Χρόνια Πολλά Δάφνη!
Αυτές τις μέρες ήταν τα γεννέθλια της Δάφνης και παράλληλα τα γεννέθλια αυτού του blog. Μεταξύ τους έχουν δύο χρόνια διαφορά και όπως βλέπετε στις φωτογραφίες τα πέμπτα μας γεννέθλια τα γιορτάσαμε με τον ίδιο ενθουσιασμό που γιορτάσαμε τα δεύτερα! Το 'μας' στο τέλος του 'πέμπτα' το εννοώ γιατί όπως ακριβώς είχα γράψει και για τα δεύτερα γεννέθλια της μετά την γέννηση της η ζωή μου είναι σαν να πέρασε σε ένα καινούργιο βιβλίο, (βιβλίο όχι κεφάλαιο) που η Δάφνη κυριαρχεί απόλυτα. Νομίζω ότι εάν δεν υπήρχε η Κάτρη να με συγκρατεί όταν ξεπερνάω τα όρια θα ήμουν ο μεγαλύτερος χαζομπαμπάς στον κόσμο με μεγάλη διαφορά από τον δεύτερο! Σε αυτά τα χρόνια υπήρξαν φορές που πραγματικά ένιωσα ότι χάνω χρόνια από τη ζωή μου, κάθε φορά που αρρώσταινε, κάθε φορά που έβηχε ή που ανέπνεε περίεργα τρελαινόμουν και πολύ φοβάμαι τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει για την υπόλοιπη ζωή μου. Αλλά υπάρχουν αυτές οι άλλες στιγμές, οι πιο πολλές, οι πολύ πιο πολλές που ένα χαμόγελο, ένα φιλί, ένα...