίποτα άλλο δεν μπορεί να γίνει.

Με το συκώτι μου τα πράγματα είναι πιο ...πολύπλοκα. υπάρχουν σειρά από όγκους με μεγαλύτερο έναν που είναι σχεδόν δυο εκατοστά και είναι αυτός που προκαλεί και μεγάλο κομμάτι από τις ενοχλήσεις και τους πόνους. Φυσικά πριν γίνει η βιοψία δεν μπορούμε να πούμε αν είναι κακοήθης η οτιδήποτε άλλο, θα μπορούσε να είναι ακόμα και αποτέλεσμα προηγουμένης χημειοθεραπείας αν δεν υπήρχαν οι υπόλοιποι που μάλλον το αποκλείουν. Για το στομάχι, τα έντερα και τα νεφρά έπρεπε να συνεχίσουμε τις εξετάσεις και εγώ να κάνω υπομονή αλλά όπως ακριβώς είχαν πει και στο αντικαρκινικό φαινόμουνα σε πολύ καλή κατάσταση.

Α! Υπήρχε και κάτι καινούργιο, φυσικά έπρεπε να κάνω κι όλες τις εξετάσεις για την καρδιά μου ...ξανά γιατί το ιστορικό μου τον ανησυχεί αλλά ήθελε να κοιτάξει μια ακόμα πιθανότητα που το προβλημάτιζε σχετικά με τους πόνους μου. Επειδή κάποιοι από τους πόνους μου δεν δικαιολογούνται αποφάσισε να μη πίνω γάλα και να μην τρώω οτιδήποτε που έχει σχέση με γάλα και τυροκομικά για μια βδομάδα. Όπως ανάφερε πολλοί ξένοι υποφέρουν με το γάλα στη Σκανδιναβία οπότε ... να σας πω στην αλήθεια αν πρόκειται να σταματήσουν οι πόνοι είμαι προετοιμασμένος να φάω ακόμα και ρεβίθια, κάτι που έχει γίνει η αιτία να φύγω από σπίτι φίλων μου γιατί και μόνο μου μύρισε! Εκεί η ανακούφιση μου είχε αρχίσει να ...κλονίζεται λιγάκι γιατί ένιωσα σαν να μου έκανε πλάκα. Εδώ βλέπουμε όγκους και εμείς μιλάμε για το ...γάλα;

Παράλληλα όσοι με ξέρετε, ξέρετε την σχέση μου με το ...τυρί! ζω με τυριά και λατρεύω όλες τις μορφές τυριών. Όσο για το γάλα, του εξήγησα ότι ζούσα στο Yorkshire που σημαίνει ότι το γάλα ερχόταν από την αγελάδα σε μπουκάλια στη πόρτα μου χωρίς όλες τις επεξεργασίες που ανακάλυψε η ΕΕ για να μην ξεχνάμε σε κάτι παράξενα μέρη που εχω πιει γάλα από την Ασία μέχρι την Αφρική! Και βέβαια – χωρίς να θέλω να κάνω διαφήμιση – του εξήγησα ότι το μπρι president ΔΕΝ φτιάχνεται στη Σκανδιναβία! Από ότι καταλάβατε περάσαμε από τον θυμό στον εκνευρισμό που μου τον συμπλήρωσε δίνοντας μου συμβουλές για το ...αλκοόλ! εδώ εκνευριστικέ και η γυναίκα μου γιατί έχουμε ακούσει συχνά τις τελευταίες βδομάδες παρόμοιες συμβουλές και του εξήγησε αρκετά ...φιλανδικά, ότι δεν είμαι Φιλανδός, ότι δεν πίνω στο σπίτι και ότι η ποσότητα αλκοόλ που είχα πιει από τις αρχές της χρονιάς ήταν μάλλον αστεία για τον μέσο Φιλανδό! Στην ουσία εκεί που είχαμε ξεκινήσει να μιλάμε για κάτι άλλο καταλήγαμε να μιλάμε για γάλα και αλκοόλ με την συζήτηση να έχει ξεφύγει τελείως μιας και νιώσαμε ότι μιλάγαμε σε τοίχο που είχε βγάλει συμπεράσματα αδιαφορώντας του τι έλεγα. Ακόμα του υποδείξαμε ότι το KELA είχε κάνει μια εξέταση και είχε απορρίψει κάθε σχέση με το αλκοόλ ήδη και το γράφαν με μεγάλα γράμματα στο ιστορικό μου.

Στη συνέχεια περάσαμε στα παυσίπονα και μας είπε ότι από την αρχή δεν αισθανόταν καλά με τα τόσο ισχυρά παυσίπονα που μου είχαν δώσει από το αντικαρκινικό και θα προτιμούσε να μου δώσει διαφορετικά χωρίς μορφίνη.

Έτσι φύγαμε από το ιατρείο του με ανάμικτες σκέψεις, εκνευρισμένοι, απογοητευμένοι, ανακουφισμένοι για το θέμα με τους πνεύμονες και έχοντας κάνει πρόγραμμα εξετάσεων με διάλειμμα την Τετάρτη που είχαμε εμείς λόγο να το θέλουμε. Και εγώ και η Κάτρη είχαμε κάνει την ίδια σκέψη, ενώ στην αρχή είχαμε αποφασίσει να ειδοποιήσουμε το KELA ότι σταματάμε τις εξετάσεις μετά από τη συζήτηση με το γάλα αποφασίσαμε να μην το κάνουμε και χωρίς να έχουμε συνεννοηθεί είπαμε ότι την Τετάρτη έχουμε άλλη δουλειά, πολύ σοβαρή -ευτυχώς η Κάτρη μιλάει γερμανικά και λίγα ελληνικά και πολλές φορές μπορούμε να συνεννοηθούμε μπροστά σε άλλους χωρίς να μας καταλαβαίνουν σε ένα συνδυασμό γλωσσών.

Το πράγμα στράβωσε τελείως όταν πήγαμε στο φαρμακείο. Το παυσίπονο που μου είχε δώσει ο γιατρός να αντικαταστήσει τα αλλά έχει αποσυρθεί εδώ και ....ένα χρόνο και χρειάστηκε να τον βρούνε από το φαρμακείο για να γράψει καινούργιο. Περιττό να σας πω ότι η διαδρομή μέχρι το σπίτι έγινε σε ...απόλυτη σιωπή!

Την Τετάρτη ήμουν στο αντικαρκινικό γιατί την προγραμματισμένη εξέταση που είχε να κάνει με κάτι δείκτες για τους όγκους και την Πέμπτη στη κλινική για μια ακόμα εξέταση από τους βρικόλακες συνοδεία της διαδικασίας που συμπεριελάμβανε χυμούς, μπισκότο και Σαντορίνη! Την Παρασκευή περάσαμε πάλι στην καρδιά μου αλλά λόγω των πόνων που είχαν αρχίσει να αυξάνονται δεν άντεξα να κάνω όλες τις εξετάσεις. Για να επιστρέψω χρονικά, την Τρίτη το βράδυ πήρα για πρώτη φορά το καινούργιο φάρμακο και θεωρήσαμε ότι οι πόνοι ήταν αποτέλεσμα της αλλαγής στα φάρμακα. Την Τετάρτη οι πόνοι αυξανόταν αλλά βρίσκαμε ακόμα δικαιολογίες και σε τηλέφωνο στο γιατρό την Πέμπτη το μεσημέρι μας είπε ότι πιθανώς να είχα ...εθιστεί στο προηγούμενο. Το τι λέει ο καραγκιόζης μου βγήκε ...αυθόρμητα.

Η Παρασκευή το βράδυ ήταν όπως ακριβώς πριν λιποθυμήσω και με πάνε στο νοσοκομείο με πόνους που δεν με άφηναν να σταθώ ούτε να ξαπλώσω, με έμετους και με τη μύτη μου να αρχίσει να τρέχει αίμα.

Το Σάββατο το πρωί καλέσαμε το νοσοκομείο και μας είπανε να πακετάρουμε και να πάμε από κει. Για την ακρίβεια μίλησα και με τη γιατρό που με είχε εξετάσει την πρώτη φορά. Τις εξηγήσαμε για τον ιδιωτικό γιατρό, τα καινούργια φάρμακα, όλες τις εξετάσεις που έκανα. Με ξαναγύρισε στα φάρμακα που μου είχε δώσει η ίδια και με ρώτησε πόσο αντέχω. Της είπαμε ότι την Δευτέρα πάω για συνολική τομογραφία που με το KELA είχε οριστεί για τις αρχές του Μαΐου. Μιλήσαμε αρκετά και συμφωνήσαμε να πάρω τα φάρμακα που μου είχε δώσει εκείνη, να το παλέψω για να κάνω την τομογραφία τη Δευτέρα, φυσικά αν συνέχιζα να πονάω έτσι να πηγαίναμε άμεσα και μας έδωσε το ιδιωτικό της τηλέφωνο να την πάρουμε τηλέφωνο αν δεν είναι στο νοσοκομείο για να επιστρέψει, και την Τρίτη μετά την επίσκεψη στον ιδιωτικό γιατρό να ΠΑΜΕ στο αντικαρκινικό. Μετά μίλησε με την Κάτρη και της εξήγησε ότι αυτή τη στιγμή γινόταν χαμός στο αντικαρκινικό και θα με είχαν σε μια αίθουσα με τα επείγοντα που στη καλύτερη περίπτωση θα μου κάναν τις εξετάσεις από την αρχή αλλά δεν θα έπαυα να είμαι μέσα στο χαμό και έτσι απλά αν μπορούσα να αντέξω και βέβαια να πάρω τα φάρμακα. Παράλληλα της είπε ότι η τομογραφία στην κατάσταση που βρισκόμαστε αυτή τη στιγμή είναι απαραίτητη γιατί η προηγουμένη δεν είχε συνολική εικόνα από πνεύμονες, και κάτω από το στομάχι, συκώτι και θα ήταν καλό να την έχουμε γιατί θα επίσπευδε πράγματα και μέσα στο αντικαρκινικό. Το Σάββατο το βράδυ ήταν άσχημο αλλά οχι σαν αυτό της Παρασκευής ξημερώματα Σάββατο, τουλάχιστον εχω αρχίσει να κινούμαι και έπαιξα και λίγο με το new born, my little pony!

Στη σκέψη του τι συμβαίνει με έχει πραγματικά τρομάξει, μετά τη τομογραφία της Δευτέρας θα έχουμε φτάσει πενταψήφιο αριθμό εξόδων και τελικά την πραγματική βοήθεια την βρίσκουμε πάλι στο κρατικό νοσοκομείο αλλά ... με βοήθεια από το ιδιωτικό! Νιώθω σαν να εχω μπλέξει σε ένα γιγάντιο γαϊτανάκι που όλοι γυρνάνε γύρω μου κι εγώ απλά στέκομαι στη μέση πονώντας. Σήμερα και ειδικά μετά το μεσημέρι νιώθω ότι το παυσίπονο με πιάνει γι αυτό και τα κατάφερα να κάτσω και λίγο μπροστά στο γραφείο μου και να γράψω. Και τώρα περιμένω απλά να περάσουν οι ώρες μέχρι τις 7.30 το πρωί της δευτέρας!

**************************

Γυρνώντας από το νοσοκομείο την Τετάρτη χάρηκα γιατί βρήκα μια πολύ προσεγμένη έκδοση του Winnie-the-pooh, οχι αυτό το ερμαφρόδιτο του Disney αλλά υπολόγισα χωρίς τον ...ξενοδόχο στη προκείμενη περίπτωση τη Δάφνη, που αφού το κοίταξε προσεκτικά παρατήρησε ότι τα σχέδια είναι ...μαύρο-άσπρα κι έτσι τα ...χρωμάτισε!!!

**************************

Σας είχα πει για το πασχαλινό έθιμο με τις μάγισσες αλλά με αυτά που συμβαίνουν δεν κατάφερα να βάλω φωτογραφίες, εδώ λοιπόν η μικρή μάγισσα-πριγκίπισσα έτοιμη να χτυπήσει πόρτες με το καλάθι της και τα ...φτερά και στη συνέχεια ...τρώγοντας τα λάφυρα!!!