Περί τηλεόρασης

Είναι χρόνια που δεν έχω δει ελληνική τηλεόραση αλλά και όταν ζούσα στην Ελλάδα δεν μπορώ να πω ότι ήμουνα και ο καλύτερος τηλεθεατής μιας και πάντα προτιμούσα ένα καλό βιβλίο, ένα καλό ταβερνάκι, θέατρο παρά το κουτί.

Τέλος πάντων προχθές βρέθηκα στο σπίτι Έλληνα φίλου που έχει δορυφορική και αποφασίσαμε να δούμε ειδήσεις. Καλά, δεν το άντεξα. Τι πυροβολισμός ήταν αυτός. Τι τρέλα από εικόνες και γεγονότα που τα μισά δεν είχαν άξια έτσι κι αλλιώς. Δεν πρόκειται να αναφερθώ σε συγκεκριμένα κανάλια αν και όλα ήταν για κλάματα αλλά κάπως έπαψα να αναρωτιέμαι πως αυτά τα πέντε παιδιά καταλήξανε στο έγκλημα.

Αν είναι δυνατόν, η λέξη Αλβανός και Ρώσος έχει γίνει βρισιά μέσα από τα δελτία ειδήσεων. Πριν από αρκετά χρόνια σε ένα ταξίδι στην Αυστραλία κάποιος μεθυσμένος με αποκάλεσε μαύρο όταν του είπα ότι είμαι Έλληνας, και μετά από μερικές μπίρες κατάλαβα ότι για τους τότε αυστραλούς (ελπίζω να έχουν αλλάξει τα πράγματα τώρα πια) ο Έλληνας δεν ήταν να τον παίρνεις και πολύ στα σοβαρά, κάτι ψιλοκομπίνα, κάτι πιατάς, τέλος πάντων μαύρος με τα όλα του.

Μην νομίζεται ότι αυτό είναι αποκλειστικά ελληνικό φαινόμενο. Η χειρότερη βρισιά για τους Φιλανδούς είναι να τους αποκαλέσεις Ρώσους. Όπως και στην Ελλάδα έτσι και εδώ όλα τα εγκλήματα τα κάνουν οι ρώσοι, οι ρώσοι φέρνουν τα ναρκωτικά, οι ρώσοι κλέβουν, οι Ρωσίδες είναι όλες πουτάνες και δεν έχει τέλος. Αλλά υπάρχει μια διαφορά. Δεν θα ακούσεις στη τηλεόραση ούτε θα διαβάσεις στις εφημερίδες τίποτα παρόμοιο. Και η απέχθεια των Φιλανδών για τους γείτονες τους έχει ελαττωθεί τα τελευταία χρόνια. Σε μια τελευταία έρευνα μάλιστα φάνηκε ότι οι Ρώσοι είναι πιο καλοδεχούμενοι στη Φιλανδία από τους Αμερικάνους όσο αστείο κι αν ακούγεται.

Όσο αφορά την ελληνική τηλεόραση νομίζω ότι θα περάσουν πολλά χρόνια μέχρι να θελήσω να ξαναδώ οτιδήποτε και κυρίως ειδήσεις.

Η Φιλανδία βέβαια είναι στο άλλο άκρο, το κεντρικό δελτίο ειδήσεων διαρκεί ένα τέταρτο και είναι η ξερή ανάγνωση των ειδήσεων αλλά και εκεί υπάρχει η λογική ότι για την ανάλυση υπάρχουν οι ειδικές εκπομπές. Παρ΄επιπτόντως η φιλανδική τηλεόραση είναι των αντιθέσεων, δείχνει σειρές όπως Σταρσκυ και Χατς, ο Χίτσκοκ παρουσιάζει ή τους άγγελους του Τσάρλι και φυσικά το καινούργιο φρούτο, μεξικάνικα δράματα, αλλά την ίδια στιγμή έχει κι όλα τα αμερικάνικα talk shows όπως την Oprah τον Leno και τον καταπληκτικό O’Brian. Όσο για τις φιλανδικές σειρές είναι κυρίως δράματα στιλ ‘λαμψη’ που συνέχεια κάτι κακό συμβαίνει στους πρωταγωνιστές, όποιος έχει δει ταινία του Kaurismaki καταλαβαίνει. Σημειωτέον ότι η γυναίκα μου αντιπαθεί την φιλανδική τηλεόραση και της άρεσε η ελληνική με ιδιαίτερη προτίμηση τους ‘απαράδεκτους’, αλλά και σε ποιον δεν άρεσε αυτή η σειρά;