Ένας blog-επισκέπτης στο Ελσίνκι

Από το καιρό που έγινα μέρος της blog-σφαίρας και σε αρκετές περιπτώσεις έχω διαβάσει σε blog άλλων για συναντήσεις που οργανωθήκαν μέσα στο ιντερνέτ και δεν το κρύβω ότι ένιωθα παράξενα μιας και από ότι φαντάζομαι είναι πιο εύκολο να διοργανωθεί μια αντίστοιχη συνάθροιση στο Λονδίνο παρά στη μακρινή Φιλανδία.

Η αίσθηση ότι ζω ...εκεί πάνω και το μαγευτικό ότι ο βόρειος πόλος είναι απλά ... μερικά χιλιόμετρα μακριά δίνει μια αίσθηση μοναδικότητας και απομόνωσης ταυτόχρονα. Φυσικά με έχουν επισκεφθεί πολλοί φίλοι αλλά στο Παρίσι όλο και κάποιος θα πάει και θα πει, μιας και πάω εκεί δεν συναντάω και το Φοίβο; Ή τη θεία Σοφία στο Λονδίνο;

Στη Φιλανδία πως να έρθεις; Συγνώμη αγάπη μου πετάγομαι μέχρι το Ελσίνκι να πάρω το τελευταίο ΝΟΚΙΑ και έρχομαι; Έτσι κι αλλιώς στην Ελλάδα είναι φθηνότερα. Ή αφού χρειαζόμαστε καινούργιο πάτωμα στο καθιστικό γιατί δεν πεταγόμαστε μέχρι τη Φιλανδία να πάρουμε τα ραμποτέ; Μα στην Ελλάδα το αποκαλούν σουηδικό ξύλο κι ας έρχεται από τη Φιλανδία. Άσε που ακόμα και οι Lordi τώρα πια περιοδεύουν σε όλο το κόσμο πλην Φιλανδίας και ο Raikonen έχει γίνει μόνιμος κάτοικος Monaco!

Αλλά ας πιάσουμε τα πράγματα από την αρχή. Ο Γιώργος alias Derek έχει πια κλείσει πάνω από 10 ώρες στη Φιλανδία από τις οποίες περάσαμε τις τελευταίες εννιά συζητώντας. Όπως είπα και προηγουμένως τον γνώρισα από το blog όταν ζητούσε πληροφορίες για τη Φιλανδία σχεδιάζοντας να έρθει εδώ για σπουδές με το πρόγραμμα Erasmus και με βρήκε από το περιοδικό. Και η αλήθεια είναι ότι σε όλη την επικοινωνία μας ακόμα και όταν έγινε τηλεφωνική δυσκολεύτηκα να απαντήσω σε όλες τις ερωτήσεις του. Σαφώς πολλές ήταν επιβεβαιώσεις σε όσα είχε βρει στο internet και για τα ελληνικά δεδομένα του είχαν φανεί τουλάχιστον κουφές. Του φάνηκε για παράδειγμα τρελό ότι οι φορολογικές μας δηλώσεις είναι δημόσιο έγγραφο στη διάθεση του καθενός με φοβερή ευκολία ή ότι το πρόστιμο που πληρώνεις για οδική παράβαση είναι ανάλογο της φορολογικής σου δήλωσης.

Όταν μελετούσε ένα χάρτη της ευρύτερης περιοχής του Ελσίνκι μου δήλωσε ότι είναι αδύνατο όλα αυτά τα πράσινα ‘τετραγωνάκια’ να είναι πάρκα, είναι πιο πολλά από τα γκρι που δηλώνουν κατοικίες ήταν η δήλωση του. Πριν από λίγες ώρες προσπαθούσα να του εξηγήσω ότι σε αναλογίες Αθήνας που είμαι πιο εξοικειωμένος, αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε κάπου στο Παγκράτι προς νέο Παγκράτι και ναι αυτό που βλέπει γύρω του είναι δάσος και οχι ...παρκάκι! όταν αργότερα περπατούσαμε στη γειτονιά μου, του έκανε εντύπωση ότι τα πεζοδρόμια δεν είχαν διπλοπαρκαρισμένα αυτοκίνητα και ότι υπήρχαν διάδρομοι για πεζούς και ξεχωριστοί για τα ποδήλατα, ότι υπήρχε μια γενικότερη ηρεμία που δεν δικαιολογούσε οχι σαββατόβραδο, ούτε δεκαπενταύγουστο στην Αθήνα και πολύ περισσότερο αφού αυτό το Σαββατοκύριακο και οι τελευταίοι επιστρέφουν από τις διακοπές, τα σχολεία ανοίγουν σε δέκα μέρες. Ύστερα δεν μπορούσε να πιστέψει ότι η θάλασσα που έβλεπε μπροστά του παγώνει και στην επιφάνεια της περπατάμε και κάνουμε cross country ski – αυτό θα το εξηγήσω άλλη φορά, και έχει να κάνει με το ότι στη Φιλανδία δεν υπάρχουν βουνά, ούτε λόφοι.

Μετά περπατήσαμε στο παιδικό σταθμό της Δάφνης, που είναι να ... στα εκατό μέτρα από το σπίτι ....μέσα στο πράσινο. Και με ρώτησε που είναι η αυλή, αφού του εξήγησα ότι ο φράχτης που έβλεπε είναι για το mini γηπεδάκι χόκεϊ και πατινάζ που το χρησιμοποιούν τα παιδιά της γειτονιάς. Και πως να του εξηγήσεις ότι εδώ Φιλανδία είναι φυσιολογικό στη γειτονιά να έχουμε χώρο για πατινάζ και χόκεϊ. Οσο για την αυλή, ποιά αυλή; Κοίταξε γύρω σου, όλα είναι μιά 'αυλή'!

Εντάξει έπαθε λίγο σοκ με το ψωμί, εδώ ψωμί μαύρο, σίκαλης και πρέπει να σας βγάλω φωτογραφίες για να καταλάβετε αλλά και πάλι πως μια φωτογραφία να σου δώσει τη γεύση, πως να καταλάβετε γιατί του φάνηκε ...διαφορετική η σούπα σολομό και τα καναπεδάκια με ωμό σολομό. Και το πως ένιωσε με το σπιτικό τηγανητό τυρί όταν το μυαλό σας πάει στο σαγανάκι και δεν έχει καμιά απολύτως σχέση. Και παράλληλα αντί για cola πίναμε σπιτικό χυμό από μπλε μούρα μαζεμένα από την πεθερά μου από το δάσος που είναι πίσω από το σπίτι της και το αποκαλεί ... ο κήπος μου!

Άσε που κάθε τόσο πεταγόταν να δει αν είναι ακόμα μέρα και όταν του είπα ότι είναι 11 τότε αποπροσανατολίστηκε τελείως μιας και μπορούσε να δει τον ήλιο στον ορίζοντα πεισματικά να μη θέλει να δύσει. Ανακουφίστηκε γύρω στις 1,30 όταν ο ουρανός είχε πάρει ένα βαθύ μπλε χρώμα και ο ήλιος είχε κάπως κρυφτεί. Τώρα στις 3,30 είναι ...σαν πρωί στην Ελλάδα.

Η Φιλανδία δεν έχει Ακρόπολη, δεν έχει Αψίδα του Θριάμβου ούτε παλάτια και κάστρα έχει τη φύση της και τους ανθρώπους της που είναι δημιούργημα αυτής της φύσης. Που ναι είναι λιγομίλητοι όπως είπε πολύ πετυχημένα ο BadlyDrawnBoy (καλώς ήρθες ταξιδιώτη) με τα ανέκδοτα του. Λιγομίλητοι και αφοσιωμένοι στην καθημερινότητα τους που για πολλούς μπορεί να φαίνεται μίζερη αλλά αυτή είναι. Πόσοι Φιλανδοί νομίζετε ότι είναι μεγαλοστελέχη της ΝΟΚΙΑ, αυτά τα μεγαλοστελέχη είναι Αμερικάνοι, Γάλλοι, Γερμανοί ακόμα και Ινδοί. Οι περισσότεροι από αυτούς τον ελεύθερο χρόνο τους πηγαίνουν στο Παρίσι και στο Λονδίνο και ούτε που κατάλαβαν ποτέ ότι ζουν στη Φιλανδία, κι αν τους δείτε στο Ελσίνκι, πάνε στα συγκεκριμένα εστιατόρια, στα συγκεκριμένα club που ανήκουν στη ΝΟΚΙΑ και ούτε καταλαβαίνουν πως φυτρώνει η σίκαλη και με τι κόπο την μαζεύουν οι Φιλανδοί. Αυτός που έφτιαξε το Linux γλυκιά μου Εργοτελίνα (η μόνη ‘εγκυκλοπαίδεια’ με ψυχή που με τρόμαξε) μετακόμισε στη Florida, USA και από τότε δεν ξαναγύρισε πίσω. Εκπλήρωσε το όνειρο του κάθε Φιλανδού, τα έπιασε και έφυγε για ένα μέρος που έχει ζέστη όλο το χρόνο. Και ναι συμφωνώ απεριόριστα και με τους δυο σας και με τη πρόσθεση της sauna, για τί άλλο μπορεί να ξέρεις τι Φιλανδία;

Σκεφτείτε τώρα, όλοι μας ζούμε σε μεγαλουπόλεις. Πόσοι από σας θα μπείτε σε ένα δάσος στα εκατό μέτρα από το σπίτι σας; Και εννοώ δάσος οχι το Boi de Boulogne phivos (φίλε μου, αυτό τα λέει όλα) άλλωστε εσύ ξέρεις καλύτερα από όποιον άλλο τι εννοώ, εσύ μου είπες για την ανάμνηση σου που πήγες με αυτοκίνητο από τη Φιλανδία στη Σουηδία οδηγώντας πάνω από τη παγωμένη θάλασσα!!! Πριν από λίγες ώρες ο Γιώργος μου έλεγε με θαυμασμό για την εκδρομή που έκανε με την Παυλίνα σε ένα δάσος και πόσο καταπληκτικά ήταν και την ίδια στιγμή περπατάγαμε μέσα στο δάσος ...

Γλυκιά μου oistros (post με Καζαντζάκη; Και περίμενες ότι δεν θα με συγκινήσεις;) δεν μπορώ να σου περιγράψω πόσο διαφορετική εμπειρία είναι η φιλανδική sauna αν δεν βρεθείς μέσα στους +80 και μετά δεν τρέξεις στη παγωμένη λίμνη που είναι στους -20 και πάλι πίσω στους +80. αυτό πρέπει να το ζήσεις. Όπως πρέπει και να ζήσεις τη μοναδική γεύση που έχει η koskenkorva μετά τη sauna. Αλλά όπως λένε και οι Φιλανδοί, η sauna στο σπίτι μας ‘τρέχει’ πάντα για τους φίλους μας.

Όσον αφορά τη Δάφνη pwlina, (ακόμα θαυμάζω τα έργα σου, και καλύτερα να μην σου πω τι σχολή έχω τελειώσει!!!) η κατάσταση είναι ...Παυλίνα τρέμε. Αφού πέρασε η πρώτη δύσκολη ώρα μετά αποφάσισε να δείξει στον Γιώργο όλα τα Μummin που έχει, φιλανδικό cartoon, και να επιδείξει για άλλη μια φορά τα καινούργια της γυαλιά.

Πως μπορώ να σας περιγράψω τι αισθάνθηκα πριν από μήνες όταν με μόνη συντροφιά έναν ντόπιο βρέθηκα μερικά χιλιόμετρα από το Βόρειο Πόλο μετά το NordKapp, παντού γύρω μου χιόνι και σε θερμοκρασία που άγγιζε τους -40. πως να σας περιγράψω το ουρλιαχτό μου στη σιωπή και την ελευθερία που με έπνιγε;

Αυτά για σήμερα, ελπίζω ο Γιώργος να είναι απλά ο πρώτος γιατί όπως προσπάθησα να σας πω, η Φιλανδία δεν αποκαλύπτεται, πρέπει να την ανακαλύψεις και χρειάζεσαι βοήθεια για να την δεις.

Αύριο ο Γιώργος είναι καλεσμένος στην εκπομπή μου, μια εκπομπή αφιερωμένη σε όλους εσάς και για να μην το ξεχάσω και σε μια ψυχή από τη Κύπρο που με ξάφνιασε και με λύπησε απεριόριστα. Κάποια στιγμή το βράδυ θα ‘περάσω’ την εκπομπή και στο blog ολόκληρη με όλα τα τραγούδια αλλά λόγω δικαιωμάτων κλπ. δεν θα την αφήσω για πάνω από δυο μέρες.

Και φυσικά θα ακούσετε και την Θεία Σοφία σε μία μοναδική live εκτέλεση του ‘Μεσ’ του Αιγαίου’ που συνοδεύεται από ..βήχα και μουρμούρα για το αν τραβάει πολύ ακόμα αυτό τα τραγούδι!!!

Σας ευχαριστώ όλους σας για τη φιλιά σας, όπως έχω πει και παλιότερα εγώ στη Ελλάδα όλων αυτών των ντεμέκ (Δυστυχώς με ενημέρωσε ο Γιώργος) δεν πρόκειται να γυρίσω εύκολα αλλά εσείς φέρατε την Ελλάδα που αγαπώ πιο κοντά μου.

***************************************

Η φωτογραφία είναι χθεσινή ‘η μάλλον προχθεσινή και είναι η θάλασσα που λέγαμε που παγώνει το χειμώνα και είναι γύρω στα τρακόσια μέτρα από το σπίτι μου.

ovi magazine, ovi lehti, Φιλανδία, Finland