Το Ελληνικό μοντέλο.

Όταν ξεκινούσα αυτό το blog, είχα στο μυαλό μου μια σειρά από πράγματα. Πρώτα από όλα ήθελα να ξεκινήσω ένα σημείο επικοινωνίας στα ελληνικά που στη συνέχεια θα ενσωματωνότανε με το γενικότερο δίκτυο internet sites και blogs που συνοδεύουν το Ovi magazine και φυσικά το μακροπρόθεσμο σχέδιο είναι κάποια στιγμή να μπουν και κείμενα σε διαφορετικές γλώσσες, συμπεριλαμβανομένων και των ελληνικών στο Ovi magazine.

Εδώ πρέπει να συμπληρώσω ότι είναι φίλοι στην Ελλάδα που ναι μεν ρίχνουν μια ματιά στο Ovi magazine, αλλά σταθερά παραπονιούνται ότι δεν καταλαβαίνουν τα πάντα μιας και είναι στα αγγλικά. Φαντάζομαι η εύκολη δικαιολογία είναι ότι ένα περιοδικό που δεν εκδίδεται στη Ελλάδα αλλά στη Φιλανδία, και απευθύνεται σε ένα διεθνές κοινό πρέπει να είναι γραμμένο σε μια διεθνή γλώσσα. Αυτό που κάνει τη διαφορά είναι η πολυεθνικότητα αυτών που γράφουν.

Ένας δεύτερος λόγος, όσο εγωκεντρικός και αν ακούγεται είναι το ότι μετά από τόσο καιρό που γράφω, σκέφτομαι ακόμα και ονειρεύομαι στα αγγλικά, ήθελα να δω πόσο καλά τ καταφέρνω στα ελληνικά και μετά από δυο μήνες ...αντιλαμβάνομαι ότι χρειάζομαι αρκετή δουλειά!!!

Τέλος σκοπός μου ήταν να μιλήσω για τη βόρεια Ευρώπη και για το πως βλέπουν οι βορειοευρωπαίοι και πιο συγκεκριμένα οι Σκανδιναβοί ορισμένα διεθνή θέματα τα οποία ενδιαφέρουν την Ελλάδα. Πολύ περισσότερο ζώντας στη Φιλανδία και ακούγοντας συχνά από τα ελληνικά νέα για το περίφημο φιλανδικό μοντέλο που με κάνει να αναρωτιέμαι μόνιμα αν κάποιος από όλους αυτούς που τόσο συχνά το αναφέρουν έχει μείνει για περισσότερο από 24 ώρες στη Φιλανδία. Αλλά τι δουλειά έχουν οι ειδικές στα εκπαιδευτικά και συχνά φιλοξενούμενες από ραδιοφωνικούς σταθμούς και κατά Λαμπράκη έντυπα, κατσίκες με την φιλανδική εκπαίδευση αυτό παραμένει μυστήριο για μένα. Και εδώ δεν θέλω να πω τίποτα για την ασθενή βαριά υγεία της Φιλανδίας ή την υπερχρεωμένη κυβέρνηση.

Τελικά τίποτα από αυτά δεν έγραψα άλλα από προχθές και ειδικά μετά από το ατόπημα του ανεγκέφαλου Jone Nikula να αποδείξει ότι η Φιλανδία είναι η χώρα της απόλυτης αντιγραφής και θρασύτατα να ανακοινώσει τη δημιουργία περιοδικού με το όνομα του περιοδικού που είμαι συνεκδότης, το Ovi magazine, αποφάσισα ότι ήταν καιρός να ξεκινήσω να γράψω για το φιλανδικό μοντέλο.

Το Σάββατο το πρωί και την ώρα που το ελληνικό ραδιόφωνο έπαιζε, άρχισα να γράφω όταν άκουσα, φευγαλέα παραδέχομαι, για το έγκλημα στη Βέροια με πρωταγωνιστές, θύτες και θύμα παιδιά. Συνέχισα να γράφω μέχρι που μια δεύτερη είδηση με έκανε να γελάσω. Δραπέτευσαν από τον Κορυδαλλό με ελικόπτερο! Την ίδια περίπου ώρα κοιτάζοντας φίλων blogs είδα τι είχε γράψει ο φίλος blogger και συνεργάτης μας στο Ovi magazine στο blog ( http://finland-at-home.blogspot.com/ ) του σχετικά με το έγκλημα των παιδιών. Νομίζω αυτό που το έκανε πιο συγκλονιστικό ήταν ότι η έκρηξη του ερχόταν μετά από μια φωτογραφία και μερικά πολύ τρυφερά λόγια για την μικρή του αδερφή.

Από εκείνη τη στιγμή διαβάζω συνέχεια για το γεγονός στις ελληνικές εφημερίδες. Κάθε στιγμή τα νέα με σοκάρουν όλο και πιο πολύ και το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να προσεύχομαι αυτό το γεγονός να μην γίνει το ελληνικό μοντέλο.