Το φιλανδικό μοντέλο και οι ‘εκπαιδευτικοί’ τουρίστες στη Φιλανδία
Ζω αρκετά χρόνια εκτός Ελλάδος και ανήκω σε αυτούς που έχουν πολλά χρόνια να επιστρέψουν στην Ελλάδα ακόμα και για διακοπές. Πολλά πράγματα στην Ελλάδα έχουν αλλάξει από τότε που έφυγα και παραδέχομαι ότι πολλές φορές καμαρώνω όταν βλέπω φωτογραφίες από το μετρό της Αθήνας και το καινούργιο αεροδρόμιο πράγματα που εγώ δεν τα έχω δει. Ακόμα και το τραμάκι, παρ΄ όλα τα παράπονα που διαβάζω με εντυπωσιάζει
Υπάρχουν όμως και μερικά πράγματα που δεν λένε να αλλάξουν με τίποτα, ένα είναι η ανάγκη να δημιουργούμε μύθους για το πόσο καλά ζουν οι ευρωπαίοι με τα άψογα συστήματα τους και μοντέλα τους και ένα άλλο είναι η αιώνια σιγουριά ότι στο εκπαιδευτικό σύστημα της Ελλάδας πρέπει να αλλάξει μιμούμενο κάποιο συνήθως ευρωπαϊκό μοντέλο. Και οι κατά περιόδους ελληνικές κυβερνήσεις πειραματίστηκαν έντονα σε αγγλικά, γαλλικά ακόμα και σουηδικά μοντέλα μέχρι τώρα τελευταία που ανακάλυψαν το φιλανδικό μοντέλο.
Αφού λοιπόν ζω, δουλεύω και συμμετέχω στη φιλανδική ζωή που κομμάτι της είναι το εκπαιδευτικό της σύστημα έχω νιώσει κατά περιόδους την ανάγκη περισσότερο για να διαλύσω εσφαλμένους μύθους να διευκρινίσω τι συμβαίνει εδώ. Από ότι φαίνεται όμως εις μάτην γιατί όπως μου υπέδειξε και ο Φοίβος δεν έχει σημασία πόσες φορές τα λες κάποιοι παραμένουν στις εμμονές τους δημιουργώντας σταθερά μύθους και ανάγκες μιμητισμού αντί για να βοηθήσουν να βρεθούν λύσεις.
Όπως πολύ σωστά αναφέρει επανηλειμμένα ο Φοίβος σε ένα αντίστοιχο λάτρη του γαλλικού μοντέλου:
«Έχοντας επισκεφτεί τη Γαλλία, προφανώς καλεσμένος κάποιου οργανισμού, βλέπει και μαθαίνει, ό,τι αυτοί θέλουν να δείξουν στους ξένους. Αλλά για μάς που ζούμε εδώ, τόσο τα ωραία αυτά λόγια δεν μάς εντυπωσιάζουν, όσο και η πάγια τακτική των Γάλλων να ωραιοποιούν τα πάντα μάς είναι γνωστή (μεταξύ μας καλά κάνουν, έτσι προσέχουν τη χώρα τους και με κάτι τέτοια, έχοντας πείσει τους πάντες ότι τα γαλλικά προϊόντα είναι τα καλύτερα, μαζεύουν χρήμα από παντού.»
Το μόνο που πρέπει να κάνετε στη δική μου περίπτωση είναι να αντικαταστήσετε τη λέξη Γαλλία με τη λέξη Φιλανδία.
Όπως και ο Φοίβος δεν είμαι εκπαιδευτικός αλλά έχω την τιμή ο καλύτερος μου φίλος στην Ελλάδα να είναι εκπαιδευτικός όπως και πολύ στενή οικογενειακή φίλη στη Φιλανδία και οι περισσότεροι φίλοι μας εδώ έχουν παιδιά που είναι σε διάφορες βαθμίδες της εκπαίδευσης και εδώ συμπεριλαμβάνω και εμάς παρ΄ όλο ότι η Δάφνη βρίσκεται σα πρώτα βήματα της ακαδημαϊκής της καριέρας. Παράλληλα λόγω επαγγέλματος έχω συμμετάσχει σε έρευνες που αφορούν την εκπαίδευση. Πριν από δυο χρόνια παίρνοντας συνέντευξη από έναν γνωστό Φιλανδό ακαδημαϊκό καταλήξαμε να μιλάμε για την Ελλάδα. Δεν χρειάζεται να αναφέρω το θαυμασμό του για την αρχαία Ελλάδα, αυτό ήταν στα όρια του φυσιολογικού. Αυτό που με εντυπωσίασε ήταν η γνώση του για την νεοελληνική λογοτεχνία και χάρηκα όταν μου έδειξε στη βιβλιοθήκη του βιβλία του Καζαντζάκη, του Ελύτη ακόμα και του Ρίτσου. Ο άνθρωπος είχε ακόμα και βιβλίο με κρητικές μαντινάδες μεταφρασμένο στα φιλανδικά. Όταν στη συνέχεια του απάγγειλα από μνήμης ποίημα του Καβάφη και τους πρώτους στοίχους από την Οδύσσεια κόντεψε να πάθει εγκεφαλικό ευχόμενος τα μικρά φιλανδεζάκια να είχαν τις ίδιες γνώσεις και κατεβάζοντας κατάρες για το φιλανδικό εκπαιδευτικό σύστημα που δημιουργεί εργάτες ή καλύτερα σκλάβους για την ΝΟΚΙΑ. Όταν του είπα ότι η ανώτερη και ανωτάτη παιδεία στην Ελλάδα όπως και τα συγγράμματα για τους φοιτητές είναι εντελώς δωρεάν ...απλά δεν με πίστεψε!!!
Φτάνοντας τώρα στο post του Oistros θα ξεκινήσω με το άρθρο του κ. Μιχαηλίδη που θεώρησε τόσο ‘διαφωτιστικό’
Ο κύριος Μιχαηλίδης σαφώς επισκέφτηκε τη Φιλανδία για μια βδομάδα και πέρασε τις περισσότερες ώρες του στο λιμάνι αγοράζοντας αναμνηστικά αφήνοντας έναν δημόσιο υπάλληλο επιθεωρητή κάποιας τοπικής επιθεώρησης να τον πάει για ημίωρη βόλτα σε κάποιο σχολείο μην αφήνοντας τον να μιλήσει και με κανέναν δάσκαλο αλλιώς δεν εξηγούνται αυτά που γράφει.
Τώρα θα μου πεις λεπτομέρειες αλλά από την αρχή ο κ. Μιχαηλίδης δείχνει απόλυτη άγνοια για την Φιλανδία. Ναι πολλά σχολεία συστεγάζουν δημοτικό και γυμνάσιο, ούτε τα περισσότερα, ούτε όλα. Και αυτό συμβαίνει λόγω έλλειψης κτιρίων όσο τρελό και αν ακούγεται σε μια χώρα τόσο αραιοκατοικημένη. Το πόσο καλό είναι η πόσο κακό αυτό φαίνεται από τις αντιδράσεις δάσκαλων και παιδοψυχολόγων με κορύφωμα ένα έγκλημα που έγινε στην νότια Φιλανδία πριν από μια δεκαετία όπου μια ομάδα 14χρονων κακοποίησε και τελικά σκότωσε και πέταξε σε λίμνη κάτι 9χρονους.
Το ότι τα παιδιά αρχίζουν σχολείο στα 7 μετά από μια παρατεταμένη παραμονή σε παιδικούς σταθμούς και νηπιαγωγεία δεν μπορώ να καταλάβω γιατί θεωρείτε θετικό όταν έχει καταρριφθεί χρόνια τώρα από γνωστούς εκπαιδευτικούς και παιδοψυχολόγους και που η Φιλανδία ακολουθώντας το παράδειγμα της Αγγλίας σκέφτεται να το αλλάξει.
Αλλά εκείνο που με έκανε πραγματικά να γελάσω ήταν η παρατήρηση «Συνήθως τα σχολεία στην Φινλανδία έχουν πολλούς ανοικτούς χώρους, γυάλινους τοίχους, έξυπνο σχεδιασμό, βιβλιοθήκες και υπολογιστές. Αισθάνεσαι εκεί μέσα, παρά το μεγάλο αριθμό των μαθητών που έχουν μερικά σχολεία - και 500 παιδιά ακόμα - μια ηρεμία και μια ησυχία που σε ξενίζει. Κι αυτό θα μπορούσε να οφείλεται σε μια άλλη πολιτιστική διαφορά - ότι οι μαθητές δεν φορούν παπούτσια, αλλά περπατούν γύρω με τις κάλτσες τους. Αυτό δίνει μια αίσθηση ενός φιλικού χώρου ή ακόμα και οικογενειακού.»
Εδώ ο κ. Μιχαηλίδης ξέχασε να σου πει κάτι σημαντικό Oistros, ότι η Φιλανδία είναι χώρα σχεδόν αρκτική, με 6 μήνες νύχτα και 6 μήνες μέρα, με θερμοκρασίες που κυμαίνονται από -15 έως -31 στο Helsinki. Ότι η κόρη μου που πάει σε παιδικό σταθμό βγήκε σε αυτούς τους ‘ανοιχτούς’ χώρους τον Μάιο μετά από έξη μήνες μέσα σε ένα γυμναστήριο. Και γι αυτό είναι απαραίτητη όλοι αυτοί οι εσωτερικοί χώροι που θαύμασε ο Έλληνας τουρίστας. Όσο για το ότι οι μαθητές δεν φοράνε παπούτσια αν ο κύριος είχε μπει σε οποιοιδήποτε φιλανδικό σπίτι θα ήξερε ότι κανένας Φιλανδός δεν φοράει παπούτσια μέσα οχι για λόγους ηρεμίας και ησυχίας αλλά για πρακτικούς λόγους. Όταν έξω και εδώ μιλάω πάντα για Helsinki το χιόνι και η λάσπη φτάνουν τα δυο μέτρα και το σπίτι κλείνει τέλη Σεπτεμβρίου και ξανανοίγει Μάιο οχι μόνο δεν φοράς τα παπούτσια αλλά βγάζεις και τα ρούχα σου στην είσοδο σου στο σπίτι, δεν καπνίζει κανένας μέσα στο σπίτι και αποφεύγεις ακόμα και να τηγανίσεις γιατί η μυρωδιά κολλάει.
Στο σχολείο με τα 500 παιδιά που πήγε ο κύριος δεν υπάρχει τίποτα διαπροσωπικό γιατί αυτό που ξέχασε να σου πει είναι ότι γι’ αυτά τα 500 παιδιά πολύ πιθανώς υπάρχουν μόνο 10 δάσκαλοι καθηγητές και που λόγω έλλειψης προσωπικού κάποιοι από αυτούς πιθανώς να μην έχουν και την απαραίτητη εκπαίδευση να λέγονται δάσκαλοι.
Όσο για την ησυχία που υπάρχει μέσα στα σχολεία αυτό δεν ξέρω γιατί πάλι θεωρείται θετικό. Πως είναι δυνατόν να θέλεις το παιδί σου να κάθεται σε μια γωνίτσα σιωπηλό; οι Φιλανδοί πραγματικά είναι άνθρωποι που λένε πολύ λίγα και ποτέ δεν μοιράζονται συναισθήματα αλλά και πάλι είναι ο λαός με το μεγαλύτερο αριθμό αυτοκτονιών στο κόσμο πιθανώς αν τα συνδυάσεις θα καταλάβεις κάτι.
Τα μαθήματα αγγλικών είναι τόσο καλά ώστε αρκετά από αυτά τα παιδιά κάνουν ιδιαίτερα αγγλικά με την προτροπή των γονιών τους που θέλουν κάτι καλύτερο από τα παιδιά τους. Όταν κάποτε έρθεις στη Φιλανδία ...θα καταλάβεις τι εννοώ.
Θα μπορούσα να συνεχίσω απορρίπτοντας κάθε πρόταση που έγραψε ‘γλαφυρότατα’ ο κύριος Μιχαηλίδης αλλά προτιμώ να σταματήσω εδώ και να σε αφήσω να καταλάβεις από τα ανωτέρω τι θα μπορούσε να ακολουθήσει.
Για την παιδεία δεν υπάρχει πολιτική ομοφωνία στη Φιλανδία, απεναντίας μαζί με το κατεστραμμένο σύστημα υγείας που συμπεριλαμβάνει ακόμα και ράντζα και λίστες αναμονής που φτάνουν τον ένα χρόνο, την ανεργία που σκοτώνει τη Φιλανδία τα τελευταία δέκα χρόνια και ειδικά τους νέους, την ακριβή 'δημόσια' ανώτερη και ανωτάτη εκπαίδευση που έχει καταντήσει τους περισσότερους πτυχιούχους να δουλεύουν τα πρώτα δέκα χρόνια, αν βρουν δουλειά, για να ξεχρεώσουν τις τράπεζες που τους δάνεισαν, η παιδεία υπήρξε κεντρικό ζήτημα στις τελευταίες εκλογές που δυστυχώς πνίγηκε μαζί με όλα τα άλλα από τη σκανδαλολογία. Ο σημερινός πρωθυπουργός στις τελευταίες εκλογές ήταν υποψήφιος βουλευτής, η σκανδαλολογία οδήγησε σε παραίτηση την εκλεγμένη πρωθυπουργό, όταν μιλούσε για την παιδεία την χαρακτήριζε τερατούργημα των σοσιαλιστών και έλος. Αλλά οι κυβερνήσεις στη Φιλανδία είναι πάντα κυβερνήσεις συνασπισμού και έτσι όταν το κεντρώο κόμμα ξαναβρέθηκε με το σοσιαλιστικό ξεχάσανε τα πάντα μέχρι τις επόμενες εκλογές, άλλωστε στη Φιλανδία δεν υπάρχουν καθηγητές που θα πάρουν τους δρόμους ζητώντας ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά, στην Ελλάδα μπορεί να γίνεται υπερβολικά συχνά και πολλές φορές επηρεασμένο από μικροπολιτικές ανάγκες αλλά τουλάχιστον γίνεται. Εδώ ... απλά διασχίζουν τις αίθουσες καθημερινά μέσα στην απόλυτη ησυχία που τους προσφέρουν οι καλτσούλες τους και φοβούνται να αναφέρουν τα στραβά και τα ανάποδα γιατί ... η πατρίδα πάνω από όλα κατά το σύνθημα των παλαιών τους συμμάχων. Παρ’ επιπτοντως το ξέρεις ότι ακόμα και η ιστορία που διδάσκονται είναι 'φτιαγμένη'; Οι Φιλανδοί διδάσκονται ότι είναι η μονή χώρα στην Ευρώπη που δεν έζησε τη γερμανική κατοχή ξεχνώντας να πουν στα παιδιά τους ότι ανήκαν στους συμμάχους των Ναζί και ότι είχαν κλείσει τις διόδους από τους δύστυχους κατοίκους της Αγίας Πετρούπολης απαγορεύοντας την είσοδο ακόμα και στον ερυθρό σταυρό κατά την πολιορκία της από τους Ναζί ευθυνόμενοι για δεκάδες θανάτους αλλά αυτά είναι άλλη ιστορία και δεν χωράει με τίποτα εδώ.
Όσο για το εκπαιδευτικό σύστημα τα τελευταία 35 χρόνια δεν έχει αλλάξει όπως και το φιλανδικό σύνταγμα, όπως και δεκάδες άλλα πράγματα ζώντας ακόμα στο μέσο του ψυχρού πολέμου και αυτό το πληρώνει η Φιλανδία καθημερινά.
******************************
Λυπάμαι για τη μακρηγορία και φανταστείτε ότι δεν έγραψα ούτε το ένα δέκατο από αυτά που ήθελα να γράψω σχετικά με τους μύθους για το φιλανδικό εκπαιδευτικό σύστημα.
******************************
Όπως έχω πει και σε προηγούμενο post για το ίδιο θέμα από τα ψάχνουμε μοντέλα θα ήταν πολύ καλύτερα να κοιτάξουμε το φταίει και να το διορθώσουμε σε ένα εκπαιδευτικό σύστημα που δεν αμφιβάλω ότι νοσεί.
******************************
Το μόνο σωστό που λέει ο κ. Μιχαηλιδης είναι η αναφορά του στις φιλανδικές βιβλιοθήκες που πραγματικά είναι φανταστικές και έχω γράψει και εγώ επανηλειμμένα για το θέμα με ένα μικρό πρόβλημα ... επειδή αυτοί οι περίφημοι δήμοι δεν έχουν λεφτά αφού κόβουν τη χρηματοδότηση των σχολείων και τις προσλήψεις δάσκαλων τα δυο τελευταία χρόνια αρχίζουν και να μειώνουν τις βιβλιοθήκες που καλά στο Helsinki υπάρχουν πολλές, στη Λαπωνία όμως;
ovi magazine, ovi lehti, Φιλανδία, finland, παιδεία, φιλανδικό μοντέλο
Σχόλια
Μα τότε πως εξηγούνται οι καραφλιαστικά καλές επιδόσεις των φινλανδών μαθητών στα τεστ αξιολόγησης του OECD?
Και επίτρεψε μου να θέσω και μια ελαφρώς άσχετη προσωπική ερώτηση: Πόσον καιρό χρειάστηκες για να μάθεις να χειρίζεσαι σωστά την φινλανδική γλώσσα;
Τα όσα έγραψα δεν σημαίνουν ότι η Φιλανδία δεν είναι μια υπέροχη χώρα, αλλά ένα πράγμα που έχω καταλάβει μετά από πολλά χρόνια περιπλάνησης είναι ότι παντού υπάρχουν πλούσιοι και φτωχοί, παντού υπάρχουν αδικημένοι και παραπονεμένοι και στο τέλος το μόνο πράγμα που μας χωρίζει είναι η γλώσσα και η θρησκεία.
Το φιλανδικό εκπαιδευτικό σύστημα έχει αρκετά προβλήματα αρχίζοντας από προβλήματα χρηματοδότησης. Θυμήσου ότι όπως και η Ελλάδα ένα μεγάλο ποσοστό του προϋπολογισμού πάει σε αμυντικές δαπάνες. Στην Ελλάδα το λέμε Τουρκία εδώ το λένε Ρωσία. Τα τελευταία χρόνια η Φιλανδία έχει λυγίσει από τις αμυντικές δαπάνες με αποτέλεσμα έναν υπερδανισμό από το εξωτερικό. Όταν ο κ. Μιχαηλιδης μιλάει για δημοτική χρηματοδότηση ξεχνάει ότι αυτό είναι μέρος της φορολογίας που απλά εισπράττει ο δήμος και βάζοντας διάφορα πολιτικά παιχνίδια που παίζονται μιας και οι ίδιοι που πάνε για βουλευτές έχουν το δικαίωμα να είναι και δημοτικοί σύμβουλοι, ο πρωθυπουργός Vanhanen είναι και δημοτικός σύμβουλος στο Numijarvi, καταλαβαίνεις τι γίνεται. Ο δήμος θέλει να πασάρει τα έξοδα στη κυβέρνηση και η κυβέρνηση στους δήμους με αποτέλεσμα να την πληρώνει η παιδεία. Υπάρχει έντονη έλλειψη προσωπικού με αποτέλεσμα οι αίθουσες να έχουν 35 και 45 παιδιά. Όσο για τα ιδιαίτερα μαθήματα γίνονται σε όλα τα επίπεδα και ονομάζονται ‘προπαίδευση’ και οχι φροντιστήριο!!!
Στα σχολεία όπως και εγκληματικά στην Ελλάδα έχουν βιβλία το ίδιο σε πανεθνικό επίπεδο και τα παιδιά τελικά το μόνο που έχουν να κάνουν είναι να παπαγαλίσουν το ίδιο βιβλίο. Κάτι που ξεχνά να σημειώσει ο κύριος Μιχαηλίδης είναι ότι ναι τα σουηδικά, δεύτερη γλώσσα της Φιλανδίας και οχι η γλώσσα τη μειονότητας διδάσκεται σε όλα τα σχολεία αλλά τα Sami η γλώσσα των Λαπώνων με όλη την εθνολογική και ιστορική σημασία δεν διδάσκεται πουθενά παρά τις συχνές καταγγελίες του ΟΗΕ.
Όσον αφορά τις επιδόσεις, παίρνοντας ευκαιρία ένα εκτεταμένο άρθρο στον Observer πριν από αρκετό καιρό ήμουνα από τους πρώτους (δεν νιώθω καμιά περηφάνεια για το γεγονός) που έγραψα τι πραγματικά συμβαίνει και το τελευταίο καιρό έχουν πάψει οι όποιες εθνικοκεντρικές κραυγές στη Φιλανδία. Στη συγκεκριμένη έρευνα δεν συμμετείχε καμιά ευρωπαϊκή η αμερικάνικη χώρα με αποτέλεσμα ο οργανισμός να πάρει αποτελέσματα παρελθόντων χρονών με αποτέλεσμα να καταγγελθούν από το αγγλικό και το ολλανδικό υπουργείο παιδείας και στη συνέχεια ακόμα και από το αντίστοιχο σουηδικό που συνήθως όσο άφορα τη Φιλανδία κρατάει μια πιο ουδέτερη στάση.
Τα δικά μου φιλανδικά παρ’ όλα τα χρόνια που ζω εδώ είναι πολύ φτωχά. Αλλά αυτό συμβαίνει και ,με όσους έχουν ζήσει 30 και 40 χρόνια. Σύμφωνα με τον ΟΗΕ τα φιλανδικά είναι γλώσσα 5 αστέρων μαζί με τα κινέζικα και τα γιαπωνέζικα και ο χρόνος μάθησης κυμαίνεται μεταξύ 8 και 12 ετών. Μην σε απελπίζω όμως, στη δική μου περίπτωση φαντάζομαι ότι ρόλο παίζει και η ηλικία μου. Όταν βρέθηκα κάποια περίοδο σε μια αίθουσα δεν άντεξα να με προσφωνεί ακόμα και η καθηγήτρια ‘παππού’ και να δικαιολογεί οτιδήποτε λάθος αναφέροντας συχνά την ηλικία μου!!! :)
Τέλος κάτι σημαντικό. Η Φιλανδία είναι σκανδιναβική χώρα γεωγραφικά. Αλλά οι Φιλανδοί δεν είναι Σουηδοί, έχουν έρθει από τα βάθη του Βόλγα μαζί με τους Ούγγρους και γι αυτό η γλώσσα τους και πολλές φορές οι συνήθειες τους δεν είναι ακριβώς σκανδιναβικές.
Η δωρεάν ανώτατη εκπαίδευση και τα δωρεάν συγγράματα στην Ελλάδα είναι πληγή. Σπούδασα στο Μετσόβιο και περίπου τα μισά βιβλία που μας έδιναν ήταν άχρηστα. Τα υπόλοιπα ήταν απλά μέτρια (με κάποιες φωτεινές εξαιρέσεις). Όπως καταλαβαίνεις, οι καθηγητάδες βρίσκουν ευκαιρία να πουλάνε τα άθλια συγγράμματά τους στο κράτος για να συμπληρώνουν το εισόδημά τους.
Θα προτιμούσα να πλήρωνα και να είχα καλύτερα βιβλία, καλύτερους καθηγητές και καλύτερα εργαστήρια. Όποιος δεν έχει την οικονομική δυνατότητα να πληρώσει,αυτός να παίρνει τα καλύτερα βιβλία δωρεάν. Αυτό σημαίνει για μένα κοινωνικό κράτος, και όχι συλλήβδην πλούσιοι φτωχοί να τα έχουν όλα τζάμπα και μίζερα.
Το σύστημα που λες, ότι οι μη έχοντες παίρνουν τα συγγράμματα δωρεάν ισχύει, ή τουλάχιστον ίσχυε όταν ήμουν εγώ στην Αγγλία, όπως και ίσχυε ανάλογο σύστημα και με την ετήσια πληρωμή σπουδών στο πανεπιστήμιο, ήταν ανάλογη της οικογενειακής φορολογικής δήλωσης.
Στη Φιλανδία οι τράπεζες δίνουν μακροπρόθεσμα και χαμηλότοκα δάνεια για σπουδές αλλά που δεν παύουν να είναι δάνεια!
Υ.Γ. Προσπαθώ να νοιώσω ευπρόσδεκτη μετά τον .. καταιγισμό πυρών. Το σχόλιο σου για την πανσέληνο έχει διασκεδάσει κάπως τις εντυπώσεις. :)
Σαφώς δεν τα βάζω μαζί σου και ειλικρινά συγνώμη αν φάνηκε κάτι τέτοιο. Άλλωστε το μόνο που έκανες είναι να βάλεις το άρθρο του κ. Μιχαηλίδη και καλά έκανες γιατί δόθηκε η ευκαιρία να ακουστούν και κάποιες αλήθειες.
Όσο με θυμάμαι από κάπου έρχεται στην Ελλάδα κάποιο ‘μοντέλο’ ακόμα και για κρίσιμα εθνικά θέματα όπως είναι το κυπριακό αφήνοντας όλους εμάς που ζούμε την πραγματικότητα αυτών των μοντέλων ...άφωνους. ένα μικρό παράδειγμα, για χρόνια αρθρογραφώ για την Κύπρο, συχνά σε εχθρικό περιβάλλον (αν διαβάσεις παλαιότερο post μου) και ξαφνικά έρχεται από τα ελληνικά και κυπριακά μέσα το ελβετικό ‘μοντέλο’ που αφενός απορρίπτει όσα χρόνια λέγαμε, αφετέρου με κάνει να νιώθω μαλάκας γιατί φυσικά υπάρχει μια άλλη πλευρά που διαβάζει καθημερινά ελληνικές εφημερίδες και φροντίζει να ενημερώνει τους δημοσιογράφους της σε παγκόσμιο επίπεδο και αρχίζει ένα πανηγύρι που σε κάνει να σκέφτεσαι, μα τι ανακατεύομαι ο μαλάκας που θέλω να το παίξω και πατριώτης.
Τώρα όσον αφορά το φιλανδικό μοντέλο εκπαίδευσης, τα τελευταία τρία χρόνια ειδικά, βρέθηκα συχνά στη θέση να απαντάω σε άρθρα, σε mails ακόμα και σε τηλέφωνα αγαπητών φίλων εκπαιδευτικών που πραγματικά αγωνιούν για την εκπαίδευση και περίμεναν να βρουν στη Φιλανδία απαντήσεις σε όλα τα ερωτήματα τους. Το τρομακτικό είναι ότι τις περισσότερες φορές προτιμούν να πιστέψουν τον μύθο από την αλήθεια γιατί τους δίνει ελπίδα. Και σαν να μην έφτανε αυτό, για να κάνουν τη δική μου ζωή πιο ευχάριστη ακόμα και γνωστοί γνωστών που δεν είχα ακούσει ποτέ ούτε το όνομα τους ετοιμάζονται να μου στείλουν τα παιδιά τους για να κάνουν στη Φιλανδία τις σπουδές τους!!!
Όσο για τον κύριο Μιχαηλίδη θα μεταχειριστώ μια έκφραση από τα δικά μου χρόνια στην Ελλάδα, καλά δεν ήξερε, δεν ρώταγε; Πάντως ξέρω ότι ο ίδιος απλά ακολούθησε την ‘μόδα’ που ξεκίνησε πριν από μερικά χρόνια και το μόνο που έκανε με αφορμή κάποιας επίσκεψης του στο Helsinki να επισκεφτεί και ένα σχολείο.
Κατά τα αλλά και πάλι σου ζητώ συγνώμη αν θεωρήθηκα αγενής η ότι παρόμοιο, δεν ήταν ηθελημένο και άλλωστε θα πρέπει να έχεις ήδη παρατηρήσει ότι είμαι συχνός επισκέπτης του blog σου! :)
Θέλω να ρωτήσω σχετικά με τους εκπαιδευτικούς που μάλλον θα γνωρίζεις.
1. Πόσο μόνιμη είναι η θέση κάποιου εκπαιδευτικού άπαξ και προσληφθεί σε κάποιο σχολείο;
2. Πώς γίνεται η πρόσληψη κάποιου εκπαιδευτικού;
3. Τι ώρα τελειώνει το σχολείο;
4. Πόσο διαρκεί μία εκπαιδευτική ώρα; Είναι 45 λεπτά ή περισσότερο;
Θα σου ήμουνα ευγνώμων αν μπορούσες να απαντήσεις.
Οποιαδήποτε άλλη πληροφορία για το πως γίνεται το μάθημα στην τάξη θα με ενδιέφερε πολύ γιατί είμαι εκπαιδευτικός στην Ελλάδα και με απασχολεί η βελτίωση του δικού μας εκπαιδευτικού συστήματος
Σ'ευχαριστώ
Μπάμπης Αποστόλου