Ovi Greek stories

Η θερμοκρασία έξω είναι στους -12 βαθμούς, παγωνιά και τα πάντα είναι στρωμένα με χιόνι. Λίγες ώρες πριν τελειώσει η Κυριακή του Πάσχα και τα πάντα θυμίζουν Χριστούγεννα , ειδικά μιας και τα Χριστούγεννα δεν χιόνισε καθόλου. Το Πάσχα στη Φιλανδία δεν θυμίζει με τίποτα Ελλάδα και ακόμα και η γυναίκα μου λέει ότι το Πάσχα αξίζει να το ζεις μόνο στην Ελλάδα. Ακόμα και τα Πάσχα που έχω ζήσει στην Αγγλία ήταν πιο ζωντανά από αυτά της Φιλανδίας. Φυσικά υπάρχουν Πασχαλινά έθιμα, ένα ανακάτωμα Χριστιανισμού με παγανιστικά έθιμα, μην ξεχνάτε ότι οι Φινλανδοί γνώρισαν τον Χριστιανισμό τον Χριστιανισμό τον 16ο αιώνα! Το Πάσχα εδώ είναι κλειστά οικογενειακό και το μόνο που υπάρχει από τα Χριστιανικά έθιμα είναι κάτι σχετικά πρόσφατο, έχει γύρω στα 15 χρόνια ζωή, το Μεγάλο Σάββατο γίνεται αναπαράσταση της Σταύρωσης στα σκαλοπάτια του καθεδρικού ναού μια ουσιαστικά προσεγμένη παράσταση από επαγγελματίες ηθοποιούς. Παρ' όλο το κρύο οι συγκεντρωμένοι πρέπει να ήταν γύρω στις δυο τρεις χιλιά

Δεν ξέρω από που να αρχίσω, αλλά νομίζω ότι το καλύτερο είναι να παραθέσω απόσπασμα διαλόγου: “καταλαβαίνεις ότι αυτό που είμαι είναι αποτέλεσμα όλων αυτών που έζησα τα τελευταία τριάντα χρόνια; Καταλαβαίνεις ότι ακόμα και το ότι είμαι στη Φιλανδία μαζί σου αυτή τη στιγμή είναι αποτέλεσμα αυτής της πορείας;” και η απάντηση, “ναι, αλλά δεν θα κινδύνευες να πεθάνεις!” εδώ χάνω την λογική μου, “μα σοβαρολογούμε τώρα; σκέψου τι μου λες!” Λοιπόν αυτή είναι η μόνιμη συζήτηση που έχουμε από την Πέμπτη που γυρίσαμε από τη γιατρό που παίχτηκε ένα άλλο θέατρο παραλόγου. Η γιατρός αφού μελέτησε το φάκελό μου και το σκέφτηκε αρκετά αποφάσισε ότι για όλα φταίω εγώ και ο τρόπος ζωής μου τα τελευταία τριάντα χρόνια και όταν μετά από δύο ώρες της είπα ότι τουλάχιστον εγώ στην κόρη μου θα αφήσω κάτι περισσότερο από ένα σαββατοκύριακο στη Disneyland η γυναίκα μου είπε ότι αφήνω το μεσογειακό μου ταμπεραμέντο να με παρασύρει! Στη παρατήρησή μου τι έπρεπε να γίνει, να με κλείσουν οι γονείς μου σε ένα γυά

Τις τελευταίες μέρες προσαρμοζόμενος στη νέα κατάσταση είχα την ευκαιρία να σκεφτώ και όσα συνέβησαν τον τελευταίο χρόνο και τελικά μπορώ να καταλήξω σε ένα μόνο συμπέρασμα, ότι πέρασα πολύ μεγάλο διάστημα αρνούμενος να παραδεχτώ την κατάσταση μου και ίσως ένα μέρος της ευθύνης για όσα μου συμβαίνουν να πέφτει επάνω μου. Όχι ότι δεν έκανα ότι μου λέγαν οι γιατροί και δεν ακολούθησα τις θεραπείες που μου δίναν, απλά έκανα τα πάντα με ένα τελείως σχιζοφρενικό τρόπο που ναι μεν αποδεχόμουν αλλά δεν έπρεπε και να το είχα κάνει άμυνα και άρνηση. Ξέρετε τώρα που το σκέφτομαι την έπαθα σαν τον ... Μαζεστίξ , θυμάστε αυτόν τον ανεπανάληπτο αρχηγό του Γαλατικού χωριού που ζει ο Αστερίξ. Είναι ένα επεισόδιο που ο Μαζεστίξ υποφέρει από πόνους – νομίζω ότι είναι το τεύχος με τον τίτλο 'η ασπίδα της Αρβέρνης' ή κάτι παρόμοιο – και ο Δρυίδης του προτείνει επίσκεψη σε κάποια λουτρά. Στη διαδρομή ο Μαζεστίξ ξεχνάει τον πόνο του και ορμάει σε ένα απόλυτο γαστρονομικό μαραθώνιο καταβροχθίζ

Μόλις βάλαμε τη Δάφνη στο κρεβάτι και προσπαθώ να ηρεμήσω από το χάος που ζούμε τις τελευταίες μέρες. Ο πυρετός είναι στο 38 και μακάρι να τον ελέγξουμε μετά από όσα έχουμε περάσει αυτή τη βδομάδα. Αλλά καλύτερα να ξεκινήσω από εμένα. Από χτες με άφησαν από το νοσοκομείο και πιο συγκεκριμένα ο αναισθησιολόγος και ο ένας από τους τρεις χειρούργους αρνήθηκαν να με χειρουργήσουν. Αρνήθηκαν ακόμα και να το συζητήσουν όταν έγινε η συνάντηση την Τετάρτη με τον διευθυντή της χειρουργικής κλινικής, αλλά καλύτερα να ξεκινήσω από την αρχή. Την Δευτέρα μπήκα κανονικά μέσα το πρωί και ξεκίνησαν σειρά από αιματολογικά και καρδιολογικά τεστ, φαντάζομαι ότι έτσι συμβαίνει πάντα με τις εγχειρήσεις αυτού του είδους και η αλήθεια είναι ότι το βράδυ είχα καταφέρει να ηρεμήσω αρκετά και να είμαι ψυχολογικά προετοιμασμένος. Την Τρίτη το μεσημέρι υποτίθεται ότι θα συναντούσα τον αναισθησιολόγο και τον κυρίως χειρούργο οι οποίοι θα μου εξηγούσαν δείχνοντάς μου ανάλογες εικόνες τι θα κάνανε και πως θα το

Το κίτρινο μπλοκ να μην ξεχάσω και μολύβια, το κομπιούτερ απαγορεύεται!!! Για πρώτη φορά στη ζωή μου έχω και πυτζάμες! Μπλε με μικρούς ...ντάφυ ντακ!!! Την αγάπη μου για το συγκεκριμένο αναρχικό χαρακτήρα δεν την έκρυψα ποτέ. Αυτός και ο Γκρούσο Μαρξ, οι ιδεολογικοί μου μέντορες! Α! παρά λίγο να το ξεχάσω, σε λίγες ώρες μπαίνω στο νοσοκομείο! Απ' ότι μου είπαν, θα καθαρίσουν εδώ κι εκεί, θα κόψουν από ένα κομματάκι εδώ, εδώ κι εδώ! Α, θα καθαρίσουν και λίγο εδώ, εδώ κι εδώ! Τώρα αν μου κόψουν και μερικά παχάκια δεν θα παραπονεθώ καθόλου! Εμείς καλώς εχόντων των πραγμάτων θα τα πούμε σε ...δέκα μέρες! Όχι τίποτα άλλο πρέπει και να είμαι καλά για τη δεξίωση της Ελληνικής πρεσβείας, δεν σας το είπα αυτό αλλά για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά είμαι καλεσμένος! Εντάξει συμπαθώ και τον πρέσβη, σας το έχω πει ποτέ; Η μητέρα του ήταν ο πρώτος μου εκδότης που πλήρωσε τη δουλειά μου (είχα περάσει δύο χρόνια χωρίς να πληρώνομαι σε άλλα έντυπα) και ήταν και η πρώτη που μου έδωσε χώρο στην πρώτη