Ovi Greek stories

Πριν απο αρκετά χρόνια, στο Ελσίνκι, ξεκίνησα μια “παράδοση” όπου κάθε Χριστούγεννα έφτιαχνα και “μοίραζα” στους γείτονες που γνώριζα ένα μικρο πιάτο με κουραμπιέδες, μελομακάρονα και μπακλαβά. Κι όλα ηταν μια χαρά, και χαμογελαστά και γιορτινά μέχρι που σε κάποιους βγήκε ο Φιλανδός που δεν μπορούσαν να κρύψουν! Ο πρώτος θεώρησε (όπως ακριβώς στην αρχή και το Φινλανδικό κράτος) ότι Έλληνας άρα μάγειρας και αφού με ρώτησε αν το κάνω για ...προώθηση της επιχείρησης μου, συνέχισε με νουθεσίες για το πως να δηλώσω το κέτερινγκ στην ..εφορία! Καμία έκπληξη εδώ για όσους ξέρουν τους Φινλανδούς και απόρησα πως δεν είχε πάει ήδη στην εφορία να με καταγγείλει. Η έκπληξη ήρθε μετά τα Χριστούγεννα όταν κάποιος μου άφησε μια σακούλα με τριμμένα ...καρύδια και μια κάρτα με παραγγελία για κουραμπιέδες και πόσα τεμάχια επιθυμούσε! Όταν του εξήγησα ότι δεν το κάνω “επαγγελματικά” αλλά γιατί έτσι ...γουστάρω και μόνο τα Χριστούγεννα, προσβλήθηκε και δεν μου ξαναμίλησε. Κι εγώ δεν ξανάφτιαξα για τη

Πριν από είκοσι χρόνια παρά ένα μήνα, έντυπη εφημερίδα βορειοδυτικής πολιτείας των ΗΠΑ, γνωστής για τα δάση της και τους ιδιαίτερα γραφικούς κατοίκους της, μου ζήτησε να γράψω μια ιστορία σε συνέχειες (κάθε Σάββατο) στο στιλ που δεκαετίες (ίσως αιώνες) προ-ίντερνετ εφημερίδες σε όλο τον κόσμο συνήθιζαν να φιλοξενούν. Λίγο σοβαρά λίγο αστεία ξεκίνησα, και επίσης λίγο στα σοβαρά και λίγο στ’ αστεία αποφάσισα η ιστορία μου να ειναι ένα μίγμα της πραγματικής μου ζωής σαν μετανάστης στην αρκτική χώρα, της γειτονιάς μου στη πόλη που ζούσα με λίγο ...έγκλημα για αλατοπίπερο, περιγράφοντας πραγματικούς ανθρώπους (γείτονές μου) και πραγματικές καταστάσεις. Στην αρχή ήμουν λίγο φοβισμένος με την προοπτική εβδομαδιαίας ιστορίας σε συνέχειες και που κάπου στα βάθη του μυαλού μου έκραζε για σαπουνόπερα αλλά και στη πιθανότητα μετά απο ένα μήνα να βαρεθώ ή να μην έχω τίποτα άλλο να πω. Αλλά δυο μήνες μετά και εννέα επεισόδια/στήλες είχα αρχίσει να το διασκεδάζω. Και όχι μονο, είχα αποκτήσει και

Οι ιερείς στην Σκανδιναβία πληρώνονται απο τον “φόρο εκκλησίας” που συγκεντρώνει η κάθε ενορία/δήμος/κοινότητα μέσα απο τους δημοτικούς/κοινοτικούς φόρους και φυσικά προσφορές και δωρεές “πιστών”. Ο “φόρος εκκλησίας” χρεώνεται σε αυτούς που δηλώνουν/έχουν δηλώσει την ένταξη τους σε κάποια εκκλησία και πληρώνεται ανάλογα στην εκκλησία που έχει δηλωθεί – οι διαμαρτυρόμενοι στη διαμαρτυρόμενη εκκλησία, οι καθολικοί στην καθολική, οι μωαμεθανοί στο τζαμί, οι βουδιστές στο ναό κλπ. Οι άθεοι και αγνωκιστές ΔΕΝ πληρώνουν το φόρο. Λόγω της οικονομικής κρίσης τα τελευταία χρόνια και ειδικά στη Φιλανδία έχει μειωθεί αισθητά ο αριθμός αυτών που φορολογούνται με τον “φόρο εκκλησίας” και έχουν αυξηθεί οι ...άθεοι! Αλλά όπως λέει και στο σάιτ της η επίσημη εκκλησία της Σουηδίας – διαμαρτυρόμενοι και το 70% των πιστών – στο θέμα μισθός και σε ελεύθερη μετάφραση: “το να γίνεις ιερέας ειναι λειτούργημα και όχι επάγγελμα και σαν λειτούργημα και αποστολή ζωής πρέπει να αντιμετωπίζεται αδιάφορα το

Άντε πάλι, πολλοί έχετε αρχίσει να αναμασάτε και να αναμεταδίδετε τον μύθο του φιλανδικού εκπαιδευτικού συστήματος , κάνοντας συγκρίσεις – αν είναι ποτέ δυνατόν – με τη σημερινή κατάσταση της εκπαίδευσης στην Ελλάδα. Για το θέμα έχω αρθρογραφήσει/αναρτήσει/σχολιάσει πολλάκις τα τελευταία 20 χρόνια και μάλιστα όχι μόνο στα ελληνικά μιας και θύματα του… μύθου υπάρχουν παντού. Έτσι λοιπόν πάμε για άλλη μια φορά στα …βασικά, συνοπτικά, κι ελπίζω για τελευταία φορά μπας και σταματήσετε να διαβάζετε, να πιστεύετε, να επαναλαμβάνετε και να γράφετε μαλακίες. Μάλιστα, επειδή έχει προηγηθεί το κείμενο στο φατσοβιβλίο (όπου κι έγινε ο αρχικός χαμός πάλι) εδώ – και μετά από μια προσεκτική ματιά – θα συμπληρώσω ή θα αλλάξω κάποια πράγματα χωρίς να πειράξω το κεντρικό νόημα του κειμένου που έχει προηγηθεί στο φατσοβιβλίο. 1ον Το Φιλανδικό εκπαιδευτικό σύστημα δημιουργήθηκε με πρότυπο το Σουηδικό εκπαιδευτικό σύστημα και εξελίχτηκε σε μια περίοδο δεκαετιών και μέσα από τις γεν

Το Ρότνε δεν είναι το ειδυλλιακό Σκανδιναβικό χωριό που βλέπεις στις ταινίες του Μπέργκμαν αλλά δεν παύει να είναι μαγευτικό με τον δικό του ιδιαίτερο τρόπο, τα καταπράσινα λιβάδια του, τις δυο τεράστιες λίμνες, μια από κάθε πλευρά, μια στον βορά και μια στον νότο, και φυσικά το δάσος παντού τριγύρω του. Για τους ανθρώπους του θα γράψω εν καιρώ και με πολλές λεπτομέρειες αλλά σήμερα θα σας πω για την εγκληματικότητα. Δεν κάνω πλάκα, σε ένα χωριό μερικών εκατοντάδων κατοίκων, με μηδέν έως ελάχιστα δείγματα παραβατικότητας, τους τελευταίους δυο μήνες έχουμε αύξηση της ...εγκληματικότητας. Προσπαθώ να αποφύγω την οποιαδήποτε γελοία σύνδεση αυτής της αύξησης με την άφιξη μου στο χωριό. Η αρχή έγινε με το σουπερμάρκετ. Το κέντρο του χωριού έλλειψη πλατάνου και καφενείου. Η πρωινή οδική κυκλοφορία στο Ρότνε και ειδικά γύρω στις οκτώ το πρωί, καλύπτεται σχεδόν αποκλειστικά από νεαρούς ποδηλάτες και με όλους τους δρόμους να οδηγούν σε ένα συγκρότημα κτιρίων που στεγάζει νηπιαγωγείο, δ

Τις τελευταίες μέρες και με τα γεγονότα της Ουκρανίας εν εξελίξει, διαβάζω διάφορα πράγματα που ενώ θα ήθελα να εκφράσω άποψη αρνούμαι να το κάνω πια μέσω του φατσοβιβλίου και του εθνοπατριδοακροδεξιόμετρου που έχει αμοληθεί εκεί. Έτσι λοιπόν: 1ον. Ο Πούτιν ΔΕΝ είναι κομουνιστής, ΔΕΝ ονειρεύεται την αναβίωση της Σοβιετικής Ένωσης και η σημερινή Ρωσία ΔΕΝ είναι κομουνιστική χώρα. Ο Πούτιν είναι ένας αυταρχικός λαϊκιστής, ακροδεξιός εθνικιστής φασίστας, νάρκισσος, κρυφορατσιστής και φανερά ομοφοβικός. Λίγες διαφορές από τον Αμερικάνο Ντόναλντ Τραμπ και γιαυτό και τα είχαν βρει. Μέχρι και πριν από λίγες μέρες, ο Βλαδίμηρος ήταν το ίνδαλμα και μελλοντικός σωτήρας του κάθε καλού Έλληνα χριστιανού οικογενειάρχη και πατριώτη. Αυτόν ακριβώς τον Βλαδίμηρο η σημερινή ακροδεξιά κυβέρνηση, Κυριάκου ‘Κούλη’ Μητσοτάκη, κατηγορεί σαν αυταρχικό δολοφόνο και ιμπεριαλιστή αφήνοντας υπονοούμενα (σε μια προσπάθεια σύνδεσης με ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ) και με πολύ βοήθεια από τα πετσοπληρωμένα Ελληνικά ΜΜΕ ό