Ovi Greek stories

Εδώ και δυο εβδομάδες σκέφτομαι ότι κάποια στιγμή πρέπει να αρχίσω να γράφω για τις φιλανδικές εκλογές όπως άλλωστε σας είχα υποσχεθεί από την περίοδο που γινόντουσαν οι δημοτικές εκλογές στην Ελλάδα. Αυτό που θα με ενοχλούσε ήταν η απλή αναφορά των κομμάτων και οι ιδεολογικές τους διαφορές διανθισμένη με μερικά ‘ανέκδοτα’ όταν η δική μου θέση μου στην πολιτική ζωή της Φιλανδίας είναι λίγο ...ι διόρρυθμη και μερικές φορές ...προνομιακή. θα ξεκινήσω από το προνομιακή, μερικές φορές και ειδικά όσο πλησιάζουν οι εκλογές νιώθω ότι κάθομαι στο θεωρείο ενός θεάτρου και παρακολουθώ μια θεατρική παράσταση που άλλες φορές μπορώ να προβλέψω την επομένη ‘ατάκα’ ενώ άλλες βλέπω κάτι που οι υπόλοιποι θεατές δεν μπορούν να δουν μιας και από τη θέση μου εχω πρόσβαση και πίσω από τα φωτεινά σκηνικά. Και εδώ δένει το ιδιόρρυθμη, μιας και δουλεύω ή εχω δουλέψει για τα περισσό τερα κόμματα άρα εχω εικόνα του τι συμβαίνει στα παρασκήνια. Εδώ χωράει η συνηθισμένη σημείωση. Την περίοδο που ζούσα στην ...

Τον τελευταίο καιρό προσπαθώ να γράφω ένα post την εβδομάδα και αυτό οχι απαραίτητα με επιτυχία, έτσι τους τελευταίους μήνες έχασα μια σειρά από επεισόδια που συμπεριλαμβάνανε θεωρητικούς blog -καβγάδες, πυραμίδες των πέντε και αποχωρήσεις. Για τους blog -καβγάδες δεν εχω να πω τίποτα, στο παρελθόν έμπλεξα κι εγώ σε δυο τρεις και μάλλον απογοητεύτηκα περιμένοντας συζήτηση και αντιμετωπίζοντας μονολόγους. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι τους κρίνω αρνητικά, απεναντίας αποδεικνύουν πόσο ζωντανή είναι η blog -σφαίρα και παράλληλα μου δόθηκε η ευκαιρία να γνωρίσω και κάποιους πολύ αξιόλογους ανθρώπους που σταδιακά από alias πήρανε μορφή, γίνανε πρόσωπα με όνομα που συνεχίσαμε την συζήτηση μας ή καλύτερα την γνωριμία μας σε πιο προσωπικό επίπεδο και αυτό τουλάχιστον ανταμείβει εμένα για την συμμετοχή μου στον κόσμο των blogs . Λιγότερο από ένα χρόνο μετά το πρωτο μου post περιμένω τους πρώτους επισκέπτες – ο Derek δεν μετράει, ήταν Ovi πριν το blog – στις αρχές του Μάρτη, που θα χα...

Από την αρχή αυτού του blog , και φαντάζομαι αρκετά συχνά εχω επαναλάβει πόσο πολύ μου αρέσει αυτή η χώρα το χειμώνα. Αυτό δεν αποκλείει δυο πράγματα, ότι δεν παραπονιέμαι για το κρύο, το λασπωμένο χιόνι, τον πάγο στους δρόμους που μου έχει χαρίσει αρκετές τούμπες και τον αριθμό των ρούχων που χρειάζεται να φοράω κάθε φορά, η για το πόσο εκνευρίζομαι κάθε φορά που ξεχνάω το καπέλο μου στο σπίτι. Από την άλλη το ότι μου αρέσει εμένα ο χειμώνας δεν μειώνει την ομορφιά όλων των άλλων εποχών, πρώτα από όλα γιατί ακριβώς τις καταλαβαίνεις, τις νιωθεις τις αλλαγές. Το φθινόπωρο εδώ είναι πραγματικά φθινόπωρο και η βόλτα στο δάσος είναι πραγματική απόλαυση, ή άνοιξη είναι σαν παραμύθι με όλα τα λουλούδια να μπουμπουκιάζουν και τώρα πια οι δραπετεύεις μου σ το εξοχικό το καλοκαίρι δίπλα στη λίμνη δεν τις αλλάζω με τίποτα. Ο χειμώνας για μένα όμως είναι κάτι μαγικό και έχει να κάνει με πολλά μικρά και μεγάλα πράγματα και είναι κρίμα ότι οι περισσότεροι φίλοι μου που με έχουν επισκεφτε...

Πριν ξεκινήσω να σας γράφω για τη συνάντηση μου με την Leena και τι μου είπε, νομίζω ότι θα ήταν καλό να σας πω κάτι ακόμη γι’ αυτή τη κοπέλα. Χωρίς να κάνω γενικότητες οι περισσότεροι από αυτούς που ξέρω και δουλεύουν στο τομέα της υγείας σε όποια θέση είναι άνθρωποι με τετράγωνη λογική. Φαντάζομαι ότι το απαιτεί και η δουλειά τους και όσα πρέπει να αντιμετωπίσουν καθημερινά. Αυτό δεν απορρίπτει ότι είναι και ευαίσθητοι άνθρωποι, απεναντίας, απλά είναι πολλοί πιο ψύχραιμοι στην αντιμετώπιση ανθρώπων και καταστάσεων και όπως και να το κάνουμε έχουν δει τα πάντα. Η Leena είναι στον διοικητικό τομέα αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι σε μια γυάλα αδιάφορη για ότι συμβαίνει στο χώρο της και με το χαρακτήρα της και την ανάγκη της να προσφέρει ξέρω ότι πολλές φορές όταν χρειάστηκε ‘βρόμησε τα χέρια της’ με όλη τη σημασία των λέξεων. Στο βιβλίο που έχουμε γράψει με τον Asa , το ‘ Nightshift ’ πολλές από τις πληροφορίες για τις νοσοκόμες και τη ζωή στα νοσοκομεία μου της έδωσε η Leena ...